Για μια επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα οδηγήσει ξανά στο τέλμα

Με κείμενό της η Ομάδα ΡΟΖΑ, αναφέρεται στην επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Στο κείμενο γίνεται εκτενής αναφορά στις αιτίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση και ταυτόχρονα προχωρά σε προτάσεις, που αποτελούν και αποφάσεις της Ομάδας ΡΟΖΑ. Το κείμενο της Ομάδας ΡΟΖΑ έχει ως εξής:

Από το 2008 έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στις αιτίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα στην πλήρη αποτελμάτωση. Η συζήτηση που εκ των πραγμάτων ανοίγει μετά από την απόφαση για «επανεκκίνηση» του σχήματος, καθιστά αναγκαία την υπενθύμιση των αιτίων που κατά τη γνώμη μας οδήγησαν τα πράγματα σχεδόν στο σημείο μηδέν. Χωρίς αυτήν την εισαγωγή δεν θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές ούτε η στάση μας απέναντι στην επανεκκίνηση, ούτε η πρόταση που κάνουμε για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει προοπτική.
Να δούμε λοιπόν συνοπτικά τι μας οδήγησε στο τέλμα:
1. Η μάχη εξουσίας του προηγούμενου διαστήματος, όχι μόνο οδήγησε στην πολυδιάσπαση των δυνάμεων, αλλά απαξίωσε ηθικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος αποτελεί για μας το βαρύτερο πλήγμα στο σχήμα –πολύ μεγαλύτερης σημασίας από την προγραμματική ασάφειά του. Από τη στιγμή που η Αριστερά ευαγγελίζεται μια άλλη κοινωνία κι έναν διαφορετικό (συμμετοχικό και δημοκρατικό) τρόπο άσκησης πολιτικής, τα φαινόμενα αρχηγισμών βάλλουν στον σκληρό ιδεολογικό πυρήνα της. Γι’ αυτό και η Αριστερά μπορεί να «συγχωρεθεί» για εσφαλμένες  πολιτικές επιλογές, ενώ «καταδικάζεται» στη λαϊκή συνείδηση όταν αναπαράγει λογικές αστικής πολιτικής.
2. Ο συστηματικός αποκλεισμός του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ από τη λήψη των αποφάσεων είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη συρρίκνωση του σχήματος, αλλά την αφυδάτωση των πολιτικών διαδικασιών του. Σε μια εποχή που τα αιτήματα της αυτοπρόσωπης συμμετοχής και της άμεσης δημοκρατίας είναι στην καρδιά των λαϊκών διεκδικήσεων σε όλο τον κόσμο (οι αραβικές επαναστάσεις αποτελούν έξοχο παράδειγμα αυτής της τάσης), ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε το πλέον αυταρχικό οργανωτικό μοντέλο που δεν έδινε στα μέλη του ούτε καν μια πρόφαση συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων.
3. Η πλήρης ασάφεια στην πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση και το Μνημόνιο, ενέτεινε τη σύγχυση γύρω από την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και θόλωσε το μήνυμά του. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατυπώσει κανείς μια συνεκτική κριτική της απάντησης του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική ρητορεία, από τη στιγμή που όσοι τον εκπροσωπούν (ή υποτίθεται ότι τον εκπροσωπούν) διατύπωσαν σχεδόν όλες τις δυνατές εναλλακτικές προτάσεις (πολλές φορές μάλιστα τα ίδια πρόσωπα διαφοροποιούσαν το λόγο τους αναλόγως της μικροσυγκυρίας ή του ακροατηρίου). Έτσι κι αλλιώς, μια πολιτική δύναμη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μια στοιχειωδώς κοινά αποδεκτή πολιτική πρόταση. Πολύ περισσότερο σήμερα, που το Μνημόνιο φέρνει μια άνευ προηγουμένου κοινωνική ερήμωση και πλατιά κοινωνικά ακροατήρια στρέφουν ευήκοα ώτα στην κατεύθυνση της Αριστεράς, είναι αυτοκαταστροφικό το να μην εκπέμπεις απλά και καθαρά μηνύματα.
4. Η επιμονή σε μια αντίληψη της πολιτικής που δίνει προτεραιότητα στη στιγμιαία τηλεοπτική εικόνα σε βάρος του μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδιασμού αποτρέπει τη χάραξη μιας στιβαρής πολιτικής γραμμής. Επιπλέον, πολλές φορές οδηγεί στην ευκολία του εντυπωσιασμού και της επιφανειακής κριτικής στην κυβερνητική πολιτική. Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε: η συρρίκνωση του πολιτικού λόγου της Αριστεράς σε «πιασάρικες» ατάκες, στην πραγματικότητα αναιρεί το ριζοσπαστικό περιεχόμενο και την αναλυτική επάρκειά του.
5. Ο δειλός και ανεπαρκής διαχωρισμός από το καταρρέον πολιτικό σύστημα, καθώς και το διαρκές μπρος-πίσω στη σύγκρουση με το αστικό μπλοκ (η Νομική αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) όχι μόνο ενισχύει την πλατιά παγιωμένη (πλην άδικη για την Αριστερά) αντίληψη ότι «και οι 300 της Βουλής ίδιοι είναι»,  αλλά σπέρνει την απογοήτευση στους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι αισθάνονται «αδειασμένοι» την ώρα ακριβώς που δίνουν πολύ δύσκολες μάχες.
