Κατοχή; Όχι ακριβώς...

Ευχετήρια Κάρτα για την Πρωτοχρονιά του 1912, από Wikipedia Commons

του Ευτύχη Μπιτσάκη, από την ΑΥΓΗ, 2.1.11

Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος! Γιατί όχι; Αλλά το 2011 θα ολοκληρωθεί η καταστροφή. Κατά τον καθηγητή Γ. Κασιμάτη, και άλλους έγκυρους συνταγματολόγους, οι δρακόντιοι όροι του Μνημονίου, δεσμεύουν την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος. Προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα τα οποία εγγυάται το Σύνταγμα. Αποτελούν απειλή για την πολιτική και εδαφική κυριαρχία της χώρας.
Σήμερα η Ελλάδα δεν κυβερνάται από Έλληνες. Κυβερνάται από την "τρόικα". Η τυπικά ελληνική κυβέρνηση είναι εντολοδόχος και διεκπεραιωτής. Ακόμα και η Ιεραρχία, η οποία δεν μας έχει συνηθίσει σε ριζοσπαστικά ξεσπάσματα, έφτασε να διακηρύξει: "Δηλώνουμε ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή, και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων δανειστών μας...".

Κατοχή; Όχι ακριβώς! Κανείς Βελουχιώτης δεν θα πάρει τα βουνά! Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έφεραν τη χώρα σ' αυτή την κατάντια. Η σημερινή, εθελόδουλη, ολοκλήρωσε την εκποίηση της εθνικής ανεξαρτησίας. Καιρός λοιπόν, να θυμηθούμε την έννοια "καθεστώς υποτέλειας". Πρώτη περίοδος επί Γεωργίου Παπανδρέου (1944). Δεύτερη, επί Γεωργίου Παπανδρέου Β' (2010).

Και τώρα τι; Άμεσος στόχος; Αντίσταση! Να σώσουμε ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί. Απώτερος: Παύση πληρωμών. Έξοδος από το ευρώ. Έξοδος από την Ε.Ε. Έξοδος από την Ε.Ε.; Αλλά αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο μια κυβέρνηση που θα εκφράζει ένα ευρύ και ηγεμονικό μέτωπο αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.

Έστω! Έξοδος από την Ε.Ε., αλλά όχι εθνική - τοπική περιχαράκωση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, το εθνικό συνδέεται με το διεθνικό. Στην επίθεση του διεθνικού κεφαλαίου πρέπει συνεπώς να αντιπαρατεθεί ο διεθνισμός των λαών της ηπείρου μας. Στόχος: οι ενωμένες σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Ευρώπης.

Ποια θα είναι σε μας η πρωτοπόρα, οργανωτική δύναμη για τους νέους αγώνες; Προφανώς η ελληνική αριστερά! Αλλά για την ώρα, "ο κόσμος καίγεται και η γριά χτενίζεται"! Η Ιστορία δεν κινείται ευθύγραμμα. Η κρίση δεν οδηγεί νομοτελειακά στην επανάσταση. Η κρίση και η σήψη μπορεί να γεννήσουν το τέλος του νεοφασισμού. Οι οιωνοί λεν ότι οι εκρήξεις έρχονται! Θα αρθεί η αριστερά μας στο ύψος των περιστάσεων; Θα δράσει από κοινού και θα επεξεργαστεί μια στρατηγική διεξόδου; Ή θα την παρασύρει το κύμα των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων;