Παπανδρέου ή Βελουχιώτης;

του Θανάση Καρτερού

ΑΥΓΗ, 28.11.11

Καλό είναι, τέτοιες μέρες όπως σήμερα, όχι μόνο να κουνάμε σημαίες και να φωνάζουμε "ζήτω" στις παρελάσεις, αλλά και να σκεφτόμαστε λιγάκι πάνω στην Ιστορία. Να προβληματιζόμαστε για το παρελθόν, τι κάναμε, τι δεν κάναμε, τι έπρεπε να κάνουμε. Όχι βέβαια για να γνωρίσουμε απλώς καλύτερα την Ιστορία μας, αλλά κυρίως για να μπορέσουμε να βγάλουμε από το παρελθόν μαθήματα για το παρόν, ακόμα και για το μέλλον. Έτσι δεν μας λένε από παιδιά;

Σκεφτείτε λοιπόν τι θα γινόταν αν ο ελληνικός λαός σύσσωμος έκανε την αποκοτιά να πει ΟΧΙ στην πρόταση των Ιταλών να περάσουν εκείνο τον Οκτώβριο από την Ελλάδα. Αν δεν δεχόταν να το συζητήσει με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, να αποδεχτεί όρους εκ πρώτης όψεως ταπεινωτικούς, να διαπραγματευτεί σκληρά διά των εκπροσώπων του, αλλά να δεχτεί τελικώς την τότε τρόικα -Ιταλία, Γερμανία, Βουλγαρία- στην Ελλάδα.

Τι θα συνέπειες θα είχε ένα τέτοιο ΟΧΙ, το οποίο και τότε όπως και τώρα πρότειναν ορισμένοι ανεγκέφαλοι, εν ονόματι της εθνικής κυριαρχίας; Μπροστά στις συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις του άξονα θα είχαμε βέβαιη οικονομική και εθνική χρεωκοπία, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, κατοχή, ανυπολόγιστες καταστροφές. Πλήρη απεμπόληση δηλαδή του συνόλου της εθνικής κυριαρχίας εξαιτίας της άρνησής μας να παραδώσουμε ένα μέρος της. Μετά βεβαιότητας συνεπώς μπορούμε αν πούμε ότι το ΝΑΙ τότε έσωσε την πατρίδα.

Αφήστε που θα ήταν πολύ πιθανό, σχεδόν βέβαιο, να το πάρουν αυτό το ΟΧΙ τοις μετρητοίς ορισμένοι παλαβοί, να κατεβάσουν τη σημαία της τρόικας από την Ακρόπολη ή, ακόμα χειρότερα, να οργανώσουν ένοπλη αντίσταση και μάλιστα υπό την ηγεσία των κομμουνιστών. Τους οποίους για να εξουδετερώσουμε θα χρειαζόταν μετά ένας αιματηρός και καταστροφικός εμφύλιος. Θα φτάναμε δηλαδή σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες, με τεράστιο κόστος για τον λαό και την πατρίδα, μόνο και μόνο για ένα κούφιο οικονομικού και εθνικού περιεχομένου και άρα παράλογο ΟΧΙ.

Ευτυχώς το λογικό ΝΑΙ έσωσε τότε τη χώρα. Φορτώθηκαν οι Έλληνες Γερμανούς επιτηρητές, αλλά τελικώς αυτό αποδείχτηκε το μικρότερο κακό. Η πατρίς εσώθη. Συνεπώς το μάθημα του '40 είναι ένα: Πρέπει να σκύβουμε λίγο το κεφάλι αν θέλουμε να το σώσουμε. Αλλιώς ας έρθει να κάνει μαθήματα πατριωτισμού στον Παπανδρέου κάποιος Βελουχιώτης - χωρίς κεφάλι.