King of Spades, Artist: Patrick Proctor, via Flatrock |
ΕΔΟΥΑΡΔΟΣ (Βγάζοντας το στέμμα)
Ορίστε, πάρε το στέμμα, πάρε και τη ζωή του Εδουάρδου.
Δεν μπορεί να βασιλεύουν στην Αγγλία δύο.
Μη φεύγεις όμως ακόμα· άσε να μείνω βασιλιάς
ώσπου να σκοτεινιάσει,
να δω τότε ξανά αυτό το αστραφτερό διάδημα.
Να το απολαύσουν τελευταία φορά τα μάτια,
να το τιμήσει τελευταία φορά το κεφάλι,
κι έπειτα να παραιτηθούν μαζί απ’ το επίζηλο δικαίωμά τους.
Συνέχισε παντοτινά, ουράνιε ήλιε, την πορεία σου,
μην κυριέψει ποτέ η ασάλευτη νύχτα τον τόπο αυτό·
καθίστε ακίνητοι, φρουροί των στοιχείων·
ώρες και εποχές, σταθείτε εκεί που είστε,
για να μείνει ακόμα βασιλιάς της ωραίας Αγγλίας ο Εδουάρδος !
Αλλά χάνονται γρήγορα οι φωτεινές ακτίνες της ημέρας
και πρέπει τώρα να απαρνηθώ το αγαπημένο στέμμα.
Απάνθρωπα όντα, που σας βύζαξαν με το γάλα της τίγρης,
περιμένετε μ’ ανοιχτά σαγόνια την πτώση του βασιλιά σας,
το διάδημα που φορά, την ακηλίδωτη ζωή μου !
Δείτε, τέρατα, δείτε ! Ξαναφοράω το στέμμα μου.
Μα δε φοβάστε λοιπόν την οργή του βασιλιά σας ;
Δύστυχε Εδουάρδε, διώξε τις αυταπάτες σου·
δεν τους πτοεί ό θυμός σου όπως γινόταν κάποτε·
θέλουν μονάχα πώς και πώς ν’ ανακηρύξουν νέο βασιλιά.
Γι’ αυτό γέμισε απόγνωση το μυαλό μου, κι αλλόκοτες σκέψεις·
κι οι σκέψεις μου βασανίζονται μ’ ατέλειωτα μαρτύρια,
και στα μαρτύρια αυτά μόνη παρηγοριά μου
να νιώθω το στέμμα στο κεφάλι μου.
Γι’ αυτό, αφήστε με να το ’χω λίγο ακόμα.
Δεν μπορεί να βασιλεύουν στην Αγγλία δύο.
Μη φεύγεις όμως ακόμα· άσε να μείνω βασιλιάς
ώσπου να σκοτεινιάσει,
να δω τότε ξανά αυτό το αστραφτερό διάδημα.
Να το απολαύσουν τελευταία φορά τα μάτια,
να το τιμήσει τελευταία φορά το κεφάλι,
κι έπειτα να παραιτηθούν μαζί απ’ το επίζηλο δικαίωμά τους.
Συνέχισε παντοτινά, ουράνιε ήλιε, την πορεία σου,
μην κυριέψει ποτέ η ασάλευτη νύχτα τον τόπο αυτό·
καθίστε ακίνητοι, φρουροί των στοιχείων·
ώρες και εποχές, σταθείτε εκεί που είστε,
για να μείνει ακόμα βασιλιάς της ωραίας Αγγλίας ο Εδουάρδος !
Αλλά χάνονται γρήγορα οι φωτεινές ακτίνες της ημέρας
και πρέπει τώρα να απαρνηθώ το αγαπημένο στέμμα.
Απάνθρωπα όντα, που σας βύζαξαν με το γάλα της τίγρης,
περιμένετε μ’ ανοιχτά σαγόνια την πτώση του βασιλιά σας,
το διάδημα που φορά, την ακηλίδωτη ζωή μου !
Δείτε, τέρατα, δείτε ! Ξαναφοράω το στέμμα μου.
Μα δε φοβάστε λοιπόν την οργή του βασιλιά σας ;
Δύστυχε Εδουάρδε, διώξε τις αυταπάτες σου·
δεν τους πτοεί ό θυμός σου όπως γινόταν κάποτε·
θέλουν μονάχα πώς και πώς ν’ ανακηρύξουν νέο βασιλιά.
Γι’ αυτό γέμισε απόγνωση το μυαλό μου, κι αλλόκοτες σκέψεις·
κι οι σκέψεις μου βασανίζονται μ’ ατέλειωτα μαρτύρια,
και στα μαρτύρια αυτά μόνη παρηγοριά μου
να νιώθω το στέμμα στο κεφάλι μου.
Γι’ αυτό, αφήστε με να το ’χω λίγο ακόμα.
ΕΔΟΥΑΡΔΟΣ ΙΙ
Πράξη Πέμπτη, Σκηνή Πρώτη.
Μετ: ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου