 |
| I, Moralist [ GFDL, CC-BY-SA-3.0 or CC-BY-2.5 ] via Wikimedia Commons |
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΤΣΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΕ
από την ΕΠΟΧΗ, 3.04.11
Τη συνέντευξη πήραν οι Στάθης Κουτρουβίδης και Πάνος ΛάμπρουΕίναι περίοδος εσωτερικών ζυμώσεων στην αριστερά. Όμως, δεν θα έπρεπε να έχει περάσει σε φάση αντεπίθεσης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο;
Η αριστερά θα έπρεπε να είναι σε φάση μαζικής εξόδου προς την κοινωνία, αλλά αυτό προϋποθέτει την αναμέτρηση με ανεπάρκειες και προβλήματα που έχει καταγράψει εδώ και μεγάλο διάστημα. Το ερώτημα είναι αν αυτά μπορούν να συμβαίνουν παράλληλα, να υπάρχει, δηλαδή, ένα ξεκαθάρισμα με προβλήματα και ανεπάρκειες και από την άλλη να ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στο ρόλο που απαιτούν οι ανάγκες της κοινωνίας και αυτό δεν μπορεί να είναι η περισυλλογή και το κλείσιμο.
Τι κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή;
Ένα πρώτο σάστισμα. Η αριστερά είναι μέρος μιας κοινωνίας που έχει σαστίσει από την έκταση της επίθεσης.
Παρότι είναι δικαιωμένη όσον αφορά τη βασική της εκτίμηση;
Είναι μια τραγική επιβεβαίωση της αριστεράς και του μαρξισμού.
Γιατί τότε το σάστισμα;
Πέρα από την ανάλυση που κάνει η αριστερά για την κρίση, το ερώτημα είναι εάν υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που να πείθει την κοινωνία ότι υπάρχει άλλη προοπτική. Η αριστερά δεν πείθει, όχι διότι δεν έχει την ανάλυση, αλλά επειδή δυσκολεύεται να απαντήσει στο ποιος θα τα κάνει αυτά, ποιο είναι το υποκείμενο.
Είχαμε συνομολογήσει ότι αυτό το υποκείμενο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα έχει αλλάξει αυτή η εκτίμηση;
Υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την κρίση, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια της κρίσης. Δόθηκαν ορισμένες απαντήσεις που δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικές. Αυτό εξηγεί εν πολλοίς και την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν απλά μια σύγκρουση μηχανισμών ή αρχηγισμών -που υπήρχαν και τέτοιες αποχρώσεις-, που χρωμάτισαν τη σύγκρουση, αλλά η αδυναμία της αριστεράς να δώσει πειστικές απαντήσεις στο τι αλλά και κυρίως, στο ποιος.
Ποιές είναι οι διαφορές που οδήγησαν και οδηγούν δυνάμεις της αριστεράς να έχουν αποκλίνουσες πορείες;
Επί της πολιτικής είναι ποιος είναι ο ρόλος της αριστεράς σήμερα. Μια απάντηση λέει ότι ο ρόλος πρέπει να είναι φιλόδοξος και εν δυνάμει επικίνδυνος για τις δυνάμεις του συστήματος και από την άλλη, μια οπτική που είναι στα όρια μιας συνέχισης της προηγούμενης περιόδου. Εκεί υπήρξε μια πρώτη σύγκρουση. Η σύγκρουση αφορούσε και το ίδιο το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν θα υπερέβαινε την κλασσική συνάθροιση των οργανώσεων και θα αποκτούσε δική του ζωή. Τότε δεν δόθηκε θετική απάντηση.
Το “όχι” σε αυτήν την ιδέα δεν αφορούσε μόνο μια πλευρά. Υπήρχαν οργανώσεις, που μετέχουν σήμερα στο “Μέτωπο”, που έδωσαν αρνητική απάντηση, που δεν ήθελαν μέλη κ.λπ.
Η διαίρεση, πράγματι, αφορούσε το σύνολο των συνιστωσών με έναν οριζόντιο τρόπο. Ακόμα και στον Συνασπισμό υπήρχε μια πλευρά που μιλούσε για υπέρβαση των πολιτικών σχημάτων και μια άλλη πλευρά, που ήταν πλειοψηφική, που μιλούσε με έναν κομματικό πατριωτισμό. Δεν ήταν αυτό, όμως, που παρήγαγε την τελική διαίρεση, αν θεωρήσουμε ότι υπήρξε, κυρίως με βάση τις δημοτικές εκλογές. Αυτό που διαμόρφωσε την τελική διαίρεση ήταν η περίοδος μετά την Γ΄ Πανελλαδική συνδιάσκεψη. Εκεί συγκροτήθηκε μια πολιτική συμφωνία πάνω σε μια σειρά κρίσιμα πράγματα.
Θα δοθούν οριστικές απαντήσεις στη σύσκεψη του Μετώπου; Τι είναι το Μέτωπο και ποια η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Θα προσπαθήσουμε να δοθούν οριστικές απαντήσεις. Το Μέτωπο είναι πρωτότυπη συνάντηση συντρόφων και δυνάμεων που είναι είτε εντός είτε εκτός των σημερινών πολιτικών χώρων, άρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέτωπο είναι πρωτοβουλία για να συγκροτηθεί ένα πραγματικό μέτωπο πολιτικό και κοινωνικό. Από την πλευρά του Μετώπου Α-Α τέθηκε αποφασιστικά το ζήτημα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, η ιδέα του δημοψηφίσματος, το ζήτημα να φύγει η κυβέρνηση. Στην πορεία φάνηκε ότι οι σκέψεις αυτές δεν είναι παράλογες, αριστερίστικες, δεν είναι από άλλον πλανήτη και πολλές από αυτές έγιναν δεκτές.
Ορισμένες από τις σκέψεις αυτές έγιναν δεκτές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας επηρεάζει θετικά;
Βεβαίως. Να θυμίσω όμως, ότι υπάρχουν δυνάμεις και σύντροφοι που ανήκουν στο Μέτωπο που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δυνάμεις που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι πια και κυρίως αναφέρομαι σε ανένταχτους, που ανήκουν τώρα στο Μέτωπο και δυνάμεις που ποτέ δεν ήταν και δεν θέλουν να είναι. Το Μέτωπο δεν είναι πολιτικό σχήμα, κόμμα, ή υπό διαμόρφωση εκλογικό σχήμα. Η φιλοδοξία είναι να αποτελέσει γέφυρα θετικής υπέρβασης των σημερινών ενωτικών μορφωμάτων ή πολιτικών σχημάτων.
Η ΚΟΕ είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, η θέση σας έχει βαρύνουσα σημασία σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βρισκόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ και παρεμβαίνουμε, έχουμε διατυπώσει μια σειρά από κριτικές που αφορούν και τη σημερινή περίοδο της επανεκκίνησης.
Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα αποχώρησης της ΚΟΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι, η ΚΟΕ παραμένει στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, παραμένει επιδιώκοντας να παρέμβει σε μια κατεύθυνση, που η επανεκκίνησή του να μην αφορά την σκοπιμότητα πρόωρων εκλογών.
Μίλησες προηγουμένως, για τη «γέφυρα» που μπορεί να συνδέσει πολιτικά σχήματα της αριστεράς. Θεωρείς ότι οργανώσεις τύπου «Σπίθα» χωρούν σε αυτήν τη συνάντηση; Σε ρωτώ γιατί υπήρξε αρθρογραφία στον «Δρόμο».
Νομίζω ότι το παράδειγμα της Σπίθας είναι ενδεικτικό το πώς μια αναγκαιότητα, στην πορεία παίρνει δρόμους από γραφικούς έως επικίνδυνους. Η ιστορία της Σπίθας διδάσκει θετικά και αρνητικά. Θετικά με την έννοια το πώς μπορεί να υπάρξει μια πρωτοβουλία που μπορεί να συγκινήσει κόσμο, ακόμα και μέσα στα τείχη της αριστεράς. Δεν έχει στεγανά η αριστερά απέναντι σε μια πρωτοβουλία που στην πορεία μοιάζει να είναι από πατριδοκάπηλη έως γραφική και αστεία. Παρόλα αυτά είχαν ενδιαφέρον τα θέματα που έθεσε, και με αυτήν την έννοια, είχε ενδιαφέρον η απήχηση που είχε. Θα έπρεπε να παραδειγματιστεί η αριστερά από αυτά. Δεν σημαίνει ότι συμφωνεί.
Αλλά συνομιλεί με αυτήν;
Το Μέτωπο θα όφειλε να αξιοποιεί πολλές δυνάμεις. Ακόμα και οι διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, που δεν έχουν απολύτως κανένα βάθος, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από μια αριστερά που θα έχει την πολιτική ηγεμονία. Το κρίσιμο ερώτημα για τη συγκρότηση ενός Μετώπου είναι αυτό, αν στο Μέτωπο θα υπάρχει μια αριστερά που θα έχει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία.
Αυτό, όμως, δεν προϋποθέτει έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ;
Αν μιλούσαμε εκτός της υπαρκτής ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και την προϋποθέτει, αλλά υπάρχει και η υπαρκτή ιστορία, η οποία γεννά κρίση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας, κυρίως όσον αφορά τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία. Αν δεν αναμετρηθεί με αυτό και απλά αναμετράται υπό την οσμή των πρόωρων εκλογών...
Γιατί θεωρείς ότι η επανεκκίνηση έχει σχέση με τις εκλογές;
Διότι χρονικά συνέπεσε με την έναρξη της συζήτησης περί πρόωρων εκλογών. Να θυμίσω ότι ενώ σήμερα δεν θεωρούμαστε φανατικά εντός ΣΥΡΙΖΑ, ήμασταν από τις πρώτες δυνάμεις, που αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές βάλαμε θέμα τη διαδικασία πανελλαδικής συνδιάσκεψης, δημόσιου απολογισμού και σύγκλισης της Γραμματείας. Αντ’ αυτού υπήρχε μια πεντάμηνη ανάπαυση και όταν άρχισε η συζήτηση περί εκλογών, υπήρξε η διαδικασία της επανεκκίνησης. Παρόλα αυτά μπορεί να βοηθήσει και να είναι ουσιαστική αν αποσαφηνιστεί στην πράξη ότι δεν συνδέεται με την αγωνία της εκλογικής επιβίωσης.
Πώς κρίνεις τη στάση του Αλ. Αλαβάνου;
Πολλές ευθύνες, πολλές δυνατότητες, ικανότητες και όλα ανοιχτά.
Το ότι ο Αλ. Αλαβάνος ήταν πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, στη συνέχεια απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δεν αποσαφηνίζει καν αν είναι απλό μέλος, δημιουργεί θέμα;
Πολλά από αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει με έναν πολύ πιο δημόσιο και καθαρό τρόπο.
Γιατί κατά τη γνώμη γίνεται σήμερα αυτή η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ από το κυβερνητικό επιτελείο;
Θέλουν να εμφανίσουν ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι υποκινούμενη, μειοψηφική κατάσταση, από μηχανισμούς της αριστεράς. Η κυβέρνηση φοβάται την κοινωνική δυσαρέσκεια. Επιχειρεί να την εγκλωβίσει μέσα στα όρια των «ακραίων» του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση φοβάται μια αριστερά που δεν είναι ελεγχόμενη, που έχει επαφή με τους κοινωνικούς αγώνες. Θα πρέπει να υπάρξει παρέμβαση όλων των κομμάτων της αριστεράς μέσα και έξω από τη βουλή και να μετασχηματίσουν αυτήν την επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, σε επίθεση της αριστεράς -που έχει τεράστιες διαφορές στο εσωτερικό της- ενάντια σε μια κυβέρνηση που βαδίζει σε πολύ επικίνδυνους δρόμους.
Γιατί επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι άλλες δυνάμεις;
Διότι παρά τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές κόντρες, έχει επαφή με ανήσυχα κοινωνικά στρώματα. Έχει κληρονομιά μιας πολυετούς πορείας που τον φέρνει κοντά σε μια ζωντανή κοινωνία που διαμαρτύρεται και αγωνίζεται.
Τον τελευταίο καιρό η ΚΟΕ βρίσκεται σε έναν εσωτερικό διάλογο. Σε ποιο σημείο βρίσκεται η συζήτηση;
Το ερώτημα που μας απασχολεί είναι γιατί η αριστερά ήταν ανέτοιμη και ανεπαρκής απέναντι στην κρίση. Σε αυτό δεν εξαιρούμε τον εαυτό μας. Η ΚΟΕ πάντα ήταν -τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια- με τη λογική μιας ισχυρής παρέμβασης, ζωντανής και δρώσας μέσα στην αριστερά και από αυτό το καθήκον δεν παραιτείται. Το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν υπάρχει σήμερα πειστική απάντηση στο υποκείμενο: ποιος θα είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη να δηλώσει παρών, και αυτό το παρών θα έχει πειστικότητα, διεισδυτικότητα, απήχηση σε ολόκληρη την κοινωνία.
Έχει δοθεί η απάντηση στην κουβέντα;
Αν υπονοείτε με την ερώτηση ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι δεν έχει δοθεί τέτοια απάντηση. Κανένας από τους σημερινούς πολιτικούς σχηματισμούς δεν καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις. Θα μπορούσε να ήταν μια αριστερά που θα υπερέβαινε με γενναιότητα τα ήδη δεδομένα. Μια συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με άλλους πολιτικούς χώρους, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, θα δημιουργούσε τους όρους επανάκαμψης ενός μεγάλου αριθμού ανένταχτων που φαίνεται ότι δεν συγκινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.
Πόσο Μέτωπο και πόσο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την ΚΟΕ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ για εμάς παραμένει το πολιτικό σχήμα στο οποίο βρισκόμαστε και παρεμβαίνουμε. Το Μέτωπο δεν είναι πολιτικός φορέας, δεν είναι κόμμα, δεν είναι εκλογικό σχήμα. Στο Μέτωπο η ΚΟΕ θέλει να δράσει με έναν σοβαρό και συγκροτημένο τρόπο, που θα βοηθήσει και θα έχει θετικά αποτελέσματα ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η αριστερά θα έπρεπε να είναι σε φάση μαζικής εξόδου προς την κοινωνία, αλλά αυτό προϋποθέτει την αναμέτρηση με ανεπάρκειες και προβλήματα που έχει καταγράψει εδώ και μεγάλο διάστημα. Το ερώτημα είναι αν αυτά μπορούν να συμβαίνουν παράλληλα, να υπάρχει, δηλαδή, ένα ξεκαθάρισμα με προβλήματα και ανεπάρκειες και από την άλλη να ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στο ρόλο που απαιτούν οι ανάγκες της κοινωνίας και αυτό δεν μπορεί να είναι η περισυλλογή και το κλείσιμο.
Τι κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή;
Ένα πρώτο σάστισμα. Η αριστερά είναι μέρος μιας κοινωνίας που έχει σαστίσει από την έκταση της επίθεσης.
Παρότι είναι δικαιωμένη όσον αφορά τη βασική της εκτίμηση;
Είναι μια τραγική επιβεβαίωση της αριστεράς και του μαρξισμού.
Γιατί τότε το σάστισμα;
Πέρα από την ανάλυση που κάνει η αριστερά για την κρίση, το ερώτημα είναι εάν υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που να πείθει την κοινωνία ότι υπάρχει άλλη προοπτική. Η αριστερά δεν πείθει, όχι διότι δεν έχει την ανάλυση, αλλά επειδή δυσκολεύεται να απαντήσει στο ποιος θα τα κάνει αυτά, ποιο είναι το υποκείμενο.
Είχαμε συνομολογήσει ότι αυτό το υποκείμενο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα έχει αλλάξει αυτή η εκτίμηση;
Υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την κρίση, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια της κρίσης. Δόθηκαν ορισμένες απαντήσεις που δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικές. Αυτό εξηγεί εν πολλοίς και την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν απλά μια σύγκρουση μηχανισμών ή αρχηγισμών -που υπήρχαν και τέτοιες αποχρώσεις-, που χρωμάτισαν τη σύγκρουση, αλλά η αδυναμία της αριστεράς να δώσει πειστικές απαντήσεις στο τι αλλά και κυρίως, στο ποιος.
Ποιές είναι οι διαφορές που οδήγησαν και οδηγούν δυνάμεις της αριστεράς να έχουν αποκλίνουσες πορείες;
Επί της πολιτικής είναι ποιος είναι ο ρόλος της αριστεράς σήμερα. Μια απάντηση λέει ότι ο ρόλος πρέπει να είναι φιλόδοξος και εν δυνάμει επικίνδυνος για τις δυνάμεις του συστήματος και από την άλλη, μια οπτική που είναι στα όρια μιας συνέχισης της προηγούμενης περιόδου. Εκεί υπήρξε μια πρώτη σύγκρουση. Η σύγκρουση αφορούσε και το ίδιο το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν θα υπερέβαινε την κλασσική συνάθροιση των οργανώσεων και θα αποκτούσε δική του ζωή. Τότε δεν δόθηκε θετική απάντηση.
Το “όχι” σε αυτήν την ιδέα δεν αφορούσε μόνο μια πλευρά. Υπήρχαν οργανώσεις, που μετέχουν σήμερα στο “Μέτωπο”, που έδωσαν αρνητική απάντηση, που δεν ήθελαν μέλη κ.λπ.
Η διαίρεση, πράγματι, αφορούσε το σύνολο των συνιστωσών με έναν οριζόντιο τρόπο. Ακόμα και στον Συνασπισμό υπήρχε μια πλευρά που μιλούσε για υπέρβαση των πολιτικών σχημάτων και μια άλλη πλευρά, που ήταν πλειοψηφική, που μιλούσε με έναν κομματικό πατριωτισμό. Δεν ήταν αυτό, όμως, που παρήγαγε την τελική διαίρεση, αν θεωρήσουμε ότι υπήρξε, κυρίως με βάση τις δημοτικές εκλογές. Αυτό που διαμόρφωσε την τελική διαίρεση ήταν η περίοδος μετά την Γ΄ Πανελλαδική συνδιάσκεψη. Εκεί συγκροτήθηκε μια πολιτική συμφωνία πάνω σε μια σειρά κρίσιμα πράγματα.
Θα δοθούν οριστικές απαντήσεις στη σύσκεψη του Μετώπου; Τι είναι το Μέτωπο και ποια η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Θα προσπαθήσουμε να δοθούν οριστικές απαντήσεις. Το Μέτωπο είναι πρωτότυπη συνάντηση συντρόφων και δυνάμεων που είναι είτε εντός είτε εκτός των σημερινών πολιτικών χώρων, άρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέτωπο είναι πρωτοβουλία για να συγκροτηθεί ένα πραγματικό μέτωπο πολιτικό και κοινωνικό. Από την πλευρά του Μετώπου Α-Α τέθηκε αποφασιστικά το ζήτημα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, η ιδέα του δημοψηφίσματος, το ζήτημα να φύγει η κυβέρνηση. Στην πορεία φάνηκε ότι οι σκέψεις αυτές δεν είναι παράλογες, αριστερίστικες, δεν είναι από άλλον πλανήτη και πολλές από αυτές έγιναν δεκτές.
Ορισμένες από τις σκέψεις αυτές έγιναν δεκτές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας επηρεάζει θετικά;
Βεβαίως. Να θυμίσω όμως, ότι υπάρχουν δυνάμεις και σύντροφοι που ανήκουν στο Μέτωπο που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δυνάμεις που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι πια και κυρίως αναφέρομαι σε ανένταχτους, που ανήκουν τώρα στο Μέτωπο και δυνάμεις που ποτέ δεν ήταν και δεν θέλουν να είναι. Το Μέτωπο δεν είναι πολιτικό σχήμα, κόμμα, ή υπό διαμόρφωση εκλογικό σχήμα. Η φιλοδοξία είναι να αποτελέσει γέφυρα θετικής υπέρβασης των σημερινών ενωτικών μορφωμάτων ή πολιτικών σχημάτων.
