Στο φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης και του δανεισμού παραμένει η Ελλάδα

από την ΕΠΟΧΗ  3.04.10

Έξοδος για τους απείθαρχους της ευρωζώνης;

ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Του Δημήτρη Σμυρναίου

Ο συγγραφέας του “Global Countdown”, της “Παγκόσμιας αντίστροφης μέτρησης”, Γερμανός Χάραλντ Σούμαν έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται για το ότι είχε, σε μεγάλο βαθμό, προβλέψει πολλά από τα δεινά, που μας έφερε η χρηματοπιστωτική φούσκα. Δεν έχει, βεβαίως, τις δημόσιες σχέσεις που θα τον κάνουν τηλεοπτικό σταρ του βεληνεκούς ενός Ρουμπίνι ή ενός Κρούγκμαν αλλά η γνώμη του έχει σημασία.

Αυτό που λέει, λοιπόν, είναι ότι η λύση, που δόθηκε για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πριν από δέκα μέρες στις Βρυξέλλες, είναι στην ουσία μια “κλασική μη λύση”. Κυρίως επειδή η Ελλάδα δεν απαλλάχθηκε από το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης και του νέου δανεισμού. Το χρέος της θα συνεχίσει να διογκώνεται και το ΑΕΠ της δεν πρόκειται να αυξηθεί, γεγονός που θα μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες στον τομέα της εργασίας. Απλά κάποιες τράπεζες θα αισθανθούν για μια ακόμα φορά λίγο πιο άνετα με την απόφαση των κυβερνώντων της ΕΕ.

Αλλαγή πλεύσης

Η «αιρετική» άποψη του Σούμαν είναι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια διαδικασία “εκκαθάρισης”, ζητώντας παράλληλα παραγραφή μέρους των χρεών της. Κάτι που θα ήταν ίσως και το καλύτερο μήνυμα προς τις αγορές: η αλόγιστη κερδοσκοπία, μέχρι τελικής πτώσεως, μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες χρημάτων.

Ο έμπειρος δημοσιογράφος δεν ταυτίζεται απόλυτα και με τις πολλές αναλύσεις των τελευταίων ημερών για την στρατηγική, που μπορεί να υπήρχε πίσω από τη σκληρή γραμμή της Ανγκέλα Μέρκελ. Κατά τη γνώμη του δεν ήταν παρά μικροκομματικές, προεκλογικές σκοπιμότητες που έκαναν την Γερμανίδα καγκελάριο να βάλει τα πατριωτικά γυαλιά και να κηρύξει ανένδοτο αγώνα κατά των “σπάταλων” του Νότου.

Οι εκλογές του Μαΐου στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία θεωρούνται σημαντικές για το μέλλον της σημερινής κυβέρνησης αλλά και για τις ισορροπίες μέσα στην Άνω Βουλή των Κρατιδίων. Αλλά ακόμα και αυτός να είναι ο αποκλειστικός λόγος για να ερμηνεύσει κανείς την πατριωτική της στάση δεν παύει να σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή πλεύσης του Βερολίνου μέσα στην Ευρώπη. Είκοσι χρόνια μετά την ενοποίησή της, για την οποία είχε αναγκαστεί να κάνει κάποιες υποχωρήσεις απέναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, η Γερμανία αποφάσισε να δείξει πλέον ξεκάθαρα ότι θέλει να είναι αυτή το αφεντικό.

«Γραφικός» ο Σαρκοζί

(φωτ. Sebastian Zwez)

“Όποιος πληρώνει τα βιολιά θα παραγγέλνει και το σκοπό τους” που λέει και ένα πρωσικό απόφθεγμα. Η συγκυρία την ευνοεί. Ο Νικολά Σαρκοζί θωρείται στο Βερολίνο απλά γραφικός. “Μπορεί να λέει ότι θέλει” μας είπε βουλευτής της Αριστεράς “αλλά από τη στιγμή που τα χρέη της Γαλλίας επίσης  εκτοξεύονται και η κοινή γνώμη αρχίζει να του γυρνά την πλάτη, τα περιθώρια του να επιβάλει οτιδήποτε στην Ευρώπη είναι πολύ στενά”.

Αντίθετα η Μέρκελ επέβαλε πλέον την αυστηρότερη δημοσιονομική    πειθαρχία ως μπούσουλα για το μέλλον όλων μας και έχει βάλει στο τραπέζι ένα όπλο. Μόνο που αυτό θα στραφεί προς εκείνους που θα συνεχίσουν να απειθαρχούν, δείχνοντας τους κάποια στιγμή την πόρτα της εξόδου... Αυτό είναι το ουσιαστικότερο σημείο της συμφωνίας των Βρυξελλών και όχι βέβαια η υπόσχεση “αν χρεοκοπήσετε θα σας βοηθήσουμε”. Όσο για το μικτό μηχανισμό βοήθειας από ΔΝΤ και Ευρώπη, οι περισσότεροι σχολίαζαν ότι δεν έχουν καταλάβει σε τι θα διαφέρει από τον τρόπο, που έλαβαν βοήθεια τους περασμένους μήνες η Ουγγαρία, η Λετονία και η Ρουμανία...

Με τη σκέψη στο μάρκο

Η αριστερή “ΤΑΖ” του Βερολίνου παρουσίαζε την Ανγκέλα Μέρκελ ώς ένα άγριο σκυλί - φύλακα μπροστά σε ένα σπιτάκι με το σήμα του ευρώ. Αυτή είναι ίσως η μισή αλήθεια. Γιατί το σπιτάκι θα έπρεπε να είναι βαμμένο με τα χρώματα της Γερμανίας. Το ευρώ θα παραμένει ιερό μόνο αν θυμίζει στους Γερμανούς δίδυμο αδερφάκι του μάρκου.

Η προπαγάνδα κατά των “σπάταλων Ελλήνων”, που συστηματικά κορυφώθηκε τις περασμένες εβδομάδες, πέτυχε τελικά τους πολλαπλούς στόχους της. Άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού σε ολόκληρη την Ευρώπη και έστειλε και ένα καλό μήνυμα στους Γερμανούς εργαζόμενους, να μην διαμαρτύρονται για την συνεχιζόμενη απορρύθμιση στην αγορά της εργασίας, που υποχρέωσε ακόμα και το “ντερ Σπίγκελ” να κάνει ένα εξώφυλλο με τον τίτλο “Μοντέρνοι Καιροί” και με τους εργαζόμενους μπλεγμένους στα τεράστια γρανάζια ενός απάνθρωπου συστήματος, που είχε περιγράψει μερικές δεκαετίες νωρίτερα ο Τσάρλι Τσάπλιν.

Ο νεοφιλελευθερισμός επιστρέφει δριμύτερος. Ξαναβγάζει από τη φαρέτρα του τα συνθήματα για παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, την ώρα που Χριστιανοδημοκράτες πρωθυπουργοί στη Γερμανία πωλούν τοις μετρητοίς μια ώρα παρέας και κοινών φωτογραφίσεων σε επιχειρηματίες, που θέλουν να δείξουν ότι έχουν “άκρες” και ενώ οι εφημερίδες αποκαλύπτουν ότι η βιτρίνα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας η Ντάιμλερ, έκανε ότι ακριβώς και η “μαμά εταιρεία - Ζίμενς”. Λάδωνε ολόκληρο τον πλανήτη για να τον κάνει να συνεχίσει να κινείται...

Όλες οι εικόνες και φωτογραφίες από Wikipedia, Βικιπαίδεια εκτός από το εξώφυλλο του βιβλίου (από Weltbild.ch)