Επιτέλους, σε ποιον πολιτικό χώρο πρόσκειται η "Αυγή";

Joseph Mallord William William Turner: Sunrise with Sea Monsters

της Μπέττυς Βακαλοπούλου

ΑΥΓΗ, 23.10.10

Όταν χίλια περίπου μέλη αμιλλόμασταν σε εξοντωτικά ωράρια για να συνεχίσουμε τη λειτουργία του ΚΚΕ Εσωτερικού (μετά την πολύπλευρη κι ακριβοπληρωμένη δράση του και προπαντός της νεολαίας του στην εφταετία), κάποιοι κέρδιζαν άμοχθα τις εντυπώσεις μόνο με ηχηρές εμφανίσεις ακροαριστερού λόγου. Φυσικά γοήτευαν μιαν έντονα πολιτικοποιημένη νεολαία και ψηφίζονταν καταιγιστικά! Πολλοί από αυτούς άδραξαν την ευκαιρία για να γίνουν εξίσου άμοχθα πανεπιστημιακοί, χάρη στην students' power.

Εκείνη η εμπειρία με έπεισε να σωπαίνω όπου δεν προσφέρω έργο. Όντως εδώ κι αρκετά χρόνια δεν δίνω έργο στον ΣΥΝ όχι γιατί δεν το ήθελα, αλλά από αδιέξοδα διαθέσιμου χρόνου.

* Σώπασα όταν η αριστερή πλειοψηφία ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ταύτισε περίπου τα Δεκεμβριανά με τις «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο». Όταν άργησε πολύ να καταγγείλει πράξεις βίας και τελικά τις απέδωσε μόνο σε περιθωριακούς και κουκουλοφόρους. Τα παιδιά που πετούσαν κοτρώνες από το δώμα της Νομικής στα κεφάλια των φτωχόπαιδων που γίνονται «μπάτσοι», επειδή δεν μπορούνε να πάνε ούτε σε κολέγια ούτε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, δεν ήταν κουκουλοφόροι. Ήταν μαθητές και σπουδαστές.

* Σώπασα όταν ο Αλαβάνος, πιεζόμενος στη Βουλή, δήλωσε ότι «είμαστε εναντίον κάθε βίας» κι όταν το ξανατόνισε επίσης πιεζόμενος ο Τσίπρας, σε πείσμα της ευγλωττίας και της ετοιμότητάς του. Αλίμονο αν, ειδικά εμείς, καταδικάζαμε κάθε βία. Της ευρωπαϊκής Αντίστασης κόντρα στους Ναζί, της Αντίστασης των Λατινοαμερικάνων και των Αράβων κόντρα στις ΗΠΑ, των Παλαιστινίων κόντρα στο Ισραήλ. Τη βία των εργαζομένων κόντρα στην «οικονομία της αγοράς» (έτσι ανώδυνα αποκαλείται ακόμα αυτή η οικουμενική μαφία), βία τόσο πιο αναπόφευκτη όσο η σημερινή ένδεια θα μετατρέπεται σε λιμό.

* Σώπασα μετά τις ευρωεκλογές, όταν η «Ανανεωτική Πτέρυγα», αφού τορπίλισε το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, εγκαλούσε την πλειοψηφία για τη μοναδική έδρα. Όταν διέδιδε με ηδονική κακεντρέχεια ότι «δεν θα μπούμε στη Βουλή». Ή όταν στελέχη της και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, του ψηφοδελτίου της Α' Αθήνας «συμπτωματικά», γύριζαν τις γειτονιές και διέσυραν τον Αλέξη ευελπιστώντας ότι θα τον υπερφαλάγγιζαν. (Οι διαγκωνισμοί, σύντροφοι, ήταν η πιο αρνητική πτυχή του ΚΚΕεσ. Όμως ποτέ δεν έφτασαν σε τέτοιες αθλιότητες).

* Σώπασα όταν η Α.Π. πριν από τις εθνικές εκλογές διεκδικούσε συνεργασία με τις "συγγενείς δυνάμεις", διαγράφοντας την πασοκική καμαρίλα, τα πλούσια ελέη στους «ημετέρους», την πράσινη τρομοκρατία στη δημόσια διοίκηση μιας εικοσαετίας, ιδίως της τελευταίας οχταετίας. Ειδικά οι μηχανικοί της Α.Π., την απένταξη 157 αξιόλογων πολεοδομικών μελετών από την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (για να μεταφέρει τις κάτω του κόστους αμοιβές τους στα ολυμπιακά έργα -αλήθεια, σε πόσα κουφώματα του Ολυμπιακού Χωριού αντιστοιχούσαν;). Που επιπλέον επέβαλλε στις υπεύθυνες διευθύνσεις του υπουργείου να μην ενημερώσουν τους αναδόχους, και οδήγησε σε δεκαπεντάχρονη στυγνή ομηρεία 1.500 τουλάχιστον μελετητές.

Οι συνάδελφοι που την ξέρουν αυτή την ιστορία, που ξέρουν ότι κάποιοι πέθαναν χωρίς να μπορέσουν να πάρουν σύνταξη, επιμένουν ακόμα στις «συγγενείς δυνάμεις»; Οι οικονομολόγοι της Δ.Α. δεν έχουν καμιά διαφωνία με τον οικονομολόγο πρωθυπουργό που έστειλε τις αγροτικές οικογένειες από τον πρωτογενή και τους επενδυτές από τον δευτερογενή τομέα στο χρηματιστήριο; Επιδιώκοντας με την πλασματική ευημερία του, χωρίς παραγωγικό θεμέλιο, «τζόγου», ή τρίτη θητεία ή επώνυμη θέση στην Ε.Ε.;

Δεν σώπασα όμως και δεν είμαι διατεθειμένη να σωπάσω για την εφημερίδα που υπερασπίζομαι και διαβάζω από τότε που υπάρχει. Ούτε όταν η «Αχάριστος Φωνή» μάς ταλαιπώρησε ως αχάριστος και υβριστική εναντίον αδυνάτων και θυμάτων κι «Ευχάριστος» υπέρ ισχυρών και δημίων. Ούτε όταν ο κατά τα άλλα αξιόλογος Περι-Διαβάζων της κυριακάτικης σελίδας του καταγγέλλει με πάθος κάθε αριστερή αδυναμία, πρόσφατα για πολλοστή φορά της Κούβας (όπου απαντά, έμμεσα και στον ίδιο, το ακριβοδίκαιο άρθρο των Κουράκη - Ήσυχου, "Κ.Α." 10.10) και προβάλλει καθετί «δεξιόστροφο» (εξίσου πρόσφατα μας κούνησε διδακτικά το δάκτυλο για την αποχώρηση τής, τέως Α.Π. και νυν Δ.Α.).

* Και ασφαλώς δεν θα σωπάσω όταν ο, όχι λιγότερο ηρωικός από παλιότερους διευθυντές της "Αυγής", αλλά μεροληπτικός ως προς το το τι έθαβε και τι πρόβαλλε Κώστας Κάρης, χρησιμοποιεί τη μόνιμη στήλη του για να προβάλλει τον υποψήφιο (ας μην κοροϊδευόμαστε) του ΠΑΣΟΚ που είναι δεδομένο ότι τον προβάλλουν όχι μόνο τα από το '81 πασοκικά ΜΜΕ, αλλά κι όσες εφημερίδες και κανάλια έγιναν λιγότερο ή περισσότερο πασοκικά κατά την εικοσαετία, για να επιβιώσουν. Δεν θα σωπάσω επειδή εδώ αναστρέφεται όλη η δημοκρατική πρωτιά της εφημερίδας μας. Αλήθεια, πότε θα απαλλαγούμε από τις ενοχές που έντεχνα διαιωνίζει ο εκτός κι εντός Αριστεράς νεοφιλελευθερισμός;

Η ανοχή από την εφημερίδα ολόκληρου του άρθρου και ειδικά της ηχηρά υπονομευτικής κατά της υποψήφιας δημάρχου ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ φράσης «ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΕΙ ο συνδυασμός του Γ. Καμίνη γιατί είναι ο μόνος (sic!) που μπορεί να κάνει πράξη αυτά που προσδοκούμε» είναι αντιδεοντολογική, όχι δημοκρατική.

Αναπόφευκτα δύο ερωτήματα στον Κώστα Κάρη:

1. Ως τέως δ/ντής της "Αυγής" πώς προβαίνεις σε τόσο κατάφωρη παράβαση της δεοντολογίας μιας πολιτικής εφημερίδας; Επειδή εσύ δεν την τηρούσες;

2. Τι ακριβώς ξέρετε γι' «αυτά που προσδοκούμε...» εσύ κι «ο μόνος» Καμίνης; Γι' αυτά που ταλανίζουν παραπάνω από μισόν αιώνα, από τότε που άρχισε να γίνεται αντιληπτό το αβίωτο της Αθήνας, ένα κυρίως υπουργείο (κατά καιρούς ΥΔ.Ε., ΥΧΟΠ, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΕΚΑ), έναν σημαντικό οργανισμό (ΟΡΣΑ) και χιλιάδες ειδικούς επιστήμονες;

Ρωτώ επειδή η Ελένη Πορτάλιου ξέρει! Και ως ειδική επιστήμων και ως καθηγήτρια του ΕΜΠ και ως ακτιβίστρια που απέτρεψε πολλά!