Άννα Φιλίνη
Κυριακάτικη Αυγή, 01/11/2009
--------------------------------------------------------------------------------
Το πρόβλημα της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ αφορά πρώτα και κύρια την πολιτική γραμμή της συμμαχίας, κατά πόσον θέλει να είναι μία «αντισυστημική αριστερά» ή μια αριστερά σύγχρονη και δημιουργική για την κοινωνία, ανανεωτική και ριζοσπαστική. Γενικά πιστεύω ότι οι συμμαχίες είναι αναγκαίες ώστε να επιτυγχάνονται ευρύτεροι στόχοι. Η αυταρέσκεια είναι κακό πράγμα. Όμως το κύριο ζήτημα κάθε φορά είναι η πολιτική γραμμή ανάλογα με τα μεγάλα προβλήματα κάθε εποχής, η οργανωτική λειτουργία έπεται. Γι’ αυτό πρέπει να κυριαρχούν η ειλικρίνεια και οι δημοκρατικές σχέσεις.
Σε μια συμμαχία οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι με πλειοψηφικό τρόπο αλλά με συναίνεση, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος που κατοχυρώνει τους πάντες, μικρούς και μεγάλους. Εάν οι αποφάσεις αρχίζουν να παίρνονται πλειοψηφικά, τότε η συμμαχία είτε θα συγχωνευτεί είτε θα διασπαστεί, πετώντας συνειδητά ένα τμήμα της ή θυσιάζοντάς το.
Δεν είναι σωστός ο συσχετισμός με την παλιά λειτουργία της ΕΔΑ. Ο κόσμος της ΕΔΑ σταδιακά ήθελε να λειτουργεί σε ενιαίο κόμμα στη νομιμότητα, ενώ η ηγεσία στο εξωτερικό ήθελε να ελέγχει τα πράγματα χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της παρανομίας. Διαμορφώθηκαν διαφορετικές γραμμές ώσπου, ιδιαίτερα με τις επεμβάσεις του ΚΚΣΕ, ήρθε η διάσπαση το ΄68. Το 1991 στον ενιαίο ΣΥΝ το ΚΚΕ δεν ήθελε την κοινή λειτουργία. Εμείς επιμέναμε τότε για ενιαίο κόμμα, το ΚΚΕ βρήκε αφορμή και διέσπασε τον ενιαίο ΣΥΝ. Εκ των υστέρων τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η υπερβολική μας πίεση τότε έφερε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου