Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ μήπως είναι προβοκάτσια;

Four Darks in Red, Mark Rothko, http://www.tate.org.uk/modern/exhibitions/markrothko/interactive/room-2.shtm, via Wikipedia

ΕΠΟΧΗ, 29.05.11

Για να έχει προοπτική η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να απαντηθούν μια σειρά ερωτήματα. Για παράδειγμα, πως θα μπορέσουν οι δυνάμεις που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσουν εκ νέου τη χαμένη φερεγγυότητα και την εμπιστοσύνη ενός ολόκληρου κόσμου, που πίστεψε στο ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς; Επίσης, πως θα πείσει τον κόσμο της αριστεράς ότι η επανεκκίνηση δεν γίνεται απλώς για εκλογικές σκοπιμότητες, αλλά ότι ο βασικός λόγος είναι η επιθυμία όλων να παλέψουν για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο. Ότι είναι οι ιδέες, τα οράματα και η προοπτική που οδηγούν στη νέα αρχή και όχι οι εκλογές και οι έδρες.

Δύσκολο, γιατί χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τον κόσμο της αριστεράς, να πάρει σαφείς αποστάσεις από αρνητικές συμπεριφορές, τον υπαρκτό σοσιαλισμό και κυρίως να έρθει σε επαφή με τα κοινωνικά κινήματα, να αποκαταστήσει δηλαδή τη σχέση του με τον κόσμο της εργασίας και τις ανάγκες του. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να αποκτήσει την πολιτική ηγεμονία και να ανταποκριθεί στην ιστορική του αποστολή.

Διπλό καθήκον

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, οι απελευθερωτικές ιδέες της αριστεράς είναι επιτακτική αναγκαιότητα. Και όχι μόνο για να υπερασπίσουμε τις κατακτήσεις αιώνων που προέκυψαν με ποτάμι από αίμα, όχι μόνο για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων, που οι αδίστακτοι διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος καταδυναστεύουν, αλλά και για τον ίδιο τον πλανήτη γη. Γιατί ο πλανήτης μας κινδυνεύει από ολοκληρωτική οικολογική καταστροφή. Και ίσως είναι η ώρα να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τη δράση του ΚΚΕ Εσωτερικού όταν πάλευε κατά της δημιουργίας πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Κάρυστο. Σήμερα, μετά τα «ατυχήματα» στα πυρηνικά εργοστάσια στην Ιαπωνία, αποδείχτηκε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι και πανάκριβη, κυρίως όμως είναι καταστροφική. Συνεπώς, είναι χρέος της αριστεράς να καθορίσει ως βασική προτεραιότητα την πάλη κατά των πυρηνικών.

Μια μεγάλη ευθύνη

Μετά το τέλος της πολύς, μετά από πολλά χρόνια, πετυχημένης συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά, πλησίασα τον Αλέξη Τσίπρα και τον ρώτησα: «Σύντροφε Αλέξη, μήπως η απόφαση για την επανεκκίνηση είναι μια καλοστημένη προβοκάτσια;» Και καθώς ο σ. Τσίπρας δεν με γνώριζε, ίσως ακόμα και σήμερα να αναρωτιέται τι ήθελα να πω.

Θέλω να πω ότι η απόφαση για την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια ευθύνη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ενωτικός πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς, είναι μοναδική κατάκτηση και μια νέα απογοήτευση θα ήταν καταστροφική. Υπό αυτή την έννοια, αν η επανεκκίνηση καταλήξει σε αποτυχία, δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια καλοστημένη προβοκάτσια.

Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι, πράγματι, αναγκαιότητα για την κινηματική αριστερά και γενικότερα για το σύνολο της αριστεράς. Άλλη προοπτική δεν υπάρχει. Η αριστερά γεννήθηκε ως κοινωνική αναγκαιότητα για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των κοινωνικών δυνάμεων που απευθύνεται. Να ηγεμονεύσει στη σημερινή πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης και να κερδίσει την εμπιστοσύνη όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και όσων καταδυναστεύονται από την αδίστακτη οικονομική και κοινωνική πολιτική, που εφαρμόζεται σήμερα.

Δεν είναι μόνο οι εκλογές

Δεν αρκεί η αλλαγή συσχετισμών αποκλειστικά μέσω του εκλογικού συστήματος. Και μάλιστα όταν το σύστημα αυτό είναι αντιδημοκρατικό με τις πλειοψηφίες να διαμορφώνονται ανεξάρτητα της ελεύθερης βούλησης του λαού. Συνήθως, έχουμε την κατευθυνόμενη πληροφόρηση από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την επιλογή προσώπων και πολιτικών σχηματισμών, που εξυπηρετούν τα κυρίαρχα συμφέροντα. Για την αντιδημοκρατικότητα αυτού του συστήματος, φέρει ευθύνες και η αριστερά, η οποία δεν φρόντισε στο βαθμό που έπρεπε να συνδεθεί με τα κοινωνικά κινήματα και να διαμορφώσει συνειδήσεις, που θα υπερβαίνουν τις αυταπάτες. Αν δεν υπάρξει αλλαγή συσχετισμών και σε κοινωνικό επίπεδο, αν δεν αλλάξουν οι συνειδήσεις, δεν θα είναι δυνατή και η αλλαγή σε πολιτικό επίπεδο.

Οι διεκδικήσεις και τα δικαιώματα δεν θα πρέπει να καθορίζονται με συντεχνιακά κριτήρια, αλλά με κοινωνικά. Είναι λάθος να υπερασπιζόμαστε άκριτα τις διεκδικήσεις των συντεχνιών. Γιατί ορισμένες φορές οι συντεχνίες εκμεταλλεύονται τη δύναμη του συνδικάτου, επιβάλουν τα συμφέροντά τους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η αριστερά, όπως είπαμε, γεννήθηκε ως κοινωνική αναγκαιότητα για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για να απελευθερώσει την ίδια και κατ΄ επέκταση όλη την κοινωνία. Αυτή, όμως, την επαναστατική ανατρεπτική δύναμη, κάποιοι, την μετέβαλαν σε κόμμα, αυτό το κόμμα το έκαναν εξουσία και αυτή την εξουσία από απελευθερωτική δύναμη της τάξης που την ανέδειξε, τη χρησιμοποίησε η νομενκλατούρα για τα δικά της συμφέροντα. Αυτή την ιστορική πραγματικότητα δεν πρέπει να την ξεχνάμε ποτέ.

Νίκος Αρβανίτης