πριν απ' όλα ησυχία...

 D'où venons nous? Que sommes-nous? Où allons-nous?

Από πού ερχόμαστε; Ποιοι είμαστε; Πού πηγαίνουμε; (1897) πίνακας του Πωλ Γκωγκέν (7.06. 1848 - 8.05.1903,

του ζωγράφου που άφησε την καριέρα του χρηματιστή και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για τη ζωγραφική και τη βαρβαρότητα, αυτού που έγραψε στον Αύγουστο Στρίντμπεργκ στις 2.5.1895: "Τα Σκανδιναβικά γαλάζια μάτια σου κοίταζαν προσεκτικά τους πίνακες που κρέμονταν στους τοίχους. Ένιωσα να εξεγείρομαι: μια ολική σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό σου και τη βαρβαρότητά μου. 

Πολιτισμός από τον οποίο υποφέρεις. Βαρβαρότητα που με ξανανιώνει".)

Δε φτάνει να λέμε απλώς, όπως κάνουν οι Γάλλοι, ότι το έθνος τους αιφνιδιάστηκε. Σ' ένα έθνος, όπως και σε μια γυναίκα, δε συγχωρείται η στιγμή της αδυναμίας, που ο πρώτος τυχόν τυχοδιώχτης θα μπορούσε να τη βιάσει. Το αίνιγμα δε λύνεται με τέτοια στριφογυρίσματα, αλλά μόνο διατυπώνεται διαφορετικά. Απόμενε να εξηγηθεί πώς ένα έθνος 36 εκατομμυρίων αιφνιδιάστηκε και οδηγήθηκε χωρίς αντίσταση στην αιχμαλωσία από τρεις αγύρτες.
[...]

[Ο Βοναπάρτης] Στις 12 του Νοέμβρη έστειλε στην εθνοσυνέλευση ένα μήνυμα με αμερικανική πολυλογία, παραφορτωμένο με λεπτομέρειες, που μοσκοβολούσε τάξη, γεμάτη πόθο για συμφιλίωση, που έδειχνε υποταγή στο σύνταγμα, που τα πραγματευότανε όλα και το καθετί εκτός από τα φλέγοντα ζητήματα της στιγμής. Παροδικά τάχα άφηνε να του ξεφύγουν τα λόγια ότι σύμφωνα με τις ρητές διατάξεις του συντάγματος, μονάχα ο πρόεδρος διαθέτει το στρατό. Το μήνυμα τελείωνε με τα ακόλουθα πολυσήμαντα λόγια:
«Η Γαλλία χρειάζεται πριν απ' όλα ησυχία... Δεσμευμένος από τον όρκο μου και μόνο, θα παραμείνω μέσα στα στενά όρια που μου χάραξε... Όσο για μένα, που έχω εκλεγεί από το λαό και που μονάχα σ' αυτόν χρωστάω την εξουσία μου θα υποτάσσομαι πάντα στη νόμιμα εκφρασμένη θέλησή του. Αν αποφασίσετε σ' αυτή τη σύνοδο την αναθεώρηση του συντάγματος, τότε μια συνταχτική συνέλευση θα κανονίσει τη θέση τής εκτελεστικής εξουσίας. Αν όχι, τότε ο λαός θα διακηρύξει πανηγυρικά τη θέλησή του το 1852. Μα όποιες και αν είναι οι λύσεις τού μέλλοντος, ας συμφωνήσουμε σ' ένα: να μην αφήσουμε ποτέ το πάθος, τον αιφνιδιασμό ή τη βία να κρίνουν την τύχη ενός μεγάλου έθνους... Μα ό,τι απασχολεί πριν απ' όλα τη σκέψη μου δεν είναι ποιος θα κυβερνήσει τη Γαλλία το 1852, μα πώς θα χρησιμοποιήσω τον καιρό που διαθέτω ακόμα έτσι που η ενδιάμεση περίοδος να περάσει δίχως αναστάτωση ή ταραχή! Σας άνοιξα την καρδιά μου με ειλικρίνεια. Θα απαντήσετε στην ειλικρίνειά μου με την εμπιστοσύνη σας, στην καλή μου προσπάθεια με τη συνεργασία σας και ο Θεός θα κάνει τα υπόλοιπα».
[...]

Η Γαλλία χρειάζεται πριν απ' όλα ησυχία. Αυτό φώναζε στην επανάσταση το κόμμα τής τάξεως, από το Φλεβάρη (1848) και ύστερα, αυτό φώναζε και το μήνυμα του Βοναπάρτη στο κόμμα τής τάξεως. «Η Γαλλία χρειάζεται πριν απ' όλα ησυχία». Ο Βοναπάρτης έκανε ενέργειες που απόβλεπαν στο σφετερισμό, μα το κόμμα τής τάξεως γινόταν ένοχο "ταραχής", όταν έκανε θόρυβο γι' αυτές τις ενέργειες και τις σχολίαζε υποχονδριακά. Τα λουκάνικα του Σατορύ δε βγάζαν τσιμουδιά όσο δε μιλούσε κανένας γι' αυτά. «Η Γαλλία χρειάζεται πριν απ' όλα ησυχία». Συνεπώς ο Βοναπάρτης ζητούσε να τον αφήσουν να δρα ήσυχα και το κοινοβουλευτικό κόμμα το παρέλυε ένας διπλός φόβος: ο φόβος μήπως προκαλέσει ξανά τις επαναστατικές ταραχές και ο φόβος μήπως φανεί το ίδιο σαν ταραχοποιός στα μάτια τής ίδιας τής τάξης του, στα μάτια τής αστικής τάξης. Και μια που η Γαλλία χρειαζόταν πριν απ' όλα ησυχία, το κόμμα της τάξεως δεν τολμούσε ν' απαντήσει με «πόλεμο», αφού ο Βοναπάρτης στο μήνυμά του είχε μιλήσει για «ειρήνη». Και το κοινό, που αυτοκολακευόταν ότι θα παρακολουθούσε σκηνές μεγάλων σκανδάλων κατά την έναρξη της εθνοσυνέλευσης, γελάστηκε σ' αυτές τις προσδοκίες του. Οι βουλευτές τής αντιπολίτευσης, που απαιτούσαν την κατάθεση των πραχτικών τής μόνιμης επιτροπής πάνω στα γεγονότα τού Οχτώβρη, καταψηφίστηκαν από την πλειοψηφία. Κατ' αρχήν, απόφυγαν όλες τις συζητήσεις που μπορούσαν να προκαλέσουν ερεθισμό. Οι εργασίες τής εθνοσυνέλευσης το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη τού 1850 ήταν χωρίς ενδιαφέρον.

[...]

Aποσπάσματα από την 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη του Καρλ Μαρξ.

για την 18η Μπρυμαίρ εδώ (στα αγγλικά)

άλλα αποσπάσματα εδώ, ολόκληρο το βιβλίο εδώ και εδώ και εδώ...

Η ανάρτηση αυτή δημοσιεύτηκε την Nonidi 19 Floréal CCXVIII

οι εικόνες από τη Wikipedia