Σε μια περίοδο όπου το κεφάλαιο έχει εξαπολύσει μια τεράστιας κλίμακας επίθεση στον κόσμο της εργασίας η Αριστερά βρέθηκε ανέτοιμη να οργανώσει την αντίσταση αυτού του κόσμου, να συντονίσει τη δράση του προβάλλοντας ένα άλλο συνεκτικό σχέδιο για την ανατροπή των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού και προοπτικά του καπιταλισμού που σε φάση μιας ακόμη από τις κρίσεις του επιδιώκει να ισοπεδώσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων και εν τέλει τις κοινωνίες, καταστρέφοντας τις ζωές των ανθρώπων και του πλανήτη.
Παρά το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα υπήρξε έντονη αμφισβήτηση της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού, έξαρση των κινημάτων που σε παγκόσμια κλίμακα αμφισβητούσαν την ηγεμονία των ιδεών του και προέβαλαν ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας μέσα από την προβολή του τρόπου της δικής τους οργάνωσης και των αξιών τους, οι οργανώσεις της Αριστεράς με ελάχιστες εξαιρέσεις (χώρες της Λατινικής Αμερικής) δεν βρήκαν τον τρόπο να οικοδομήσουν σχέσεις ενότητας μεταξύ τους και διαλεκτικής έντασης με τα κινήματα και την κοινωνία, ώστε να συγκροτήσουν το αντίπαλο δέος του συστήματος και να ορθώσουν την αντίσταση απέναντι στο σοκ και το δέος της νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Σε ένα τέτοιο τοπίο η Αριστερά της Ελλάδας δεν υπήρξε η εξαίρεση.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ
Το 2000 με τη συνεργασία ΣΥΝ – ΑΚΟΑ και το 2004 με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική αριστερά της πατρίδας μας κινήθηκε στη σωστή κατεύθυνση, ενώνοντας διάσπαρτες δυνάμεις και αποκτώντας δεσμούς με τα μαζικά κινήματα και γείωση στην κοινωνία. Δυστυχώς δεν εκτιμήθηκε και δεν κατανοήθηκε από όλους ότι θα μπορούσε ο σχηματισμός ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει την ιστορική δυνατότητα της δημιουργίας της αριστεράς του 21ου αιώνα για την πατρίδα μας. Το καινούργιο πολιτικό ζώο, όπως πολλές φορές είχαμε επισημάνει, που θα αναπτυσσόταν τροφοδοτούμενο από τα κινήματα και θα τα επανατροφοδοτούσε μέσα από τους αγώνες.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατανοήθηκε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, ανάλογους με την πολιτική κουλτούρα,τις σκοπιμότητες αλλά και το πολιτικό ήθος της κάθε μιας από τις επί μέρους δυνάμεις που τον συγκρότησαν (συλλογικότητες, συνιστώσες, τάσεις, ανένταχτοι) με τρόπο που δεν ανταποκρινόταν στην ανάγκη δημιουργίας μιας αριστεράς που θα μπορούσε να αποτελέσει τον πολιτικό φορέα που χρειαζόταν ο κόσμος της και η κοινωνία.
Για πολλούς ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε ευκαιριακή εκλογική σύμπραξη, για άλλους μαζικό χώρο για τη δράση ξεκομμένων από τη ζωή πρωτοποριών, πεδίο στείρας πολεμικής, χωρίς δημοκρατία και κοινά αποδεκτές διαδικασίες που θα έδιναν τη δυνατότητα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, τον κόσμο της ριζοσπαστικής αριστεράς, στους από κάτω, να συμμετέχουν ισότιμα στη δημιουργία του καινούργιου πολιτικού υποκειμένου που θα αποτελούσε το συλλογικό διανοούμενο του κόσμου της εργασίας.
Παρά τα προβλήματα που επισημαίνονται, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή χιλιάδων αγωνιστών στις γραμμές του, σε πείσμα όλων εκείνων που συνειδητά τον αμφισβήτησαν και τον πολέμησαν, από έξω και από τα μέσα, σε πείσμα των κλειστών συστημάτων μικροεξουσιών κατάφερε με την παρουσία του, με την παραγωγή θέσεων - προγραμματικού λόγου και ουσιαστικών δράσεων, με αποκορύφωμα την παρουσία του τον Δεκέμβρη του 2008, να παρέμβει ουσιαστικά στα πολιτικά πράγματα, γεγονός που θα έπρεπε τουλάχιστον να μας κάνει υπερήφανους.
Παρέμβαση στις διεργασίες
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο δεν είμαστε καθόλου ικανοποιημένοι για τον τρόπο που γίνεται η συζήτηση, αν αυτό είναι συζήτηση, για την αποτίμηση της μέχρι σήμερα κοινής μας πορείας, στις διάφορες οργανώσεις και φόρα που αναφέρονται με τον ένα ή άλλο τρόπο στον ΣΥΡΙΖΑ. Μένουμε με την εντύπωση ότι, αντί μιας σε βάθος αναστοχαστικής και κριτικής προσέγγισης, πρωτίστως των αναγκών της κοινωνίας, των αναγκών της πάλης για την αντιμετώπιση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων από το κεφάλαιο και αναζήτησης εναλλακτικής πρότασης που θα συμπεριλαμβάνει ως στοιχείο της και τη συγκρότηση του πολιτικού υποκειμένου της ριζοσπαστικής αριστεράς με ισότιμη συμμετοχή όσων επιμένουν στην ενότητα με αρχές, και με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, προοριζόμαστε για το ρόλο των παθητικών θεατών ενός έργου που αναφέρεται σε μια αριστερά από τα παλιά. Μια αριστερά της περιόδου της «πάλης χωρίς αρχές», μιας αριστεράς των μηχανισμών, των κλειστών συστημάτων, «σε αναμονή του νικητή» που θα προκύψει από συνεννοήσεις και συγκρούσεις μηχανισμών. Αυτή η προοπτική μάς υποτιμά, μάς ακυρώνει και μας προσβάλλει.
Υστερόγραφο
Είναι προφανές ότι θέλουμε να αξιοποιηθεί η θετική αλλά και η αρνητική εμπειρία από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, από τη βάση του. Από αυτούς που επιθυμούν να συνεχίζουν με νέους όρους το εγχείρημα. Να δρομολογηθούν διαδικασίες που θα προωθήσουν άμεσα και χωρίς αστερίσκους το ζήτημα της δημιουργίας φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς με ισότιμη συμμετοχή των από κάτω. Μιας αριστεράς που θα οραματίζεται το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα και θα τον οικοδομεί από τώρα μαζί με τους εργαζόμενους και τα κινήματα.
Βουκάλης Αντώνης,
Γιαννουλάκη Αθηνά, Κυρούση – Κτιστάκη Σταυρούλα,
Λιβογιάννης Δήμος,
Μαλεκάκης Μάνθος,
Μαριδάκης Δημήτρης,
Μπαρτζώκας Γιάννης,
Μπατσάκης Δημήτρης,
Παντελάκης Νίκος, Τζάρας
Νίκος, Φραγκονικολάκης
Νίκος, Χατζηπαναγιώτου
Μανόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου