Η αριστερά και το καρβέλι

  Pain et oeufs, Paul Cézanne (via Wikipedia Commons)

του Θανάση Καρτερού


από την ΑΥΓΗ, 10.11.10


Νά μια αυθαίρετη πρόσθεση: Παφίλης 14,43, συν Μητρόπουλος 6,23, συν Ψαριανός 3,81, συν Χάγιος 2,29, συν Αλαβάνος 2,16, ίσον 28,92. Νά και ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, βασισμένο στην παραπάνω αυθαίρετη πρόσθεση: Εάν και εφόσον οι αριστεροί συνδυασμοί στην Αττική άθροιζαν τις δυνάμεις τους με κάποιο είδος συσπείρωσης, συμπαράταξης, μετώπου, η αριστερά θα ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Με διαφορά πέντε μονάδες από τον δεύτερο και καταϊδρωμένο εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ. Και με σχεδόν βέβαιη τη νίκη στον δεύτερο γύρο. Ενώ ίδια περίπου εικόνα θα διαμορφωνόταν σε ουκ ολίγες περιφέρειες και δήμους.

Τι θα συνέβαινε στην περίπτωση αυτή; Το πολιτικό σκηνικό θα έβλεπε επιτέλους τον χάρο με τα μάτια του. Η πολιτική του Μνημονίου, των διλημμάτων, των εκβιασμών και της ολικής επαναφοράς θα γνώριζε την πιο δραστική αμφισβήτηση. Ο λαός που δοκιμάζεται θα έκανε ένα μεγάλο βήμα μπρος, οι ελπίδες ότι ο αγώνας αποδίδει θα άνθιζαν και η αριστερά θα πρόβαλλε μετά από πολλά χρόνια ως δύναμη αποτελέσματος, ικανή να διεκδικήσει την εξουσία και να επιβάλει πολιτικές. Εν ολίγοις, τίποτε δεν θα ήταν πια το ίδιο μετά από αυτή την εκλογική μάχη. Για να μην συνυπολογίσουμε την επίπτωση του εκλογικού αποτελέσματος στον αγώνα των εργαζομένων στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς.

Εσείς, αλήθεια, δεν τον κάνατε αυτό τον λογαριασμό; Και δεν φτερούγισε κάτι μέσα στην καρδούλα σας όταν είδατε το άθροισμα; Δεν μπήκατε σε σκέψεις μήπως, ρε παιδί μου, κάποιο μήνυμα στέλνει κι ο κόσμος με την ψήφο του και προς τα δω; Μήπως κάτι ζητάει; Μήπως κάτι δείχνουν προς όλους, προς όλους, προς όλους, τα έρμα τα ποσοστά; Ή μήπως δεν μπορείτε να φανταστείτε τα επιτελεία των αντιπάλων, που βλέποντας αυτούς τους σκόρπιους αριστερούς αριθμούς αναστενάζουν με ανακούφιση; Γιατί; Μα γιατί η αριστερά ξέχασε την πρόσθεση που επί δεκαετίες δίδασκε και τώρα επιδίδεται στη διαίρεση, στην αφαίρεση και στην πολιτική των κλασμάτων.

Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν πολιτικές διαφορές, θα μας πουν, και τέτοια αθροίσματα βλέπει μόνο ο πεινασμένος που ονειρεύεται καρβέλια. Σωστό, αλλά σωστό είναι επίσης ότι το όνειρο για το καρβέλι γκρέμισε αυτοκρατορίες. Μπορεί, αν πολλοί το ονειρευτούν και το ζυμώσουν, κι εδώ να γκρεμίσει κάποια τείχη…