Αυτό το φάντασμα ποιος θα το νικήσει;

Ο Μιτσουκούνι αψηφά το φάντασμα που κάλεσε η πριγκίπισσα Τακιγιάσα - του 歌川国芳 (Utagawa Kuniyoshi, 1798 - 1861),via Wikipedia-

του Θανάση Καρτερού, από την ΑΥΓΗ, 25.07.10

Ένα φάντασμα πλανιέται αυτό τον καιρό πάνω από την Ελλάδα -το φάντασμα της χρεωκοπίας. Το δείχνει συνεχώς ο Παπανδρέου, το επικαλείται ο Λοβέρδος, το ξορκίζει ο Παπακωνσταντίνου, μοιράζουν σκόρδα και σταυρούς για την εξουδετέρωσή του οι πιστοί του ΠΑΣΟΚ ανά την επικράτεια. Είναι τόσο τρομερό, που μπροστά του φαντάζουν σχεδόν ειδυλλιακά όσα φορτώνει στον κόσμο το τρομερό Μνημόνιο. Περικοπές στις συντάξεις, αλλά τουλάχιστον κάτι παίρνουμε. Επέλαση στο ασφαλιστικό, αλλά τουλάχιστον επιβιώνουν τα Ταμεία. Πρωτοφανής ανεργία, αλλά τουλάχιστον κάποια στιγμή θα επανέλθουν οι επενδύσεις και οι δουλειές. Και τούτο και το άλλο και το κακό και το χειρότερο, αλλά τουλάχιστον.. Κι όποιος θέλει να ανατρέψουμε το Μνημόνιο και την κυβέρνηση να μας εξηγήσει πάραυτα πώς θα πληρωθούν τουλάχιστον την πρώτη του επόμενου μήνα οι συντάξεις και οι μισθοί! Έτσι βολεύονται όλοι και όλα με το τουλάχιστον, αφού πάνω από το κεφάλι τους κρέμεται το ακόμα πιο ελάχιστον: Ο αφανισμός και η χρεωκοπία!

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ισχυρή η επίδραση του φαντάσματος στην κοινή γνώμη και ο φόβος που προκαλεί, ώστε να βρίσκει έδαφος ο Παπανδρέου να εμφανίζει την πολιτική του ως φιλολαϊκή, ως πολιτική που σώζει την πατρίδα ή τουλάχιστον τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους. Να εμφανίζει τα πρωτοφανή σε σκληρότητα και αδικία  μέτρα του, ως μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης. Και να εμφανίζει επίσης τον εαυτό του και τους συνεργάτες του ως Ghostbusters - αν έχετε δει τη σχετική ταινία. Ή ως Εξορκιστές, αν έχετε δει την άλλη επίσης σχετική ταινία.

ΑΥΤΟ το τόσο τρομερό, αλλά και τόσο βολικό φάντασμα, πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι και πολύ επιτυχημένο. Τη δουλειά για την οποία έχει επιστρατευτεί την κάνει μια χαρά και υπάρχουν πάρα πολλοί σε όλη τη χώρα που έχουν πειστεί ότι τα μέτρα είναι άδικα, σκληρά, ίσως και αναποτελεσματικά, αλλά υποχρεωτικά εκεί που είχαμε φτάσει. Ενώ ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό από ανθρώπους δεν ξέρουν αν θίγονται περισσότερο από τα μέτρα Παπανδρέου, η από τις κινητοποιήσεις κατά των μέτρων Παπανδρέου. Αν με τις κινητοποιήσεις, με το πεζοδρόμιο, με τις ώρες εργασίας που χάνονται, σου λένε, τα πράγματα χειροτερέψουν και το φάντασμα αποφασίσει να πάψει να είναι φάντασμα και λάβει σάρκα και οστά; Αν χρεωκοπήσουμε; Θεέ μου φύλαγε!

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να είμαστε ειλικρινείς, στο φάντασμα αυτό σκοντάφτουν μήνες τώρα η αντίσταση στα μέτρα, το συνδικαλιστικό κίνημα, η αριστερά. Μια χαρά είναι η ρητορική για ξήλωμα, κατεδάφιση, απάνθρωπα και κοινωνικά άδικα μέτρα, ατελέσφορα μέτρα και πάει λέγοντας. Και αληθέστατα όσα υποστηρίζει, όχι απλώς αληθινά. Η ανωμαλία της εποχής όμως είναι το φάντασμα. Καλά τα λέτε, συμφωνούμε με όσα λέτε, έφτασε και ο Παπανδρέου να χαρακτηρίζει τα μέτρα του σκληρά και άδικα, αφήστε τον Λοβέρδο που θρηνεί για τη χαμένη τιμή της σοσιαλδημοκρατίας. Με το φάντασμα όμως τι θα γίνει; Πώς θα μας απαλλάξετε απ’ αυτό; Μπορείτε να μας απαλλάξετε; Ξέρετε να μας απαλλάξετε; Η δικαιοσύνη σας είναι εκτός από δίκαιη και ρεαλιστική; Αν δεν ξέρετε, τα άλλα τα ξέρουμε κι εμείς, τα ζούμε κι εμείς, τα βλέπουμε κι εμείς.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ δηλαδή και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες το φάντασμα εξακολουθεί να κάνει την παλιοδουλειά του. Τρέφεται από τις φλούδες που το ταΐζει ο Παπανδρέου, τρέφεται μέχρι κι από την καταστολή της εξέγερσης στην Ουγγαρία -όχι από τους Σοβιετικούς αυτή τη φορά...-, τρέφεται ακόμα και από τους καρπούς ενός δημόσιου προβληματισμού, που βλέπει τη σωτηρία στην έξοδο από το ευρώ, στην έξοδο από την Ευρώπη κ.λπ. Αγνοώντας ότι άλλο ο διάλογος και η αντιπαράθεση θεωρητικών και οικονομολόγων, και άλλο ένα μέτωπο κατά του Μνημονίου, που πρέπει βέβαια να ενσωματώνει προβληματισμούς και προτάσεις, πρέπει όμως και να μην αποκλείει και  πολύ περισσότερο να μην τρομάζει κόσμο.

ΟΠΩΣ δείχνουν όλα, το φάντασμα του Χειρότερου, που δικαιολογεί την πραγματικότητα του Κακού, δεν είναι καθόλου απλό να εξοντωθεί. Οι επικείμενες εκλογές είναι πάντως μια μεγάλη ευκαιρία. Τουλάχιστον να δώσουν μια μάχη με αξιώσεις και με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα οι δυνάμεις που αντιμάχονται Μνημόνια και συνακόλουθα φαντάσματα, προσπαθώντας να πατούν στη γη. Εκτός από όλα τ’ άλλα, τα πολύ σημαντικά, σε τέτοιες μάχες και όχι επί χάρτου διαμορφώνονται και οι στρατηγικές των αλλαγών, που τελικώς αφανίζουν και Μνημόνια και φαντάσματα.