Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/11/2010 ΑΥΓΗ
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΥΔΡΑΙΟΥ*
Κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών της 7 Νοεμβρίου ήταν η πρωτόγνωρη αποχή των πολιτών από την εκλογική διαδικασία, η συνολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος αλλά και των δυνάμεων της Αριστεράς.
Με δεδομένο το παραπάνω χαρακτηριστικό για την κυβέρνηση του ΓΑΠ φαίνεται μετά και το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου να διαμορφώνεται ένα κλίμα ανοχής από την κοινωνία. Και πως να μην γίνει αυτό, όταν ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς κυριαρχείται από την υπερβολή των υποκειμενισμών και των μικρο-ηγεμονισμών.
Ειδικότερα για την περιφέρεια της Αττικής,όπου οι εκλογές είχαν τον χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής μάχης και όσο αφορά την επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΝ,το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών της, γεγονός το οποίο οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους:
-Το ψηφοδέλτιο επί της ουσίας ακύρωνε στην πράξη την ενότητα της αριστεράς και την πολιτική που αποφάσισε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στο πρόσφατο συνέδριό του. Οι εκβιασμοί από πλευράς του Μετώπου Α.Α. ήταν δεδομένοι, όπως είναι δεδομένο ότι δεν εξαντλήθηκαν από πλευράς ΣΥΝ οι προσπάθειες για κοινή κάθοδο με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
-Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου αναλώθηκε σε ένα γενικόλογο πατριωτικό αντιμνημονιακό λόγο, αρκετές φορές διανθισμένο με ξενοφοβικές κορώνες, με μία ξένη για τα ακροατήριά μας αισθητική, μία μόνιμη άρνηση να αναφερθεί με σαφήνεια στη ρήξη των σχέσεών του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Όσον αφορά, ειδικότερα τον Συνασπισμό της αριστεράς, φάνηκε ότι και σε αυτή τη συγκυρία, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τη βασική αντίφαση που τον ταλανίζει. Ενώ διαθέτει ένα σαφές προγραμματικό στίγμα, ένα πλαίσιο πολιτικών αποφάσεων σε αριστερή ριζοσπαστική, προσπαθεί να το υλοποιήσει με μία τακτική εναλλαγής επικοινωνιακών τρικ, διότι τέτοιου είδους ήταν η επιλογή Αλέξη Μητρόπουλου στην Αττική.
Για όσους σ. σπεύδουν να υπενθυμίσουν και ορθά, ότι είναι επιλογή μας η συνάντηση με τον αντιμνημονιακό σοσιαλιστικό χώρο, σημειώνω ότι η συνάντηση αυτή πρέπει να γίνει, αλλά με όρους κοινωνίας και από τα κάτω, στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές.
Χωρίς αυταπάτες ως προς τον όγκο των δυνάμεων, καθώς η σαφής και μακρόχρονη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλο αριθμό στελεχών, πρόθυμων να έρθουν σε ρήξη με την ηγεσία του.
Σε συνδυασμό με τη σαφή και καταλυτική εμπλοκή του Συνασπισμού στη διαδικασία ενότητας της Αριστεράς.
Οι πρόσφατες εκλογές αποδεικνύουν ότι υπάρχει σαφής αριστερός πόλος στην πολιτική σκηνή, όσο όμως είναι κατακερματισμένος, τα όρια θα είναι πάντα ασφυκτικά και η αποτελεσματικότητα μηδαμινή. Μ ε δεδομένο ότι η ηγεσία του ΚΚΕ είναι αρνητική σε οποιαδήποτε λογική συνεργασίας, ειδικά τώρα που τα εκλογικά αποτελέσματα είναι ευνοϊκά γι' αυτήν, η συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς, μπορεί να κινηθεί στο άμεσο μέλλον σε δύο βασικούς άξονες.
Έναν ευρύτερο, όπου θα συναντώνται στο κοινωνικό πεδίο και πολιτικό πεδίο, δυνάμεις από τον αντιμνημονιακό σοσιαλιστικό χώρο έως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, προσπαθώντας να διαμορφώσουν προϋποθέσεις αντίστασης, στην πρωτόγνωρη επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών. Η συνεργασία μπορεί να λαμβάνει και τη μορφή επιμέρους ή κεντρικής εκλογικής συνεργασίας αλλά με την προϋπόθεση διαμόρφωσης ενός σαφούς πολιτικού πλαισίου και όρους πολιτικής αλληλεγγύης.
Ο δεύτερος άξονας, αφορά ειδικότερα τις δυνάμεις που αναφέρονται στην ανασύνθεση της ριζοσπαστικής αριστεράς, κυρίως τον Συνασπισμό και τις πολιτικές οργανώσεις, οι οποίες συγκροτούν την ΑΝΑΣΑ, αλλά όλες και όλους τους αριστερούς που δεν βολεύονται με τα εργαλεία και τις παραδοχές της ηττημένης αριστεράς του προηγούμενου αιώνα.
Όλοι εμείς. λοιπόν υπερβαίνοντας λογικές μικρομέγαλου ηγεμονισμού, μικρών φέουδων, οφείλουμε να αναζητήσουμε και να συνδιαμορφώσουμε το πολιτικό υποκείμενο της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς του 21ου αιώνα.
* Ο Μιχάλης Υδραίος είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών της 7 Νοεμβρίου ήταν η πρωτόγνωρη αποχή των πολιτών από την εκλογική διαδικασία, η συνολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος αλλά και των δυνάμεων της Αριστεράς.
