Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ «ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ»

Πρέπει να διαφυλάξουμε την ιδέα της ενότητας της Αριστεράς ζωντανή 

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ * ISKRA

Σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την εργατική τάξη και γενικότερα για το λαό μας, είναι μεγάλη πολυτέλεια η αριστερά να ζει στον μικρόκοσμό της και μόνο.
Η λογική του μικρομάγαζου, της μικροπαρέας, των προσωπικών αντιπαραθέσεων και των κτυπημάτων κάτω από την ζώνη για την αριστερά είναι εγκληματική, ειδικά σήμερα. Ο κάθε απλός άνθρωπος της αριστεράς, ο κάθε αγωνιστής της ζωής, που χρόνια μάτωσε για μια καλύτερη μέρα γι΄ αυτόν και τα παιδιά του, θλίβεται αφάνταστα όταν διαπιστώνει ότι η αριστερά με όλες τις εκφράσεις της δεν μπορεί να συντονίσει τον βηματισμό της στον δρόμο της κοινής δράσης και της ενότητας, ενάντια στην πολιτική του μνημονίου και του άγριου νεοφιλελευθερισμού, που προωθεί ο δικομματισμός και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Είναι παράλογο λοιπόν ότι ενώ όλοι μας διαπιστώνουμε την ανυπαρξία ουσιαστικών βασικών πολιτικών διαφορών μέσα στην αριστερά ως προς την αντίθεση στην κυρίαρχη σήμερα πολιτική που προωθούν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ,  να συνεχίζεται ο πόλεμος χαρακωμάτων μέσα στις γραμμές της. Βέβαια, διαφορετικές προσεγγίσεις σε πολλά ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα πάντα υπήρξαν και θα υπάρχουν, αυτός άλλωστε ήταν και είναι ο πλούτος της σύγχρονης αριστεράς που έχει ξεφύγει από τα δόκανα του δογματισμού και της μοναδικής αλήθειας, σε όλα όμως υπάρχει και ένα μέτρο.... Η ανάδειξη της διαφορετικότητας δεν μπορεί να εμποδίζει τον καθένα μας να διακρίνει ποια είναι η πρωτεύουσα και ποια η δευτερεύουσα αντίθεση. Σήμερα εκ των πραγμάτων πάνω απ΄ όλα είναι η ενότητα ως βασική προϋπόθεση για την λαϊκή αντεπίθεση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε
Η τριχοτόμηση της ριζοσπαστικής αριστεράς και η πολυδιάσπαση γενικότερα της αριστεράς, εκ των πραγμάτων, γίνεται αρωγός εκείνων των πολιτικών που προωθούν την ανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.
Το πρόβλημα δεν ήταν και δεν μπορεί να είναι ,για τη διαφορετικότητα της αριστεράς, η αντίθεση στα πρόσωπα. Για την αριστερά οι «βασιλικοί άνδρες» έχουν τη σημασία τους ειδικά στις δημοτικές εκλογές, δεν είναι όμως το κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής της οντότητας. Η συλλογικότητα, το «εμείς» και όχι το «εγώ», τα κοινωνικά κινήματα οι οργανωμένες μαζικές εκφράσεις του λαού είναι το παν για την αριστερά.
Δυστυχώς, όμως, αυτές τις μέρες στην αριστερά διαπιστώνουμε ότι η αξία της συλλογικότητας και του «εμείς» χάθηκε από τη σκέψη πολλών μέσα στο χώρο της.

Παράλληλα, μέσα σ΄ αυτή την πολιτική παραζάλη, μέσα στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ για την εύρεση κατάλληλων προσώπων ανοίχτηκε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση για το πώς πρέπει να γίνει η «συνάντηση» με τον χώρο του ΠΑΣΟΚ που αντιδρά στον άλφα ή βήτα βαθμό στο μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική.