6. Ωστόσο, θα ήταν σοβαρό λάθος να εντοπίζαμε τη δυσπραγία της Αριστεράς στους καιρούς της κρίσης μόνο στα κακώς κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή καμιά αριστερή δύναμη δεν φαίνεται να ενισχύεται ιδιαίτερα παρά την πρωτοφανή αντικοινωνική θύελλα που σαρώνει δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Η κατάσταση αυτή δεν φαίνεται να προβληματίζει όσο θα έπρεπε. Νομίζουμε ότι η επιμονή της  Αριστεράς σε συνταγές που το εργατικό κίνημα δοκίμασε τον 20ο αιώνα, έχει φτάσει στα όριά της. Δεν μπορούμε ούτε να χαράξουμε μακροπρόθεσμη στρατηγική προοπτική ούτε και να διατυπώσουμε αξιόπιστη βραχυπρόθεσμη πολιτική πρόταση, όσο παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε ένα πλαίσιο αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, όσο κλείνουμε τα μάτια μας στην προφανή συνύφανση οικονομικής και οικολογικής κρίσης, όσο επιμένουμε στον παραγωγισμό και την αναπτυξιολαγνεία.  Η τρέχουσα οικονομική κρίση δεν είναι μόνο μια πρωτοφανής επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, αλλά και αποτελεί κορυφαία έκφανση του ιστορικού αδιεξόδου του καπιταλισμού. Κατά συνέπεια, το ζητούμενο δεν είναι απλά κάποια μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά ένα σαφές πρόγραμμα ανατροπής και μετασχηματισμού.
Εξετάζοντας τις αιτίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο τέλμα το προηγούμενο διάστημα, εύλογα μπορεί να αμφιβάλει κανείς για τις προοπτικές της υπό εξέλιξη επανεκκίνησης:
• Πώς μπορεί να ξαναξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για το πώς αποτελματώθηκε;
• Πώς μπορεί αυτή η επανεκκίνηση να έλξει ξανά τον κόσμο που απομακρύνθηκε το προηγούμενο διάστημα, όταν το θέμα της δημοκρατίας και της συμμετοχής των μελών αφήνεται στο ράφι;
• Και πώς μπορεί να διαμορφωθεί και πειστική και κοινά αποδεκτή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διέξοδο από την κρίση, όταν δεν έχει συγκροτηθεί καμιά διαδικασία για να την επεξεργαστεί;
Τα ερωτήματα σχετικά με την επανεκκίνηση είναι λοιπόν επιτακτικά και μέχρι στιγμής δεν βρίσκουν απαντήσεις. Την ίδια στιγμή, οι επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν το φόβο του αστικού μπλοκ απέναντι στη δυνάμει παρουσία στο πολιτικό προσκήνιο μιας Αριστεράς αιχμηρής και ταυτόχρονα κοινωνικά αναγνωρίσιμης. Επιπλέον, η δημιουργική συμμετοχή πολύ μεγάλου αριθμού αγωνιστών και αγωνιστριών του ΣΥΡΙΖΑ σε κινήματα και αντιστάσεις δεν πρέπει να αφήνει αμφιβολίες ότι το τέλμα είναι αναντίστοιχο με την ποιότητα όλου αυτού του κόσμου.
Απέναντι στη νέα κατάσταση που δημιουργεί η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η Ομάδα Ρόζα προχώρησε στις εξής αποφάσεις:
1. Ζητάμε να τελειώσει τώρα η αντιδημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Το μοντέλο του συγκεντρωτισμού, της υποκατάστασης και των αέναων διαπραγματεύσεων κεκλεισμένων των θυρών έχει προ πολλού εξαντληθεί. Με όρους κατεπείγοντος τίθεται η αναγκαιότητα υπέρβασής του, προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός πολιτικού υποκειμένου με μέλη και εκλεγμένα όργανα που θα έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες σε όλα τα επίπεδα.
2. Στηριζόμενο στην αρχή του “ένα μέλος-μία ψήφος”, πρέπει να εκλεγεί πανελλαδικό σώμα που θα προχωρήσει σε συνδιάσκεψη πολύ σύντομα
3. Η πανελλαδική συνδιάσκεψη δεν πρέπει να έχει ως καθήκον μόνο την εκλογή κεντρικών συντονιστικών, αλλά την υιοθέτηση μιας κοινά αποδεκτής ριζοσπαστικής απάντησης στην κρίση, η οποία θα αποτελέσει το πολιτικό πλαίσιο του σχήματος για το επόμενο διάστημα.
4. Όσο συνεχίζεται η σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε στη Γραμματεία και το Συντονιστικό, όπως επίσης και σε κανένα μη εκλεγμένο όργανο.
5. Από το πώς θα συγκροτηθεί καθώς και από το περιεχόμενο της πανελλαδικής συνδιάσκεψης θα εξαρτηθεί η περαιτέρω συμμετοχή μας στο ΣΥΡΙΖΑ.