Η ΚΟΕ είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, η θέση σας έχει βαρύνουσα σημασία σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βρισκόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ και παρεμβαίνουμε, έχουμε διατυπώσει μια σειρά από κριτικές που αφορούν και τη σημερινή περίοδο της επανεκκίνησης.
Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα αποχώρησης της ΚΟΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι, η ΚΟΕ παραμένει στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, παραμένει επιδιώκοντας να παρέμβει σε μια κατεύθυνση, που η επανεκκίνησή του να μην αφορά την σκοπιμότητα πρόωρων εκλογών.
Μίλησες προηγουμένως, για τη «γέφυρα» που μπορεί να συνδέσει πολιτικά σχήματα της αριστεράς. Θεωρείς ότι οργανώσεις τύπου «Σπίθα» χωρούν σε αυτήν τη συνάντηση; Σε ρωτώ γιατί υπήρξε αρθρογραφία στον «Δρόμο».
Νομίζω ότι το παράδειγμα της Σπίθας είναι ενδεικτικό το πώς μια αναγκαιότητα, στην πορεία παίρνει δρόμους από γραφικούς έως επικίνδυνους. Η ιστορία της Σπίθας διδάσκει θετικά και αρνητικά. Θετικά με την έννοια το πώς μπορεί να υπάρξει μια πρωτοβουλία που μπορεί να συγκινήσει κόσμο, ακόμα και μέσα στα τείχη της αριστεράς. Δεν έχει στεγανά η αριστερά απέναντι σε μια πρωτοβουλία που στην πορεία μοιάζει να είναι από πατριδοκάπηλη έως γραφική και αστεία. Παρόλα αυτά είχαν ενδιαφέρον τα θέματα που έθεσε, και με αυτήν την έννοια, είχε ενδιαφέρον η απήχηση που είχε. Θα έπρεπε να παραδειγματιστεί η αριστερά από αυτά. Δεν σημαίνει ότι συμφωνεί.
Αλλά συνομιλεί με αυτήν;
Το Μέτωπο θα όφειλε να αξιοποιεί πολλές δυνάμεις. Ακόμα και οι διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, που δεν έχουν απολύτως κανένα βάθος, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από μια αριστερά που θα έχει την πολιτική ηγεμονία. Το κρίσιμο ερώτημα για τη συγκρότηση ενός Μετώπου είναι αυτό, αν στο Μέτωπο θα υπάρχει μια αριστερά που θα έχει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία.
Αυτό, όμως, δεν προϋποθέτει έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ;
Αν μιλούσαμε εκτός της υπαρκτής ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και την προϋποθέτει, αλλά υπάρχει και η υπαρκτή ιστορία, η οποία γεννά κρίση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας, κυρίως όσον αφορά τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία. Αν δεν αναμετρηθεί με αυτό και απλά αναμετράται υπό την οσμή των πρόωρων εκλογών...
Γιατί θεωρείς ότι η επανεκκίνηση έχει σχέση με τις εκλογές;
Διότι χρονικά συνέπεσε με την έναρξη της συζήτησης περί πρόωρων εκλογών. Να θυμίσω ότι ενώ σήμερα δεν θεωρούμαστε φανατικά εντός ΣΥΡΙΖΑ, ήμασταν από τις πρώτες δυνάμεις, που αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές βάλαμε θέμα τη διαδικασία πανελλαδικής συνδιάσκεψης, δημόσιου απολογισμού και σύγκλισης της Γραμματείας. Αντ’ αυτού υπήρχε μια πεντάμηνη ανάπαυση και όταν άρχισε η συζήτηση περί εκλογών, υπήρξε η διαδικασία της επανεκκίνησης. Παρόλα αυτά μπορεί να βοηθήσει και να είναι ουσιαστική αν αποσαφηνιστεί στην πράξη ότι δεν συνδέεται με την αγωνία της εκλογικής επιβίωσης.
