Κανένα περιθώριο αναμονής και καθυστερήσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ

Συνέντευξη με τον Αλέκο Λύτρα από την οργάνωση ΡΟΖΑ και την "ΑΝΑΣΑ"

τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου

Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ 10.01.10

*Έχει περάσει ένα χρονικό διάστημα από τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιο είναι σήμερα το διακύβευμα για το συμμαχικό σχήμα;

-Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε σχετική ακινησία, όχι σήμερα, αλλά εδώ και αρκετό διάστημα. Πριν από τις εκλογές. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι αν θα αρχίσει να κάνει πάλι πολιτική, αν η συμμετοχή του στα κινήματα θα είναι ενεργή και ουσιαστική. Αν θα εμπλακεί με προωθητικό τρόπο στα ζητήματα που προκύπτουν στην εργασία, στον αγροτικό χώρο, στο περιβάλλον, στη νεολαία, στο μέτωπο για τα δικαιώματα... Αν θα βρεθεί εκεί που η κοινωνία αγωνιά, εκεί που οι εργαζόμενοι νιώθουν ότι μειώνεται το εισόδημά τους αν τελικά μαζί και μέσα στο κομμάτι της κοινωνίας που προσπαθεί να αντισταθεί θα ανταλλάξει ιδέες, θα συνδιαμορφώσει δράσεις για την προστασία των «από κάτω» μέσα και από νέες συμμαχίες. Με τη δημιουργία κοινωνικών κέντρων πολιτικών, πολιτιστικών αλλά και αλληλεγγύης, μαζί με την νεολαία, τους εργαζόμενους και ομάδες παραγωγών, αλλά και με την προσπάθεια αναζήτησης νέων δρόμων με ιδέες όπως η αποανάπτυξη, η τοπική ενεργειακή αυτάρκεια κ.λπ… Αυτό είναι το διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τα διαδικαστικά θέματα, δεν είναι η μάχη χαρακωμάτων και μηχανισμών.

*Υπάρχουν αναλυτές που υποστηρίζουν ότι σε μια περίοδο που η κυβέρνηση παίρνει σκληρά μέτρα η αντιπολίτευση κωφεύει. Φαντάζομαι ότι συμπεριλαμβάνουν και τον ΣΥΡΙΖΑ.

-Σε μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια. Αντιπολίτευση δεν γίνεται μόνο με ανακοινώσεις Τύπου ή με ομιλίες στη Βουλή. Ακόμη και η καμπάνια για τους “αόρατους”, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχει κυρίως ενημερωτικό χαρακτήρα. Δεν έχει τα στοιχεία αυτά, που να συμβάλουν στη δημιουργία κινήματος, στην ενεργοποίηση των “από κάτω”, στην εμπλοκή μας στους καθημερινούς αγώνες που αναπτύσσονται.

*Τι φταίει, τι περιορίζει τη δραστηριότητα του ΣΥΡΙΖΑ;

-Δεν είναι ένας ο λόγος. Πρέπει να ξαναδούμε την παρέμβασή μας από την αρχή. Σήμερα, η κατάσταση στην κοινωνία είναι πιο περίπλοκη, πιο δύσκολη. Υπάρχει κόσμος που πλήττεται άμεσα από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός δικτύου προστασίας όσων νιώθουν στο πετσί τους τις δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις ή όσων χάνουν τη δουλειά τους και είναι άνεργοι ή μακροχρόνια άνεργοι.

*Άρα, είναι το οργανωτικό μοντέλο που δημιουργεί δυσκολίες, είναι θέμα αντίληψης, τι;

-Είναι θέμα αντίληψης, κυρίως από ένα τμήμα εντός του Συνασπισμού. Και δυστυχώς, η συζήτηση γίνεται επί της διαδικασίας και όχι επί της πολιτικής ουσίας. Αλλά αυτό έχουμε ανάγκη, μια πολιτική συζήτηση για τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Αύριο μπαίνει για διαβούλευση ο Καποδίστριας 2. Ο νέος Καποδίστριας, ανατρέπει όλο τον αυτοδιοικητικό χάρτη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει κουβεντιάσει. Και όχι μόνο σε τεχνοκρατικό επίπεδο, αλλά και πολιτικά. Δεν έχουμε κουβεντιάσει, για παράδειγμα, τις συμμαχίες μας στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο. Θα επιμείνουμε με τις αυτόνομες, ριζοσπαστικές αυτοδιοικητικές κινήσεις; Υπάρχουν απόψεις, θα έλεγα καλύτερα πρακτικές στο χώρο της αυτοδιοίκησης, από στελέχη του χώρου, που θολώνουν τη φυσιογνωμική κατεύθυνση του ενωτικού εγχειρήματος. Οι πρακτικές αυτές, δεν είναι σωστό πάντα να τις γκρουπάρουμε. Δεν σημείνει ότι όποιος αναζητά, μη συμβατές με το χώρο και τη συγκυρία συμμαχίες, ανήκει στην Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού. Η αυτοδιοίκηση είναι χώρος που ο παραγοντισμός λειτουργεί πιο εύκολα και πιο έντονα. Η όποια συζήτηση για συνεργασίες στις δημοτικές εκλογές πρέπει να γίνει στη βάση με συγκεκριμένες προϋποθέσεις όπως ας πούμε ο συμμετοχικός προϋπολογισμός, η κοινωνική προστασία των φτωχών από τα δημοτικά τέλη μέχρι τα τροφεία των βρεφονηπιακών σταθμών, από τις συνθήκες εργασίας των δημοτικών υπαλλήλων, από τα τοπικά δημοψηφίσματα και την κοινωνική οικονομία μέχρι την προστασία του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις καταπατήσεις.

*Την πρόταση του Φ. Κουβέλη πώς την είδες;

-Ο Φ. Κουβέλης έκανε πρόταση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τους Οικολόγους Πράσινους. Το θέμα είναι γιατί και πως. Πέρα από το γενικό πολιτικό πλαίσιο, που είναι απαγορευτικό για τέτιοιου είδους συνεργασίες, υπάρχει και η τοπική εμπειρία, υπάρχουν διαφορετικές στρατηγικές σε καυτά, κρίσιμα ζητήματα. Για παράδειγμα στην Αθήνα, που ο Φ. Κουβέλης άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, δόθηκε η μάχη για τον Βοτανικό. Το ΠΑΣΟΚ, στο σύνολό του, ήταν απέναντι. Αλλά για να λέμε όλη την αλήθεια, απέναντι ήταν και σύντροφοι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα η Άννα Φιλήνη απέσυρε την υπογραφή της από μια καθαρά θεσμική παρέμβαση στο Συμβούλιο Επικρατείας. Συνεπώς είναι θέμα πολιτικού πλαισίου και όχι αν είσαι θεσμικός ή αντιθεσμικός. Εμείς αυτή τη μάχη την κερδίσαμε, κάποιοι, όμως, ήταν απέναντι. Πρόσφατα έγινε κατάληψη στον Βοτανικό Κήπο στην Πετρούπολη, όπου μετέχουν και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως από τη Νεολαία του Συνασπισμού. Η κατάληψη δέχθηκε επίθεση από φασιστικά στοιχεία με γκαζάκια και με μια επιστολή που είχε απειλητικό μήνυμα και μία σφαίρα! Το πρόβλημα, όμως, του Δήμου, στον οποίο μετέχει πρωταγωνιστικά ο Συνασπισμός, ήταν ότι δραστηριοποιείται σε κατάληψη δημοσίου κτιρίου η Νεολαία Συνασπισμού. Δεν είδε ο Δήμος ότι η κατάληψη αυτή λειτουργεί δημιουργικά. Τα παιδιά εκεί έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο στέκι, αντιεμπορευματικό, με μαθήματα άλλων γλωσσών, με πολλαπλές εκδηλώσεις. Είναι πόλος έλξης της νεολαίας. Δυστυχώς, όμως, ο Δήμος της Πετρούπολης το αντιμετωπίζει τουλάχιστον με καχυποψία.

*Ιδιαίτερα μετά τη Συνδιάσκεψη φαίνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούνται, έστω και άτυπα, πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα. Εσύ μετέχεις στην ΑΝΑΣΑ. Θεωρείς ότι είναι θετική εξέλιξη;

-Όλη αυτή η κινητικότητα και με τα κείμενα των υπογραφών, με την ΑΝΑΣΑ, οι πρωτοβουλίες της ΠΑΣΑ, ανεντάχτων, οι συζητήσεις για έκδοση εφημερίδας από κάποιες συλλογικότητες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε θετική κατεύθυνση. Όπως θυμάσαι σε μια συζήτηση που είχαμε κάνει οι δύο μας, είχαμε πει ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε πείραμα μέσα στο πείραμα. Η δική μας προσπάθεια είναι η ανάπτυξη του όλου ΣΥΡΙΖΑ και όχι η αυτόκεντρη ανάπτυξη των επιμέρους οργανώσεων που μετέχουν στην ΑΝΑΣΑ. Αυτό είναι το δικό μας στοίχημα. Είναι η συμμετοχή σε κινηματικές δράσεις, η ενίσχυση της ριζοσπαστικής μας ταυτότητας, η εμπλοκή μας στις διεργασίες μέσα στην κοινωνία και βεβαίως η υλοποίηση των αποφάσεων της συνδιάσκεψης.

*Ο Συνασπισμός συζήτησε την εκδοχή έκτακτου συνεδρίου. Υπάρχει κίνδυνος οι διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ να πάνε πίσω λόγω των διεργασιών στον Συνασπισμό;

-Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα περιθώριο αναμονής και καθυστερήσεων. Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην υλοποίηση των αποφάσεων ή νέου κύκλου εσωστρέφειας, θα σκορπίσει απογοήτευση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Άμεσα λοιπόν πρέπει να γίνουν συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να δημιουργηθούν και εκεί που σήμερα δεν υπάρχουν νέες οργανώσεις. Να δημιουργηθούν τα μητρώα μελών, να λειτουργήσουν οι θεματικές επιτροπές και να μπούμε σε κίνηση χωρίς καμία καθυστέρηση. Ο κόσμος, οι άνεργοι, οι νέοι δεν μπορούν να περιμένουν πότε εμείς θα λύσουμε τα όποια εσωτερικά μας ζητήματα. Δεν τους ενδιαφέρει και καλά κάνουν. Ένας άνθρωπος που έχει χάσει τη δουλειά του και δεν βρίσκει νέα, κοιτάει προς την πλευρά μας, αλλά όχι για να εξετάσει τα χρόνια δικά μας ερωτήματα, αλλά για να μας δει υποστηριχτές στα δικά του απολύτως δίκαια αιτήματα. Δείτε τι γίνεται με τους υπαλλήλους της Ολυμπιακής που έχουν χάσει τη δουλειά τους, με τους παραγωγούς αγρότες, με τα εργοστάσια που κλείνουν. Συνεπώς, όλα αυτά πράπει να συνυπολογιστούν απ΄ όλους μας.

*Ναι, αλλά κάποιο στέλεχος του Συνασπισμού θα μπορούσε να σου πει ότι δεν ευθύνεται το κόμμα του για την παρατεταμένη ακινησία του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν αποφάσεις της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που μπλοκάρονται από τον Συνασπισμό;

-Υπάρχει εσωστρέφεια που οφείλεται και στο μη σταθερό έδαφος που κινείται η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των συνεχών αμφισβητήσεων, αλλά και λόγω των συγκρούσεων κορυφής που αφαίρεσαν το ηθικό πλεονέκτημα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ απογοητεύτηκε, απομακρύνθηκε. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα αυτά, είναι ο πολιτικός δρόμος και όχι βεβαίως ο δρόμος των μηχανισμών και των απολίτικων συγκρούσεων. Να κατατεθούν δημόσια και οι διαφωνίες, αλλά και οι τρόποι που θα αναζητηθεί η σύνθεση.

*Το αίτημα της ανασύνθεσης, αλλά και της επανίδρυσης της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ώριμο σήμερα ή τα προβλήματα που συζητήσαμε προηγουμένως το ακυρώνουν ως προοπτική;

-Δεν γνωρίζω αν είναι ώριμο, σε κάθε περίπτωση είναι μονόδρομος.

I'm an instant star. Just add water and stir.

   David Robert Jones, 8.01.1947 (κιόλας 63)  

"Ziggy Stardust"

Ziggy played guitar, jamming good with Weird and Gilly,

and the spiders from Mars. He played it left hand

But made it too far

Became the special man, then we were Ziggy's band

now Ziggy really sang, screwed up eyes and screwed down hairdo

Like some cat from Japan, he could lick 'em by smiling

He could leave 'em to hang

'came on so loaded man, well hung and snow white tan.

So where were the spiders, while the fly tried to break our balls

With just the beer light to guide us,

So we bitched about his fans and should we crush his sweet hands?

Ziggy played for time, jiving us that we were voodoo
The kid was just crass, he was the nazz

With God given ass

He took it all too far but boy could he play guitar

Making love with his ego Ziggy sucked up into his mind

Like a leper messiah

When the kids had killed the man I had to break up the band.

εικόνες από την Wikipedia, το βίντεο και οι στίχοι από http://www.youtube.com/user/izabelabar

Σημερινές αναρτήσεις Δήλωση Χρήστου Λάσκου και Άκου Ελληνάκο

Δήλωση Χρήστου Λάσκου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ

Αναδημοσίευση από ΣΥΡΙΖΑ Χίου

07/01/2010

Το έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΝ είναι πλέον αναγκαιότητα αντιληπτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των μελών του κόμματος. Ένα τέτοιο Συνέδριο, για να μην είναι αχρείαστη και επιβλαβής εσωστρέφεια, θα πρέπει να έχει σαφείς στόχους. Εν συνόψει:

1. Να αναδιατάξει το κόμμα με τρόπο ώστε οι τάσεις του να αποτελούν πραγματικά πολιτικοϊδεολογικά ρεύματα και όχι τρόπο νομής της κομματικής εξουσίας. Άρα, να προχωρήσει και σε καταστατικές ρυθμίσεις, που αποδυναμώνουν τους μηχανισμούς.

2. Να επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιο τέτοιο, ώστε να ανοίγει το δρόμο για μια συνολική ριζοσπαστική ανασύνθεση της Αριστεράς αναγνωρίζοντας με όλη την απαιτούμενη σαφήνεια ότι οι υπάρχοντες σήμερα πολιτικοί φορείς- μαζί και ο δικός μας- είναι απολύτως ανεπαρκείς, για να αναλάβουν το μεγάλο έργο της εκπροσώπησης των καταπιεζόμενων τάξεων και ερωτημάτων.

3. Εν τέλει, να ολοκληρώσει την αριστερή στροφή του κόμματος, ευνοώντας τη δημιουργία μιας σοβαρής, σύγχρονης, αντικαπιταλιστικής πολιτικής παράταξης τελειώνοντας με όλες τις αμφισημίες που βλάπτουν, όσο λίγα πράγματα, την προσπάθεια που κάνουν χιλιάδες αριστεροί να αντισταθούν στην επίθεση του κεφαλαίου που παίρνει πλέον ολοκληρωτικό χαρακτήρα.

Άκου ελληνάκο!..

Αναδημοσίευση από ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Γιατί δεν κάνουμε κι ένα δημοψήφισμα για το αν πρέπει να τρώνε, να πηγαίνουν σχολείο ή απλά να κυκλοφορούν στο δρόμο?
Άκου ελληνάκο!..


Μη φοβάσαι. Δεν κινδυνεύει η μίζερη ζωούλα σου από τον μετανάστη που θα
συναντήσεις στην κάλπη, την ώρα που θα γλύφεις τον φάκελο, όπως έγλυφες
τον πολιτικό που θα φροντίσει τον γιόκα σου να βγει το ίδιο
αποχαυνωμένος με εσένα.


Δεν κινδυνεύεις, ελληνάκο, από την ιθαγένεια
που δικαιούται ένα παιδί που έχει γεννηθεί εδώ -κανείς αλλοδαπός δε θα
σου στερήσει τη μαγκιά, την κλανιά και τα reality της τηλεόρασης.


Κανείς μετανάστης δε θα σου στερήσει τους (διαμορφωτές των απόψεων σου)
αγαπημένους σου δημοσιογράφους. Κανείς αλλόθρησκος δε θα σου στερήσει
τη θρησκεία σου. Όλα αυτά είναι καταδικασμένα να πεθάνουν κάποια στιγμή
ελληνάκο -όπως κι εσύ. Είτε το θες είτε όχι. Θα μείνεις με τον φραπέ
στο χέρι και την αθλητική στη μασχάλη, να κράζεις τους αλλοδαπούς και
τους αλλόθρησκους, όπως κάνεις τόσα χρόνια.


Αλλά σε παραδέχομαι, ελληνάκο. Είσαι αγωνιστής. Ό,που κρίνεις ότι μπορείς να κάνεις τη
διαφορά, δίνεις το παρόν και ρίχνεσαι στη μάχη. Σαν γνήσιος Έλληνας!
Γεμίζεις γήπεδα για να βοηθήσεις την αγαπημένη σου ομάδα να γυρίσει το
παιχνίδι. Γεμίζεις δρόμους για να φωνάξεις συνθήματα υπέρ των πολιτικών
που αξίζεις. Γέμισες μια ολόκληρη χώρα όταν σε έπεισαν ότι το όνομα της
Μακεδονίας είναι πιο σημαντικό από τη ζωή σου. Από τα παιδιά σου. Από
την κοπιαστική καθημερινότητα σου.


Θες δημοψήφισμα ελληνάκο? Δε σε είδα να το ζητάς όταν καταχράστηκαν τα λεφτά σου. Όταν πήραν την κόρη του διπλανού σου στο δημόσιο κι όχι τη δικιά σου. Όταν διαπομπεύουν την αξιοπρέπεια σου και υποτιμούν τη νοημοσύνη (!) σου? Όταν η ζαρντινιέρες βαράνε πολίτες και οι σφαίρες μικρά παιδιά. Τι θα γινόταν αν ο Αλέξης ήταν Αλβανός? Τι θα άλλαζε στα αισθήματα σου? Ή ακόμα χειρότερα. ο μπάτσος αλλοδαπός! Ούτε να το σκέφτεσαι!


