Είσαστε γυμνοί

Wilhelm von Gloeden (1856–1931), Three youths at Wilhelm von Plueschow home in Napoli (via Wikipedia)

του Κ. Καναβούρη

από την ΑΥΓΗ, 4.9.11

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός". Ο βασιλιάς είναι γυμνός έως τα μύχια της ψυχής του και έως τις πιο κρυφές -κι από τον ίδιο κρυφές- γωνιές του μυαλού του. Απλό; Απλούστατο. Ο βασιλιάς είναι πια αυτό που φαίνεται, αφού, σύμφωνα με τον Χάιντεγκερ, "το φαίνεσθαι είναι και Είναι". Τώρα πια όλοι το ξέρουμε και είναι θέμα χρόνου να πλησιάσει στην αυλή των τεράτων η αθησαύριστη οργή. Η πηγαία εκείνη επανορθωτική συναίσθηση αποκατάστασης της τάξης πραγμάτων. Αλλά με όλη την ορμή της ντροπής για όλα όσα δεν έπραξες καλά.

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός". Μέσα κι έξω. Και θα τον πάρει ο διάβολος. Γιατί εσύ ο ίδιος υπήρξες εκούσια ή ακούσια διάβολος. Δηλαδή διέβαλες το συμπέρασμα ως προς το υποκείμενό του και δημιούργησες το στρεβλό πεδίο δράσης όπου έζησε ως αδιάθετος χρόνος. Και ναι. Έχεις βαρύτατες ευθύνες γι' αυτό. Ακόμη χειρότερα: "Είναι νωρίς μέσα στον κόσμο αυτόν", που λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης (μιλώντας βέβαια για τον έρωτα) ώστε να συντάξεις, να κατατάξεις, να αποδώσεις και να αποδεχτείς ιεραρχημένα τις ευθύνες σου.

Οπότε, τι απομένει; Η καίρια ευθύνη του Άλλου που σε παρέπεισε ότι είναι ενδεδυμένος με τα ιερατικά άμφια της ευθύνης για τη δική σου ζωή. Και όχι. Δεν ήταν. Ήταν απασχολημένος με την απόλαυση των αμφίων του. Ήταν απασχολημένος με το χρυσό κενό τού απαστράπτοντος ειδώλου της πραγματικότητας. Και τώρα έρχεται να σου πει ότι δεν υπάρχει συνενοχή. Ότι υπάρχει μονάχα ενοχή. Η δική σου ενοχή. Η δική σου ενοχή, ενώ ο βασιλιάς είναι γυμνός. Έως μυελού οστέων γυμνός. Εκεί όπου ο αυλός δεν είναι τραυλός γιατί είναι ήχος συνεχής με το πλήκτρο σώμα να αντηχεί την απαράγραπτη αλήθεια του. Την αλήθεια του υπάρχειν, που ποτέ, καμιά εξουσία, με όσο βασανισμένο αίμα κι αν χρειάστηκε, δεν κατόρθωσε να καταβάλει. Και επομένως, ούτε να καταλάβει.

Γι' αυτό ακριβώς η εξουσία είναι τυφλή. Περισσότερο τυφλή κι από τη δικαιοσύνη της έτσι όπως εκφράζεται μέσα από τους νόμους της, δηλαδή περισσότερο τυφλή κι από την ίδια της τη νομιμότητα σ' αυτή τη γελοία εν τη απελπισία της προσπάθεια να ντύσει τον βασιλιά.

Δεν γίνεται, κύριε πρωθυπουργέ. Και η οργή θα περισσέψει όσο εσείς και όμοιοί σας θα αρπάζετε τα ρετάλια της πραγματικότητας, τα ρετάλια μιας ηττημένης αισχρής ευωχίας για να ντυθείτε. Είστε γυμνοί. Και το θέαμα δεν είναι ευχάριστο. Γι' αυτό και είναι μεγάλη η αθησαύριστη οργή.

Σ' αυτή δεν είχατε υπολογίσει. Είχατε πολύ επενδύσει στις ενοχές της σπατάλης και στις συγχωνεύσεις των καθ' έκαστα ενοχοποιημένων κυψελών της ανάσας. Πλην όμως η πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο μπορεί να δει (και όχι να φαντασθεί) μια αισχρή πολιτική προσωπικότητα του πυγμαίου μεγέθους μιας Άννας Διαμαντοπούλου και μια στρεψόδικη, ικανή για όλα, ψυχωσικής βουλιμίας πολιτική ασχημοσύνη του εκτρωματικού μεγέθους ενός Ευάγγελου Βενιζέλου. Σας βλέπουμε. Και είσαστε γυμνοί.

Είσαστε γυμνοί την ώρα που λυπάστε. Είσαστε γυμνοί την ώρα που σηκώνετε τα φρύδια σας με έπαρση ή που χαμηλώνετε το βλέμμα με απόγνωση. Είσαστε γυμνοί. Γυμνοί - γυμνοί, όπως σας γέννησε η μάνα σας, όταν ψηφίζετε στη Βουλή εναντίον της μάνας που σας γέννησε. Είστε γυμνοί όταν στέλνετε τα Τάγματα Ασφαλείας εναντίον μας. Είναι γυμνός ο δήμαρχος Αθηναίων, Καμίνης, όταν ντύνεται τη λεοντή του σκυλοπνίχτη του "Σαμίνα" και νυν υπουργού Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσή. Είστε γυμνοί όταν δίνετε κλαίγοντας δισεκατομμύρια στις τράπεζες και σκουπίζετε κλαίγοντας το φτύσιμο που σας ρίχνουν οι τράπεζες. Όταν ζητιανεύετε την κάλυψη κόστους της αισχρής εξουσίας σας επί των ανθρώπων.

Είσαστε γυμνοί. Και είσαστε γυμνοί επειδή είσαστε δειλοί. Όμως η δειλία συνιστά φρόνημα. Είσαστε, λοιπόν, δειλοί επειδή είσαστε δουλόφρονες. Και μάλιστα μιας πολυτελούς δουλοφροσύνης δουλόφρονες, επειδή η δειλία της εξουσίας κατισχύει όλες τις δομές αντίστασης. Επί του βαθύτατα προσωπικού και επί του βαθύτατα συλλογικού. Θέλω να πω ότι επιδιώξατε και επιδιώκετε τη συνοχή στο κατώτατό της επίπεδο, που είναι η ενοχή, δηλαδή ο φόβος. Η πηγή της δειλίας. Είτε δανείζοντας ζωή (φαντασιακό πρότυπο), λες και η ζωή δανείζεται, είτε ζητώντας πίσω τη ζωή (πάλι φαντασιακό πρότυπο) λες και η ζωή επιστρέφεται.

Λοιπόν, κύριοι, η ζωή δεν επιστρέφεται. Μπορείτε να καταστρέψετε τα πανεπιστήμια (που δεν μπορείτε). Μπορείτε να καταστρέψετε τις παραγωγικές σχέσεις (που δεν μπορείτε). Μπορείτε να εκτρέψετε τη συλλογική πεποίθηση, όμως πάντα θα υπάρχει μια φοιτήτρια που θα καλλιεργεί συνθετικό δέρμα σε μετάξι από ιστό αράχνης. Άκου: το έκανε μια Γερμανίδα φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο του Αννόβερου. Κανένας τραπεζίτης δεν μπορεί να το φαντασθεί. Γιατί είναι δειλό. Κανένας Παπανδρέου, Βενιζέλος, Λοβέρδος κι όλα τα άλλα αίσχη δεν μπορούν να το φαντασθούν. Γιατί είναι δειλοί. Γι' αυτό και ο βασιλιάς τους είναι γυμνός. Γιατί η πραγματικότητα είναι μιας άλλης ύφανσης ο μύθος. Ένα ένδυμα πραγματικό.