Να μην ξεχνιόμαστε, Δεκέμβρης έρχεται...

"Ούτε οι Ζαπατίστας δεν θα κρέμαγαν πανό στα
μνημεία των Μάγιας"

Δημήτρης Χατζησωκράτης - Συνέντευξη στoν Κώστα Αττία,
Η ΣΦΗΝΑ, 31/12/2008

Συνδικαλιστές και στελέχη του κόμματος σας βγήκαν την Κυριακή στο εμπορικό κέντρο για να «κλείσουν» τα εμπορικά καταστήματα. Είδαμε εικόνες που προκαλούν μελαγχολία. Συνδικαλιστές να βρίζουν και να σπρώχνουν πελάτες, να φωνάζουν σε εργαζόμενους, να δίνουν τελεσίγραφα σε καταστηματάρχες, είναι αυτή η Αριστερά;

Ας μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των ιδιωτικών υπαλλήλων και εμποροϋπαλλήλων αποφάσισαν να αντιταχθούν στο πρόσφατο άνοιγμα των καταστημάτων και την Κυριακή 28/12/08. Τα συνδικαλιστικά μας στελέχη ήταν προφανές ότι θα συμμετείχαν αλληλέγγυα και ενεργά στην αποτροπή του ανοίγματος, περιφρουρώντας το δικαίωμα της αργίας της Κυριακής. Η διατήρηση του δικαιώματος αυτού βάλλεται ποικιλοτρόπως την τελευταία περίοδο. Οι ανοχές που θα μπορούσε να επιδείξει το συνδικαλιστικό κίνημα έχουν εξαντληθεί. Τώρα, μετά τις καταστροφές καταστημάτων του κέντρου της Αθήνας, αύριο με τις ανάγκες αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, μεθαύριο με τις ανάγκες της…συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης ο κίνδυνος κατάργησης της αργίας είναι επί θύραις. Όσες διαβεβαιώσεις και αν δίνονται, η εμπειρία των τελευταίων χρόνων αναδεικνύει ότι τα τετελεσμένα και το διαμορφούμενο κλίμα μόνο σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων καταλήγει. Η περιφρούρηση της αργίας όπως και της απεργίας δεν είναι μια απλή υπόθεση. Έχει και ένταση, και φωνές, και αντεγκλήσεις. Δεν διαμόρφωσα, σε καμιά περίπτωση, την εικόνα ότι έγιναν βιαιότητες. Μελαγχολία, πάντως, με κατακλύζει για την μεγάλη ευκολία που το πραγματικό πρόβλημα ότι «δεν έχουν λεφτά» μετασχηματίζεται στη συνείδηση συμπολιτών μας στο φαντασιακό ότι «δεν έχουν ώρες να ψωνίσουν».

Για άλλα ζητήματα μπορεί να ψέξει κανείς την Αριστερά. Για τη στάση της την Κυριακή το θεωρώ τουλάχιστον υπερβολικό.

Τελικά όλες τις μορφές πάλης θα τις βγάλετε θεμιτές. Το πανό στην Ακρόπολη…
Κύριε Αττία δεν συμφωνώ πάντα, σε κάθε μορφή πάλης, που οργανώσεις μας επιλέγουν και δεν εκφράζω δημόσια τη διαφορετική μου άποψη.
Για το πανό όμως στην Ακρόπολη θα ήθελα να μιλήσω. Πέρα από κομματικά στελέχη έχουμε και προσωπικές ευθύνες στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα και ένταξής μας σε αυτόν. Όταν πριν από δύο χρόνια το ΠΑΜΕ ανάρτησε πανό στην Ακρόπολη το θεώρησα μεγάλο λάθος. Βεβαίως αυτή η μορφή αγώνα διασφάλιζε ισχυρή μετάδοσης μηνύματος. Θεωρώ το ίδιο και τώρα. Φοβάμαι - και γι΄ αυτό το λέω από τώρα μήπως και γίνει μια ευρύτερη συζήτηση για αποτροπή- πως η επόμενη πιο ισχυρή επιλογή μετάδοσης παγκόσμιου μηνύματος- και δεν βλέπω άλλη πιο εντυπωσιακή- θα είναι η ανάρτηση πανό που θα καλύπτει τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ! Οι Ζαπατίστας δεν στερούνται φαντασίας για να μην έχουν αναρτήσει πανό στα μνημεία των Μάγιας ή και των Αζτέκων, ούτε προφανώς και επαναστατικότητας. Το ίδιο και τα άλλα επαναστατικά κινήματα σε χώρες όπου υπάρχουν παγκόσμιας εμβέλειας ιστορικά μνημεία! Πιστεύω τελικά ότι τα μνημεία, που ανήκουν στην παγκόσμια ιστορία και κληρονομιά, οφείλουμε να τα κρατάμε εκτός των κοινωνικών αγώνων όσο δίκαιοι και αν είναι…

Πολλοί από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς σας κατηγορούν ότι βρίσκεστε σε σύγχυση που προκλήθηκε από την δημοσκοπική σας πτώση. Για αυτό λένε ότι καταφεύγετε σε ακρότητες και υποστηρίζουν, κάτι που έχει πει και η γγ του ΚΚΕ, ότι στην πραγματική εξέγερση δεν θα ραγίσει ούτε τζάμι γιατί θα έχει σκοπό και αιτήματα και όχι μόνο οργή, έχουν δίκιο;

Δεν θεωρώ ότι ως πολιτικός χώρος καταφεύγουμε σε ακρότητες. Το ακρότητες βεβαίως είναι αρκούντως σχετικό. Για παράδειγμα όταν το κίνημα, που θα έχει και σκοπό και αιτήματα, βρεθεί σε εξέγερση θα …ραγίσει και κάποιο τζάμι. Εγώ τότε το «ραγισμένο τζάμι» της γγ. του ΚΚΕ δεν θα το θεωρώ «ακρότητα»!

Θέλω όμως να εκφράσω και τη βαθειά μου πεποίθηση, πως ακριβώς επειδή είμαστε ως ΣΥΝ ένας ανοιχτός, ειρηνικός, δημοκρατικός, χώρος που μπορεί να υποδεχθεί, χωρίς πιστοποιητικά, χιλιάδες πολίτες που θέλουν να διαδηλώσουν, πρέπει να είμαστε σε διαρκή πολιτική εγρήγορση για να προστατεύουμε το κόσμο που διαδηλώνει μαζί μας.

Και ότι οφείλουμε να καθιστούμε απλά και ως κάτι το απολύτως αυτονόητο ότι ΣΥΝ δεν είχε ούτε έχει ούτε πρόκειται να έχει, όχι απλώς σχέση, αλλά ούτε καν ανοχή προς τις αθλιότητες και τις καταστροφές, που έγιναν τις μέρες του Δεκέμβρη.

Με κείμενο παρέμβαση σας στην «Αυγή» θυμίζετε ότι το Πολυτεχνείο πέτυχε γιατί ο αγώνας συμπυκνώθηκε σε δύο καίρια αιτήματα, πτώση της δικτατορίας και απαλλαγή από τα στηρίγματα της. Σήμερα ζητάτε εκδημοκρατισμό στην αστυνομία και ανασχεδιασμό της παιδείας. Αν το ΠΑΣΟΚ συμπορευτεί σε αυτά τα αιτήματα ή αν βρείτε κοινή συνισταμένη σε άλλα καίρια ζητήματα ανοίγει ο δρόμος για την συνεργασία;

Εμείς, ως πολιτικός χώρος έχουμε αυτή την έγνοια και διατυπώνουμε προτάσεις και προβληματισμούς. Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να το απασχολούν ως προτεραιότητα άλλα ζητήματα. Τώρα, σε ότι αφορά το ζήτημα της προοπτικής πολιτικής συνεργασίας των δύο χώρων, πιστεύω ότι το θέμα δεν υφίσταται και για τις ηγεσίες και των δύο κομμάτων, με διαφορετικό τρόπο και βαθμό ευθύνης. Έτσι ένα αναγκαίο σχέδιο προοδευτικής εναλλακτικής διεξόδου διακυβέρνησης από μια νέα πλειοψηφία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων παραμένει αιτούμενο. Θα αναζητείται πλέον … στη βάση των αποτελεσμάτων των προσεχών εκλογών.

O ΣΥΡΙΖΑ εμμένει, αντίθετα με την άποψη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα στήνονται σενάρια συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Αν ευοδωθούν εν τέλει δε νιώθετε ότι θα έχετε συμβάλει και εσείς με την στάση σας σε αυτό το «προξενιό»;

Βεβαίως θεωρώ λάθος τη σταθερή εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ για την παραπομπή των κυβερνητικών λύσεων αποκλειστικά στις δυνάμεις της αριστεράς. Ας μη γελιόμαστε, όμως. Ένας μεγάλος συνασπισμός εξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει επειδή δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί η συνεργασία ΠΑΣΟΚ –ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχουν διαμορφωθεί οι όροι ευρύτερων συναινέσεων συντηρητικής κατεύθυνσης. Δεν θεωρώ όμως ότι η μεγάλη πλειοψηφία μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ εγκρίνουν μια τέτοια προοπτική.

Φαίνεται πως το κόμμα σας θα τα πάει καλά στις ευρωεκλογές, μάλιστα πολλοί λένε ότι οι 3 έδρες είναι σίγουρες. Ο κύριος Παπαδημούλης έχει εκδηλώσει την επιθυμία να συνεχίσει στην Ευρωβουλή, οι Συνιστώσες διεκδικούν και αυτές θέση και εσείς έχετε και πείρα και θέληση να μεταβείτε στις Βρυξέλλες. Θα σας ικανοποιούσε η τρίτη θέση στο ψηφοδέλτιο ή εκτιμάτε ότι πρέπει να ξεκινήσετε την κατάρτιση του ψηφοδελτίου από μηδενική βάση και με μόνο κριτήριο το εσωτερικό δημοψήφισμα που θα διενεργήσει το κόμμα σας;

Πράγματι. Οι τρεις έδρες είναι στόχος εφικτός. Ο ΣΥΝ έχει τις δικές του διαδικασίες ανάδειξης των υποψηφίων μέσα από εσωτερικό δημοψήφισμα. Ο ΣΥΝ βεβαίως συμμετέχει ,ως η μεγαλύτερη συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ, και άρα θα πρέπει να λάβει υπ΄ όψη του και τις «διεκδικήσεις» και των άλλων συνιστωσών. Ως Ανανεωτική Πτέρυγα θεωρούμε ότι οι δυο πρώτες θέσεις θα πρέπει να καλυφθούν από στελέχη του ΣΥΝ και η τρίτη από στέλεχος άλλης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Τούτων όλων δοθέντων, θεωρώ –παρά το γεγονός ότι όπως όλοι γνωρίζουν παθιάζομαι με τα ευρωπαϊκά θέματα- ότι η υποψηφιότητα μου θα περιέπλεκε τα πράγματα…

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα μπορούσε να είναι και στην Ευρωβουλή;

Φυσικά. Θεωρώ όμως ότι τη μάχη των ευρωεκλογών θα είναι αυτός, ως επικεφαλής του ΣΥΝ, που θα την δώσει. Δεν είναι και απαραίτητο από τη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου. Έρχονται και οι βουλευτικές εκλογές… ΟΙ παραιτήσεις από εκλεγμένες θέσεις δεν είναι ότι το καλύτερο

http://www.ananeotiki.gr/