Άκου ελληνάκο προσεκτικά.


Αργοπεθαίνεις. Όχι από τους μετανάστες. Από τη χαζομάρα σου και τον
ύπνο τον βαθύ. Από την άγνοια και το συντηρητικό μυαλό σου. Ήδη έχεις
αρχίσει και σαπίζεις. Και να σου πω κάτι? Καιρός ήταν.


«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα,
περιμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα»
Κώστας Βάρναλης, «Οι Μοιραίοι»


ΥΓ: Χαρίζεται ιθαγένεια σε μετανάστη. Ευχαριστώ.

Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας

  Εμμανουήλ Ροΐδης  28.07.1836 -7.01.1904 

Η Πάπισσα Ιωάννα είναι το μυθιστόρημά του που δημοσιεύτηκε το 1866 με το χαρακτηρισμό «μεσαιωνική μελέτη» σύμφωνα με την άποψη του ίδιου του συγγραφέα.
Η κυρίως αφήγηση εξιστορεί τη ζωή της Ιωάννας από τη γέννηση έως το τέλος της ζωής της. Ξεκινά από την ιστορία των γονέων της, δύο ιεραποστόλων και συνεχίζει με την ένταξή της στον βίο της μοναχής σε νεαρή ηλικία, τη γνωριμία και τον έρωτά της για τον μοναχό Φρουμέντιο, τα ταξίδια τους, με την Ιωάννα μεταμφιεσμένη σε άντρα, τη μακροχρόνια παραμονή τους στην Αθήνα και την εγκατάσταση της Ιωάννας στη Ρώμη, την άνοδό της στην εκκλησιαστική ιεραρχία που την οδήγησε τελικά στο παπικό αξίωμα, την ερωτική της σχέση με τον θαλαμηπόλο της, την εγκυμοσύνη και τέλος την αποβολή και τον θάνατό της κατά τη διάρκεια μιας λιτανείας.

Εδώ ένα απόσπασμα από το τρίτο μέρος του έργου όπου περιγράφεται η άφιξη και η παραμονή της Ιωάννας στην Αθήνα. από τη Βικιπαίδεια-Βικιθήκη