Πώς κρίνεις τη στάση του Αλ. Αλαβάνου;
Πολλές ευθύνες, πολλές δυνατότητες, ικανότητες και όλα ανοιχτά.
Το ότι ο Αλ. Αλαβάνος ήταν πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, στη συνέχεια απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δεν αποσαφηνίζει καν αν είναι απλό μέλος, δημιουργεί θέμα;
Πολλά από αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει με έναν πολύ πιο δημόσιο και καθαρό τρόπο.
Γιατί κατά τη γνώμη γίνεται σήμερα αυτή η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ από το κυβερνητικό επιτελείο;
Θέλουν να εμφανίσουν ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι υποκινούμενη, μειοψηφική κατάσταση, από μηχανισμούς της αριστεράς. Η κυβέρνηση φοβάται την κοινωνική δυσαρέσκεια. Επιχειρεί να την εγκλωβίσει μέσα στα όρια των «ακραίων» του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση φοβάται μια αριστερά που δεν είναι ελεγχόμενη, που έχει επαφή με τους κοινωνικούς αγώνες. Θα πρέπει να υπάρξει παρέμβαση όλων των κομμάτων της αριστεράς μέσα και έξω από τη βουλή και να μετασχηματίσουν αυτήν την επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, σε επίθεση της αριστεράς -που έχει τεράστιες διαφορές στο εσωτερικό της- ενάντια σε μια κυβέρνηση που βαδίζει σε πολύ επικίνδυνους δρόμους.
Γιατί επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι άλλες δυνάμεις;
Διότι παρά τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές κόντρες, έχει επαφή με ανήσυχα κοινωνικά στρώματα. Έχει κληρονομιά μιας πολυετούς πορείας που τον φέρνει κοντά σε μια ζωντανή κοινωνία που διαμαρτύρεται και αγωνίζεται.
Τον τελευταίο καιρό η ΚΟΕ βρίσκεται σε έναν εσωτερικό διάλογο. Σε ποιο σημείο βρίσκεται η συζήτηση;
Το ερώτημα που μας απασχολεί είναι γιατί η αριστερά ήταν ανέτοιμη και ανεπαρκής απέναντι στην κρίση. Σε αυτό δεν εξαιρούμε τον εαυτό μας. Η ΚΟΕ πάντα ήταν -τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια- με τη λογική μιας ισχυρής παρέμβασης, ζωντανής και δρώσας μέσα στην αριστερά και από αυτό το καθήκον δεν παραιτείται. Το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν υπάρχει σήμερα πειστική απάντηση στο υποκείμενο: ποιος θα είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη να δηλώσει παρών, και αυτό το παρών θα έχει πειστικότητα, διεισδυτικότητα, απήχηση σε ολόκληρη την κοινωνία.
Έχει δοθεί η απάντηση στην κουβέντα;
Αν υπονοείτε με την ερώτηση ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι δεν έχει δοθεί τέτοια απάντηση. Κανένας από τους σημερινούς πολιτικούς σχηματισμούς δεν καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις. Θα μπορούσε να ήταν μια αριστερά που θα υπερέβαινε με γενναιότητα τα ήδη δεδομένα. Μια συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με άλλους πολιτικούς χώρους, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, θα δημιουργούσε τους όρους επανάκαμψης ενός μεγάλου αριθμού ανένταχτων που φαίνεται ότι δεν συγκινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.
Πόσο Μέτωπο και πόσο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την ΚΟΕ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ για εμάς παραμένει το πολιτικό σχήμα στο οποίο βρισκόμαστε και παρεμβαίνουμε. Το Μέτωπο δεν είναι πολιτικός φορέας, δεν είναι κόμμα, δεν είναι εκλογικό σχήμα. Στο Μέτωπο η ΚΟΕ θέλει να δράσει με έναν σοβαρό και συγκροτημένο τρόπο, που θα βοηθήσει και θα έχει θετικά αποτελέσματα ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
αισχος
ΑπάντησηΔιαγραφή