Μία, δύο, τρεις, πολλές διασπάσεις

(όπως λέγαμε ένα, δύο, τρία πολλά Πολυτεχνεία)

Αναδημοσίευση από το site της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

23-12-2009 ( Δ.Υ., 23/12/09 )

Αγαπητοί σύντροφοι, 
Αν και δεν ανήκω στην τάση σας , θεωρώ ότι ανήκω σε αυτό που λέγεται ανανεωτική αριστερά, μιά κι από το 1984 ψηφίζω ΚΚΕ εσωτερικού, στη συνέχεια ΣΥΝ και τελευταία ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να συμμετάσχω σε αυτόν το διάλογο.

Καταρχήν η ανανεωτική αριστερά: δεν νομίζω ότι ήταν ( και είναι ) ένα κι αδιαίρετο πράγμα. Τό ίδιο η ιστορική ηγεσία του χώρου, το ίδιο κι η Β Πανελλαδική; Η ΕΑΡ και το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Επειτα η Ε.Ε.. Εξελίχθηκε όπως προβλέπαμε, σχεδιάζαμε, ευχόμαστε; Πιο συντηρητικά η πιο προοδευτικά; Πιο κοντά η πιο μακρυά από τις εκτιμήσεις και τις επιθυμίες μας;

Τα σοσιαλιστικά - σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Εξελίχθηκαν πιο προοδευτικά η πιο συντηρητικά απότι στις δεκετίες του 80 και του 90;

Υστερα για τη συμμαχία με τους οικολόγους - πράσινους: οι τελευταίοι , στην τελευταία συνδιάσκεψή τους , απέρριψαν την προνομιακή σχέση με την ανανεωτική αριστερά. Αλλωστε πώς μπορείς να συμμαχήσεις προνομιακά με κάποιον, όπως οι οικολόγοι, που , υπό προυποθέσεις , μπορεί να συμμαχήσει με οποιονδήποτε, ακόμη και την Ν.Δ., ακόμη και ακροδεξιά κόμματα;

Ακόμη τα τρία Ευρωπαικά Κ.Κ. ( Ιταλικό, Ισπανικό, Γαλλικό ) , που αποτελούσαν τους "οδηγούς" μας, όλα λίγο πολύ πέρασαν ( και περνούν ) διαδοχικές κρίσεις και γνώρισαν μικρές ή μεγάλες ( το PCI ) διασπάσεις.

Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο: Μέχρι το 2000 οι ανανεωτικοί είχαν την ηγεμονία στο ΣΥΝ. Αποτέλεσμα: ο ΣΥΝ μπήκε με το ζόρι στην Βουλή στις εκλογές του 2000, χάρις και στην ψήφο "καταραμένων", τροτσκιστών, μαοικών, αριστεριστών κ.λ.π. , πολλά στελέχη μεταπήδησαν στο ΠΑΣΟΚ ( ποιός θυμάται την ΑΕΚΑ; ) και γενικώς φυτοζωούσε. Ηταν μια συμπαθητική αλλά ανώδυνη παρουσία. Δηλαδή η πρόταση της ανανεωτικής πτέρυγας δοκιμάστηκε κι απέτυχε. Τι το διαφορετικό θα έκανε σήμερα;

Τελειώνοντας θα θελα να επαναλάβω τα λόγια ενός στελέχους του Ιταλικού περιοδικού Manifesto ( μέλους της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης ), που το 1992 νομίζω σε μια συγκέντρωση στο θέτρο Γκλόρια , μετά την διάσπαση του PCI είπε:

"Κάθε διάσπαση αποτελεί μια ήττα, μετά από κάθε διάσπαση ένα κομμάτι του κόσμου πηγαίνει στην μια πλευρά, ένα άλλο κομμάτι στην άλλη πλευρά αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι πηγαίνει σπίτι του."
Ο Ιταλός σύντροφος νομίζω ήταν ο Λουίτζι Μάγκρι.

Υ.Γ. Για να έρθουμε και στα καθημερινά: Η ανανεωτική πτέρυγα διαφώνησε με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη διαδήλωση της 6-12-2009, στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Στην πορεία συμμετείχαν 10.000 περίπου κόσμος , όλα τα κόμματα της Αριστεράς , ακόμη κι οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Θεωρείτε ότι αυτή η θέση σας δικαιώθηκε;