Διὸ παραπέμποντες τοὺς ὀρεγομένους πρὸς τιμωρίαν τῶν εἰς τάς γαλακτώδεις περιγραφὰς τοῦ Π. Σούτσου, ἐν αἷς οὐδ' ἡ ἐλαχίστη ποιητικὴ πνοὴ ταράσσει τὸν σιγαλὸν αἰγιαλόν, γελῶντα γάλα ὅλον, θέλομεν πληροφορήσει τοὺς λοιποὺς ἀναγνώστας, ὅτι οἱ ἡμέτεροι ἥρωες χασμηθέντες, ἐμέσαντες, βαυκαληθέντες ὑπὸ τῶν κυμάτων καὶ ὅσα ἄλλα εἰς τοὺς ταξιδεύοντας συμβαίνουσι παθόντες, ἔφθασαν εὐτυχῶς μετὰδίμηνον πλοῦν εἰς Κόρινθον, κακεὶ ἀποβάντες διηυθύνθησαν διὰ Μεγάρων εἰς Ἀθήνας ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν νέου τινὸς Ἕλληνος δούλου ὀνόματι Θεωνά, φιλοδωρηθέντος αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ πλοιάρχου. Ὁ ἥλιος ἀνέτελλεν ὄπισθεν τοῦ Ὑμηττοῦ στιλπνὸς καὶ ἀνέφελος ὡς ὁ ὠριμάσας τὰ μῆλα τῆς Ἐδέμ, ὅτε οἱ τρεῖς ὁδοιπόροι παραμείψαντες τὸ Ποικίλον εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν τοῦ Ἀδριανοῦ. Πλῆθος Ἀθηναίων συνέρρεον πανταχόθεν εἰς τάς ἐκκλησίας, ἵνα πανηγυρίσωσι τὴν «Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας» ἤτοι τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων· ὑπὸτούτων φερόμενοι εἰσῆλθον οἱ τρεῖς ὁδοιπόροι εἰς τὸ Θησεῖον, ὅπερ ἦτο χριστιανικὴ ἐκκλησία, ἀφιερωμένη τῷ Ἀγ. Γεωργίω. Ὁ χριστιανισμὸς κατέπνιξε τὴν εἰδωλολατρείαν καὶ ἐν τούτοις τὸ ἄκακον τοῦτο θῦμα κατέστησε τὸν φονέα τοῦ γενικὸν κληρονόμον, κληροδοτήσαν αὐτὼ τοὺς ναούς, τάς τελετάς, τὰθυσίας, τοὺς μάντεις, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ὀνειροκρίτας. Ταῦτα πάντα παραλαβόντες οἱ χριστιανοὶ μετεσχημάτισαν ὀπωσοὺν πρὸς χρῆσιν τῶν, ὡς οἱ λογοκλόποι τάς ξένας ἰδέας, ὀνομάσαντες ἐκκλησίας τοὺς ναούς, τοὺς βωμοὺς θυσιαστήρια, τάς πομπὰς λιτανείας καὶ τοὺς θεοὺς Ἁγίους. Ἄγ. Νικόλαον τὸν Ποσειδῶνα, τὸν Πάνα Ἄγ. Δημήτριον καὶ Ἀπολλῶνα τὸν Ἄγ. Ἠλίαν· ἀλλ' εἰς τούτους προσήρτησαν οἱ ἱερεῖς, ἵνα τοὺς καταστήσωσι σεβαστοτέρους, καὶ μακριὰν γενειάδα, ὡς αἱ προαγωγοὶ τῆς Ῥώμης ξανθὴν φενάκην εἰς τάς ὑποτρόφους τῶν, ἵνα ἑλκύωσι πλείονας πελάτας. Ἀλλ' ἐπανέλθωμεν εἰς Ἀθήνας. Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ μιαροῦ Θεοφίλου, ὅστις ἔκοπτε τάς χεῖρας τῶν ζωγράφων καὶ ἤλειφε δι' ἀσβέστου τάς ἁγίας εἰκόνας, ὡς αἱ τροφοὶ τοὺς μαστοὺς τῶν δι' ἀλόης, ἵνα ἀηδιάζωσιν αὐτοὺς τὰ θηλάζοντα βρέφη, οἱ δυστυχεῖς ἀνατολίται στερούμενοι ἀπὸ ἕνδεκα ἤδη ἐτῶν τάς εἰκόνας ᾐσθάνοντο ἐκ τῆς μακρᾶς ἐκείνης στερήσεως τὸν πρὸς αὐτὰς πόθον διπλασιασθέντα. Πανταχόθεν κατέβαινον ἐκ τῶν ὀρέων οἱ ὑπὸ τοῦ τυράννου προγραφέντες ὀρθόδοξοι μοναχοὶ καὶ ζωγράφοι· κατὰ τίνας μάλιστα ἁγιογράφους, οὐ μόνον οἱ ζῶντες συνέρρεον ἀθρόοι εἰς τάς ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ τῶν νεκρῶν μαρτύρων ἠγέρθησαν ἐκ τῶν μνημείων, ἵνα παρευρεθῶσιν εἰς τὴν χαρμόσυνον ἐκείνην τελεττήν, καθ' ἢν ὡμίλουν οἱ εἰκόνες καὶ ἐσκίρτων οἱ ἄνθρακες ὑπὸ τῆς χαρᾶς ἐν τοῖς θυμιατηρίοις. Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ἀγριώτατοι τῶν εἰκονοκλαστῶν μετετράπησαν αἴφνης εἰς θερμοὺς εἰκονολάτρας, ἅμα τὸν θεομίσητον Θεόφιλον διεδέχθη ἡ θεοδώρητος Θεοδώρα. Οἱ γονεῖς ἐκόλλων τάς τρίχας τῶν τέκνων τῶν εἰς τὰ εἰκονίσματα, οἱ μοναχοὶ προσέφερον αὐτοῖς τὴν κόμην τῶν θυσίαν, αἱ δὲ γυναῖκες ἀποξέουσαι τὰ βαφὰς τῶν εἰκόνων ὡς αἱ πρόγονοι αὐτῶν τὸν φαλλὸν τοῦ Πριάπου ἀνεμίγνυον αὐτὰς ὡς ἐκεῖναι εἰς τὸ ὕδωρ καὶ ἔπινον· καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ ἱερεῖς ἐτόλμησαν πολλάκις διὰ τοιούτων βαφῶν να νοθεύσωσι τὸν ἱερὸν οἶνον τῆς μετουσιώσεως. Εἰς δὲ τάς Ἀθήνας, τὴν κλασικὴν ταύτην καθέδραν τῶν εἰδώλων, τοιοῦτος κατήντησεν ὁ ζῆλος τῶν πιστῶν, ὥστε ὁ ἐπίσκοπος ἠναγκάσθη να σκεπάση δι' ὑέλων τάς εἰκόνας, ἵνα μὴ ἐξαλείφωνται ἐκ τῶν πολλῶν φιλημάτων, καταντώσαι μετ' ὀλίγας ἡμέρας ὠχραὶ καὶ ἀφανεῖς, ὡς ἡ ἐπὶ τοῦ ῥινομάκτρου τῆς Προυνίκης εἰκὼν τοῦ Σωτῆρος. Κατὰ τοὺς νομικοὺς ἑκάστη κατάχρησις γεννᾷ νέον τινὰ νόμον, ἐν δὲ τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ὀρθόδοξον δόγμα γεννᾶται ἐξ ἑκάστης αἱρέσεως. Ἡ παραφορὰ τῶν Εἰκονομάχων ἐγέννησε τὴν Εἰκονολατρείαν, ὁ Υἱὸς κατέστη Ὁμοούσιος τῷ Πατρὶ εἰς πεῖσμα τῶν Ἀρειανών, ἡ Παναγία ὠνομάσθη Θεοτόκος πρὸς ἀναίρεσιν τῶν βλασφημιῶν τοῦΝεστορίου, ὁ δὲ Πάπας Πίος ὁ θ΄, ἵνα τιμωρήσῃ τοὺς περὶ τῆς ἀχράντου συλλήψεως τῆς Θετόκου ἀσεβεῖς δισταγμοὺς τῶν ὀλιγοπίστων ὑπηκόων τοῦ, ἐπέβαλεν αὐτοῖς ὡς ἄρθρον πίστεως καὶ τῆς μητρὸς αὐτῆς τῆς θεοπρομήτορος Ἄννης τὴν ἀμόλυντον ἐγκυμοσύνην. Τὶς οἶδε ποία νέα καλὰ θέλουσι βλαστήσει καὶ ἐκ τῆς βλασφήμου βίβλου τοῦ Ῥενάν, ἥτις κατὰ τὸν πανοσιώτατον ἀββᾶν Κρελιέρον «πολὺ ἤδη ὠφέλησε τὴν θρησκείαν, δοῦσα ἀφορμήν» εἰς αὐτὸν καὶ τοὺς συντρόφους τοῦ ν' ἀποδείξωσι «φαεινήν» τὴν Ἀλήθειαν ὡς τὸ φῶς τοῦ «ἡλίου». Οἱ ἐρασταὶ εἰσελθόντες μετὰ τοῦ ὑπηρέτου εἰς τὸ Θησεῖον μόλις ἠδυνήθησαν να τοποθετηθώσιν εἰς στενόχωρον τίνα γωνίαν τοῦ πλήθοντος ναοῦ. Κατ' ἐκείνην τὴν πρωϊαν ἐλειτούργει αὐτὸς ὁ ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν Νικητάς, στιλβῶν ὡς νεόκοπον φλωρίον ὑπὸ τὴν κατάχρυσον αὐτοῦ ἐνδυμασίαν. Τὰ δύο ταῦτα τέκνα τῆς Ἄρκτου ἐθαύμαζον τὴν πολυτέλειαν τοῦ θεράποντος τοῦ Θεοῦ ἐκείνου, ὅστις ἐδίδασκε τὴν πτωχείαν, ὑποσχόμενος ἀντ' αὐτῆς μετὰθάνατον εἰς τοὺς πιστοὺς παράδεισον ἐστρωμένον διὰ χρυσίου, σαπφείρων, σμαράγδων καὶ ἀμεθύστων. Ἀλλ' οἱ τότε ἀρχιερεῖς ἐπροτίμων ἤδη τὸσήμερον ᾠὸν μᾶλλον τῆς αὔριον ὄρνιθος, ἀφίνοντες εἰς τοὺς διαδόχους τῶν κυνικῶν ἀσκητὰς τὰ ἐσχισμένα ῥάσα, τοὺς φθεῖρας καὶ τοὺς σμαράγδους τοῦ Παραδείσου, ἐκεῖνοι δὲ ἱερουργοῦντες κατάχρυσοι ἐντὸς τῶν αὐτῶν ἐκείνων ναῶν, ὅπου κατὰ Πλούταρχον οὐδεὶς εἰδωλολάτρης ἐτόλμα να εἰσέλθῃ φέρων χρυσίον. Ἐν τούτοις ὁ Θεωνάς, ὅστις εἶχε χρηματίσει κανδηλάπτης, ἔκυπτε πρὸς τὸ ὠτίον τῆς Ἰωάννας ἐξηγὼν αὐτὴ τῆς παρ' ἡμῖν λειτουργίας τάς τελετάς· ὅτι δηλ. ποιοῦσιν οἱ Ἀνατολίται τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ διὰ τῶν τριῶν δακτύλων, δηλούντων τὴν Ἀγ. Τριάδα, φέρουσι δὲ πρῶτον αὐτοὺς πρὸς τὸμέτωπον εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐν τῷ οὐρανῷ οἰκούσης Θεότητος, εἴτα δὲ πρὸς τὴν κοιλίαν, ἵνα δηλώσωσιν ὅτι οἱ Ἰησοῦς κατέβη εἰς Ἅδην, πρὸς τὸ δεξιὸν ὦμον, διότι ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς ἐκάθισεν ὁ Υἱός, καὶ τέλος πρὸς ἀριστεράν, ἵνα ἀπομακρύνωσιν ἀπὸ τῆς καρδίας τῶν τὸν Σατανᾶν. Μετὰ ταῦτα ἐξήγησεν αὐτὴ τὸ ὄνομα καὶ τὴν χρῆσιν ἑκάστου μέρους τῆς ἱερᾶς πανοπλίας τοῦ λειτουργοῦντος, τῆς ζώνης, «ἥτις ζώννυσιν αὐτὸν ἰσχύι», τοῦ ἐπιγονατίου, ὅπερ εἶναι ὡς ῥομφαῖα ἐπὶ τὸν μηρὸν του, τοῦ φελονίου, τοῦ ὁποίου τὰ τρίγωνα σημαίνουσιν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀκρογωνιαῖον τῆς Ἐκκλησίας λίθον, καὶ τῆς λόγχης, ἢν ἐνέπηγε πλαγίως ὁ ἱερεὺς εἰς τὸν ἄρτον τῆς προθέσεως εἰς ἀνάμνησιν τῆς βυθισθείσης ὑπὸ τοῦ Ῥωμαίου στρατιώτου εἰς τὴν πλευρὰν τοῦ Σωτῆρος. Ἐνῶ ἔλεγε ταῦτα ὁ Θεωνάς, ὁ λειτουργῶν ἔκοπτε καὶ δεύτερον ἄρτον, ὂν μετέβαλλεν εἰς «σῶμα τῆς Παρθένου», τῆς ὁποίας τὴν πραγματικὴν παρουσίαν ἐν τοῖς μυστηρίοις ἐπίστευον οἱ τότε ἀνατολίται, ἀφοῦ μάλιστα ἡμέραν τινά, ἐνῶ ἐξεφώνει ὁ ἱερεὺς τὸ «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου», μετεμορφώθη αἴφνης ὁ ἄρτος τῆς προθέσεων εἰς ὀρατὴν Παρθένον, κρατοῦσαν τὸν Υἱὸν εἰς τάς ἀγκάλας. Οἱ δὲ λοιποὶ ἄρτοι καθιερώθησαν εἰς τὸν Ἄγ. Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν, τοὺς προφήτας, τοὺς μάρτυρας καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους· μετὰ τούτους ἐγένετο μνεία καὶ τῶν ζώντων ἤτοι τοῦ ἀρχιεπισκόπου, τῶν ἱερέων, τῶν εὐεργετῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄλλων· ἀφοῦ δὲπάντες ἔλαβον τὴν ἀνήκουσαν μερίδα τοῦ θυμιάματος, ὡς πρότερον ἐν τῷ αὐτῷ ναῷ κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Θησέως, ἐθυμίασεν ὁ Διάκονος τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν καὶ τὸν Ἀστερίσκον, μετὰ δὲ ταῦτα ἐψάλη τὸ «ἐκ βαθέων» καὶ ἔπειτα... Ἀλλὰ περιττὸν νομίζω, ἀναγνῶστα, να ἀκροασθῶμεν μέχρι τέλους τὴν λειτουργίαν, ἥτις ἄλλως ἦτο ὡς καὶ σήμερον βυζαντινή, καὶ τοιαύτη κατὰ τοῦ Καθολικοὺς θέλει διαμένει πρὸς τιμωρίαν τοῦ σχίσματος εἰς ἅπαντας τοὺς αἰῶνας, ἀνεπίδεκτος ἐκπολιτίσεως καὶ προσκολλημένη εἰς τοὺς τύπους τοῦ μεσαιῶνος, ὡς τὸ ὀστρείδιον εἰς τὸν βράχον. Οἱ δὲ Γερμανοὶ ἐθαύμαζον τὸ μῆκος τῆς ἀτελευτήτου ἐκείνης ἱερουργίας, ἥτις ἦτο ἐπιτομὴ τῆς ἐπιτομῆς τῆς Συνάξεως τοῦ Ἀγ. Ἰακώβου, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπόγονοι τοῦ Περικλέους ἐθεώρουν μετ' ἀπορίας τοὺς δύο ἐκείνους ξένους, ὡς ὁ φυσικοϊστορικὸς περίεργον τὶ τοῦ ζωϊκοὺ βασιλείου προϊόν, μὴ δυνάμενοι να συμβιβάσωσι τὸ ῥάον τῶν μετὰ τοῦ ἀγενείου προσώπου καὶ τῆς βραχείας κόμης. Ἅμα δὲ ἐτελείωσεν ἡ τελετὴ καὶ ἔλαβεν ἕκαστος τὸ ἀντίδωρον, ἐσχηματίσθη περὶ τὰ δύο τέκνα τῆς Δύσεως πολυκέφαλος κύκλος περιέργων, ἐξεταζόντων αὐτοὺς ἀπὸ κορυφῆς μέχρι τῶν ποδῶν καὶ πάντων ἐρωτώντων, πόθεν ἦσαν καί πως μοναχοὶ ὄντες δεν ᾐσχύνοντο να κόπτωσι τὰ γένεια τῶν καί, τὸ ἀποτροπαιότατον, να φορώσιν ἐσώβρακον, ὅπερ ἐθεωρεῖτο ὑπὸ τῶν ἀνατολιτὼν καλογήρων ὡς ἀσυγχώρητος μαλθακότης. Ἡ Ἰωάννα καὶ ὁ Θεωνὰς μόλις ἐπρόφθανον ἀποκρινόμενοι εἰς τάς παντοίας ταύτας ἐρωτήσεις, ἐνῶ ἡ περισφίγγουσα αὐτοὺς ἀνθρωπίνη ἅλυσος καθίστατο τοσούτω στενή, ὥστε καὶ ἡ ἀναπνοὴ αὐτῶν ἤρχιζε να στενοχωρήται, οἱ δὲ Φρουμέντιος, ὅστις οὔτε ἑλληνικὰ ἐννόει οὔτε εἶχε πολλὴν ὑπομονήν, ἐπειρᾶτο ἤδη ν' ἀνοίξῃ δίοδον διὰ τῶν γρόνθων, ὅτε καλῇ τύχη προφθάσας ὁ ἐπίσκοπος ἠλευθέρωσεν αὐτούς, ἐπιπλήξας τὸ ποίμνιον διὰ τὴν ἀδιακρισίαν τοῦ. Παραλαβὼν ἔπειτα τοὺς δύο ξένους ἐπὶ τοῦ ἀρχιερατικοῦ φορείου τοῦ, βασταζομένου ὑπὸ ὀκτῶ νεοφωτίστων Βουλγάρων, οἵτινες ὑπηρέτουν ὡς ἵπποι τὴν Αὐτοῦ Μακαριότητα, μετέφερεν αὐτοὺς εἰς τὴν παρὰ τοὺς πρόποδας τῆς Ἀκροπόλεως ἐπισκοπήν, ὅπου πολύοψον συμπόσιον εἶχεν ἐτοιμασθὴ πρὸς πανηγυρισμὸν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν εἰκόνων. Ἡ τράπεζα ἦτο ἐστρωμένη εἰς τὸν κῆπον ὑπὸ τὴν πράσινον σκιὰν γηραιὰς πλατάνου καὶ ἔκυπτεν ὑπὸ τὸ βάρος τῶν σταμνίων καὶ κρεάτων, ὧν αἱ ἀναθυμιάσεις ἀνεμιγνύοντο μετὰ τῆς ὀσμῆς τῶν ἀνθέων. Μετ' οὐ πολὺ δὲ ἤρχισαν να φθάνωσι καὶ οἱ συνδαιτυμόνες. Ὁ πλεῖστοι τούτων ἦσαν ὀρθόδοξοι καλόγηροι, καταφυγόντες εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰ ὅρη ἐπὶ τῆς Εἰκονομαχίας, ἵνα μὴ ἀναγκασθῶσιν ὑπὸ τοῦ Θεοφίλου να πτύσωσιν ἐπὶ τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἣ να νυμφευθώσι καλογραίαν ἐν μέσῃ ἀγορᾷ. Οἱ καλοὶ οὔτοι ἐρημῖται εἶχον καταντήσει ἄγριοι καὶ φοβεροὶ τὴν ὄψιν ἐκ τῆς μακρᾶς αὐτῶν μετὰ τῶν θηρίων συνοικήσεως, ἐν αὐτοῖς δὲ διεκρίνοντο ὁ Πάτερ Βατθαῖος, ἐκ τοῦστόματος τοῦ ὁποίου ἐξήρχοντο σκώληκες διὰ τὴν ὑπερβολικὴν νηστείαν, ὁ Ἀθανάσιος, ὅστις οὐδέποτε ἔνιψε τὸ πρόσωπον ἣ τοὺς πόδας τοῦ οὐδ' ἔφαγε μαγειρευμένον φαγητόν, διότι ὁσάκις ἔβλεπε τὸ πρόσκαιρον πῦρ τοῦ μαγειρείου ἐνθυμεῖτο τὸ ἄσβεστον πῦρ τῆς Κολάσεως καὶ ἔκλαιε, καὶ ὁ Μελέτιος τοῦ ὁποίου τὸ σῶμα ἐκαλύπτετο ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν ὑπὸ ἕλκους πονηροῦ ὡς τοῦ Ἰώβ. Ἀλλ' ὁ μὲν Ἰὼβ ἐξέετο πρὸς ἀνακούφισιν δι' ὀστράκου, ὁ δὲ ὅσιος Μελέτιος, ὁσάκις ἔπιπτε κατὰ γῆς σκώληξ ἐκ τῶν πληγῶν τοῦ, ἐλάμβανεν αὐτὸν καὶ τὸν ἔθετε πάλιν εἰς τὸν τόπον τοῦ, ἵνα ἔχῃ τοὺς πόνους τῆς σαρκὸς περισσοτέρους καὶ τάς ἀμοιβὰς εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ παρομοίως. Μετὰ τούτους προσῆλθεν ὁ πάτερ Παφνούτιος, ὅστις βυθισμένος ἀεῖποτε εἰς οὐρανίους ἐκστάσεις τόσω ὀλίγον ἐφρόντιζε περὶ τῶν ἐπιγείων, ὥστε διψήσας ἔτυχε πολλάκις να πίη ἀντὶ ὕδατος τὸ ἔλαιον τῆς κανδήλας τοῦ, ὁ ὅσιος Τρύφων, οὐδέποτε φορέσας καθαρὸν ὑποκάμισον, ἀλλὰ πάντοτε τὰ ἄπλυτα τοῦ ἡγουμένου τοῦ, ὁ ἐρημίτης Νίκων, ὅστις ὑποπεσὼν εἰς τὴν ἁμαρτίαν τῆς σαρκὸς ἐκλείσθη πρὸς μετάνοιαν εἰς νεκροταφεῖον, ὅπου ἔμεινε τριάκοντα ἔτη, κοιμώμενος ὄρθιος ὡς οἱ ἵπποι καὶ τρώγων μόνον τὰ χόρτα, ἅτινα ἐβλάστανον ἐκ τῆς γῆς ποτιζομένης ὑπὸ τῶν δακρύων τοῦ. Κατόπιν τούτων ἦλθον καὶ ἄλλοι ὀρεινοὶ καλόγηροι, στηρίζοντες διὰ μακρὰς ῥάβδου τὸ βραδὺ καὶ κλονούμενον βῆμα τῶν. Τινὲς τούτων ἦσαν ὡς ἀρχαία ἀγάλματα ἠκρωτηριασμένοι, πάντες δὲ ἀνεξαιρέτως ῥυπαροί, φθειραλέοι καὶ ἀνυπόφορον ὀσμὴν νηστείας, ἁγιότητος καὶ σκόρδων ἀποπνέοντες. Ἡ ταλαίπωρος Ἰωάννα ὠπισθοδρόμει μετὰ φρίκης ἐνώπιον τῶν βδελυρῶν ἐκείνων προϊόντων τοῦ ἀνατολικοῦ φανατισμοῦ, ὅτε μὲν τὴν ῥῖνα τῆς φράσσουσα, ὅτε δὲ κλείουσα τοὺς ὀφθαλμούς, διστάζουσα ἂν ἦσαν ἐκεῖνοι ἀνθρώπινα ὄντα καὶ ἀκουσίως ἀναπολούσα ὅσα ἀνέγνωσε παρὰ τοῖς ἀρχαίοις περὶ τῶν κυνοκεφάλων καὶπιθηκανθρώπων ἣ ἐν τοῖς συναξαρίοις περὶ τῶν Σατύρων, οἵτινες συνέζων μετὰ τοῦ Ἀγ. Ἀντωνίου εἰς τάς ἐρήμους τῆς Θηβαΐδος, διαλεγόμενοι μετ' αὐτοῦ περὶ θεολογίας. Ἀλλ' οἱ δυσώδεις καὶ σκωληκόβρωτοι ἐκεῖνοι σκελετοί, δι' οὖς ἀπόλαυσις καὶ ἀπώλεια, Κόλασις καὶκαθαριότης ἦσαν λέξεις συνώνυμοι, οἱμοναχοί, λέγω, ἀναχωρηταί, ἐρημῖται καὶ ἀσκηταὶ ἐκεῖνοι, ὧν μόνη ἡ ἀνάμνησις διεγείρει σήμερον τὸν οἶκτον ἣ τὴν φρίκην, εἶχον μεγάλην ὑπόληψιν ἐπὶ τῆς βασιλείας τῆς εὐσεβοῦς Θεοδώρας, ὡς οἱ ἁμαξηλάται ἐπὶ Μιχαὴλ τοῦ γ΄, οἱ πίθηκοι ἐπὶ τοῦ πάπα Ἰουλίου καὶ οἱ φοιτηταὶ τῶν Χαυτείων ἐπὶ τῆς ἡμετέρας μεσοβασιλείας· ὁ δὲ φιλόδοξος καὶ αὐλικὸς ἐπίσκοπος Νικητὰς ἠναγκάζετο να περιποιῆται αὐτούς, ὡς οἱ παρ' ἡμῖν ὑποψήφιοι βουλευταὶ να δίδωσι τὴν χεῖρα εἰς τὰ περικαθάρματα τῆς ἀγορᾶς καὶ τοὺς κακούργους τῶν ὀρέων. Πλὴν δὲ τούτων, τῶν καλογήρων δηλ., ἦσαν προσκεκλημένοι εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ ἐπισκόπου δύο διδάσκαλοι ἑλληνικῶν γραμμάτων, εἷς ἀστρολόγος καὶ τρεῖς εὐνοῦχοι τῆς βυζαντινῆς αὐλῆς, κομίσαντες εἰς Ἀθήνας τὸ αὐτοκρατορικὸν διάταγμα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν εἰκόνων. Ἀφοῦ πάντες οὔτοι ἔλαβον θέσιν καὶ ἀπηγγέλθη τὸ «φάγονται πένητες», κόψας ὁ Νικητὰς τεμάχιον ἄρτου προσέφερεν αὐτὸ ἐντὸς ἀργυροῦδίσκου εἰς τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἥτις κατὰ τὰσυμπόσια τῶν τότε εὐσεβῶν χριστιανῶν ἐλάμβανε πάντοτε τὴν πρώτην μερίδα, ὡς ἡ θυγάτηρ τῆς Ῥέας παρὰ τοῖς ἀρχαίοις. Μετὰ ταῦτα ἐφρόντισεν ὁ ἐπίσκοπος καὶ περὶ τῶν συνδαιτυμόνων τοῦ, βυθίσας τὴν μάχαιραν εἰς τὴν κοιλίαν παχέος ἐριφίου, ἐξ ᾖς ἀνοιχθείσης διεχύθη ἀμέσως εὐφρόσυνος σκορόδων, κρομμυδίων καὶπράσων ὀσμή, δι' ὧν τὸ ζῷον ἐκεῖνο ἦτο μετὰ θαυμαστὴς τέχνης ὠνθυλευμένον. Μετὰ τὸ ἐρίφιον παρετέθησαν ἰχθύες διὰ χαβιαρίου ἠρτυμένοι καὶ ἔπειτα πρόβατον μετὰ μέλιτος καὶ κυδωνιῶν. Ἡ Ἰωάννα συνειθισμένη εἰς τὰ ἁπλᾶ καὶ ἀκαρύκευτα φαγητὰ τῆς τότε Γερμανίας, ὅπου καὶ αὐτὰ τὰ συμπόσια ἤρχιζον καὶ ἐτελείονον ὡς ἐν τῇ Ἰλιάδι διὰ ψητὼν κρεάτων, ἐβύθιζε τὸ περόνιον μετὰ δισταγμοὺ καὶ δυσπιστίας εἰς τὰ πολύπλοκα ἐκεῖνα προϊόντα τῆς βυζαντινῆς μαγειρικῆς, ὡς οἱ Εὐρωπαίοι περιηγηταὶ εἰς τὰ ὕποπτα μαγειρεύματα τῶν ἀθηναϊκὼν ξενοδοχείων· ὅτε δὲ ἐγεύθη τὸν μετὰ πίσσης, γύψου καὶ ῥητίνης συγκερασμένον οἶνον τῆς Ἀττικῆς, ἀπέστρεψε μετὰ τρόμου τὰ χείλη, φοβηθεῖσα μὴ οἱ Ἀθηναῖοι ἐκεῖνοι προσέφερον αὐτὴ κώνειον, ὡς εἰς τὸν Σωκράτην, ἣ ὄξος μετὰ χολῆς, ὡς οἱ Ἑβραῖοι εἰς τὸν Ἰησοῦν. Ὁ γείτων τῆς μοναχὸς προσέφερεν ὡς ἀποζημίωσιν ἕτερον ποτήριον· ἀλλὰ καὶ τοῦτο προυξένησεν ἔτι μείζονα εἰς τὴν ἡμετέραν Γερμανίδα ἀηδίαν, πλῆρες ὂν καλογηρικού τινος ποτοῦ, καλουμένου βαλανίου13, ὅπερ ἔφευρε πιθανῶς ὁ Ἄγ. Ἀντώνιος, βράσας τοῦ χοίρου τοῦ τάς βαλάνους, καὶ τὸ ὁποῖον σῴζεται ἀκόμη ἐν τοῖς σχολείοις τῆς Ἑλλάδος, παρατιθέμενον ἀντὶ καφὲ εἰς τοὺς δυστυχεῖς ὑποτρόφους. Ἑνὶ λόγῳ ἥ τε Ἰωάννα καὶ ὁ Φρουμέντιος ἐκαθῆντο εἰς τὴν πολύοψον ἐκείνην τράπεζαν νήστεις καὶ διψαλέοι, ὡς οἱ Φράγκοι πρέσβεις εἰς τὰ συμπόσια τοῦ Νικηφόρου, μέχρις οὐ εὐσπλαγχνισθεὶς αὐτοὺς ὁ φιλόξενος Νικητὰς διέταξε να παρατεθῶσιν ὀπταὶτρυγόνες, μέλι τοῦ Ὑμηττοὺ καὶ ἄδολος οἶνος τῆς Χίου. Εἰς τὴν θέαν τοῦ περιέχοντος τὸ θεῖον ἐκεῖνο ποτὸν ἐρυθροῦσταμνίου, αἱζοφεραὶ ὄψεις τῶν καλῶν ἀσκητῶν ἤστραψαν ὑπὸ τῆς χαρᾶς ὡς ὁ Ἅδης, ὅτε κατέβη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, πάντες δὲ ἔτειναν μετὰ προθυμίας τὸ ποτήριον εἰς τὸ προφυροὺν νέκταρ τῆς πατρίδος τοῦ Ὁμήρου, ἀποδεικνύοντες οὕτω ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ὑπόκειται μὲν ὡς καὶ αἱ ἐγκυμονούσαι γυναῖκες εἰς ἰδιοτρόπους ὀρέξεις, δυναμένη ν' ἀγαπήσῃ τὸ βαλάνιον, τὴν ῥυπαρότητα, τοὺς χοίρους καὶ τὸν ῥητινίτην, ἀλλ' ἅμα τὸ ἀληθὲς καὶ ἄδολον καλὸν ὑπὸ οἰανδήποτε μορφὴν ἐπιλάμψη, εὐθὺς στρέφεται πρὸς ἐκεῖνο ὡς ἡ μαγνήτις πρὸς τὸν πόλον καὶ οἱ δαιτυμόνες τοῦ Νικητὰ πρὸς τὸσταμνίον τῆς Χίου. Σοφισταί μοι φαίνονται οἱ ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἕκαστος λαὸς ἣ καὶ ἄνθρωπος ἔχει ἴδιον τίνα τύπον τοῦ καλοῦ καὶ ψευδὴς παροιμία περὶ ὀρέξεων οὐδεὶς λόγος. Ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης εἶναι πεπλασμένα πάντων τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀδὰμ τὰ ὄμματα, τὰ ὦτα καὶ τὰ χείλη· «εἷς ἄρτος καὶ ἓν σῶμα οἱπολλοί ἐσμεν» καὶ εἰς πάντας ἀρέσκουσιν αἱ παρθένοι τῆς Κιρκασίας, οἱ ἀδάμαντες τῶν Ἰνδιών, οἱ ἵπποι τῶν Ἀράβων, αἱ στῆλαι τοῦ Παρθενῶνος, αἱ σταφυλαὶ τῆς Κωνσταντινουπόλως, οἱ πόδες τῶν Ἰσπανίδων, ὁ πάγος ἐν ὤρᾳ θέρους, τὰ ἰταλικὰ ᾄσματα καὶ οἱ οἶνοι τῆς Γαλλίας· καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ μαῦροι τῆς Ἀφρικῆς προτιμῶσι τάς λευκὰς γυναίκας μᾶλλον ἣ τάς Αἰθιοπίδας. Ἂν εἴς τινα τῶν ἡμετέρων ἐκκλησιῶν ἐνεφανίζετο Παναγία τὶς τοῦ Ῥαφαήλου ἣ ἀντήχει αἴφνης ἱερὰ τὶς τοῦ Ῥοσσίνη ἣ Μοζάρτου μελῳδία, πρὸς ταύτας, νομίζω, ἤθελον στραφῇ τὰ ἀληθῶς ὀρθόδοξα ὄμματα καὶ τὰ ὦτα, ἄξιοι δὲ τοῦ ὀνόματος σχισματικὼν ἤθελον εἶναι οἱπρτιμήσαντες τάς βυζαντινὰς μαυρογραφίας καὶ ῥινοφωνίας. Ὁ Νικητὰς ἐκέρνα τοὺς δαιτυμόνας τοῦ, ἀπαγγέλλων τὸ ἐδάφιον τῶν Παροιμιῶν, «Πίνετε οἶνον, ὂν ἐκέρασα ὑμίν», οἱ δὲ μοναχοὶ ἔτεινον τὸ ποτήριον, ψάλλοντες τό του Ἠσαΐου «Δεῦτε λάβωμεν οἶνον καὶ οἰνοφλυγήσωμεν μέθην» πρὶν δὲ πίωσιν, ἔκλειον εὐσεβῶς τοὺς ὀφθαλμοὺς κατὰ τὴν ῥητὴν διαταγὴν τοῦ Σολομῶντος, ἀπαγορεύοντος εἰς τοὺς οἰνοπότας να θεωρῶσι τὸν οἶνον, πρὶν πίωσιν αὐτόν, ὡς ὁ Μωάμεθ εἰς τοὺς Τούρκους τάς συζυγοῦς τῶν, πρὶν νυμφευθώσι. Τὸ να μεθύη τις εὐκόλως, σημεῖον ὅτι δεν εἶναι μέθυσος, ὡς καὶ τὸ να ἐπιθυμῇ ὅσας βλέπει γυναίκας ἀπόδειξις σωφροσύνης· τῶν δὲ καλῶν ἐκείνων ἀσκητῶν αἱ κεφαλαί, αἵτινες ἀπὸ τοσούτων χρόνων μόνον τῆς προσευχῆς καὶ τῶν οὐρανίων ἐκστάσεων τὴν ἠθικὴν μέθην ἐγνώριζον, ἤρχισαν μετ' ὀλίγον να γυρίζωσιν ὡς ἡ γῆ περὶ τὸν ἥλιον. Ἀλλὰ καὶ μεθυσμένοι ὄντες μόνον περὶ ἁγίων πραγμάτων ὡμίλουν οἱ ὅσιοι ἐκεῖνοι ἐρημῖται. Καθὼς δὲ οἱ γέροντες ἀγωνισταὶ χαίρουσι διηγούμενοι μετὰ τὸ δεῖπνον τάς μάχας καὶ τὰ τρόπαια τῶν, οὕτω ἤρχισαν κακείνοι να ἀνυμνώσι τὰ θαύματα καὶ τάς ἀθλήσεις τῶν· ὁ μὲν ὅτι φιλευθεὶς ὑπὸ πτωχοῦ ἀνθρώπου, μὴ ἔχοντος ἄλλο να προσφέρῃ αὐτὼ πλὴν ὀλίγην φακήν, ἐφύτευσεν εἰς τὰ γένεια τοῦ ξενίζοντος κόκκον σίτου, ὁ ὁποῖος τοσούτον ἐπολλαπλασιάσθη, ὥστε ὁ καλὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος σείων τὴν γενειάδα ἐγέμισε πεντήκοντα σάκκους σίτου· ὁ δὲ διηγήθη ὅτι κατὰ διαταγὴν τοῦ ἡγουμένου ἐφύτευσεν εἰς τὸν κῆπον τῆς μονῆς τὴν ποιμαντικὴν αὐτοῦ ῥάβδον, ἥτις ποτιζομένη καθ' ἡμέραν δι' ὕδατος καὶ δακρύων μετὰ τρεῖς χρόνους ἐβλάστησε καὶ ἔδωκε τόσω πολλοὺς καὶ παντοίους καρπούς, μῆλα, ῥοδάκινα, σῦκα καὶσταφυλάς, ὥστε ἐξ αὐτῶν ἐχορτάσθησαν ὅλοι οἱ ἀδελφοὶ τοῦ· ὁ δὲ ὅσιος Νικῶν ἰστόρησεν ὅτι τρωθεὶς τὴν καρδίαν ὑπὸ πόθου να ἵδῃ τὴν ἔνδοξον ὡραιότητα τῆς Παναγίας, ἐνήστευε καὶ προσηύχετο νηχθημερόν, μέχρις οὐ εὐσπλαχνισθεῖσα αὐτὸν ἡ ἐλεήμων Παντάνασσα ἐνεφανίσθη ἐνώπιόν του μὲ τοσαύτην ὡραιότητα καὶ λάμψιν, ὥστε θαμβωθεὶς ἔμεινε μονόφθαλμος, ἤθελε δὲ μείνει καὶ τυφλός, ἂν δεν ἐπρόφθανε να κλείσῃ τὸν ἕνα ὀφθαλμόν. Μετὰ τούτους ἔλαβε τὸ λόγον ὁ ὅσιος Παγκράτιος, οὐ ἡ ῥάβδος ἔκαμνε τάς πέτρας να βλαστάνωσι κρίνα, ὁ Ἀθηναῖος ἐρημίτης Αἰγίδιος, τοῦ ὁποίου ἡ σκιὰ ἐθεράπευεν ὅσους ἐπεσκίαζεν ἀσθενεῖς, ὥστε ὁσάκις ἐπεσκέπτετο τάς ὁδοὺς τῶν πόλεων, ἐμάχοντο οἱ πάσχοντες περὶ αὐτῆς ὡς οἱ ἀρχαῖοι περὶ ὄνου σκιάς, ὁ Βατθίας, τὸν ὁποῖον ἀντὶ να καίωσιν ἐδρόσιζον αἱ φλόγες, ὡς τοὺς Ὀλλανδοὺς τὸ πιπέρι. Τοιαῦτα καὶ ἄλλα θαυμάσια διηγοῦντο οἱ καλοὶ ἀσκηταί, πίνοντες οἶνον τῆς Χίου εἰς ὑγείαν τῆς ὀρθοδόξου καὶ φιλτάτης δεσποίνης τῶν Θεοδώρας. Καὶ μὴ νομίσῃς, ἀναγνῶστα, ὅτι ἐξημμένων καλογήρων ὀπτασίαι ἣ συναξαριστὼν ληρήματά εἰσι ταῦτα· ἀπ' ἐναντίας, εἶναι θαύματα αὐθεντικὰ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀνεγνωρισμένα, τὰ ὁποῖα πᾶς ὀρθόδοξος χρεωστεὶ κατὰ τὸν κανόνα τῆς πανσέπτου οἰκουμενικῆς ἐν Νικαία συνόδου να «δέχηται πίστει ὁλοψύχω», ἂν δὲ πειραθῇ ὡς «ἀδύνατα να διαβάλῃ ἣ κατὰ τὸ δοκοῦν να παρεξηγήση, Ἀνάθεμα ἔστω!» Ἐνῶ οἱ ἀσκηταὶ ὡμίλουν περὶ θαυμάτων, ὁ Νικητὰς διελέγετο μετὰ τῶν δύο βενεδικτίνων καὶ τῶν βυζαντινῶν εὐνούχων περὶ δογματικῆς. Ἐν πρώτοις ἠρώτησε τὴν Ἰωάνναν τι ἐδογμάτευον οἱ σοφοὶ τῆς Δύσεως περὶ τῆς Εὐχαριστίας, ἂν δηλαδὴ πιστεύουσιν ὅτι ὁ ἄρτος καὶ οἶνος μεταβάλλονται τῷ ὄντι εἰς σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Σωτῆρος ἣ θεωροῦσιν αὐτὴν ὡς σύμβολον καὶ εἰκόνα τοῦ θείου σώματος. Τὸ ζήτημα ἐκεῖνο ἀπησχόλει τότε τὰ πνεύματα ὡς σήμερον τὸ Ἀνατολικόν, ἡ δὲ Ἰωάννα ἀγνοοῦσα τὴν περὶ τούτου γνώμην τοῦ ξενίζοντος, ἀπεκρίθη διπλωματικὼς ὅτι καθὼς ὁ ἥλιος εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ, ἡ δὲ λάμψις καὶ θερμότης αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, οὕτω καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς καθημένου Χριστοῦ εὑρίσκεται ἐν τῷ ἄρτῳ καὶ οἴνω τῆς μεταλήψεως. Ἀλλ' ἡ μεταφορικὴ αὔτη ἀπάντησις δεν ηὐχαρίστησε τὸν Νικήταν, ὅστις πιστεύων εἰς τὴν «πραγματικὴν παρουσίαν» ἐξήγησεν εἰς τὴν Ἰωάνναν ὅτι ὁ ἄρτος καὶ οἶνος εἶναι αὐτὸ τὸ νεκρὸν σῶμα τοῦ Σωτῆρος, ὁ δὲ στόμαχος ἡμῶν ὁ τάφος αὐτοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἐνταφιάζεται ὑπὸ τοῦ ἱερέως, ἀλλὰ μετ' ὀλίγον ἀνίσταται ἐξ αὐτοῦ, ὡς καὶ μετὰ τὴν Σταύρωσιν ἀνέστη ὁ Ἰησοῦς τριήμερος ἐκ τάφου. Μετὰ ταῦτα ἠρώτησεν αὐτήν, ἂν οἱ ἐν τῇ Δύσει χριστιανοὶ ἐτίμων κακείνοι τὴν Παναγίαν διὰ τοῦ ἐπιθέτου «Θεοτόκος», ἡ δὲ Ἰωάννα ἀπεκρίθη ὅτι ὠοτόκους ἐκάλουν τάς ὄρνιθας καὶ ζωοτόκους τάς γαλᾶς, ὥστε ἐφοβοῦντο μὴ διὰ τὴν συγγένειαν τῶν λέξεων σκανδαλίση τὸ Θεοτόκος τάς ἀκοὰς τῶν πιστῶν καὶ πλὴν τούτου μὴ δώσῃ ἀφορμὴν εἰς τοὺς εἰδωλολάτρας να παραβάλωσι τὴν Θεομήτορα πρὸς τὴν Ῥέαν, ὡς οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ὀπαδοὶ τῆς Ὑπατίας. Θέλουσα ἔπειτα να θέση κακείνη τὸν ἐπίσκοπον εἰς ἀπορίαν, ἠρώτησεν αὐτὸν διατὶ δεν ἔκοπτον οἱ Ἀνατολίται τάς τρίχας τῆς κεφαλῆς, παραβαίνοντες τὴν συμβουλὴν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, θεωροῦντος γυναικοπρεπὲς καὶ ἄτιμον τὸ να τρέφῃ ἀνὴρ μακρὰν κόμην. Οὐδὲν ἔχων εἰς τοῦτο ν' ἀντείπῃ ὁ Νικήτας ἔξεσε τὴν κομώσαν κεφαλὴν τοῦ, στρέψας καὶ πάλιν τὸν λόγον περὶ δογμάτων, περὶ τῆς «ἀντιδόσεως», περὶ τῆς διπλῆς φύσεως τοῦ Ἰησοῦ μετὰ τὴν ἐνσάρκωσιν, περὶ τοῦ ἂν ὁ «λόγος» ἠνώθη μετὰ τοῦ σώματος τοῦ Σωτῆρος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς Παρθένου ἣ μετὰ τὸν τοκετὸν αὐτῆς, καὶ ἄλλων θεολογικῶν κόμβων, οὖς ἔλυσαν οἱ ἐν Ἐφέσω πατέρες διὰ τῆς μαχαίρας, ὡς ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τὸν γόρδιον δεσμόν, ἣ διὰ λακτισμάτων, ὡς οἱ ὄνοι τάς ἐρωτικὰς καὶ χορτοφαγικὰς διενέξεις των. Ἐν τούτοις, ἐπελθούσης τῆς νυκτός, οἱ ὑπηρετοῦντες διάκονοι ἔσπευσαν να φέρωσι λαμπάδας, ἵνα φωτίσωσι τὸν συζητούντα ἐπίσκοπον τῶν, ὅπως μὴ γείνη ἐπίσκοτος, ὡς οἱ ἐπὶ Κοπρωνύμου καταργήσαντες τάς εἰκόνας πατέρες. Ἀλλ' οἱ σύνδειπνοι ἀπαυδήσαντες ἤδη ἐκ τῆς ἀμηχάνου ἐκείνης συζητήσεως ἀφήκαν τὰ ἐπιχειρήματα, ἵνα λάβωσι καὶ πάλιν τὰ ποτήρια. Ἡ δὲ Ἰωάννα ζαλισθεῖσα ὑπὸ τοῦ οἴνου καὶ τῶν κραυγῶν τῶν περὶ αὐτὴν καλογήρων, οἵτινες ἐδίδασκον ἤδη τὰ πινάκια να χορεύωσι καὶ τὰ ποτήρια να πετώσιν, ἠγέρθη ἠσύχως καὶ ἐξῆλθε τῆς ἐπισκοπῆς, ἀκολουθουμένη ὑπὸ τοῦ πιστοῦ Φρουμεντίου. Ὁ κῆπος ἐκεῖνος ἔκειτο, ὡς εἴπομεν, παρὰ τοὺς πρόποδας τῆς Ἀκροπόλεως, ὥστε μετὰ βραχεῖαν ἀνάβασιν εὑρέθησαν οἱ ἐρασταὶ ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ μαρμαρίνου ἐκείνου βράχου, περὶ οὐ ὀπαδὸς τὶς τῶν «τελικῶν αἰτίων» ἤθελεν εἰπεὶ ὅτι ἐτέθη ἐπίτηδες ἐκεῖ, ἵνα χρησιμεύση ὡς ὑπόβαθρον εἰς τὰ μνημεῖα τοῦ Περικλέους, ὡς ἐτοποθετήθη κατ' αὐτοὺς καὶ μύτη ἐν μέσῳ τοῦ προσώπου, ἵνα ὑποστηρίζη τὰ ὀμματοϋάλια. Ἦτο ἡ ὥρα, καθ' ἢν οἱ βρυκόλακες, οἱ τυμπανιτικοί, αἱ λαμίαι καὶ οἱ ἄλλοι κάτοικοι τοῦ σκότους διαφεύγουσι τοὺς σκώληκας τοῦ τάφου ἥ του Ἅδου τάς πύλας, ἀφοῦ δεν φρουρεῖ πλέον αὐτὰς ὁ τρικέφαλος Κέρβερος, καὶ πλανῶνται εἰς τοὺς ἀγρούς, ταράττοντες τὰ ὄνειρα τῶν προβάτων καὶ τὰ φιλήματα τῶν ἐραστῶν. Ἀλλ' οἱ ἡμέτεροι μοναχοί, φέροντες ἀνηρτημένον περὶ τὸν τράχηλον ὀδόντα τῆς Ἀγ. Σαβίνης, ἀπέφυγον δι' αὐτοῦ τάς κακὰς συναντήσεις, μακρόθεν δὲ μόνον εἶδον ἀγέλην ὀνοκεφάλων παγανιών, οἵτινες σείοντες τὰ μακρὰ ὦτα τῶν ἠτένιζον ἐρωτικὼς τὴν σελήνην, εἰς τὸ φῶς τῆς ὁποίας ἐζήτουν τὸν περιμενόμενον Μεσσίαν. Δὶς δὲ ἣ τρις προσέκοψαν κατὰκαλογήρων κοιμωμένων ἐπὶ τῶν πλακῶν τῶν Προπυλαίων, οἵτινες οὐδὲ κἀν μετεκινήθησαν· καθότι οἱ Ἕλληνες εἶχον ἤδη συνειθίσει να καταπατώνται ὡς σταφυλαὶ ὑπὸ τοὺς πόδας τῶν ξένων. Ἡ Ἰωάννα ἄλλους ναοὺς δεν εἶχεν ἴδει πλὴν μόνων τῶν δρυϊδικὼν μονολίθων καί τινων ἀμόρφων ῥωμαϊκῶν ἐρειπίων, τῆς δὲπατρίδος τῆς αἱ ἐκκλησίαι ἦσαν αἱ πλεῖσται ξύλιναι καὶ ἀπελέκητοι, ὡς οἱ ἀνεγείροντες αὐτὰς Γερμανοί· ὥστε δεν ἠδύνατο να χορτάση θαυμάζουσα τάς στήλας τοῦ Παρθενῶνος καὶ τάς Καρυάτιδας τοῦ Ἐρεχθείου, περὶ ὢν ἠρώτα κατασπαζόμενος τοὺς πόδας τῶν ὁ καλὸς Φρουμέντιος ἂν ἦσαν ἄγγελοι ἀπολιθωθέντες. Ὁ ναὸς τῆς παρθένου Ἀθηνᾶς ἀνῆκε τότε εἰς τὴν παρθένον Μαρίαν. Ἀλλὰ κατ' ἐκείνην τὴν στιγμὴν οὔτε ῥινόφωνοι ψαλμωδίαι οὔτε λιβάνου νεκρώσιμοι ἀναθυμιάσεις ἤ κώδωνες ὀχληροὶ ἤρχοντο να ταράξωσι τὰ θέλγητρα τῶν ἀναμνήσεων· γλαῦκες μόνον τινὲς ἐμφωλεύουσαι εἰς τὰ κοιλώματα τῆς ὀροφῆς ἐξέπεμπον ἐκ διαλειμμάτων πένθιμον κραυγήν, ὡς εἰ ἐθρήνουν τῆς δεσποίνης τῶν τὴν ἐξορίαν. Ὁ δίσκος τῆς Ἑκάτης, περικυκλούμενος ὑπὸ νεφῶν διαφανῶν ὡς σεμνὴ παρθένος ὑπὸ τῶν νυκτικῶν τῆς πέπλων, ἔλαμπεν ἀκίνητος εἰς ὕψος ἀκαταμέτρητον, ἐπιχέων ἐπὶ τῶν ἀθανάτων ἐκείνων μαρμάρων λάμψιν λευκὴν καὶ ἀμυδράν, οἵαν καὶ ἐπὶ τοῦ κοιμωμένου Ἀδώνιδος, ὅτε ἐπεσκέπτετο αὐτὸν ἡ θέα ἐπὶ τῶν ἀκρωρειῶν τοῦ Λάτμου. Αἱ στῆλαι τοῦ Ὀλυμπιείου, τὸ ῥεῦμα τοῦ Ἰλισσού, τὰ γλαῦκα κύματα τοῦ Φαλήρου, οἱ ἐλαιῶνες, αἱ ὁδοδάφναι, αἱ κορυφαὶ τῶν λόφων στεφόμεναι ὑπὸ ἐκκλησιῶν ἣ μνημείων, πάντα ταῦτα περιέσφιγγον τὴν ὅρασιν τῶν δύο νεανίσκων διὰ ζώνης καὶ αὐτοῦ τοῦ κεστοῦ τῆς Ἀφροδίτης θελκτικωτέρας, ἡ δὲ ἡδονή, ἢν ᾐσθάνοντο ἐκ τοῦ πανοράματος τούτου, καθίστατο διπλασία, διότι μεθυσμένοι ὄντες ἔβλεπον τὰ πάντα διπλά. Ἡ Ἰωάννα εἶχε καθίσει ἐπὶ μαρμαρίνου ἑδωλίου, ὁ δὲ Φρουμέντιος κατακλιθεὶς παρὰ τῆς φίλης τοῦ τοὺς πόδας ἐδείκνυεν αὐτὴ τὸν ναὸν τῆς ἀπτέρου Νίκης, εὐχόμενος ὁ ἔρως αὐτῶν να διαμείνῃ ἄπτερος ὡς ἐκείνη. Τοιαῦτα λέγοντες καὶ διὰ φιλημάτων διακόπτοντες πολλάκις τὸν λόγον, ὡς οἱ συγγραφεῖς διὰκομμάτων τάς περιόδους, ἀπεκοιμήθησαν ἐπὶ τοῦ μαρμάρου τῆς Πεντέλης, ὡς ὁ Ἰακὼβ ἐπὶ τῶν λίθων τῆς Χαρράν. Τὴν ἐπιοῦσαν τὸ πρωί, ἀποσείσαντες τὸν ὕπνον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἐκ τῶν ῥάσων τὴν δρόσον τῆς πρωίας κατέβησαν, ἵνα ἐπισκεφθῶσι καὶ τάς Ἀθήνας. Ἡ καρδία τῆς Ἰωάννας ἔπαλλεν ὑπὸπεριεργίας ἅμα καὶ φόβου, ἀναλογιζομένης ὅτι ἔμελλε μετ' ὀλίγον να θαυμάση τὴν κατείδωλον ἐκείνην πόλιν, τῆς ὁποίας καὶ μόνη ἡ ὄψις κατὰ τὸν Ἄγ. Γρηγόριον ἦτο ἐπικίνδυνος εἰς τάς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν, ὡς ἡ θέα τῆς πρῴην χαριτοβρύτου καὶ φιλομειδοῦς ἐρωμένης εἰς ἄνδρα νυμφευθέντα ἄσχημον καὶ συνωφρυωμένην γυναῖκα. Ἀλλ' αἱ ἐλπίδες καὶ οἱ φόβοι τῆς ἡμετέρας ἡρωίδος ἀπέβησαν κενοί. Πρὸ πολλοῦ οἱ εὐσεβεῖς αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου εἶχον κατεδαφίσει τὰ ἔργα ἐκεῖνα τοῦ Μύρωνος, Ἀλκαμένους καὶ Πολυκλείτου, τὰ ὁποῖα ἐθαύμασεν ὁ Ἄγ. Λουκᾶς καὶ ἐσεβάσθη αὐτὸς ὁ Ἀλαρίχος. Τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς ἀρξάμενον ἐπὶ Κωνσταντίνου ἐπεραιώθη ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ. Καὶ οὐ μόνον κατὰ τῶν λίθων ἐπέδειξαν τὸν χριστιανικὸν ζῆλον τῶν οἱ ἀκάματοι ἐκεῖνοι εἰδωλοθραύσται, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν δυστυχῶν ἐκείνων, ὅσους ὑπωπτεύοντο ἐμμένοντας εἰς τῶν πατέρων τῶν τὴν θρησκείαν. Ὁ σφάζων πρόβατον πρὸς οἰκογενειακὴν εὐωχίαν, ὁ προσφερῶν ἄνθη εἰς τοῦ πατρὸς τοῦ τὸν τάφον, ὁ συλλέγων χαμαίμηλα εἰς τὸ φῶς τῆς σελήνης, ὁ ἀρωματίζων τὴν οἰκίαν τοῦ ἢ φέρων ἀνηρτημένον περὶ τὸν τράχηλον φυλακτήριον κατὰ τοῦ πυρετοῦ κατεμηνύετο ὑπὸ κουκουλοφόρων κατασκόπων ὡς μάγος ἣ εἰδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι' ἁλύσεων καὶ ἐστέλλετο εἰς Σκυθούπολιν, ὅπου εἶχε στήθη χριστιανικὸν κρεουργεῖον. Ἐκεῖ συνεδρίαζον εὐσεβεῖς δικασταί, ἁμιλλώμενοι τὶς πλείονας εἰδωλολάτρας να ὀπτήση ἐπὶ ἐσχάρας, να βράση ἐντὸς ζέοντος ἐλαίου ἣ κατακόψῃ μεληδόν. Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγοῦνται τάς ἀθλήσεις τῶν χριστιανῶν ὁμολογητῶν, ἐκ τῶν πληγῶν τῶν ὁποίων ἔσταζε γάλα, καὶ οὓς ἐδρόσιζον οἱ φλόγες, ἀλλ' οὐδεὶς ἔγραψεν ἀκόμη τὸ ἀψευδὲς συναξάριον τῶν μαρτύρων ἐκείνων, οἵτινες ἀντὶ μυθώδους γάλακτος ἔχυσαν αἷμα ἀληθὲς καὶ ἀντὶ να τοὺς δροσίση κατέκαυσε τὸ πῦρ τῆς χριστιανικῆς ἀνεπιεικείας, καυστικώτερον ὄν, φαίνεται, τοῦ πυρὸς τῆς πολυθεϊκὴς ὠμότητος. Οἱ δύο βενεδικτίνοι ἀκολουθούμενοι ὑπὸ τοῦ Θεωνὰ καὶ πλήθους Ἀθηναίων, οἵτινες ὡς καὶ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Ἀποστόλου «πρὸς οὐδὲν ἄλλο ηὐκαίρουν ἣ λέγειν καὶ ἀκούειν τὶ καινόν», περιέδραμον πᾶσαν τὴν πόλιν, ἡ ὁποία στερηθεῖσα τῶν εἰδώλων καὶ τῶν βωμῶν τῆς ὠμοίαζε τὸν ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως τυφλωθέντα Πολύφημον. Ὅπου πρῴην ὑψοῦτο ἄγαλμα, εἶχεν ἐμπηχθὴξύλινος σταυρός, καὶ ὅπου βωμός, μικροσκοπικὸν ἐκκλησίδιον, στεγαζόμενον διὰ θόλου ὁμοιάζοντος πετρίνην φενάκην. Οἱ ναΐσκοι ἐκεῖνοι εἶχον ἀνεγερθῇ ὑπὸ τῆς Ἀθηναΐδος Εὐδοκίας, ἥτις, θελήσασα εἰς ἕκαστον τῶν ἁγίων ν' ἀφιερώση ἰδιαιτέραν κατοικίαν, ἠναγκάσθη να οἰκοδομήσῃ πλῆθος καλυβῶν, αἵτινες ὑπενθῦμιζον τὴν τεκτονικὴν βιομηχανίαν τῶν καστόρων μᾶλλον ἣ τὸ μεγαλεῖον τοῦ ἀγνώστου Θεοῦ. Παρὰ δὲ τὰπρόθυρα αὐτῶν ἐκαθῆντο μοναχοὶ καὶ ἀσκηταί, ξέοντες τὰ ἕλκη τῶν ἢ ἀρχαία χειρόγραφα πρὸς ἐγγραφὴν συναξαρίων, πλέκοντες καλάθια, προγευματίζοντες κρομμύδια καὶ εὐχαριστοῦντες ἴσως κακείνοι τὸν Θεὸν ὅτι ἐγεννήθησαν Ἕλληνες καὶ ὄχι βάρβαροι. Μόνον τὸ ἀρχαϊκὸν κάλλος τῶν γυναικὼν ἐθαύμαζον οἱ δύο ξένοι. Κατὰ τὸν αἰῶνα ἐκεῖνον αἱ Ἀθῆναι ἦσαν ὁ γυναικὼν τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, οἵτινες ἐλάμβανον ἐκεῖθεν τάς συζυγοῦς τῶν, ὡς οἱ διάδοχοι αὐτῶν Σουλτάνοι ἐκ Κιρκασίας. Ἡ βελτίωσις αὔτη τῆς ἀττικῆς φυλῆς ἤρξατο ἀπὸ τῶν χρόνων τῆς Εἰκονομαχίας, ὅτε, ἐξορισθέντων τῶν βυζαντινῶν εἰκονισμάτων, αἱ γυναῖκες ἀντὶ να ἔχωσιν ἀκαταπαύστως πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἰσχνὰς Παναγίας καὶ λιποσάρκους ἁγίους, ἀνύψουν καὶ πάλιν τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὰ ἀνάγλυφα τοῦ Παρθενῶνος καὶ ἐγέννων τὰ τέκνα τῶν ὅμοια τούτοις· ὥστε καὶ ὑπὸ τὴν ἔποψιν τῆς καλλιτεκνίας ἀναγκαία φαίνεταί μοι ἡ μεταρρύθμισις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν εἰκονογραφίας. Ἀπόδειξις δὲ τῆς ἐπιρροῆς ταύτης τῶν εἰκόνων ἔστωσαν αἱ σύζυγοι τῶν Ἑβραίων τραπεζιτῶν τῆς Πρωσσίας, αἵτινες ἀπὸ πρωίας μέχρι νυκτὸς μετρώσαι τάλληρα καὶ φλωρία φέροντα τὴν προτομὴν τοῦ βασιλέως Γουλιέλμου, τίκτουσι τέκνα τοσούτον ὁμοιάζοντα τῶν μονάρχῃ, ὥστε δικαίως ἐπωνομάσθη πατὴρ τῶν ὑπηκόων του. Ἀλλὰ πλὴν τοῦ κάλλους τῶν γυναικὼν ἐθαύμαζον τὰ δύο τέκνα τῆς Ἄρκτου καὶ τὴν ἀσυνήθη αὐτοῖς σεμνότητα τῶν παρθένων, αἵτινες περιτυλιγμέναι εἰς τοὺς μακροὺς πέπλους τῶν συνεσφίγγοντο παρὰ τὴν μητρικὴν πλευράν, ὡς ξίφος παρὰ τὸν μηρὸν στρατιώτου, τὰ δὲ βλέμματα αὐτῶν ἀντὶ να μοιράζωσιν ὡς ἀντίδωρον εἰς τοὺς διαβάτας προσήλουν εἰς τὴν γῆν, ἵνα ἀποφύγωσι τοὺς λάκκους καὶ τάς παρεκτροπάς, ἐρυθριώσαι ὁσάκις ἔσειεν ὁ ἄνεμος τάς πτυχὰς τῆς ἐσθῆτος τῶν καὶ κατὰ πάντα διάφοροι τῶν σημερινῶν κορασίδων, αἱ ὁποῖαι τοσούτον ὁμοιάζουσιν ὑπάνδρους γυναίκας, ὥστε ἀπορεῖ τὶς τίνος ἕνεκα ζητοῦσι δι' αὐτὰς σύζυγον οἱ πατέρες. Ἐν τούτοις ὑπερβάντες τὸν Πύργον τῶν Ἀνέμων καὶ τὴν Ἀγοράν, ἔνθα εἶδον μετὰ θαυμασμοῦ ἄρχοντας καὶ ἐπισκόπους ὀψωνίζοντας τὰ ἐπιούσια πράσα, ἔφθασαν εἰς τὴν Ποικίλην Στοάν, ἐν ἡ ἀντὶ φιλοσόφων εὗρον ἀστρολόγους, λεκανομάντεις, ὀνειροκρίτας καὶ διδασκάλους, οἵτινες κατέβαινον ἅπαξ τῆς ἑβδομάδος ἐκ τῶν ἐπὶ τοῦ Ὑμηττοὺ σχολείων, ἵνα ἑλκύσωσι μαθητὰς διὰ τῆς ἠδύτητος τῶν λόγων τῶν καὶ διὰσταμνίων μέλιτος· καθότι μὴ ἐπαρκούσης πλέον εἰς τάς ἀνάγκας τῶν τῆς διδασκαλίας, προσέθετον εἰς ταύτην, ἵνα ἀποζώσι, καὶ τὴν μελισσουργίαν, ὡς οἱ καλόγηροι τῆς Φλωρεντίας εἰς τὰ κέρδη τῆς λειτουργίας καὶ τὰ τῶν ῥακοπωλείων. Δέκα ὅλας ἡμέρας ἐδαπάνησεν ἡ Ἰωάννα ἐπισκεπτομένη μετὰ τοῦ συντρόφου τῆς τάς ἀρχαιότητας, τὰ ἐκκλησίας καὶ τὰπερίχωρα τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἑτέρας δέκα ἀνεπαύθη ὑπὸ τὴν φιλόξενον στέγην τῆς ἐν Δαφνίω Μονῆς. Οἱ καλόγηροι ἦσαν πρόθυμοι να προσφέρωσιν ἰσόβιον φιλοξενίαν εἰς τοὺς δύο βενεδεκτίνους, ὧν οἱ ἀπόγονοι ἔμελλον μετ' ὀλίγον να ἐκδιώξουν αὐτοὺς ἐκ τῆς μάνδρας των ὡς ἅρπαγες λύκοι. Ἀλλ' ἡ νερόβραστος δίαιτα, αἱ μακραὶ προσευχαί, ἡ ἀχύρινος κλίνη καὶ ἡ ῥυπαρότης τῶν καλῶν πατέρων ἀδύνατον ἦτο να εὐχαριστήσωσιν ἐπὶ πολὺ τὰ τέκνα ἐκεῖνα τῆς Δύσεως, συνηθίσαντα εἰς τὰ ἐκλελυμένα μοναστήρια τῆς Γερμανίας να τρώγωσι καὶ να πλύνωνται καθ' ἡμέραν. Διό, παραιτηθέντες τῆς τῶν Μεγαλοσχήμων καὶ Ἀγγελικῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀγ. Βασιλείου καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τῶν Μικροσχήμων τοὺς κανόνας εὑρίσκοντες τραχεῖς, κατετάχθησαν μεταξὺ τῶν Ἰδιορρύθμων, εἰς τὴν προαίρεσιν τῶν ὁποίων ἀφίνετο διὰ πλειόνων ἣ ὀλιγωτέρων εὐχῶν καὶ μαστιγώσεων να κατακτήσωσιν ὑψηλήν τινα ἣ ταπεινοτέραν θέσιν ἐν τῷ Παραδείσῳ, καὶ εἰς τὴν Κόλασιν ἐλεύθεροι ὄντες να ὑπάγωσιν, ἂν ἠγάπων τὸν πλησίον τῶν, τὸν οἶνον ἣ τὴν κρεωφαγίαν.

Απάνθισμα Ανανέωσης

Εγεννήθη ημιν η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ, γρηγορείτε!

Εδω μιλάμε για την ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ, και πιστεύουμε πως το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να την εκφράσει, με μόνη προϋπόθεση την ατομική και συλλογική μας υπέρβαση.
Γι΄αυτό διαφωνούμε με όσους βλέπουν το εγχείρημα σαν μια προσπάθεια καλής θέλησης, αμοιβαίων υποχωρήσεων και συμβιβασμών. Κανείς δεν μένει σε μια σχέση συμβιβαζόμενος. Απλά φεύγει.

Στο μεταξύ ο διάλογος που άνοιξε μέσα από την ιστοσελίδα της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ καλά κρατεί. Μέχρι τώρα έχουν κατατεθεί 23 κείμενα, αριθμός που δεν ξέρουμε αν είναι ικανοποιητικός.
Η αριθμητική της Πτέρυγας είναι λίγο περίεργη. Το 30 είναι μεγαλύτερο από το 70, έτσι μάθαμε το περασμένο καλοκαίρι πριν τις Ευρωεκλογές,

Παραθέτουμε αποσπάσματα από τα κείμενα, που πιστεύουμε πως αντικατοπτρίζουν την γενική εικόνα
με τη σύσταση να τα διαβάσετε ολόκληρα.

Κωστής Μπισκίνης(29/11/12)
Να μετακομίσουμε σε μια μονοκατοικία που θα την ξαναφτιάξουμε από την αρχή

Η Ανανεωτική Αριστερά, για όσους δεν υπήρξαμε ποτέ κομμουνιστές, αλλά και δε δεχθήκαμε τις οπορτουνιστικές πρακτικές της σοσιαλδημοκρατίας σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, είναι το σπίτι μας. Ένα σπίτι που βρίσκεται αριστερά από -το όλο και περισσότερο κεντρώο- ΠΑΣΟΚ και δεξιά από το κόκκινο απολίθωμα του Περισσού.

Αντρέας Νεφελούδης, 03/12/09
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όλους και όλες τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κάποτε περπατήσαμε μαζί ανεξάρτητα από «τάσεις», διασπάσεις και διαφοροποιήσεις, από το μετερίζι του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και του ΡΗΓΑ, ή από το ανανεωτικό τμήμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους και όλες που συνιδρύσαμε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ για να δώσουμε μια άλλη πνοή στα όνειρα και τα οράματα της δικής μας κοινής πια αριστεράς, της αριστεράς της ανανέωσης.

Φιλιώ Πολυμενάκου, 03/12/09
Ανοιχτό γράμμα στους Ανανεωτές συντρόφους μου

Δεν ανατριχιάζετε με τα καλέσματα για καταστροφικούς «αγώνες» και ανέχεστε να μπαίνει και η υπογραφή μας ως κόμμα; Επιμένετε να πιστεύετε ότι κάτι θα καταφέρουμε μέσα από τον ΣΥΝ: Αυτόν το ΣΥΝ που τον κατάντησαν ισότιμο και ισομελή εταίρο ανύπαρκτων για την κοινωνία προσώπων και ομάδων;

Γιάννης Κεμανίδης, 03/12/09
Για τις απολύτως προβλέψιμες εξελίξεις

Είναι ήδη γνωστό σε πολλούς συμπολίτες και, φυσικά, στους συντρόφους του πολιτικού μου χώρου, ότι εδώ και πολλούς μήνες δεν μετέχω ενεργώς στα κομματικά δρώμενα ιδίως του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Με το «πολικό αυτό εγχείρημα» είχα και εξακολουθώ να έχω διαφωνίες, που αφορούν την πολιτική του φυσιογνωμία, τη δομή, την οργάνωση και τη λειτουργία του. Ως μια πολιτική - εκλογική συμμαχία θα μπορούσε κανείς να την αποδεχθεί. Ίσως, μάλιστα, να μπορούσε (υπό προϋποθέσεις), να λειτουργήσει προωθητικά για την Αριστερά. Όμως, η υπό τον Α. Αλαβάνο ηγεσία του ΣΥΝ δεν τη χειρίστηκε με αυτό τον τρόπο: Μετέφερε όλες τις ουσιαστικές πολιτικές λειτουργίες του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και «δια διολισθήσεως» κατήργησε όλα τα όργανα του κόμματος. Από τις Ν.Ε. , έως την Πολιτική Γραμματεία. Τις πολιτικές παρενέργειες αυτής της «πρακτικής» τις είδαμε, όπως φυσικά και την τραγική πολιτική πορεία του ιδίου: Όχι μόνον αποδείχθηκε «ιδανικός αυτόχειρας», αλλά έγινε και «παιδοκτόνος» απέναντι στον Α. Τσίπρα, που ήταν προσωπική του επιλογή. Ταυτόχρονα, επωμίστηκε το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης για αποδόμηση του χώρου.

Θοδωρής Κανάκης,  05/12/09
Πίκρα!

Αναρωτιέμαι γιατί ενώ τόσα χρόνια (ιδιαίτερα τα 4 τελευταία) μπορούσατε να συμπορεύεστε με αυτούς τους "ΚΚΕέδες" του Αριστερού Ρεύματος, σε ένα κόμμα πολιτικής ενότητας και ιδεολογικής πολυφωνίας, τώρα δυσκολεύεστε να παραμείνετε σε έναν επίσης πολυφωνικό ΣΥΡΙΖΑ που επίσης συγκροτείται με όρους πολιτικής ενότητας, ο οποίος μάλιστα σας αποδίδει πλήρη πολιτικά δικαιώματα , έτσι ώστε να μπορείτε ισότιμα με όλους τους υπόλοιπους να προωθείτε τις απόψεις σας εντός του, ώστε να καταστούν πλειοψηφικό ρεύμα.


Γιώργος Παπασπυρόπουλος, 06/12/09
Πρωτοβουλίες τώρα

Αγαπητοί σύντροφοι, εκτός από τον διάλογο θα ήθελα να δω και περιφερειακές ή πανελλαδικές συσκέψεις της Ανανεωτικής Αριστεράς (όχι απαραίτητα στενά της Πτέρυγας) για να αναζητηθεί με συμμετοχή μια κατάληξη για το τι κάνουμε. Η συγκυρία είναι δύσκολη. Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανόδου της δεξιάς-ακροδεξιάς δυναμώνει παράλληλα και ο αριστερισμός στα κινήματα διαμαρτυρίας. Πάντα όταν η αριστερά είναι σε υποχώρηση, η ανυπομονησία για αντίσταση και αντίδραση στην εξουσία γεννά , ιδιαίτερα στην νεολαία, παρόμοιες τάσεις. Στην χώρα μας είναι και θα παραμείνουν ενισχυμένες λοιπόν οι αντικαπιταλιστικές και αντιεξουσιαστικές εκδοχές της κινηματικής αριστεράς. Δεν πρέπει να χάσουμε την ανοιχτή γραμμή και τον διάλογο μαζί τους. Παράλληλα όμως δεν μπορούν αυτά τα κινήματα να στριμώξουν και ασφυκτικά την αυτόνομη πολιτική έκφραση της δημοκρατικής αριστεράς. Χρειάζεται λοιπόν σύνεση αλλά και ακραίος ρεαλισμός στα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε

Κώστας, Ανδρέου, 06/12/09
Άμεση συγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς

Η Α.Π. δεν έχει καμία «τύχη» στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ πλέον. Δεν έχει κανέναν λόγο, προφανώς πειστικό, να παραμένει «άφωνη» στον στενό κορσέ του Νεομακαρθισμού που από την εποχή της Αριστερής Στροφής και του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιβληθεί

Λάμπρος Τσουκνίδας,07/12/09
Ξοδεύουμε χρόνο που δεν μας ανήκει

Στο Λονδίνο διαδηλώνουν για την κλιματική αλλαγή, στην Αθήνα για... (ας συγκρατηθώ). Και η Κουμουνδούρου (της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας) επιλέγει τα... κινήματα (ας ξανασυγκρατηθώ). Χρειάζεται κάτι ακόμα για να συναισθανθούμε ότι στο ΣΥΝ μιλάμε άλλη γλώσσα και έχουμε, πρέπει να έχουμε, άλλες προτεραιότητες; Χρειάζεται κάτι παραπάνω για να συνειδητοποιήσουμε ότι τους συντρόφους που θα μείνουν πίσω (ποτέ δεν είναι εύκολες αυτές οι αποφάσεις) θα τους κερδίσουμε μόνο αρθρώνοντας λόγο για τα σημερινά προβλήματα; Θέλει πολύ για να συνειδητοποιήσουμε πως ο χρόνος και η φαιά ουσία που ξοδεύεται για να απαντήσουμε στα καθημερινά φάουλ (ξανασυγκρατούμαι και δεν κάνω χαρακτηρισμούς), είναι χρόνος κλεμμένος από τις επεξεργασίες που οφείλουμε να κάνουμε για να είμαστε μια πραγματική αριστερά, πραγματικά ανανεωτική.

Γ.Π., 07/12/09
Μέχρι πότε νομίζετε ότι η κοινωνία πρέπει να παραμείνει χωρίς χώρο που να εκφράζει τη φωνή της Δημοκρατικής Αριστεράς;

Αγαπητές και αγαπητοί, Όντας από εκείνους τους ανένταχτους και ανώνυμους αριστερούς που στήριξαν την παρουσία του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού, της ΕΑΡ και ενός Συνασπισμού που πλέον δεν με εκπροσωπεί ουδόλως, ίσως να σας ενδιέφερε το γεγονός ότι μετά την ανάδειξη των ετερόκλητων "συνιστωσών" σε υπαγορευτές της πολιτικής του πάλαι ποτέ εκπροσώπου της ευρωπαϊκής δημοκρατικής αριστεράς, για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ψήφισα αυτόν το χώρο. Φυσικά, οποιοσδήποτε από το ΚΚΕ ή από τις συνιστώσες θα αδιαφορούσε για τη στάση ενός που εύκολα θα τον κατέτασσε στις "χειραγωγημένες από το σύστημα μάζες". Εσείς ωστόσο, η Ανανεωτική Πτέρυγα, αν και ακούτε πίσω από αυτή τη στάση τη φωνή διαμαρτυρίας που και εσείς οι ίδιοι υψώνετε εντός του Συνασπισμού, μέχρι πότε θα πιστεύετε ότι οι δημοκρτατικοί αριστεροί θα υποστηρίζουν έστω και με πικρή ανέχεια έναν Συνασπισμό που πλέον έχει ακολουθήσει άλλη πορεία;

Σωτήρης Δημητριάδης, 09/12/09
Ας βγάλουμε λύσεις μέσα από τις αναλύσεις μας κι ας βγούμε μπροστά να τις κάνουμε και πράξη.

Ομολογώ ότι με εκπλήσσει η τροπή της κουβέντας. Θεωρώ βέβαια ότι οι όροι με τους οποίους γίνεται είναι ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα της πορείας του Συνασπισμού τον τελευταίο καιρό: της συνεχούς ενίσχυσης των εξωκομματικών κέντρων αποφάσεων, της διαρκούς δίκης προθέσεων από συντρόφους και συμμάχους, των παλινωδιών της κομματικής ηγεσίας. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι το να περιοριστεί αυτός ο διάλογος που επιτέλους άνοιξε στο «να φύγουμε ή να μείνουμε» βάζει το κάρο μπροστά από το γάιδαρο.

The Mob Goes Wild / Σπίθας, 10 /12/ 2009
Η Ανανεωτική Πτέρυγα, να υπερασπιστεί τις ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς, χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις.

β) Διάλογος για τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ναι. Αλλά, τηρώντας το καταστατικό και σεβόμενοι τις αποφάσεις της Κ.Π.Ε. Η παραβίαση των αποφάσεων της Κ.Π.Ε, όπως και οι εμμονές της ηγεσίας του ΣΥΝ, δημιουργούν νέα αδιέξοδα. Η ηγεσία του ΣΥΝ οφείλει να δώσει το στίγμα της πολιτικής στρατηγικής της και να μην παράγει θέσεις που δεν αντιστοιχούν στην αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση.

"ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. ΘΕΜΑ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, Ή ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ;" (Κ.Κυλάκου, Δ.Βεντούρης, Χ.Κασσαρτζιάν, Α.Πετράτος) 5ο Συνέδριο - Δημόσιος διάλογος
Το μεγάλο στοίχημα

Μια αριστερά που θα συντονίζεται με τις απαιτήσεις των καιρών και τις ανάγκες της κοινωνίας. Μια δύναμη ικανή να διατυπώσει το πλαίσιο ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που θα συσπειρώνει τις μεγάλες κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Μια πρωτοπορία που θα μπορεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα του περιβάλλοντος και σαν πολιτικό πρόβλημα αλλά και σαν κοινωνικό όραμα. Ένα θεσμικό φορέα που επιτέλους θα ξεκαθαρίζει, πως ζητήματα όπως το νερό, η εκπαίδευση, τα πολιτικά δικαιώματα, που θεωρούνται αναντικατάστατα κοινωνικά αγαθά, δεν μπορούν να ρυθμίζονται από τους μηχανισμούς των αγορών.

Δημήτρης Βεντούρης, 12/12/09
Πώς και γιατί καταλήξαμε στο … άντε γεια

Θεωρώ αυτονόητη την διαχρονική επικαιρότητα των όσων περιγράφονται κι ας σκεφτεί ο καθένας μόνος του το πώς και γιατί καταλήξαμε στο … άντε γεια … φράση με την οποία κλείνει το κείμενο αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά το πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνυόμαστε σε καιρούς πραγματικά κρίσιμους για τη χώρα απογοητεύοντας όσους κάνουν το λάθος να μας εμπιστεύονται κατά καιρούς.

Κώστας Ανδρέου, 13/12/09
Ο «επελαύνων» Λενινισμός ή η επαναδιολίσθηση στα πρίν την διάσπαση του 68 χρόνια.

Έχω μια αλάνθαστη μέθοδο. Συζητώ με 2-3 φίλους που δεν έχουν καμία οργανωτική σχέση με τον ΣΥΝ αλλά τον ψηφίζουν πάντα ή όταν απέχουν , αυτό έχει σχέση με άλλους λόγους και όχι επειδή επέλεξαν κάτι άλλο. Σταθεροί ψηφοφόροι που λίγο ενδιαφέρονται για τις εσωκομματικές εξελίξεις. Σταθεροί ψηφοφόροι της Ανανεωτικής Αριστεράς, όπως άλλωστε και όλη η παρέα της γενιάς μου. Λοιπόν συζητώντας μ’αυτούς, πριν τις εκλογές, το αίτημά τους ήταν σαφές. Να φύγει η ΑΠ και να κάνει ένα δικό της κόμμα.

Γιώργος Μοναστηριώτης,14/12/09
Η ανανεωτική πτέρυγα να φέρει την πολιτική αριστερά στο προσκήνιο.

Το ερώτημα/διακύβευμα είναι λοιπόν το εξής, μπορεί η ανανεωτική πτέρυγα να δώσει μία νέα ώθηση στην αριστερά στην Ελλάδα και να υπηρετήσει τη σύγχρονη δημοκρατία και τους φιλελεύθερους θεσμούς χωρίς εισαγωγικά και χωρίς ναι μεν άλλα?

Γ.Παγιασλής, 14/12/09
ΠΡΟΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/ Ισως συμβάλει στον σχετικό διάλογο Τον τελευταίο καιρό η Ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού προβληματίζεται για τους τρόπους παραμονής και συγκατοίκησης στον Σύριζα. Οι σχετικές συζητήσεις αναπτύσσονται στην αριστερή στρουθοκάμηλο και στην ιστοσελία της ανανεωτικής πτέρυγας.

Ανδρέας Νεφελούδης, 14/12/09
Σταθμός η απόφαση της ανανεωτικής πτέρυγας για την συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς

Οι αποφάσεις του συντονιστικού οργάνου της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ της περασμένης Κυριακής, αποτελούν σταθμό, κατά την γνώμη μου, για το μέλλον και την πορεία του χώρου της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς. Ποιες αποφάσεις και γιατί πράγματι είναι πολύ σημαντικές; 1. Η απόφαση για την συμμετοχή στην γραμματεία της πτέρυγας εκπροσώπων της «Πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση της ανανεωτικής αριστεράς» που είναι παλαιά στελέχη του ΚΚΕ ΕΣ και του ΡΗΓΑ, ανένταχτοι για πολλά χρόνια από την μια και εκπροσώπων της «ΑΡΣΗΣ» από την άλλη, προσδίδουν στο ανανεωτικό εγχείρημα μια άλλη προοπτική. Ο χώρος πλέον αυτός απευθύνεται στον ευρύτερο κοινωνικό Συνασπισμό και τον καλεί να συστρατευτεί για την κοινή πορεία. Το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η συμπόρευση, από τώρα, με τους οικολόγους πράσινους (με όσους έστω από αυτούς που ενδιαφέρονται για μια κοινή πορεία στην διαδικασία της ανασυγκρότησης)

Μιχάλης Φανουράκης, 15/12/09
Η Ανανεωτική Πτέρυγα μπροστά στις προκλήσεις των καιρών.

Παρά την χαυνωτική αντίληψη περί ‘’θετικού ‘’ αποτελέσματος στις εκλογές , άποψη που διαπερνά επισήμως και την Πτέρυγα , ισχυρίζομαι ότι ο νεοφιλελευθερισμός όχι μόνο δεν ηττήθηκε στην Ευρώπη αλλά αναλογικά με την κρίση που βιώνουμε θριάμβευσε. Συμβολικά η ήττα της Αριστεράς αντανακλάται στο πρόσωπο του Μπαρόζο και την νέα θητεία του. Απορίας άξιο είναι πως είναι δυνατόν σε αυτές τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες η Αριστερά να αδυνατεί να εισπράξει έστω μια ψήφο παραπάνω και είναι ευτυχής που “συγκράτησε’’ τις δυνάμεις της. Τι άλλο πρέπει να γίνει δηλαδή για να μας ακούσει η κοινωνία ? Πως η κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου συμπαρασύρει σε κρίση και την ίδια την Αριστερα?

Τακης Παπαθεοδωροπουλος, 16/12/09
Προϋποθεσεις για μια νεα δυναμικη του ρευματος ιδεων της ανανεωτικης αριστερας

1. Η Ανανεωτικη Αριστερα θα πρεπει να ξαναδει την διαδρομη της με νηφαλιοτητα αλλα και αυτοκριτικη διαθεση. Δεν φταινε μονο οι αλλοι για την σημερινη κατασταση. Εχουμε και εμεις τεραστιες ευθυνες με λαθη, ανεπαρκειες και παραλειψεις και οφειλουμε να τις αναλαβουμε για να μην τις επαναλαβουμε.
2. Η Ανανεωτικη Αριστερα εχει –όπως και ολος ο ΣΥΝ- ξεμεινει από ιδεολογικα και πολιτικα εργαλεια. Ειδικα εμεις πρεπει να συνειδητοποιησουμε ότι η κοινωνια, η αριστερα εχει αναγκη από φρεσκιες ιδεες που να βγαινουν από τις σημερινες αναγκες ενός κοσμου που αλλαζει δραματικα. Οφειλει να μιλησει για τα μεγαλα αλλα και αντιδημοφιλη προβληματα (καταναλωτισμος, αναγκη παγκοσμιας ρυθμισης της παγκοσμιοποιησης κλπ) για τα οποια κανεις σχεδον δεν μιλαει. Προτεινω σε αυτά τα πλαισια να υπαρξει ξεχωριστος δημοσιος ανοικτος διαλογος για την συνταξη ενός «μανιφεστου» για την μεταρρυθμιστικη Αριστερα στην Ελλαδα του 21ου Αιωνα

Χρήστος Ζέρβας, 18/12/09
Με το ΣΥΡΙΖΑ ή χωρίς; Χωρίς!!!

Η απάντηση είναι φυσικά χωρίς... Στις πρόσφατες εκλογές οι υποψήφιοι που βρίσκονται πολιτικά περισσότερο κοντά στις απόψεις της ανανεωτικής πτέρυγας προσπέρασαν σε ψήφους εκείνους που προέρχονταν από τις συνεργαζόμενες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέμαι αυτό δεν σημαίνει κάτι? Προφανώς ναι και υποπτεύομαι ότι ο Αλαβάνος και μαζί με τις υπόλοιπες συνιστώσες προσπαθούν να σύρουν κάποια στελέχη του αριστερού ρεύματος σε σύμπλευση μαζί του. Ο Αλαβάνος με απογοήτευσε βαθύτατα γιατί μου βγάζει το στοιχείο ότι τελικά λειτούργησε πολιτικάντικα, τη μια επιλέγει το Τσίπρα και μετά τον απαξιώνει γιατί νιώθει ότι δεν τον ελέγχει. Αυτό με κάνει να σκεφτώ ότι σχεδίασε να προωθήσει το Τσίπρα για να ευνουχήσει την ανανεωτική πτέρυγα. Λοιπόν σταθερά στις ανανεωτικές αξίες και ούτε σπιθαμή υποχώρησης. Με εκτίμηση στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιανάκη!

Αντώνης Γκούντας, Μιχάλης Κατής, Σπύρος Μασατρογιάννης, 20/12/09
ΟΙ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. (Οι σχέσεις Συνασπισμού- ΣΥΡΙΖΑ)

1) Δεν δεχόμαστε να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα και δεν πρόκειται να πάρουμε κάρτες μέλους του ΣΥΡΙΖΑ ούτε πρόκειται να δεχτούμε να εγγραφούμε σε ενιαίο μητρώο μελών στην τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δεχόμαστε τα προσωπικά δεδομένα που υπάρχουν στο κόμμα μας τον ΣΥΝ να εκχωρηθούν σε άλλον πολιτικό φορέα.
2) Θα εργαστούμε είτε για τον ανακαθορισμό της μορφής του ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχικού σχήματος (κάτι που σημαίνει νέα πολιτική συμφωνία και συνέχιση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ με όσους συμφωνήσουν) είτε για την απεμπλοκή του Συνασπισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στέλιος Χαρίτος, 22/12/09
Σύντροφοι, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Δε πάει άλλο.

Εμείς επιλέξαμε κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς και οι οργανώσεις του ΣΥΝ θυμίζουν ΚΚΕ ή γκρούπες αναρχοαυτόνομων. ΑΝΑΣΑ, ΠΑΣΑ, ΡΟΖΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ, ΚΕΔΑ, ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ… Βγείτε στο κόσμο. Βγείτε στους ψηφοφόρους μας και ρωτήστε για όλους αυτούς. Οι απαντήσεις θα είναι. Δεν τους γνωρίζουμε, μερικοί θα γελάσουν και άλλοι θα σας βρίσουν. Θετικά θα σας απαντήσουν ελάχιστοι.

Α.Κ., 22/12/09
H συνεννόηση της Aνανεωτικής Πτέρυγας με τον Αλέξη Τσίπρα είναι η καλύτερη επιλογή

Αγαπητοί Σύντροφοι, Πραγματικά έχει πολύ ενδιαφέρον ο διάλογος που ανοίξατε. Θα συμφωνήσω μαζί σας πως η κατάσταση με τις συνιστώσες και τη διχαστική πρακτική του Αλέκου Αλαβάνου ( που θυμίζει Ζαχαριάδη και μάλιστα στις χειρότερες στιγμές του) έχει παραγίνει. Μας καλούν τώρα να πάρουμε μια κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για μια ενοποίηση του σχήματος σε κόμμα. Το θέμα είναι ποια θα ήταν η καλύτερη λύση: η παραμονή στον ΣΥΝ ή η αποχώρηση;

Δ.Υ., 23/12/09
Μία, δύο, τρείς πολλές διασπάσεις (όπως λέγαμε ένα, δύο, τρία πολλά Πολυτεχνεία)

Βολτίτσες στην Blogosfera, Ρατσισμός χωρίς σύνορα...

Repost from Peruanista

Racism in Peru: locally produced TV presents Indigenous and Black Peruvians through Insulting Characters and promotes White supremacy

by Carlos QC

This "Country woman Jacinta" is an example of how popular is the mockery of the Andean women in Peru. Jacinta is a poor migrant from the farmland to the big city of Lima, where she always gets involved in complicated situations -due to her "ignorance"- while she is portrayed as ignorant, needy, teeth-less, ugly, unclean, outdated, stupid, naive.This program has been banned after protests by human-right activists in Peru, but its video are still available online posted by Peruvians! "Paisana Jacinta" was produced by Frecuencia Latina, a channel owned by an Israel-born Jewish man; and America TV today owned in part by El Comercio (Peru) and El Tiempo (Colombia) newspapers. In the following image an ignorant Paisana Jacinta confronts an educated librarian, a 'white' woman as part of a "comedy" show in Lima. This sad and offensive character is still celebrated by many Peruvians many of whom are of Indigenous heritage as funny. Read More

Αλληλεγγύη στους πολίτες του Ιράν

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Σήμερα 5 / 1 / 2010 ώρα 6.00 μ.μ., Φάρος Ψυχικού

Πορεία στην Ιρανική πρεσβεία

Αυτές τις μέρες ξαναβρίσκονται στον δρόμο χιλιάδες πολίτες του Ιράν γιατί ασφυκτιούν κάτω από το καθεστώς που τους στερεί κάθε δικαίωμα, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Το καθεστώς των μουλάδων αντιμετωπίζει τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις με ωμή βία.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας.

ΑΚΟΑ, Αντιεθνικιστική – Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας , Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κόκκινο, Νεολαία ΣΥΝ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης

Δεν μας πείθεις ακόμα κ.Υπουργέ ΠΡΟ ΠΟ.

Ναι, δεν μας πείθεις κ.υπουργέ ΠΡΟ-ΠΟ!. Ούτε εσύ, ούτε ο κ. Αρχηγός της Αστυνομίας, ούτε ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ. Όσες ΕΔΕ κι αν διατάξετε, όσες δηλώσεις κι αν κάνετε.

Το πρόβλημα είναι στη Δημοκρατία που χτίστηκε τα τελευταία 35 χρόνια, κυρίως όταν είχατε εσείς την εξουσία. Επιτρέψτε μας να σας θυμίσουμε κάτι, αν και είμαστε σίγουροι ότι το γνωρίζετε:

Η Δημοκρατία προστατεύει τον πολίτη από τις αυθαιρεσίες της κάθε εξουσίας. Η δική σας Δημοκρατία προστατεύει την εξουσία από την δίκαια οργή των πολιτών. Όσο για το ποιά Αριστερά θέλετε στην αντιπολίτευση το γνωρίζουμε και αυτό. Μια Αριστερά άλλοθι της χαλαρής Δημοκρατίας σας, μια Αριστερά του συμβιβασμού.
Την έχετε βρει;

Μήνυμα Χρυσοχοΐδη

από το TVXS

Σε δήλωση για το περιστατικό προχώρησε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κάνοντας λόγο για παραδειγματική τιμωρία των υπαίτιων. Αναλυτικά, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε:

«Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, ένας αλλοδαπός κρατούμενος στο Τμήμα Ακρόπολης μετατράπηκε σε σάκο του μποξ από μερικούς απάνθρωπους και ασυνείδητους αστυνομικούς. Σύμφωνα με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, αφού βασανίστηκε και ξυλοκοπήθηκε, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται τραυματισμένος.

Θέλω να στείλω ένα ξεκάθαρο μήνυμα με αποδέκτες κάθε ένστολο εργαζόμενο, αλλά και κάθε συνάνθρωπο, Έλληνα ή αλλοδαπό, που κατοικεί στην χώρα μας. Η κατάχρηση εξουσίας, τα βασανιστήρια και ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι δείγματα βαρβαρότητας. Μιας βαρβαρότητας που προσβάλλει ευθέως τις αρχές του κράτους δικαίου, τη δημοκρατία, τις αξίες της ελληνικής κοινωνίας, υπονομεύοντας την προσπάθειά μας να συνυπάρχουμε ειρηνικά, με κατανόηση και ανθρωπιά.

Όποιος θεωρεί ότι δεν δεσμεύεται από το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, όχι μόνο δεν έχει θέση στην Αστυνομία και στα Σώματα Ασφαλείας, αλλά θα λογοδοτεί και θα τιμωρείται παραδειγματικά. Παραδειγματικά θα τιμωρηθούν και οι υπαίτιοι του συγκεκριμένου περιστατικού. Είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύουμε τον πολίτη αποτελεσματικά, προτάσσοντας τον απόλυτο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την επίδειξη ευθύνης και επαγγελματισμού απέναντι στην ανομία, στην αυθαιρεσία και στη βία, απ΄όπου αυτή και αν προέρχεται. Δεν πρόκειται να κάνουμε καμία έκπτωση στην αποστολή μας να εγγυηθούμε την ασφάλεια και τις ελευθερίες κάθε συνανθρώπου μας».

Μέσα στο κοινό μας σπίτι καίει μια φωτιά

Πολύ σημαντική η συνέντευξη που έδωσε ο σ. Αντώνης Νταβανέλος στο σημερινό φύλλο της  ΕΠΟΧΗΣ. Εντοπίζει ότι η καθυστέρηση της υλοποίησης των αποφάσεων της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης οφείλεται στους συνήθεις ύποπτους.

Είναι γνωστό ότι μέσα στη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια ορατή πολιτική ομάδα, η οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με τις συγκεκριμένες αποφάσεις, αλλά θα έλεγα -και το έχει πει και η ίδια δημόσια- ότι είναι σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Βάζει βέτο για τις αποφάσεις και νομίζω ότι υπάρχει ζήτημα πολιτικής τόλμης από την ηγεσία του ΣΥΝ να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα.

Θα πρέπει λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ να πάψει να σφυρίζει αδιάφορα και να δώσει ένα τέλος σε αυτήν την παρεκτροπή. Επιτέλους υπάρχει και καταστατικό. Επιτέλους υπάρχει μια συμμαχία. Επιτέλους υπάρχουν αποφάσεις συνεδρίων. Πώς είναι δυνατόν να ανέχονται συνεχείς και ωμούς πολιτικούς εκβιασμούς; Αν δεν προσβάλλονται οι ίδιοι, ας σκεφτούν την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλουμε στο σημείο αυτό να θυμίσουμε κάτι·

Την περίοδο του ενιαίου Συνασπισμού, το 1990, τα ίδια πρόσωπα, οι της Ανανεωτικής Πτέρυγας, στελέχη της ΕΑΡ τότε, ζητούσαν επίμονα την μετατροπή του ενιαίου ΣΥΝ σε κόμμα. Λογικό, αφού ο στόχος ήταν η διάλυση του ΚΚΕ. Η συνέχεια είναι γνωστή...
Οι της Ανανεωτικής Πτέρυγας έχουν δυο επιλογές. Να μείνουν, σεβόμενοι βασικές δημοκρατικές λειτουργίες, ή να φύγουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια απόπειρα υπέρβασης, που απαιτεί να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Η δυναμική του έχει ξεπεράσει τις ηγεσίες των συνιστωσών, έχει ξεπεράσει εμάς τα απλά μέλη. Δυστυχώς το πολιτικο-ιδεολογικό μας οπλοστάσιο είναι φτωχό, αδύναμο να ερμηνεύσει αυτή τη δυναμική,.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τρομάζει το σύστημα. Αυτή η αριστερά μας αρέσει!

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης του Αν. Νταβανέλου:

Να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις με εξωστρέφεια και δυναμισμό
Ο Αντώνης Νταβανέλος, αυτή την περίοδο, είναι συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, ήταν αυτός που εισηγήθηκε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη τα άμεσα μέτρα για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, αρκετές μέρες μετά, συζητάμε για την υλοποίηση των αποφάσεων, για τις δυσκολίες που προκύπτουν, για τις απόψεις του Αλέκου Αλαβάνου, αλλά και για το εργατικό κίνημα και την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ για τους επισφαλείς εργαζόμενους.
*H πολιτική πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου, στα βασικά της σημεία, με βρίσκει σύμφωνο
*Η χώρα μας είναι ο αδύναμος κρίκος του νεοφιλελευθερισμού
Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου

*Ήσουν εισηγητής στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και έκανες το «κλείσιμο» εκ μέρους της ηγεσίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η απόφαση ήταν προϊόν συμβιβασμού, σύνθεσης... Είσαι ικανοποιημένος από την απόφαση;
-Κανένας δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος 100%. Παρ΄ όλα αυτά θεωρώ ότι ο συμβιβασμός που έγινε είναι έντιμος και προωθητικός. Αν υλοποιηθούν οι αποφάσεις θα είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις αφορούν κυρίως τα οργανωτικά. Δηλαδή τη συγκρότηση των τοπικών επιτροπών, τη θεσμοθέτηση της έννοιας του μέλους, τη δυνατότητα των τοπικών επιτροπών να αποφασίζουν για τα τοπικά ζητήματα και τη δυνατότητα να αναδεικνύουν τοπικές ηγεσίες είτε με εκλογή είτε με συναίνεση. Αυτό είναι τεράστιο βήμα κατοχύρωσης της συλλογικότητας, της υπευθυνότητας και της δημοκρατίας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά συνδέονται άμεσα με την πολιτική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της περιόδου.

*Θα μπορούσε κάποιος -με δόση χιούμορ- να ισχυριστεί ότι η 4η συνδιάσκεψη θα αποφασίσει να υλοποιηθούν οι αποφάσεις των προηγούμενων τριών;
-Προσωπικά, δεν είμαι απαισιόδοξος. Αλλά αν κάνουμε αυτό το λάθος, η επόμενη πανελλαδική συνδιάσκεψη θα έχει τον κίνδυνο να μην πραγματοποιηθεί ή και να πραγματοποιηθεί να γίνει σε πολύ αρνητικό κλίμα. Συνεπώς, είναι απολύτως κρίσιμο να υλοποιηθούν αυτές οι αποφάσεις.

Η υλοποίηση των αποφάσεων

*Από τι εξαρτάται; Γιατί δεν υλοποιούνται οι αποφάσεις; Ποιο είναι το εμπόδιο;
-Την απάντηση δεν την δίνω ως συντονιστής της Γραμματείας, αλλά προσωπικά. Είναι γνωστό ότι μέσα στη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια ορατή πολιτική ομάδα, η οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με τις συγκεκριμένες αποφάσεις, αλλά θα έλεγα -και το έχει πει και η ίδια δημόσια- ότι είναι σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Βάζει βέτο για τις αποφάσεις και νομίζω ότι υπάρχει ζήτημα πολιτικής τόλμης από την ηγεσία του ΣΥΝ να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα.

 *Ναι, αλλά τέθηκε από τον Συνασπισμό ζήτημα μη υλοποίησης των αποφάσεων;
-Δεν χρειάζεται να ανατρέξεις στα ευαγγέλια και στις γραφές, σε μυστικά κείμενα για να ανακαλύψεις αυτά τα σημάδια. Αυτά τα σημάδια είναι δημόσια, πλέον. Είναι δημόσιος ο διάλογος. Έχουν εκφραστεί με τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών, π.χ. του κοινοβουλευτικού μας εκπροσώπου.

*Αναφέρεσαι στην Ανανεωτική Πτέρυγα;
-Ναι, αναφέρομαι στη δήλωση «δεν είμαι και δεν θα γίνω μέλος του ΣΥΡΙΖΑ».

*Ναι, αλλά αυτά τα λέει η Ανανεωτική Πτέρυγα. Υπάρχει και ο Συνασπισμός, η ηγεσία του. Έχει θέσει θέμα ο Συνασπισμός να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις;
-Όσοι ήμασταν στο Φάληρο διαπιστώσαμε το δισταγμό της ηγεσίας του Συνασπισμού να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης χαρακτηρίζονται από απλή λογική. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να αντιληφθείς ότι είναι σωστές. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι είναι σωστές. Το θέμα είναι αν θα τις κάνουμε ή όχι.

*Μετά τη συνδιάσκεψη έχει συνεδριάσει η Γραμματεία δύο-τρεις φορές. Προφανώς έχει συζητήσει το ζήτημα της υλοποίησης. Τι έχει προχωρήσει, τι όχι και ποιος ευθύνεται;
-Η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει βγάλει ήδη μια οργανωτική εγκύκλιο, που καλύπτει την υλοποίηση των αποφάσεων και καλεί τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσουν. Συνεπώς, η μπάλα είναι στο γήπεδο των υπαρκτών δυνάμεων και της εφαρμοσμένης πολιτικής. Καλώ και εγώ όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθούν θαρραλέα προς αυτήν την κατεύθυνση. Να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης με εξωστρέφεια και δυναμισμό. Να κάνουμε καμπάνια και να διεκδικήσουμε μέλη και όχι απλώς να καταγράψουμε τα υπάρχοντα. Να διεκδικήσουμε μέλη από την κοινωνία και τους αγώνες και να οργανώσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να έχουμε ένα εργαλείο στα χέρια μας γιατί οι μέρες που έρχονται είναι εξαιρετικά δύσκολες.

*Με το Γραφείο Τύπου τι γίνεται;
 -Δυστυχώς για την ώρα δεν έχει ωριμάσει. Υπάρχει συζήτηση στη γραμματεία, υπάρχουν προτάσεις, αλλά είναι πρόωρο να πω οτιδήποτε.

*Υπάρχουν διαφωνίες επί των ονομάτων, της έδρας ή υπάρχουν δυσκολίες άλλου τύπου;
-Υπάρχει μια δύσκολη απόφαση, η οποία πρέπει να παρθεί και κυρίως να υλοποιηθεί στην καθημερινότητα. Να δεχτεί ο Συνασπισμός να μεταφερθεί πολιτική ενέργεια από τον Συνασπισμό στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το ζήτημα. Δεν είναι τα πρόσωπα, αν και υπάρχουν και εκεί δυσκολίες. Συζητάμε ακόμη για το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είχε βγάλει εφημερίδα...

*Σωστά, αλλά βλέπουμε, όμως, ότι βγάζουν άλλοι εφημερίδα. Αυτό πώς το σχολιάζεις; -Εφημερίδες βγάζουν πολλοί. Όλες οι οργανώσεις βγάζουν εφημερίδα.

*Ναι, αλλά είναι η πρώτη φορά που εκδότες είναι δύο οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
-Δεν είναι το πρώτο δίκροκο έντυπο. Για παράδειγμα και η «Εποχή», όχι σε κάθε φύλλο, αλλά σε πολλά είναι δίκροκη. Είναι η «Εποχή» και το «Εντός Εποχής». Καλές προσπάθειες είναι όλες αυτές.

*Θα μπορούσε να είχε βγει μια κοινή εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ή να είχε δημιουργηθεί ένας ενιαίος εκδοτικός οργανισμός;
-Μέχρι τώρα όχι. Θα προτιμούσα να κάναμε τα ώριμα βήματα. Το περιοδικό είναι εύκολο να βγει και εκτιμώ ότι θα βγει.

Ο αδύναμος κρίκος και ο Αλέκος Αλαβάνος

*Πώς κρίνεις πολιτικά τη συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην «Ελευθεροτυπία»; -Ως οργάνωση, έχουμε δηλώσει και μετά την τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στο Φάληρο, ότι η κεντρική ιδέα της πρότασής του, που είναι πρόταση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, μας βρίσκει σύμφωνη. Και ως βασικά στοιχεία θεωρώ την αντιμετώπιση της Ελλάδας ως τον αδύναμο κρίκο του νεοφιλελευθερισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και για λόγους οικονομικούς και για λόγους πολιτικούς...

*Γιατί είμαστε ο αδύναμος κρίκος; Είναι μία σκέψη που είχε κάνει ο Αλέκος Αλαβάνος και παλαιότερα. Ποια είναι τα θεμέλια αυτής της σκέψης. Με την έννοια ότι και σε άλλες χώρες υπάρχουν σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και τα συνδικάτα και η αριστερά έχουν μεγαλύτερη ισχύ.
 -Όχι. Και τα δύο μαζί δεν υπάρχουν σε πολλές χώρες. Θα ήμουν ευτυχής αν το ιταλικό κίνημα, για παράδειγμα, ήταν στην κατάσταση που ήταν παλιότερα. Θα στο πω με τα λόγια ενός από τους περίφημους οίκους, που κρίνουν τα ομόλογα: ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία έχει δυσανεξία προς τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις -εννοεί τις αντιμεταρρυθμίσεις- και ταυτόχρονα μεγάλη ανοχή στις μεγάλες κινητοποιήσεις, όπως αποδείχτηκε τον περσινό Δεκέμβρη. Αυτή η ματιά ενός νεοφιλελεύθερου είναι σωστή. Τα βλέπει από απόσταση και είναι σωστή. Δεν έχουμε σε πολλές χώρες της Ευρώπης παραδείγματα που και το δεξιό και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα συμφωνούν να αλλάξουν το Σύνταγμα και να καταργήσουν τη δημόσια εκπαίδευση και να γίνεται εφικτό μέσα από ένα μεγάλο κίνημα στη νεολαία να ακυρώνεται αυτή η διαδικασία. Αναφέρομαι στο άρθρο 16. Δεν έχουμε σε πολλές χώρες τόσες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Σκέψου μόνο τι έγινε στην Αθήνα μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Έχουμε κάθε μέρα κάποιο σημαντικό εργατικό γεγονός. Αυτοί οι «μικροί» αγώνες είναι σημάδια για ένα ποτάμι. Είναι νωρίς βέβαια, αλλά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους ρυθμούς που εκδηλώνονται.

*Συνεπώς, λες, ότι ένας εργατικός Δεκέμβρης δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας ή εκδήλωση απλώς επιθυμίας. Είναι κατά τη γνώμη σου υπαρκτό ενδεχόμενο.
-Επειδή στην πολιτική δεν είμαι τζογαδόρος δεν με ενδιαφέρει η πρόβλεψη. Με ενδιαφέρει η πολιτική εκτίμηση. Και η πολιτική εκτίμηση, την οποία συμμερίζομαι, είναι ότι, για να κτιστεί αποτελεσματική αριστερά ενάντια στη διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού, πρέπει να συγκεντρωθεί πάνω στην έκφραση των εργατικών και λαϊκών αιτημάτων, στην οργάνωση των εργατικών και νεανικών αγώνων και στην προοπτική ενός εργατικού Δεκέμβρη, που θα σπάσει τον αδύναμο κρίκο και θα θέσει το ζήτημα της ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού όχι μόνο στη χώρα, αλλά και πανευρωπαϊκά. 

Για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

*Θεωρείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία περίοδο είναι πιο συστημικός, πιο «καλό παιδί»; -Είναι πιο συγχυσμένος. Με κάποιες προτάσεις έχει γίνει πολιτική ζημιά στο σήμα το οποίο εκπέμπουμε προς τα έξω.

*Για παράδειγμα;
-Ότι έμεινε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ψηφίσουμε τον Κ. Παπούλια για πρόεδρο της Δημοκρατίας.

*Νομίζω ότι η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ομόφωνα έχει διατυπώσει την άποψη της -δεν ξέρω αν είναι απόφαση η κλίμα- να μην στηρίξει τον σημερινό Πρόεδρο. Δεν ισχύει;
-Δεν χρειάζεται πολλή σοφία για να πάρει κανείς αυτήν την απόφαση. Αν ένα τόξο από το ΛΑΟΣ έως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ συμφωνήσουν να παραταθεί η θητεία του σημερινού προέδρου, θα είναι στο πλαίσιο μιας πολιτικής συναίνεσης, εθνικής ενότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και στην πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης δεν βλέπω κανένα περιθώριο διαλόγου, συμβιβασμού και συναίνεσης με την πολιτική που έχει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Κινδυνεύουμε να γίνουμε όλοι μας επισφαλείς

*Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει ήδη μια μεγάλη καμπάνια για την επισφάλεια. Πώς προχωράει αυτή η προσπάθεια, η οποία, αν μη τι άλλο, είναι φιλόδοξη;
-Είναι μια πάρα πολύ σωστή απόφαση. Και αναδεικνύει αυτά τα οποία μπορούν να μας ενώσουν και που έχουν δυναμική μέσα στην κοινωνία. Η κυβέρνηση ενώ υποσχέθηκε ότι θα βάλει τέλος στον εργασιακό μεσαίωνα, στρέφεται άγρια ενάντια στους ελαστικοποιημένους. Θα πετάξει έξω από το Δημόσιο το 1/3 των συμβασιούχων, ενώ στον ιδιωτικό τομέα, δίνοντας σήμα ότι θα τον αφήσει ανεξέλεγκτο, το φαινόμενο θα ενταθεί. Ξεκινώντας ο ΣΥΡΙΖΑ την καμπάνια για την επισφάλεια επιλέγει να πάει στο μάτι του κυκλώνα. Βέβαια, οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Θα χρειαστεί, εκτός από την προπαγάνδα, η οποία και αυτή είναι θετική για την αρχή της καμπάνιας, να συγκεντρωθούν δυνάμεις για να πάμε σε πιο ουσιαστικούς στόχους, όπως η δημιουργία σωματείων, οργάνωσης των αγώνων των επισφαλών κ.λπ.

*Ο κόσμος της επισφάλειας κοιτάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε ρωτώ γιατί είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ουσιαστικές αδυναμίες στην επαφή του με φτωχά κοινωνικά στρώματα.
-Αυτός ο κόσμος αναζητά απεγνωσμένα για πολιτικά, οργανωτικά και αγωνιστικά στηρίγματα. Η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά. Συνεπώς οι ευθύνες είναι σε μας. Αν κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση είμαι σίγουρος ότι η συνάντηση θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Και να πω, επίσης, ότι αυτή τη φορά οι επισφαλείς έχουν την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων. Γιατί υπάρχει η αίσθηση ότι αν δεν απαντήσουμε στα ζητήματα της επισφάλειας, θα γίνουμε όλοι επισφαλείς.

Διευκρινίσεις

Συριζοπολίτες, Συριζοπολίτισσες

Κλείσαμε το 2009 με το κείμενο του Δ.Υ. από την ιστοσελίδα της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ. Με χαρά το βλέπουμε σήμερα τόσο στο blog της ΕΝΩΣΗΣ ΜΕΛΩΝ ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στο blog Αριστερή Στρουθοκάμηλος.

Με ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε και το ΣΥΡΙΖΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ προσδοκώντας για το καλύτερο.

Θεωρούμε αναγκαίο να διευκρινήσουμε κάποια πράγματα:

Το blog μας είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης, οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετέχει και να γράφει ό,τι θέλει αν θεωρεί ότι η συμμετοχή του συμβάλλει στην επιτυχία του ενωτικού εγχειρήματος, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε οποιοδήποτε άλλου.. Μακριά από μας οι ταμπέλες...

Μας είναι αδιάφορο αν κάποιοι ενοχλούνται, όταν αναρτούμε συνεντεύξεις ή κείμενα του Αλαβάνου ή του Κοροβέση. Να πιουν ξύδι.

Το blog συμμετέχει στην εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ για την επισφάλεια και την ανεργία, μια και δεν έχει λόγο να απορρίπτει οτιδήποτε, μόνο και μόνο επειδή προέρχεται από τον "επίσημο" ΣΥΡΙΖΑ -ελπίζει μόνο να μην αφεθεί και αυτή η καμπάνια ανολοκλήρωτη-. Επιπλέον οι Τζέκυλ & Χάιντ παίρνουν σοβαρά υπόψη τις σχετικές ενστάσεις για τη μορφή και τα χαρακτηριστικά της παραπάνω εκστρατείας.

Ευχαριστούμε.

ΥΓ. Στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ  ΕΜΦΥΛΙΟ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ο Λεωνίδας Τζεφρώνης αφηγείται τη συνάντηση του με τον Λεωνίδα Κύρκο, διερευνώντας τις πιθανότητες συνεργασίας με το ΚΚΕ. Προσοχή βρισκόμαστε στο 1987. Η απἀντηση του Κύρκου.

Μπορεί ποτέ μια δεσποινις δεκαεννέα ετων να νυμφευθεί έναν ογδοντάχρονο γέροντα;

Η δεσποινίς των δεκαεννέα ετών είναι η Ε.ΑΡ που μόλις έχει ιδρυθεί. Ωστόσο ο Λεωνίδας Κύρκος κάνει την αφαίρεση 1987 μειον 1968, χρονιά της διάσπασης του ΚΚΕ, ακριβώς δεκαεννέα.

casus belli.

Κάτι έχουμε ξεχάσει

Κάτοικοι της Συριζούπολης, χρόνια πολλά, καλή χρονιά!

Ο αγώνας για την πολυδιάσπαση της Αριστεράς συνεχίζεται αμείωτος, επαγρυπνείτε! Ο εχθρός, όλοι εμείς δηλαδή, βρίσκει μέρα με τη μέρα χίλιους τρόπους να ανανεώνει το οπλοστάσιο του προκειμένου να επιταχύνει τις διαδικασίες της αυτοκαταστροφής.

Προς τούτο ανασύραμε απο το αρχείο το παρακάτω κείμενο, για θυμηθούμε τι πρέπει να αποφύγουμε, μη τυχόν κάνουμε κάποιο λάθος άθελά μας. Δημοσιεύτηκε στις 1-03-2004 στην Ελευθεροτυπία,και διαβάστηκε στην κεντρική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον τότε πρόεδρο του ΣΥΝ. Τότε είχε συγκινήσει πολλούς και πολλές. Αυτό ακριβώς θέλουμε να αποφύγουμε. Τους ευσυγκίνητους και τις ευσυγκίνητες, που μας δίνουν κάθε φορά το φιλί της ζωής χωρίς να έχουν λόγο.

"Η πολιτική δεν είναι το κουστούμι μου. Αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας δυο-τρεις σκέψεις. Η απουσία ακόμη και μιας μόνης λέξης λέει πολλά. Εδώ και δέκα χρόνια από την κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου αποσύρθηκε η λέξη εντιμότητα. Και φεύγοντας πήρε μαζί τις λέξεις ταπεινότητα, εκτίμηση, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη.

Κάποιοι βολεύονται οι λέξεις να σημαίνουν πια άλλα. Φτωχός, ίσον ρετσινιά. Επιτήδειος, ίσον επιτυχημένος. ΄Εντιμος, ίσον κορόιδο. Αγωνιστής, ίσον φολκλορικό απομεινάρι της Αριστεράς.

Η μεταμφίεση θολώνει την πραγματικότητα, αποδιοργανώνει τη σκέψη, βάζει περιορισμούς. Η κριτική μέχρις ενός σημείου, η μνήμη μέχρις ενός σημείου, τα συναισθήματα μέχρις ενός σημείου, το ίδιο οι ελευθερίες και τα δικαιώματα.

Το αποτέλεσμα είναι η χειραγώγηση του κόσμου μέσω του κυνισμού, της κόπωσης και, σε συνδυασμό με τα μεγάλα υπαρκτά προβλήματα, μέσω της απόγνωσης.

Η έλλειψη ήθους είναι μια μορφή βίας. Το ψέμα άλλη μία. Που πάντως δεν ασκεί η Αριστερά. Γιατί η Αριστερά είναι μια μεγάλη περιουσία σκέψης και ανθρωπιάς. Αυτό ακούγεται σαν κλισέ; Είμαστε μεγάλοι για να πιστεύουμε ακόμη στα κλισέ. Αλλά και για να αποδεχόμαστε την κατασυκοφάντηση της ουσίας σαν ντεμοντέ παρελθοντολογία, μεγάλοι για να θυματοποιούμαστε ναρκωμένοι και κυκλωμένοι από δεκάδες «παράθυρα» που μας κλειδώνουν εν τέλει στη σημερινή φυλακή, στο δωμάτιο χωρίς θέα.

Η Αριστερά πρέπει να ξαναγίνει η θέα του μέλλοντος. Με κουράγιο και δίχως πρόσκαιρες αμφιλεγόμενες σκοπιμότητες, να ξαναγίνει δύσκολη και υπολογίσιμη αντίπαλος των πολιτικών εκφραστών του πλούτου και της νέας τάξης πραγμάτων. Μπορεί;

Δίπλα σε μικρές πολύτιμες αναλαμπές, οι ματαιώσεις, οι διαψεύσεις και οι κάθε λογής ήττες πάνε σύννεφο. Το εσωτερικό της τοπίο θαμπό από αγκυλώσεις και αδυναμία συγχρονισμού με τις απαιτήσεις των καιρών, την περιχαρακώνει απέναντι από το μεγάλο πλήθος των εργαζομένων που δυσπιστεί. Και υποφέρει. Από το άγχος για το δύσκολο παρόν, από το άγχος για το σκοτεινό μέλλον.

Δεν έκανα βουντού στο ΠΑΣΟΚ για να τα θαλασσώνει, δεν πρόκειται να κάνω βουντού στη Νέα Δημοκρατία, εάν εκλεγεί, για να καταγγέλλω και να δαιμονοποιώ πολιτικούς αντιπάλους, να ναρκισσεύομαι σχεδόν αδρανής στη δική μου σταθερή επιλογή. ΄Ολοι μπορούν να λύνουν προβλήματα. Και λύνουν. Μακάρι να λύνουν περισσότερα. Για να παίρνουν επιτέλους μιαν ανάσα όσοι τα λούζονται, μαζί τους και εμείς.

Αλλά η συνολική θεώρηση, η ευλογημένη διέξοδος προς έναν πιο δίκαιο, πιο ελεύθερο, όλο και λιγότερο υποταγμένο και φοβισμένο κόσμο, με κοσμήματα πολιτισμού απ’ όλο τον πλανήτη, το κάτι παραπάνω που χρειαζόμαστε απελπισμένα για μια ζωή που να αξίζει, είναι δουλειά κυρίως της Αριστεράς. Της μικρής, εδώ και πολλά, πάρα πολλά πια χρόνια. Συνηθίσαμε στο λίγο, μπορεί να βολευτούμε και στο λιγότερο. Αλλωστε, γίναμε εξπέρ στην αιτιολόγηση, ρίχνοντας τις ευθύνες κυρίως σε άλλους. Ο μικρόκοσμός μας έγινε άσυλο. ΄Ενα ασφαλές καταφύγιο.

Αλλά ό,τι είναι εκ του ασφαλούς είναι άραγε Αριστερά; Ή τέλμα; ΄Ωρα να αλλάξουμε και ’μείς.

Η μοναξιά της Αριστεράς είναι πολυτέλεια. Η πολυδιάσπασή της έγκλημα. Η εποχή δεν προσφέρεται για «βαμμένους» οπαδούς. Αυτά να τελειώνουν.

Τα προβλήματα είναι σύνθετα, πολλαπλάσια και παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Και η ενωμένη δράση των αριστερών που σκορπίζονται χώρια είναι όρος και το πιο καυτό ερώτημα για τη συνολική αξιοπιστία της. Δεν αναζητώ στην Αριστερά παρηγοριά ή άλλοθι. Θέλω να ψηφίζω Αριστερά και να μην απολογούμαι στον εαυτό μου.

Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου ψηφίζω Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των κινημάτων. ΄Οχι γιατί είμαι μια υπομονετική ιδεολόγος. ΄Οχι γιατί θέλω να ξεμπερδεύω βιαστικά με τον μπελά άλλης μιας εκλογικής διαδικασίας. Ούτε γιατί νιώθω αιχμάλωτη της φιλίας και του σεβασμού προς κάποιους ξεχωριστούς συντρόφους που δίνουν μάχες στη Βουλή, στην Ευρωβουλή και στα μέτωπα της καθημερινότητας.

Με την ψήφο μου λέω ΝΑΙ στο ξεκίνημα ενός διαλόγου για την ενότητα του χώρου και για έναν τολμηρό προβληματισμό για το σύγχρονο κόσμο, που δεν παίρνει άλλη αναβολή."

Ιωάννα Καρυστιάνη

Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία" 1.03.2004