Τελείως λαθεμένα και έξω από την αριστερή αντίληψη και πείρα, ορισμένοι θεωρούν ότι προσεγγίζοντας και τοποθετώντας ως επικεφαλής κάποιου συνδυασμού ακόμα και στην περιφέρεια Αττικής που ψηφίζει το 40% του ελληνικού λαού ένα πρόσωπο που προέρχεται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ νομίζουν ότι θα εξυπηρετηθεί καλύτερα η πολιτική της συνάντησης με τον χώρο αυτό .
Αυτή η αντίληψη των συγκλήσεων από τις κορυφές είναι πέρα για πέρα λάθος .
Αυτήν την αυταπάτη την πλήρωσε ακριβά η αριστερά στο παρελθόν. Η υποτίμηση των δυνάμεών σου, των στελεχών που βγήκαν μέσα από την μήτρα σου και η ανάδειξη παραγόντων και παραγοντίσκων έξω από τα σπλάχνα σου είναι σοβαρό πολιτικό ατόπημα.

• Γιατί, δηλαδή, να είναι κάποιος προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ καταλληλότερος να εκπροσωπήσει την αριστερά ενάντια στην πολιτική του μνημονίου και όχι κάποιος που προέρχεται από την ίδια την αριστερά με τον δικό της πολιτικό λόγο και πολιτική κουλτούρα; 
• Γιατί να φθάνεις στον πολιτικό παραλογισμό να διασπάς τον ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική σου συμμαχία, για κάποιο πρόσωπο που επίσημα δεν εκπροσωπεί στην πραγματικότητα καμιά συλλογικότητα και να μην σκέφτεσαι πως θα συναντηθείς με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες όπως και έγινε πριν από λίγα χρόνια;

Ερωτήματα που αν απαντηθούν μπορούν να δώσουν λύσεις ακόμα και τώρα.

Τέλος,  οι δίκες σε προθέσεις, γιατί παρουσιάσθηκαν και τέτοια φαινόμενα, το να βλέπουμε παντού σκοτεινά σχέδια, το να αλληλοϋπονομευόμαστε ο ένας με τον άλλον, το να κυριαρχεί η λογική των αποκλεισμών και του ιδιότυπου πολιτικού ρατσισμού σε πρόσωπα που έχουν μεγάλη ιστορική διαδρομή μέσα στην αριστερά και που μέχρι χθες ήταν στην ίδια συλλογικότητα με σένα, είναι καταστροφή και πρέπει να σταματήσει. Αυτές οι λογικές, όχι δύο, αλλά εκατόν δύο ψηφοδέλτια ξεχωριστά μέσα στην αριστερά θα δημιουργήσουν.
 

Οι επιλογές των διασπάσεων είναι καταστροφή πρώτα και κύρια για την ίδια την αριστερά.

Όλα τα πρόσωπα έχουν και τα ελλείμματά τους, για το λόγο αυτό υπάρχουν οι συλλογικότητες που μπορούν να πνίξουν τις λογικές βοναπαρτισμού, άκρατου παραγοντισμού και προσωπικού πολιτικού ναρκισσισμού μέσα από την προώθηση της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.

Σ΄ αυτές τις δύσκολες μέρες, ο κόσμος της αριστεράς από τα κάτω πρέπει να πιέσει για να κτυπηθούν οι διασπαστικές λογικές και να υπάρξει ακόμα και τώρα ενωτική διέξοδος.

Πρέπει να διαφυλάξουμε την ιδέα της ενότητας της Αριστεράς ζωντανή και το ΣΥΡΙΖΑ ενεργό και ενωμένο. Να αποφύγουμε διαχωριστικές επιλογές σ' όλη τη χώρα για να διατηρηθούν τα κοινά αυτοδιοικητικά σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ.
 

Να προσέξουμε πολύ όλοι να μην δημιουργήσουμε με άγονες αντιπαραθέσεις μεγάλα πολιτικά τραύματα μεταξύ μας, που δεν μπορούν μετά εύκολα να επουλωθούν. Κι' αυτό γιατί πρέπει να συνεχίσουμε μαζί να παλεύουμε για την ανατροπή του επαίσχυντου μνημονίου και το γκρέμισμα αυτής της κυβέρνησης.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη δίνουν μια μοναδική ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί ενάντια στο μνημόνιο και σε μια κυβέρνηση που πρέπει να ηττηθεί και να φύγει το συντομότερο δυνατόν.

*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Κ.Π.Ε του ΣΥΝ