Με δεδομένο το παραπάνω χαρακτηριστικό για την κυβέρνηση του ΓΑΠ φαίνεται μετά και το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου να διαμορφώνεται ένα κλίμα ανοχής από την κοινωνία. Και πως να μην γίνει αυτό, όταν ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς κυριαρχείται από την υπερβολή των υποκειμενισμών και των μικρο-ηγεμονισμών.
Ειδικότερα για την περιφέρεια της Αττικής,όπου οι εκλογές είχαν τον χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής μάχης και όσο αφορά την επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΝ,το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών της, γεγονός το οποίο οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους:
-Το ψηφοδέλτιο επί της ουσίας ακύρωνε στην πράξη την ενότητα της αριστεράς και την πολιτική που αποφάσισε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στο πρόσφατο συνέδριό του. Οι εκβιασμοί από πλευράς του Μετώπου Α.Α. ήταν δεδομένοι, όπως είναι δεδομένο ότι δεν εξαντλήθηκαν από πλευράς ΣΥΝ οι προσπάθειες για κοινή κάθοδο με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
-Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου αναλώθηκε σε ένα γενικόλογο πατριωτικό αντιμνημονιακό λόγο, αρκετές φορές διανθισμένο με ξενοφοβικές κορώνες, με μία ξένη για τα ακροατήριά μας αισθητική, μία μόνιμη άρνηση να αναφερθεί με σαφήνεια στη ρήξη των σχέσεών του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Όσον αφορά, ειδικότερα τον Συνασπισμό της αριστεράς, φάνηκε ότι και σε αυτή τη συγκυρία, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τη βασική αντίφαση που τον ταλανίζει. Ενώ διαθέτει ένα σαφές προγραμματικό στίγμα, ένα πλαίσιο πολιτικών αποφάσεων σε αριστερή ριζοσπαστική, προσπαθεί να το υλοποιήσει με μία τακτική εναλλαγής επικοινωνιακών τρικ, διότι τέτοιου είδους ήταν η επιλογή Αλέξη Μητρόπουλου στην Αττική.
Για όσους σ. σπεύδουν να υπενθυμίσουν και ορθά, ότι είναι επιλογή μας η συνάντηση με τον αντιμνημονιακό σοσιαλιστικό χώρο, σημειώνω ότι η συνάντηση αυτή πρέπει να γίνει, αλλά με όρους κοινωνίας και από τα κάτω, στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές.
Χωρίς αυταπάτες ως προς τον όγκο των δυνάμεων, καθώς η σαφής και μακρόχρονη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλο αριθμό στελεχών, πρόθυμων να έρθουν σε ρήξη με την ηγεσία του.
Σε συνδυασμό με τη σαφή και καταλυτική εμπλοκή του Συνασπισμού στη διαδικασία ενότητας της Αριστεράς.
Οι πρόσφατες εκλογές αποδεικνύουν ότι υπάρχει σαφής αριστερός πόλος στην πολιτική σκηνή, όσο όμως είναι κατακερματισμένος, τα όρια θα είναι πάντα ασφυκτικά και η αποτελεσματικότητα μηδαμινή. Μ ε δεδομένο ότι η ηγεσία του ΚΚΕ είναι αρνητική σε οποιαδήποτε λογική συνεργασίας, ειδικά τώρα που τα εκλογικά αποτελέσματα είναι ευνοϊκά γι' αυτήν, η συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς, μπορεί να κινηθεί στο άμεσο μέλλον σε δύο βασικούς άξονες.
Έναν ευρύτερο, όπου θα συναντώνται στο κοινωνικό πεδίο και πολιτικό πεδίο, δυνάμεις από τον αντιμνημονιακό σοσιαλιστικό χώρο έως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, προσπαθώντας να διαμορφώσουν προϋποθέσεις αντίστασης, στην πρωτόγνωρη επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών. Η συνεργασία μπορεί να λαμβάνει και τη μορφή επιμέρους ή κεντρικής εκλογικής συνεργασίας αλλά με την προϋπόθεση διαμόρφωσης ενός σαφούς πολιτικού πλαισίου και όρους πολιτικής αλληλεγγύης.
Ο δεύτερος άξονας, αφορά ειδικότερα τις δυνάμεις που αναφέρονται στην ανασύνθεση της ριζοσπαστικής αριστεράς, κυρίως τον Συνασπισμό και τις πολιτικές οργανώσεις, οι οποίες συγκροτούν την ΑΝΑΣΑ, αλλά όλες και όλους τους αριστερούς που δεν βολεύονται με τα εργαλεία και τις παραδοχές της ηττημένης αριστεράς του προηγούμενου αιώνα.
Όλοι εμείς. λοιπόν υπερβαίνοντας λογικές μικρομέγαλου ηγεμονισμού, μικρών φέουδων, οφείλουμε να αναζητήσουμε και να συνδιαμορφώσουμε το πολιτικό υποκείμενο της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς του 21ου αιώνα.
* Ο Μιχάλης Υδραίος είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
και υστερα ηρθε η "ανοιξη".
ΑπάντησηΔιαγραφήθελω να δω τα μουτρα σας στην περιπτωση ανακοινωσης χρεωκοπιας και αναδιαρθρωσης του χρεους με παραταση του μνημονιου για 10 χρονια και βαλε.