Ἡ μικρή ἀμερικανική πόλις, ἡ χαμένη μέσα στίς ἀπέραντες ἐκτάσεις τῶν πεδιάδων τοῦ Ἄϋρτον, ἔχασε αὐτή τή βαθειά γαλήνη στήν ὁποία εἴτανε συνηθισμένη ἀπό τίς μέρες, τίς πρόσφατες ἄλλωστε, -γύρω στά 1867-, τῆς ἱδρύσεώς της. Ταχτικά περί τά μεσάνυχτα, ἄνθρωπος, παράξενος καί σκοτεινός, εἰσέδυε καί στά πιό καλοαμπαρωμένα σπίτια ἀκόμα, ἐτάραζε τόν ὕπνο τῶν κοιμωμένων, ἀναστάτωνε τίς ἥσυχες συνειδήσεις, πίκραινε θανάσιμα τίς καρδιές, καί με μιάνα μεταλλική φλογέρα, πού ἔπαιζε στήν ἐντέλεια, ξύπναγε σ' ὅλους μιάν ἔντονη, τυραννική ὅσο κι' ἀκαθόριστη, νοσταλγική διάθεση. Περιττό νά προστεθῆ πώς κανείς δέν ἐθυμότανε τίποτε, μόλις ξημέρωνε, ἀπό τό φοβερό βραχνά. Ὅμως, ὅλη τή μέρα, λές κι' ἕνα μεγάλο βάρος ἐπλάκωνε τίς ψυχές. Κάποιος νυχτοπερπατητής ἔλυσε τό βασανιστικό τοῦτο μυστήριο. Μιά νύχτα ὅπου, ὅλως κατά τύχη, τόν ἔφεραν τ' ἀβέβαια βήματά του ἐπί λόφου ἐξοχικοῦ, δεσπόζοντος τῆς πόλεως, ἀντελήφθη ὅτι τό μπρούτζινο ἄγαλμα τοῦ Ἀβραάμ Λίνκολν πού εἴταν στημένο ἐκεῖ πάνω ἔλειπε, καί τό μαρμάρινο βάθρο φάνταζε ἔρημο κι' ἐγκαταλελειμμένο κάτω ἀπό τό φῶς τῶν προβολέων. Ὁ «Πρόεδρος», ὁ χάλκινος αὐτός Ἀβραάμ Λίνκολν, ἦτο λοιπόν ὁ νυχτερινός παράξενος καί σκοτεινός ἐπισκέπτης! Ὁ καταδότης ἠμείφθη μέ ποσόν τι δολλαρίων. Ἐρωτηθείς, ὠνομάζετο Ἰούδας. Τό ἐπώνυμον δέ, Ἰσκαριώτης.
Νίκος Εγγονόπουλος, (Η Επιστροφή των Πουλιών, 1946), ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ
Η σύλληψη του Χριστού, του Caravaggio, 1602, από την Wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου