Καλή χρονιά, στην Αριστερά που μας πληγώνει...

Πεθαίνω για σένα

Μαχαιρίτσας, Ράντου, Μαργαρίτης Γιώργος

Μιλάμε για ένα εξαιρετικό ερωτικό πολιτικό τραγούδι. Ο ήρωας έχει χαθεί με την αγαπημένη του, Δεν ξέρει γιατί, θέλει απαντήσεις. Το ίδιο και εκείνη. Αγνοούν αμφότεροι, πως η ερωτική σχέση, η κάθε μορφής σχέση εξελίσσεται ανεξάρτητα από τις θελήσεις των ενδιαφερομένων πλευρών. Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτό που οι ίδιοι έφτιαξαν...

Έρχεται η στιγμή της έκρηξης:
Τα παίζω όλα για όλα, άναψε την φωτιά μoυ...
Και...
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη 
Δεν πά να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη...

Όχι Άλλα δέκα χρόνια κομμάτια.

Στον κόμβο Κηφισίας επάνω σου τρακάρω
Σε ώρα απελπισίας Χριστό είδα τον χάρο
Χτύπησε καραμπόλα κι η δόλια η καρδιά μου
Τα παίζω όλα για όλα, άναψε την φωτιά μου

Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
Δεν πά να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
Δεν πά να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη

Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δεν μετράνε
Σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε
Αν είσαι άνθος του καλού δεν ψάχνω αποδείξεις
Στην αυταπάτη ενός τρελού θα ζω μέχρι να λήξεις

Πεθαίνω για σένα...


hidejekyl.blogspot.com wishes you α happy new year

Μία, δύο, τρεις, πολλές διασπάσεις

(όπως λέγαμε ένα, δύο, τρία πολλά Πολυτεχνεία)

Αναδημοσίευση από το site της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

23-12-2009 ( Δ.Υ., 23/12/09 )

Αγαπητοί σύντροφοι, 
Αν και δεν ανήκω στην τάση σας , θεωρώ ότι ανήκω σε αυτό που λέγεται ανανεωτική αριστερά, μιά κι από το 1984 ψηφίζω ΚΚΕ εσωτερικού, στη συνέχεια ΣΥΝ και τελευταία ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να συμμετάσχω σε αυτόν το διάλογο.

Καταρχήν η ανανεωτική αριστερά: δεν νομίζω ότι ήταν ( και είναι ) ένα κι αδιαίρετο πράγμα. Τό ίδιο η ιστορική ηγεσία του χώρου, το ίδιο κι η Β Πανελλαδική; Η ΕΑΡ και το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Επειτα η Ε.Ε.. Εξελίχθηκε όπως προβλέπαμε, σχεδιάζαμε, ευχόμαστε; Πιο συντηρητικά η πιο προοδευτικά; Πιο κοντά η πιο μακρυά από τις εκτιμήσεις και τις επιθυμίες μας;

Τα σοσιαλιστικά - σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Εξελίχθηκαν πιο προοδευτικά η πιο συντηρητικά απότι στις δεκετίες του 80 και του 90;

Υστερα για τη συμμαχία με τους οικολόγους - πράσινους: οι τελευταίοι , στην τελευταία συνδιάσκεψή τους , απέρριψαν την προνομιακή σχέση με την ανανεωτική αριστερά. Αλλωστε πώς μπορείς να συμμαχήσεις προνομιακά με κάποιον, όπως οι οικολόγοι, που , υπό προυποθέσεις , μπορεί να συμμαχήσει με οποιονδήποτε, ακόμη και την Ν.Δ., ακόμη και ακροδεξιά κόμματα;

Ακόμη τα τρία Ευρωπαικά Κ.Κ. ( Ιταλικό, Ισπανικό, Γαλλικό ) , που αποτελούσαν τους "οδηγούς" μας, όλα λίγο πολύ πέρασαν ( και περνούν ) διαδοχικές κρίσεις και γνώρισαν μικρές ή μεγάλες ( το PCI ) διασπάσεις.

Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο: Μέχρι το 2000 οι ανανεωτικοί είχαν την ηγεμονία στο ΣΥΝ. Αποτέλεσμα: ο ΣΥΝ μπήκε με το ζόρι στην Βουλή στις εκλογές του 2000, χάρις και στην ψήφο "καταραμένων", τροτσκιστών, μαοικών, αριστεριστών κ.λ.π. , πολλά στελέχη μεταπήδησαν στο ΠΑΣΟΚ ( ποιός θυμάται την ΑΕΚΑ; ) και γενικώς φυτοζωούσε. Ηταν μια συμπαθητική αλλά ανώδυνη παρουσία. Δηλαδή η πρόταση της ανανεωτικής πτέρυγας δοκιμάστηκε κι απέτυχε. Τι το διαφορετικό θα έκανε σήμερα;

Τελειώνοντας θα θελα να επαναλάβω τα λόγια ενός στελέχους του Ιταλικού περιοδικού Manifesto ( μέλους της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης ), που το 1992 νομίζω σε μια συγκέντρωση στο θέτρο Γκλόρια , μετά την διάσπαση του PCI είπε:

"Κάθε διάσπαση αποτελεί μια ήττα, μετά από κάθε διάσπαση ένα κομμάτι του κόσμου πηγαίνει στην μια πλευρά, ένα άλλο κομμάτι στην άλλη πλευρά αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι πηγαίνει σπίτι του."
Ο Ιταλός σύντροφος νομίζω ήταν ο Λουίτζι Μάγκρι.

Υ.Γ. Για να έρθουμε και στα καθημερινά: Η ανανεωτική πτέρυγα διαφώνησε με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη διαδήλωση της 6-12-2009, στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Στην πορεία συμμετείχαν 10.000 περίπου κόσμος , όλα τα κόμματα της Αριστεράς , ακόμη κι οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Θεωρείτε ότι αυτή η θέση σας δικαιώθηκε;

Βολτίτσες στην Blogosfera

Αναδημοσίευση από Flying Carpets and broken pipelines



Health care system in Azerbaijan

by Arzu Keybulla

Following dissolution of the Soviet Union, Azerbaijan's health care system was devastated. What was used to be centrally planned, free and general health care system, became vague institution run on "small" bribes (hormet) paid in form of everything and anything (depending on that person's status) with worsened quality and poor access (especially in remote areas of the country).

Those who can afford it, head to private hospitals for treatments and check- ups that could cost more than an average salary (which is approximately 250 Azeri Manat according to state statistics).

Those who can't, head to state hospitals (worse nightmare) where quality is so low that you feel like going back home and basically dying (perhaps you might think I am exaggerating, but trust me its the last place you want be if you are sick).

The law “About Protection of Health of the Population” stipulates state’s responsibility in financing health services. According to the law, the state takes on the full responsibility to pay for all aspects of the health system, however, so far (since transition) the state failed to fulfill its obligations within this realm and thus people must pay informally for health care and while the state constitution exempts certain groups- veterans, servicemen, pensioners, refugees, IDPs, medical professionals, education professionals- from medical payment, no such regulation is valid within the current system (Health care systems in transition: Azerbaijan, John Holley, Oktay Akhundov, Ellen Nolte, WHO, 2004, pp. 20, 23).

So on one hand we have a law that stipulates free health care and on the other hand, hospitals where one can spend around 200 EUR for a simple visit (blood test, brain scan and other needs, one might need when coming to a hospital).

This brings me to a conclusion that stipulates one thing but proves to be a completely different thing in practice. So, if lets say in theory, I am a pensioner, getting minimum pension, which is 75 manat and need to get a brain scan which costs approximately 50 manat, how the hell I am supposed to live for the rest of the month (and this is only if I just gotten my pension which leaves the bills, the medicine, and rest of expenses unpaid)? Do I then, in this case, stay home and not see a doctor, do I see a doctor and spend my last money on the visit and then starve (which basically makes my visit a doctor completely useless) or do I complain- but to whom and where and will that even matter?

So, bearing this mind, I wish everyone a healthy New Year (and especially for those living in Azerbaijan, without insurance and on minimum salary and pension)!

Visit Flying Carpets and broken pipelines

Sculpting In Time: sacrifice in the name of love *

Андрей Арсеньевич Тарковский

4.04.32-29.12.86

Eπτά ταινίες, επτά αριστουργήματα. Eπτά θαύματα δημιουργίας, τα έργα μιας μεγαλοφυίας. Tα παιδικά χρόνια του Iβάν, Aντρέι Pουμπλιόφ, Σολάρις, O καθρέφτης, Στάλκερ, Nοσταλγία, H θυσία. Έργα ενός ολοκληρωμένου δημιουργού: ποιητή, στοχαστή, μουσικού, ζωγράφου, γλύπτη, δραματουργού, αφηγητή και μύστη των εικόνων. Eνός δημιουργού με απόλυτα προσωπική άποψη για την ηθική και την αισθητική τάξη του κόσμου. Aλλά και για την ίδια την τέχνη του κινηματογράφου, που συνέλαβε την ουσία της ωσαν αυτή που, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτυπώνει τη ροή του χρόνου. Mια άποψη που διατύπωσε ως βασική αισθητική του αρχή στο όγδοο θαυμαστό του έργο, στο βιβλίο του με τον ελληνικό τίτλο "Σμιλεύοντας το χρόνο" (πρωτότυπος τίτλος "O αποτυπωμένος χρόνος"). Όσοι γνωρίζουν και θαυμάζουν το έργο του και έχουν εντρυφήσει σε αυτό, γνωρίζουν όχι μόνο τα βασικά στοιχεία της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας (την αγάπη του για τη μουσική του Mπαχ, τα ποιήματα του πατέρα του Aρσένι, το θαυμασμό του για την κλασική γιαπωνέζικη τέχνη, την απέχθειά του για τους συμβολισμούς, την επιθυμία του να σκηνοθετήσει τον Άμλετ) αλλά και λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή (για τη σχέση με τη μητέρα του, την αδελφή του Mαρίνα, τον πατέρα που τους εγκατέλειψε, το μικρό σπίτι μέσα στο δάσος των παιδικών του χρόνων, τη Λαρίσα, τον αγαπημένο του γιο Aντριούσκα) καθώς κατάφερε να κάνει τον κινηματογράφο ζωή του και τη ζωή του κινηματογράφο, τροφοδοτώντας τον πάντα με τα πιο πολύτιμα βιώματα της ψυχής του. Σαν νάταν η μοίρα του αυτή: να ανα-πλάσει τον κόσμο (του) σε επτά πράξεις δημιουργίας!

* " In order to be free you simply have to be so without asking permission of anybody. You have to have your own hypothesis about what you are called to do, and follow it, not giving in to circumstances or complying with them. But that sort of freedom demands powerful inner resources, a high degree of self-awareness, a consiousness of your responsibihty to yourself and therefore to other people. Alas, the tragedy is that we do not know how to be free - we demand freedom for ourselves at the expense of others and don't want to waive anything of our own for the sake of someone else: that would be an encroachment upon our personal rights and liberties. All of us are infected today with an extraordinary egoism. And that is not freedom; freedom means learning to demand only of oneself, not of life or of others, and knowing how to give: sacrifice in the name of love." σελ. 180-1, Σμιλεύοντας το χρόνο, αγγλική έκδοση

η φωτό αποτην Wikipedia, η κριτική από http://www.filmfestival.gr/tributes/2002-2003/tarkovsky/index.html

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τη συγκέντρωση μπροστά στην Ισραηλινή πρεσβεία την Τρίτη 29/12 - 6 μ.μ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί του πολίτες της Αθήνας να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώνουν Παλαιστινιακές οργανώσεις την Τρίτη 29 Δεκέμβρη στις 6:00 μμ μπροστά στην Ισραηλινή πρεσβεία (Κατεχάκη και Κηφισίας).

Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την ώρα που χιλιάδες διεθνείς ακτιβιστές της Πορείας Ελευθερίας (Gaza Freedom March) θα επιχειρούν να σπάσουν τον αποκλεισμό και να περάσουν στη Γάζα από τα Αιγυπτιακά σύνορα.
Ένα χρόνο μετά τη βάρβαρη Ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, η ανθρωπιστική κρίση στα Παλαιστινιακά εδάφη συνεχίζεται αμείωτη. Ειδικά ο αποκλεισμός της Γάζας έχει μετατραπεί σε παγίδα θανάτου για τους εγκλωβισμένους Παλαιστίνιους. Είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω από 350 ασθενείς έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια είτε λόγω των τραγικών ελλείψεων στα παλαιστινιακά νοσοκομεία, είτε επειδή δεν τους επετράπη να μεταφερθούν στο εξωτερικό για νοσηλεία.

Παράλληλα, οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις έχουν αποτελματωθεί εξαιτίας της Ισραηλινής αδιαλλαξίας. Το Ισραήλ (με την ενεργητική στήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης) όχι μόνο δεν κάνει κανένα βήμα στην κατεύθυνση ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του ’67, αλλά συνεχίζει ανενόχλητο τον εποικισμό της Δυτικής Όχθης, τις στρατιωτικές επιθέσεις, καθώς και την κράτηση χιλιάδων Παλαιστινίων. Δυστυχώς. η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να κάνει κινήσεις ευθυγράμμισης με το ατλαντικό-φιλοϊσραηλινό μπλοκ. Η μη υπερψήφιση στον ΟΗΕ της έκθεσης Γκόλντστοουν (που κατήγγειλε το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα), καθώς και η συνεχιζόμενη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, έρχονται σε ευθεία αντίθεση όχι μόνο με την παραδοσιακή στάση της Ελληνική διπλωματίας, αλλά και με την εκφρασμένη εδώ και χρόνια τοποθέτηση της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στο δίκαιο Παλαιστινιακό αγώνα. Καλεί την Ελληνική κυβέρνηση να ασκήσει πολιτική πίεση για να επιτραπεί στους ακτιβιστές του Gaza Freedom March (μεταξύ των οποίων και τριάντα Έλληνες) να περάσουν ασφαλείς στη Γάζα.

Η ΥΠΗΡΕΤΡΑ του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ποτέ δεν είναι αργά για έναν Παπαδιαμάντη

Και μια μέρα, σφηνώθηκε ξαφνικά στο μυαλό μου ένα ερώτημα. Κι’ αν γίνω ζωγράφος;

"Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
[...]Γύρω-γύρω από τη μικρή μας θάλασσα ήτανε η έξοχή, γεμάτη ελιές, χωράφια καρπερά, μποστάνια, καπνοτόπια, σιτηρά. Μια ζωή στη στεργιά και στη θάλασσα, γεμάτη ιδρώτα και μόχθο.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσα. Διάβαζα βιβλία και βιβλία πούχε ο αδερφός μου κι οι φίλοι μας. Μ’ άρεσε πολύ το διάβασμα και πιο πολύ ή ποίηση. Κοντά στ’ αδέρφια μου ζωγράφιζα κι εγώ.

Κρυφά, ονειρευόμουνα να γίνω ζωγράφος, μα μου φαινόντανε τόσο απίστευτα μεγάλο που δεν μπορούσε λογικά να χωρέσει στο μυαλό μου. Ό,τι έβλεπα, έλεγα:

— Εγώ αυτό μπορώ να το κάνω.

Και πολλές φορές έβαζα τον εαυτό μου σε δοκιμασία.

Δεν ήξερα ακόμα ότι, άλλο πράμα είναι η Τέχνη.

Και μια μέρα, σφηνώθηκε ξαφνικά στο μυαλό μου ένα ερώτημα. Κι’ αν γίνω ζωγράφος;

[...]Το 1955 έκαμα την πρώτη μου έκθεση."

  Η Βάσω Κατράκη διάσημη χαράκτρια και αγωνίστρια πέθανε σαν σήμερα το 1988. 

To 2006, εγκαινιάστηκε στο Νησάκι του Αιτωλικού το μουσείο «Βάσω Κατράκη». Η χαράκτρια κληροδότησε στην γενέτειρά της όλα της τα έργα τα οποία φιλοξενούνται μόνιμα στην μια αίθουσα του μουσείου. Η δεύτερη μεγάλη αίθουσα του μουσείου μπορεί κατά περίπτωση να φιλοξενεί έργα μεγάλων εικαστικών δημιουργών. Το υπόγειο του μουσείου έχει διαμορφωθεί για να λειτουργήσει αργότερα ως Σχολή Χαρακτικής Τέχνης.
Τα χαρακτικά που εικονίζονται είναι : "Κοπέλες", "Μνήμη Ελή", "Ψαράδες με καπέλα", "Μπλόκο στην Κατοχή" και "Χαρακτικό από το Λεύκωμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ". Επίσης φωτογραφία του μουσείου Βάσω Κατράκη στο Αιτωλικό.

το αυτοβιογραφικό σημείωμα από http://www.eikastikon.gr/xaraktiki/katraki_cv.html
άλλα στοιχεία από http://etolikoartis.blogspot.com/2008/04/k.html
και από http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3848529&publDate=24/12/2006

If men cease to believe that they will one day become gods then they will surely become worms. *

<< Γουΐκς: Φτάνουμε τώρα στο ζήτημα της πορνογραφίας και του άσεμνου. Ελπίζω να μη σας ενοχλεί να το θίξουμε. Εξάλλου, σας θεωρούν αυθεντία στο θέμα. Δεν είπατε κάπου, "Είμαι υπέρ του άσεμνου και κατά της πορνογραφίας";

Μίλλερ: Το λοιπόν, είναι πολύ απλό. Το άσεμνο είναι άμεσο, και η πορνογραφία κάτι έμμεσο, πλάγιο. Πιστεύω στο να λέμε την αλήθεια, να την αποκαλύπτουμε εν ψυχρώ, να σοκάρουμε αν είναι ανάγκη, κι όχι να τη μεταμφιέζουμε. Μ'άλλα λόγια, το άσεμνο είναι μια διαδικασία κάθαρσης, ενώ η πορνογραφία κάνει ακόμα πιο ρυπαρό το ζόφο.

Γ.: Διαδικασία κάθαρσης; Με ποια έννοια;

Μίλλερ: Κάθε που σπαέι ένα ταμπού, κάτι καλό συμβαίνει, κάτι ζωτικό.

Γ.: Όλα τα ταμπού είναι κακά;

Μίλλερ: Όχι στους πρωτόγονους λαούς. Υπάρχει λόγος ύπαρξης των ταμπού στην πρωτόγονη ζωή, αλλά όχι και στη δική μας, όχι στις πολιτισμένες κοινότητες. Σ'εμάς, το ταμπού είναι κάτι επικίνδυνο και ανθυγιεινό. Βλέπεις, οι πολιτισμένοι άνθρωποι δε ζουν σύμφωνα με ηθικούς κώδικες ή αρχές οποιουδήποτε είδους. Μιλάμε για όλα αυτά, μπορεί να αποτίουμε φόρους τιμής , αλλά δε μας πείθουν, δεν τα πιστεύουμε. Κανένας δεν υπακούει σ'αυτούς τους κανόνες, δεν έχουν θέση στη ζωή μας. Τα ταμπού εξάλλου δεν είναι παρά μονάχα πονοκέφαλοι, προϊόντα άρρωστων μυαλών, μπορείς να πεις, ανθρώπων φοβισμένων που δεν έχουν το κουράγιο να ζήσουν και που, με το πρόσχημα της ηθικής και της θρησκείας, μας έχουν επιβάλει αυτά τα πράγματα. Αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, τον πολιτισμένο κόσμο, ως έναν κόσμο σε μεγάλο βαθμό πέραν της θρησκείας. Η θρησκεία στους πολιτισμένους λαούς είναι πάντα κίβδηλη και υποκριτική, είναι το αντίθετο αυτού που οι πρώτοι άγιοι κάθε θρησκείας εννοούσαν αληθινά.>>

Henry Valentine Miller: Αμερικανός συγγραφέας του οποίου το έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία την περίοδο του μεσοπολέμου, ενώ εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της γενιάς μπητ. Ως πεζογράφος διακρίνεται για το άμεσο, ελεύθερο και έντονα αυτοβιογραφικό ύφος του. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα του συγκαταλέγονται ο Τροπικός του Καρκίνου, ο Τροπικός του Αιγόκερω, η τριλογία Η Ρόδινη Σταύρωση (Sexus, Plexus, Nexus) και Ο Κολοσσός του Μαρουσιού.

Ο Χένρι Μίλερ (26 12 1891 - 7 6 1980) έζησε την αλητεία στο πετσί του σε καιρούς που κόστιζε η περιπλάνηση. Γιος ράφτη, είχε μάθει από τον πατέρα του πως όταν έχεις χρήματα πρέπει να τα μοιράζεσαι με τους άλλους κι όταν δεν έχεις να τα δέχεσαι χωρίς ενδοιασμούς.(I have no money, no resources, no hopes. I am the happiest man alive.) Σπάταλος σ' όλα του: στους έρωτές του, στις φιλίες του, στα γραψίματά του. Τον Ιούλιο του 1939 φθάνει στην Κέρκυρα, με καράβι από τη Μασσαλία, κατόπιν επίμονης πρόσκλησης του αγαπημένου του φίλου και συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ. Γνωρίζεται με τον «Κολοσσό» Γιώργο Κ. Κατσίμπαλη, τον Γιώργο Σεφέρη και τον Νίκο Χατζηκυριάκο - Γκίκα.
«Πιστεύω μάλλον ότι ο συγγραφέας είναι ένας ενδιάμεσος, κάτι σαν μέντιουμ που, όταν πια βγει από την έκστασή του, καταπλήσσεται κι ο ίδιος απ' όσα είπε και έκανε», δήλωνε.

* από τον "Κολοσσό"

το απόσπασμα της μετάφρασης (από τον Γ.Ι.Μπαμπασάκη) από το βιβλίο 'E.Heminway, W.Faulkner, J.Steinbeck, J.Dos Pasos, H.Miller Πέντε συνεντέυξεις' , τα άλλα στοιχεία από την Βικιπαίδεια και την Ελευθεροτυπία

25 Δεκέμβρη 1944. Ο Churchill στην Αθήνα... Να μην Ξεχνιόμαστε

Χρόνια Πολλά σε σύντρόφισσες και  συντρόφους, φίλους και φίλες.

NO PASARAN

Los moros que trajo Franco

en Madrid quieren entrar (X 2)

Mientras que haya un miliciano

los moros no pasarán (X 2)

Si me quieres escribir

ya sabes mi paradero (X 2)

Tercera brigada mixta

primera linea de fuego (X 2)

Aunque me tiren el puente

y también la pasarela (X 2)

me verás pasar el Ebro

en un barquito de vela (X 2)

Diez mil veces que lo tiren

diez mil veces que lo haremos (X 2)

Tenemos cabeza dura

los del cuerpo de ingenieros (X 2)

En el Ebro se han hundido

las banderas italianas (X 2)

y en los puentes sólo quedan

las que son republicanas (X 2)

“A Strina Cusentina” Κάτω Ιταλία Salento

Θρησκευτικό, αρχαἰο, παγανιστικό, τραγούδι εξευμενισμού, από το Salento της Κάτω Ιταλίας. Ακούγεται στη διάρκεια του δωδεκαήμερου στη παραδοσιακή διάλεκτο Cusantina, με τη συνοδεία πνευστων,
εγχόρδων, κρουστών και ενος εξαφανισμένου πια οργάνου, του colasciuni.
Πολυπληθής μπάντα μεταφέρει το μήνυμα της Γέννησης απο γειτονιά σε γειτονιά, ευλογώντας την πόρτα του σπιτιού, τη μάνα , τα παιδιά και τον αφέντη φυσικά, τον τζενεράλη.

 “A Strina Cusentina”

Senzí essere chiamati simu venuti,
ohi simu venuti,
a ri patruni ëi via li bon truvati.

ë mmienzu sa casa d’oru ë na pernice,
d’oro ë na pernice,
a ra signora ëa via l’imperatrice.

su palazzieddru ha quattru spuntuni,
ha quttru spuntuni,
a ru patruni via ë nu gran baruni.

di picciriddri ni simu scurdati,
ni simu scurdati,
ë i via patruni di tuttu lu Statu.

chi Diu vi manni tanti buoni anni,
tanti buoni anni,
quantu a ru munnu si spannanu panni.

sientu ënu strusciu a ru tavulutu,
a ru tavulutu,
è ru patrune ccu na supersata.

sientu ënu strusciu
a ru tavulinu,
a ru tavulinu, a ru tavulinu,è ra signora ccu nu fiascu e vinu.

nui vi cantamu ëa strina è Capudannu,
ohi è Capudannu
e víaguramu cientu buoni anni.

nun vi spagnati ca nun simu assai,
ca nun simu assai,
ca simu trentatrie e ru cantature.

fanni na strina e falla di prisuttu,
falla di prisuttu,
si unn íhai curtieddru dunanilu tuttu.

canta ru gallru e scuotula re pinne,
scuotula re pinne,
vi damu a bona notte e jamuninne.

ma nui restamu finu a ra matina,
finu a ra matina,
si prima nuí mangiamu e nun vivimu.

Χρόνια πολλἀ

Βάρβαρα πράγματα. St Stephen's Day Murders (Paddy Moloney/Elvis Costello)

στην εκπομπή Αλέγκρο μα με τρόπο

St Stephen's Day Murders

από τους Chieftains και τον Elvis Costello, άλμπουμ: The Bells Of Dublin (1991)

(Paddy Moloney/Elvis Costello)

I knew of two sisters whose name it was Christmas,
And one was named Dawn of course, the other one was named Eve.
I wonder if they grew up hating the season,
The good will that lasts til the Feast of St. Stephen

For that is the time to eat, drink, and be merry,
Til the beer is all spilled and the whiskey has flowed.
And the whole family tree you neglected to bury,
Are feeding their faces until they explode.

Chorus:

There'll be laughter and tears over Tia Marias,
Mixed up with that drink made from girders.
’Cause it's all we've got left as they draw their last breath,
Ah, it's nice for the kids, as you finally get rid of them,
In the St Stephen's Day Murders.

Uncle is garglin' a heart-breaking air,
While the babe in his arms pulls out all that remains of his hair.
And we're not drunk enough yet to dare criticize,
The great big kipper tie he's about to baptize.

With his gin-flavoured whiskers and kisses of sherry,
His best Chrimbo shirt slung out over the shop.
While the lights from the Christmas tree blow up the telly,
His face closes in like an old cold pork chop.

Alternate Chorus:

And the carcass of the beast left over from the feast,
May still be found haunting the kitchen.
And there's life in it yet, we may live to regret,
When the ones that we poisoned stop twitchin'.

Regular Chorus Repeat

* Το τραγούδι,ελληνιστι,Φόνοι την ημέρα του Αγίου Στεφάνου,βασίζεται σε Ιρλανδέζικο οικολογικό εθιμο, γνωστό και σαν the Wren Day.
Το wren, ειναι ενα μικροκαμωμένο πετούμενο. Στην Αγροτική Ιρλανδία μαντράχαλοι και μικρά αγόρια, την επομένη των Χριστουγέννων, φορώντας παλιόρουχα και με καπνισμένα τα πρόσωπά τους, προσπαθούν να σκοτώσουν ένα wren. Αν το καταφέρουν το φορτώνουν στη κορφή ενος στύλου, και το περιφέρουν απο σπίτι σε σπίτι, ζητώντας χρήματα για να το θάψουν,δίνοντας σε αντάλλαγμα ένα φτερό απο το δυστυχισμένο πουλάκι, τραγουδώντας τα λόγια...

The wren, the wren, the king of all birds,
On St. Stephen's Day was caught in the furze,
Although he is little, his family is great,
I pray you, good landlady, give us a treat.
My box would speak, if it had but a tongue,
And two or three shillings, would do it not wrong,
Sing holly, sing ivy--sing ivy, sing holly,
A drop just to drink,
it would drown melancholy.
And if you draw it of the best,
I hope in heaven your soul will rest;
But if you draw it of the small,
It won't agree with these wren boys at all

Στην Αγγλία η επομένη των Χριστουγέννων, ειναι γνωστή σαν the Boxing day, που ταιριάζει πιο πολύ
με τους στίχους του St Stephen's Day Murders.

Χρόνια Πολλά

Ο αγώνας συνεχίζεται...

Ανακοίνωση της Ανοιχτής πόλης

Σχετικά με την πρόσφατη συζήτηση του θέματος της «Διπλής Ανάπλασης» στο Δημοτικό Συμβούλιο, η Συντονιστική Γραμματεία της Ανοιχτής Πόλης, μετά από συνεδρίασή της με τη συμμετοχή των Δημοτικών Συμβούλων που την εκπροσωπούν, εξέδωσε ομόφωνα την παρακάτω ανακοίνωση:

Το ζήτημα του Ελαιώνα – με τη διπλή του όψη, πρώτον, της απαγόρευσης ανέγερσης του mall συμφερόντων Βωβού και του «εμπορικού-δημαρχιακού κέντρου» του Δήμου Αθηναίων και δεύτερον, της μεταφοράς του γηπέδου από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας στον Ελαιώνα – έχει ήδη οδηγηθεί σε αίσια έκβαση μετά από πολύμηνους αγώνες του κινήματος πολιτών και της Ανοιχτής Πόλης, οι οποίοι δικαιώθηκαν πλήρως με την απόφαση του ΣτΕ. Με τις νέες ρυθμίσεις ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου υψηλού πρασίνου έκτασης όσο περίπου και ο Εθνικός Κήπος γύρω από το νέο γήπεδο.

Παρά τη σαφήνεια του θέματος, ο δήμαρχος κ. Κακλαμάνης και η δημοτική πλειοψηφία εξακολουθούν να επιμένουν στη διάσωση του mall Βωβού. Αυτή τη στάση εκφράζει και η πρόσφατη απόφαση (18.12.09) του Δημοτικού Συμβουλίου στην οποία συναίνεσε και η παράταξη του κ. Σκανδαλίδη.

Θεωρούμε ότι ο Δήμος δεν είναι «γραμματοκομιστής» που αποστέλλει χωρίς δική του θέση «όλες» τις απόψεις (της ΠΑΕ, του ερασιτέχνη ΠΑΟ και της εταιρείας Μπάμπης Βωβός), αγνοώντας αυτές που έχουν τη σφραγίδα του ΣτΕ, δηλαδή τις θέσεις του κινήματος των κατοίκων και τις θέσεις της Ανοιχτής Πόλης, που έχουν επανειλημμένα κατατεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο και πιο ειδικά στο Δ.Σ. της 18.12.2009, όπως φαίνεται σαφώς στα πρακτικά.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης επιχειρηματολόγησαν υπέρ των συνολικών θέσεών μας καθ’ όλη τη διαδικασία, η οποία σημειωτέον διεξήχθη υπό εξαιρετική πίεση και με άκρως αυταρχικές παρεμβάσεις του Δημάρχου, που δεν κατέθεσε καν εκ μέρους της πλειοψηφίας γραπτή εισηγητική πρόταση.

Τούτων δεδομένων, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Ανοιχτής Πόλης, στο, διαδικαστικού περιεχομένου, προφορικό σχέδιο απόφασης των Κακλαμάνη-Σκανδαλίδη, τοποθετήθηκαν ψηφίζοντας με 2 κατά και 1 υπέρ – υπό την προϋπόθεση, όμως, να συμπεριληφθούν στις θέσεις του Δήμου οι όροι και προϋποθέσεις που έθεσε η Ανοιχτή Πόλη και εναντιώνονται τόσο στο mall και εμπορικό-δημαρχιακό κέντρο στο Βοτανικό και στις νέες αξιώσεις του Ερασιτέχνη ΠΑΟ.

Τέλος, η Συντονιστική Γραμματεία της ΑΠ τονίζει: Η θέση της παράταξης για το ζήτημα του Ελαιώνα είναι σαφής και καμιά προσπάθεια διαστρέβλωσής της δεν θα περάσει. Οι αγώνες μας σε όλα τα επίπεδα, θεσμικό και κινηματικό, οι νίκες των ενεργών πολιτών είναι το μέλλον. Είμαστε ενωμένοι και αισιόδοξοι γιατί στους αγώνες αυτούς συμβάλλουμε ουσιαστικά.

100.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ

φωτο απο Θησείο, βιαζομαστε λιγο

Αναδημοσιευση απο την ΕΠΟΧΗ

«Να αλλάξουμε το σύστημα, όχι το κλίμα!»

Δεν πέρασε μέρα χωρίς διαδηλώσεις και πολύμορφες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής. Μέχρι την τελευταία στιγμή πλανιόταν η απειλή της αποτυχίας. Εκτός από τη συμφωνία για τον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα. Οι διαπραγματεύσεις για τη χρηματοδότηση και τη βοήθεια προς τις χώρες του Νότου προσέκρουσαν στην άρνηση των πλούσιων χωρών. Ο Ούγκο Τσάβες κατήγγειλε ότι για τις τράπεζες βρήκαν αμέσως λύση, για το περιβάλλον δεν έχουν χρήματα. Ο Έβο Μοράλες είπε ότι δεν μπορούν να αποφασίζουν πίσω από την πλάτη των λαών.

Πάνω από 100.000 πολίτες βρέθηκαν στην Κοπεγχάγη, από πολλές χώρες του πλανήτη, διαδηλώνοντας στους δρόμους της πρωτεύουσας της Δανίας στις 12 του μήνα, για να ασκήσουν πίεση ώστε η σύνοδος κορυφής να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Να μην αρκεστούν, δηλαδή, οι ηγέτες των πλούσιων χωρών στη σύνταξη ενός καταλόγου με ευχές. Στη διαδήλωση αυτή σημειώθηκε μια καμπή, για πρώτη φορά, στην ιστορία των κινητοποιήσεων για τη διάσωση του κλίματος. Η προσέγγιση των οικολογικών κινημάτων με κοινωνικά κινήματα αυτές τις ημέρες έδωσε ένα ιδιαίτερο ριζοσπαστικό χαρακτήρα στις κινητοποιήσεις, που ήταν σχεδόν άγνωστος σε προηγούμενες παρόμοιες κινητοποιήσεις. Το γεγονός αυτό ανέδειξε ο δυναμισμός των εκδηλώσεων και η κοινή συμπόρευση των οικολόγων, μελών των μη κυβερνητικών οργανώσεων, των αγροτών του Νότου, των εργαζομένων χωρίς χαρτιά και πολλών αριστερών κομμάτων, με ξεχωριστή παρουσία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Το σύνθημα «system change, not climate change!» που ακούστηκε σχεδόν σ’ όλες τις γλώσσες, δεν εξέφραζε μόνο τους διαδηλωτές... Κοινή τους πεποίθηση ήταν και είναι –και αυτό έβγαινε απ’ όλες τις συζητήσεις– ότι ο καπιταλισμός, με το μοντέλο που έχει επιβάλει ως μοναδική λύση για τη διέξοδο από την υπανάπτυξη και τη φτώχεια, έχει οδηγήσει στη σημερινή οικολογική και οικονομική κρίση. Το σύστημα αυτό, λοιπόν, πρέπει να αλλάξει για να διασώσουμε τον πλανήτη!
Η αποφασιστικότητα και ο ενθουσιασμός των διαδηλωτών, όλες αυτές τις ημέρες, σε μικρές και μεγάλες εκδηλώσεις, εκδήλωνε τη θέλησή τους να ακουστούν αλλά ενόχλησε την κυβέρνηση της Δανίας. Έτσι, δεν δίσταζε να επιτεθεί εναντίον των διαδηλωτών, να συλλάβει περίπου χίλιους, απλώς γιατί είχαν το θάρρος να εκφράσουν τη γνώμη τους. Με τη στάση της αυτή η κυβέρνηση της Δανίας απέδειξε πως μπορεί να είναι ανεκτική και να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να μη διασαλεύεται η τάξη και η ασφάλεια. Και για την τήρηση της τάξης η κυβέρνηση της χώρας αυτής είχε προετοιμαστεί κατάλληλα. Πρόσφατα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ψήφισε έκτακτους νόμους εξοπλίζοντας την αστυνομία. Οι ενέργειες αυτές της αστυνομίας, βέβαια, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις παρεμβάσεις των διαδηλωτών.

Διαδηλώσεις με έκτακτα μέτρα παρακολούθησης

 Έτσι, στις 16 του μήνα πάνω από πέντε χιλιάδες διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το Μπέλα Σέντερ στην Κοπεγχάγη, όπου συνέχιζε τις εργασίες της η σύνοδος του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Οι διαδηλωτές ήταν περικυκλωμένοι από δύο σειρές αστυνομικών και, παρά την πυκνή συννεφιά, τους επέβλεπαν δύο ελικόπτερα των δυνάμεων της τάξης, με αποτέλεσμα, βέβαια, να αποφευχθούν οι συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών, οι οποίοι για να ξεμπερδεύουν συνέλαβαν πάνω από 250 άτομα. Τη διαδήλωση αυτή οργάνωσαν νέοι της Δανίας και αρκετές ενώσεις-κινήματα από τις χώρες του Νότου.

Γιατί αυτή η διαδήλωση;

Το ερώτημα αυτό τέθηκε στους διαδηλωτές που απάντησαν: «Για να ευαισθητοποιήσουμε την εξουσία». Γιατί μέσα στη Σύνοδο Κορυφής δεν ακούστηκαν οι σοβαρές προτάσεις για μια ουσιαστική κλιματική πολιτική. «Όλες οι συζητήσεις εκεί μέσα και οι λύσεις που προτείνονται υπακούουν στις εντολές των αγορών», έλεγε ένας γερμανός διαδηλωτής, «όπως, για παράδειγμα, οι πιστώσεις για την αγορά των ρύπων». Ο εκπρόσωπος της «Via Campesina», Ζοζέ Ρίφουντ, κατέκρινε τη σύνοδο, από την οποία έχουν αποκλειστεί οι πολίτες. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση ούτε μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις μη κυβερνητικές οργανώσεις». Μερικές από αυτές τις αντιπροσωπείες αγνόησαν την αστυνομική απαγόρευση, να μην έρθουν σε επαφή με τους διαδηλωτές. Οργάνωσαν μια καθιστική διαμαρτυρία μπροστά στο Μπέλα Σέντερ. Εκεί, άδραξαν την ευκαιρία να αναπτύξουν διάφορα ζητήματα. Η Αλ. Αλμέιντα, από το Εκουαντόρ, ανέφερε ότι στη χώρα της «προτείνουν να αφήσουν το πετρέλαιο μέσα στη γη, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα εκπέμπεται διοξείδιο του άνθρακα». Και η Μεξικάνα Λ. Κρουζ είπε ότι πρέπει να απορρίψουμε την πρόταση για την «ιδιωτικοποίηση της ατμόσφαιρας». Οι διαδηλώσεις στην Κοπεγχάγη, όπως επεσήμαναν μέλη των κοινωνικών οργανώσεων, με τις ριζοσπαστικές θέσεις τους μπορούν να σηματοδοτήσουν την αρχή μιας νέας περιόδου αγώνων για την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική δικαιοσύνη.


Μπάμπης Κοβάνης

Έφερνε μέσα στην πολιτική ζωή ένα νέο υποκείμενο

Ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΣΤΟΝ «ΙΟ»
από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία,
20.12.09
(η φωτό από παλαιότερο άρθρο της Ε.)



Η αριστερά μετά τον «Δεκέμβρη»

Ο Αλέκος Αλαβάνος ήταν φλογερός στις αναφορές του στον «Δεκέμβρη», ανήσυχος για τις επιπτώσεις της σκληρής ευρωπαϊκής πολιτικής, προβληματισμένος από τα πολιτικά αδιέξοδα του Συνασπισμού, διαφοροποιημένος από τις παλιές αριστερές αγκυλώσεις των «εθνικών» πολιτικών και αποφασισμένος να δώσει τη μάχη κοινωνικής και πολιτικής «ανάταξης» του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί κάποιος με τις απόψεις του αλλά οφείλει να αναγνωρίσει την καθοριστική συμβολή του στο να γίνει και πάλι ελκυστικός και μαζικός ο χώρος της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη ιστορική καμπή.

ΙΟΣ: «Ο Δεκέμβρης δεν είναι απάντηση, είναι ερώτηση», λέει το γνωστό σύνθημα. Εσείς έχετε απάντηση;

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Είχαμε ένα κίνημα πρωτοφανές, με επίκεντρο πολύ μικρές ηλικίες. Ο πυρήνας του ήταν μαθητές και μαθήτριες. Εξερράγη κάτω από μια βαριά αφορμή. Ενας θάνατος μπορεί μέχρι και να αλλάξει τη μοίρα μιας χώρας. Είχε ένταση, είχε διάρκεια, είχε ζωτικότητα. Είναι φυσικό να μην έχει την ικανότητα να προβάλλει σαφείς στόχους. Κυρίως έφερνε μέσα στην πολιτική ζωή ένα νέο υποκείμενο, δηλαδή τη νεολαία με τις πιο ευαίσθητες ηλικίες. Επομένως η πρόκληση είναι προς τους πολιτικούς σχηματισμούς, να δώσουν απαντήσεις στα παιδιά που δεν μπορούσαν να τις βρουν μόνα τους, αλλά και που δεν δέχτηκαν να φορέσουν κάποιο κοστούμι οποιασδήποτε πολιτικής δύναμης, ακόμα και της αριστεράς. Η απάντηση, δυστυχώς, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έμεινε αποκλειστικά στα ζητήματα των μορφών των εκδηλώσεων, της δημόσιας τάξης. Δεν κατανόησε τίποτε από το εκρηκτικό κοινωνικό μήνυμα της εξέγερσης. Είναι μια απάντηση αυταρχισμού, καταστολής, ανοησίας και αδυναμίας να συλλάβουν το εκτεταμένο και βαθύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά.

Ο Δεκέμβρης της νεολαίας

* Για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν κομβική στιγμή ο Δεκέμβρης. Σηματοδότησε μια τομή, μια πτώση στις δημοσκοπήσεις κι ένα στοίχημα. Πώς το αποτιμάτε εσείς ύστερα από ένα χρόνο;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη πολιτική δύναμη η οποία άντεξε στις πιέσεις, στήριξε τον Δεκέμβρη. Δεν αναζήτησε άλλοθι να την κοπανίσει. Μπορούσε να βρει άλλοθι στις φωτιές, στις συμμορίες των ανταρτών και στο πλιάτσικο που βλέπει κανείς σχεδόν πάντοτε σε αυθόρμητες εξεγέρσεις. Ο Θανάσης Τεγόπουλος υπογράμμισε θετικά αυτόν το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ («Κ.Ε.», 6.12.09). Δεν έχασε απολύτως τίποτα από αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν η «άλλη» δύναμη που ξεχώριζε από όλη αυτήν την ομαδοποίηση του συστήματος. Στην κοινωνία υπήρχε μια αντιφατική αντίδραση. Ακόμα και στους εμπόρους έβλεπες από τη μια θυμό για τις φλεγόμενες κούκλες στις βιτρίνες αλλά από την άλλη -επειδή ο καθένας είχε παιδί, εγγόνι, ανιψιό- έβλεπες και μια αγάπη και μια κατανόηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες του Δεκέμβρη κέρδισε σε στήριξη και σε εμπιστοσύνη μέσα στην κοινωνία. Υπήρξε η κορυφαία στιγμή του.

* Παρά το γεγονός ότι έγινε τότε μια φοβερή προσπάθεια από τα ΜΜΕ να απαξιωθεί;

- Αυτή η προσπάθεια είχε γίνει περίπου στον ίδιο βαθμό και με το άρθρο 16. Δεν έχασε τίποτα τότε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ισως το καινούριο στοιχείο τον Δεκέμβρη ήταν η σύμπηξη ενός πολιτικού μετώπου, του οποίου τη γραμμή διαμόρφωνε το ΚΚΕ και την υιοθετούσε η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ και κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Πάγκαλος και όχι ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου -προς τιμήν του. Αντέξαμε. Το αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είχε την ικανότητα να δώσει συνέχεια στον Δεκέμβρη. Δεν μπόρεσε να θέλξει τα πιο πρωτοπόρα, τα πιο ατίθασα, τα επαναστατικά πνεύματα, τους αντισυμβατικούς μικρούς ηγέτες, τους μικρούς Γαβριάδες. Οι συμβατικοί κώδικες, η κομματικοποιημένη γλώσσα, οι ιεραρχικές πρακτικές νέων στελεχών στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντούσαν στη δίψα για ελευθερία μιας επαναστατημένης νεολαίας. Η συντριπτική μας ήττα ήταν ότι οι περισσότεροι μικροί ήρωες του Δεκέμβρη στράφηκαν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Και είναι στοιχεία ευαίσθητα, νέες και νέοι που έχουν αναζητήσεις, που διαβάζουν, που βιώνουν υπαρξιακό χάος. Για μένα είναι προς τιμή του Νιώτη ότι τα παιδιά του ήταν στο «Ρεσάλτο». Το λέω αυτό, γιατί διέκρινα μια «συγκατάβαση» απέναντι σ' έναν πολιτικό που τα παιδιά του προσπαθούν να βγουν μέσα από όρια και στερεότυπα που εγκλωβίζουν την όλη συμπεριφορά των νέων.

 * Μήπως εδώ βρίσκεται η μόνιμη αδυναμία της αριστεράς να συνδεθεί με τα αυθόρμητα κινήματα;

-Σε πρόσφατες αναλύσεις για τον Δεκέμβρη έγιναν παραπομπές στο Πολυτεχνείο, εκεί που η δικιά μου γενιά βρέθηκε μπροστά σε ένα αυθόρμητο κίνημα. Υπήρχε τότε καχυποψία, φοβία, προσπάθεια ελέγχου από οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς αλλά και προσπάθεια να κλείσει στα γρήγορα αυτό το γεγονός. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, στις σχέσεις του με το αυθόρμητο είχε κάνει πολύ σημαντικά βήματα. Δεν ήταν σαν το ΚΚΕ, που θεωρεί εχθρό το αυθόρμητο, ανακαλύπτοντας παντού και πάντα μόνο προβοκάτορες και μυστικές υπηρεσίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο ανοιχτός, η μαθητεία του στο Κοινωνικό Φόρουμ, οι εμπειρίες από τις δυνάμεις που τον συνθέτουν τού δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Δεν είναι, όμως, μέχρι το τέλος ανοιχτός. Εσωτερικά, ο ίδιος είναι δομημένος για το μη αυθόρμητο. Το κακό δεν είναι τόσο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνεται από το αυθόρμητο. Το αυθόρμητο απομακρύνεται από το ΣΥΡΙΖΑ. Τον θεωρεί ένα χώρο που δεν ανταποκρίνεται στα εξεγερσιακά του κριτήρια ως χώρος ελευθερίας, διαλόγου, συμμετοχής και εξουσίας στην ίδια τη βάση.

Οι επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ

** Στο τέλος του Δεκέμβρη διαπίστωνε κανείς ένα αυξανόμενο άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να ξανακερδίσει τον μεσαίο χώρο που του έδινε ψηλά νούμερα στις δημοσκοπήσεις. Τότε έγιναν και οι επαφές με την ΠΟΑΣΥ, αλλά και η οπισθοχώρηση μπροστά στην Κανέλλη που κουνούσε απειλητικά στα κανάλια το Ημερολόγιο του Δεκέμβρη που έβγαλε η «Αυγή».

- Λίγες κοινωνικές οργανώσεις αντιλήφθηκαν τη θέση μας, όπως η Ομοσπονδία Αστυνομικών. Με την έννοια ότι σε επίπεδο επίσημης τουλάχιστο τοποθέτησης έδειχνε μια κατανόηση, ότι πρόκειται κατά βάθος για ένα κοινωνικό φαινόμενο. Με αυτές τις συναντήσεις, ναι, θέλαμε να καθησυχάσουμε τον κόσμο, θέλαμε να πούμε «θέλουμε αυτή τη φλόγα που έχουν μέσα τους τα παιδιά να τη δούμε και να δώσουμε επειγόντως απαντήσεις». Το πρόβλημα εδώ βρισκόταν στον ΣΥΝ. Μέσα στον ΣΥΝ υπάρχει μια τάση που διαφοροποιήθηκε ανοιχτά από τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Τη στιγμή της αδυσώπητης και καθολικής επίθεσης του συστήματος ενάντια μας. Χωρίς να υιοθετεί ίσως το λεξιλόγιο της Παπαρήγα, του Καρατζαφέρη και της Μπακογιάννη, είχε όμως την ίδια άποψη, ότι είμαστε πολύ ανεκτικοί, ότι έχουμε φύγει από τις αρχές της δημοκρατικής αριστεράς. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει αρκετά η μοναχική αλλά πρωταγωνιστική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ την αιχμηρότητά της, τη δυναμική της και κυρίως την αξιοπιστία της. Η κρίσιμη φάση, όμως, εκεί που χάθηκε το παιχνίδι, είναι μετά τα γεγονότα. Εκεί που δεν κερδίσαμε την εμπιστοσύνη και δεν δώσαμε τη συνέχεια.

* Μήπως και ο ΣΥΡΙΖΑ αρκέστηκε στις τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις, ενώ αυτό για τα παιδιά ήταν τελικά απωθητικό;

- Η εμπειρία μου λέει ότι δεν φοβόμαστε τα ΜΜΕ. Εάν η αριστερά έχει το δικό της μήνυμα, κανένα μέσο δεν μπορεί να της το διαλύσει. Ισα ίσα, η επίθεση των ΜΜΕ, και στο άρθρο 16 και τον Δεκέμβρη, μας πρόσφερε κάτι στο οποίο είχαμε ένα μεγάλο έλλειμμα: την πολιτική ταυτότητα. Η δικιά τους συγχορδία μάς έδινε την ταυτότητα μιας μαχητικής δύναμης σε επαφή με την κοινωνία, με τις αδυναμίες της ενδεχομένως, αλλά που έχει όραμα και ορίζοντες έξω από το σύστημα. Πολλές φορές βλέπουμε τον Δεκέμβρη μόνο ως ένα μακροσκοπικό κοινωνικό φαινόμενο κι έτσι είναι κυρίως. Αλλά ο Δεκέμβρης υπάρχει και σε μικροσκοπικό επίπεδο, είναι μέσα στην οικογένεια. Είναι ο γιος ή η κόρη, το ανίψι, το εγγόνι, το παιδί του γείτονα, που έχει ημικρανίες ή πανικό ή ακμή ή είναι απομονωμένο στο Διαδίκτυο, ή πάσχει από κατάθλιψη, ή κάνει σχολική άρνηση ή έχει επιτυχίες που φέρνουν ματαιώσεις και ανεργία ή κινδυνεύει να γίνει πρεζόνι. Αυτά είναι τα μαρτύρια που οδήγησαν στην εξέγερση. Στη συλλογική τους διάσταση παίρνουν έναν εξεγερσιακό χαρακτήρα. Και θα ξαναπάρουν αν δεν υπάρξουν απαντήσεις.

* Η σπονδυλική στήλη του Δεκέμβρη ήταν το κίνημα του άρθρου 16. Αυτός ο κόσμος έζησε μια κρίση τρομερή. Κατάφερε να νικήσει μέσα από τους θεσμικούς διαύλους, στο δρόμο επί ένα χρόνο, ανατρέπει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ανατρέπει μία συνταγματική μεταρρύθμιση και ξαφνικά την επόμενη μέρα εμφανίζεται από τον ουρανό μια οδηγία, για τα κολέγια, και ακυρώνεται το Σύνταγμα, ακυρώνεται η νίκη. Αυτό δεν είναι ένα μάθημα για τα όρια των θεσμών;

- Τα όρια των θεσμών είναι όρια της αριστεράς μόνο αν θεωρεί απαραβίαστους τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Δεν μπορεί πάντως κανένας να πει ότι η ικανότητα αυτού του κινήματος να ακυρώσει τη συνταγματική μεταρρύθμιση είναι κάτι το οποίο πρέπει να προσπεράσουμε. Είναι μοναδικό τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη: ένα εκπαιδευτικό κίνημα να ακυρώνει μια έτοιμη συνταγματική μεταρρύθμιση. Η ίδια η αριστερά, όμως, δεν μπόρεσε να αναδείξει αυτή την επιτυχία. Να κάνει μια παύση ένα Σαββατοκύριακο. Να το γιορτάσει. Να καλέσει σε πάρτι την κοινωνία μέσα στα πανεπιστήμια. Μπήκε σε μια διαδικασία συνέχισης των αγώνων με τις ίδιες ακριβώς μορφές για το νόμο-πλαίσιο. Η ΠΟΣΔΕΠ, που βρέθηκε πολύ κοντά στους φοιτητές, ίσως και λόγω αυτής της επιμονής, οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο.

 * Ομως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τους έφερε σε αυτή τη θέση. Ηδη νωρίτερα η μισή πανεπιστημιακή του δύναμη αποδέχτηκε το νόμο της Γιαννάκου.

- Υπάρχει ένα ερώτημα. Γιατί χάθηκαν τόσοι καθηγητές, οι οποίοι πήγαν με εκείνη την άποψη; Κι εδώ πέρα σας φέρνω ένα στοιχείο, το οποίο αναδείχνει ο Δημήτρης Σεβαστάκης στην «Ελευθεροτυπία» (9.12.09). Πρέπει να έχεις μια αριστερά εξεγερσιακή, αντισυστημική, οραματική, αλλά την ίδια ώρα πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να έχεις μια έμπρακτη και εμπράγματη αριστερά. Να παρεμβαίνεις και σε μικρές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο σήμερα. Αυτές θα πείσουν ότι δεν είναι ιδιοτελής η αριστερά, ότι είναι χρήσιμη, ότι θέλει, έχοντας ένα όραμα, κάθε μέρα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Θυμάμαι τις πιο καυτές μέρες του άρθρου 16. Οταν είχαμε τον Πολύδωρα να λέει ότι «είστε αντισυνταγματικό κόμμα», εμείς στα γραφεία της Κουμουνδούρου από το πρωί μέχρι το βράδυ κάναμε συσκέψεις, προκειμένου να διαμορφώσουμε λεπτομερειακά τις θέσεις μας για τον τρόπο εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο, την αναγέννηση του Λυκείου, τον αντι-νόμο πλαίσιο τον δικό μας. Αυτά, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να γίνουν κατάκτηση των οργανωμένων μας δυνάμεων και σε επίπεδο πολιτικό και σε επίπεδο συνδικαλιστικό. Ετσι ένας κόσμος, που είχε μια φιλοδοξία να φτιάξει ένα καλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο, να ωθείται στο άλλο στρατόπεδο, να συμπλέει με στοιχεία που ήταν προσανατολισμένα σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης.

Ο «εργατικός Δεκέμβρης»

** Μιλήσατε για τον επερχόμενο «εργατικό Δεκέμβρη». Υπάρχουν δομές στην κοινωνική οργάνωση των διαφόρων στρωμάτων αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούν να υποδεχτούν αυτόν τον εργατικό Δεκέμβρη, που αναμφίβολα έρχεται;

- ΄Οχι, δυστυχώς. Γίνεται ανοικτή συζήτηση για πρωτοφανή μέτρα ενάντια στον κόσμο της εργασίας και ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν έχουν προκηρύξει καν μια προειδοποιητική απεργία. Ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ το σκέφτονται. Πιστεύω με σαφήνεια ότι το «άρθρο 16» των ημερών που έρχονται είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Συνθήκη του Μάαστριχτ σε σχέση ακριβώς με την επερχόμενη έκρηξη του κόσμου της εργασίας και της ανεργίας.

* Δεν είναι λίγο μεταχρονολογημένη αυτή σας η πεποίθηση;

- Οχι. Εάν δείτε τις τοποθετήσεις μας στη Βουλή, σε όλα τα μεγάλα εργασιακά θέματα κατά τη διακυβέρνηση της Ν.Δ., ήταν κεντρικό ζήτημα το Σύμφωνο Σταθερότητας και το είχαμε αναδείξει πολύ έντονα με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ατυχώς, έχουμε μια βαριά κληρονομιά που έρχεται από τον ΣΥΝ, όταν είχε ταχθεί υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ επί Μαρίας Δαμανάκη. Τότε είχα διαφωνήσει. Ως ευρωβουλευτής ήμουν αντικομματικός, όλες οι τοποθετήσεις μου ήταν ενάντια στο Μάαστριχτ. Οι κυβερνητικές πολιτικές κινούνται ασφυκτικά μέσα στα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Η Ελλάδα γίνεται το θύμα της εκδικητικής μανίας των αγορών, όλων αυτών των αμαρτωλών στελεχών των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των Βρυξελλών που βρίσκονταν μπροστά στο απόσπασμα πριν από μερικούς μήνες. Ητανε για να κλειστούν στους ευρωπαϊκούς και τους παγκόσμιους Κορυδαλλούς και σήμερα παριστάνουν τους αξιολογητές και τους εισαγγελείς. Χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως πειραματόζωο. Βγάζουν τα απωθημένα τους. Κερδοσκοπούν. Ζητούν τον αποκεφαλισμό του εργαζόμενου και το ΠΑΣΟΚ σκύβει το κεφάλι. Με αυτή την έννοια, νομίζω, διαμορφώνονται συνθήκες για μια παλλαϊκή αντίδραση.

* Είναι πολύ εύκολο να αποδοθούν όλα στον μπαμπούλα της Ε.Ε. Ποιο ρόλο παίζει η εσωτερική διακυβέρνηση;

- Σε μία τελευταία του εκτίμηση ο οίκος Moody's έλεγε ότι η Ελλάδα είναι ο «αδύναμος κρίκος» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτόν τον όρο χρησιμοποιώ εδώ και δύο χρόνια. Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει έρθει στο κέντρο της διεθνούς δημοσιότητας απρόσμενα πολλές φορές. Με το άρθρο 16. Με τον Δεκέμβρη. Με το Βατοπέδιο. Με το δημοσιονομικό χρέος. Με τα ελλείμματα. Με τις πυρκαγιές. Είναι δύο κατηγορίες θεμάτων: Η μία έχει σχέση με την παθολογία της χώρας, οικονομική, θεσμική, οικολογική. Η άλλη, με τα κινήματά της. Ο Αλέν Μπαντιού είπε ότι ο Δεκέμβρης έφερε έναν άνεμο ελευθερίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ακριβώς λόγω αυτής της θέσης, δηλαδή να είμαστε ο πιο προβληματικός εταίρος, ο αδύναμος κρίκος και ταυτόχρονα να διαθέτουμε μια κινηματική ικανότητα, ίσως λόγω ιστορικής κληρονομικότητας, γινόμαστε μια χώρα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά μέσα στην Ευρώπη. Ειδικά η αριστερά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο μέσα στην Ευρώπη, στην αποδόμηση του Συμφώνου Σταθερότητας, που σημειωτέον κανείς δεν μπορεί πια να το υποστηρίζει φανατικά. Αυτό τι σημαίνει; ΄Οτι ξαναγυρνάμε σε μια κλειστή εθνική πολιτική; ΄Οχι. Σημαίνει ότι ακριβώς το πρόβλημα της Ελλάδας οφείλουμε να το κάνουμε ευρωπαϊκό, πρόβλημα όλου του ευρωπαϊκού κοινωνικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος και να λειτουργήσει ως καταλύτης για μια ριζική τομή στο θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας. ΄Οπως είχε πάει να γίνει με το γαλλικό «όχι» στο ευρωδημοψήφισμα. Γιατί δεν μπορεί η αριστερά να δεχτεί ότι αυτή την κρίση, που οφείλεται και στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, αλλά και -συμφωνώ εδώ μαζί σας- κυρίως στην ανικανότητα της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να λύσουν την κρίση από τη μεριά του κεφαλαίου εις βάρος της εργασίας. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Πιστεύω ότι και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ζούμε «τέλος εποχής». Μου έρχεται στο μυαλό η χρεοκοπία της χώρας στο τέλος του 19ου αιώνα. Συνοδεύτηκε από τυχοδιωκτισμούς και ήττες σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Τελικά ολοκληρώθηκε με την κατακρήμνιση όλης της πολιτικής τάξης της εποχής και με την ανάδειξη της αστικής τάξης ειδικά της διασποράς, ενώ τότε έκανε δυναμικά την εμφάνισή του και το οργανωμένο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα.

Η αριστερά και η Ευρώπη

* Υπάρχουν δύο διαφορετικές αρνητικές, ιδεολογικές τοποθετήσεις σε σχέση με την Ελλάδα στην Ευρώπη που είναι πολύ καθαρές. Η μία είναι του ΚΚΕ και η άλλη είναι του ΛΑΟΣ. Υπάρχει περιθώριο για τον ΣΥΡΙΖΑ να δώσει τη δικιά του νέα αυτόνομη εκδοχή;

- Στο χώρο της πολιτικής συναντάμε δύο πολωτικές προσεγγίσεις στην Ευρώπη. Η αρνητική, είναι αυτή που λέτε, του ΚΚΕ, υποκριτικά και του ΛΑΟΣ, που υποστηρίζει ότι δεν δίνουμε λόγο στην Ευρώπη, ότι τα ζητήματα λύνονται σε εθνικό επίπεδο, ότι πρέπει να γυρίσουμε στη δική μας αγορά, να γυρίσουμε στη δραχμή. Υπάρχει και η κυρίαρχη άποψη, την οποία υιοθετεί η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, και διεισδύει ακόμα και στην αριστερά, η οποία λέει ότι η Ευρώπη θέτει τα όρια μας. Πρέπει να σεβόμαστε ως ιερές τις κεντρικές επιλογές της Ε.Ε. και να προσπαθούμε να είμαστε πιο πειθαρχικοί, πιο σκληροί με την εργασία, πιο νοικοκύρηδες. Καμιά από αυτές τις γραμμές δεν είναι η γραμμή της ριζοσπαστικής αριστεράς. Πολλά ζητήματα κεντρικά έχουν φύγει εκτός συνόρων εδώ και αιώνες, και αυτό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις με την ολοκλήρωση. Δεν μπορούν παρά να λυθούν σε επίπεδο ευρωπαϊκό, αν όχι πλανητικό. Κι αν αυτά δεν λυθούν σε αυτή τη διάσταση, τότε το πλοίο με την εθνική σημαία δεν θα φθάσει ποτέ σε ασφαλές λιμάνι. Ακόμα και μια λαϊκή προοδευτική επιλογή σε μια χώρα θα προσκρούει σε συγκεκριμένα όρια. Τι σημαίνει αυτό; Οτι περνάς στην κυρίαρχη άποψη; ΄Οχι. Σημαίνει ότι εσύ είσαι συγκρουσιακός με τις επιλογές. Σημαίνει ότι δίνεις μεγάλο βάρος στους κοινούς αγώνες σε υπερεθνικό επίπεδο. Σημαίνει ότι τους στόχους σου προσπαθείς να τους κάνεις ευρωπαϊκούς στόχους. Μ' αυτή την έννοια, όταν θέτω το θέμα του Συμφώνου της Σταθερότητας είναι γιατί δίνει τη δυνατότητα σε μια χώρα που είναι σε ακραία κατάσταση να προκαλέσει αλλαγές, οι οποίες μπορούν να βρουν στήριξη και να βιωθούν θετικά και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.

* Θεωρείτε πιθανό να οδηγήσει αυτή η κρίση του «τέλους εποχής» σε εθνικιστική αναδίπλωση την ελληνική πολιτική τάξη, σε συνδυασμό με την ανάδειξη του Σαμαρά; Να γίνουν στόχος, δηλαδή, οι μετανάστες ή τα γειτονικά κράτη για να ξεπεραστούν εσωτερικά προβλήματα;

- Πιστεύω ότι οι κυρίαρχες τάξεις στο ουσιαστικό επίπεδο, που είναι το οικονομικό, δεν θα το κάνουν. Είναι ήδη διασυνδεμένες τόσο πολύ με τις ευρωπαϊκές οικονομικές δομές, τη διασυνοριακή διάσταση του κεφαλαίου και την εξειδίκευση που έχουν, ως μια επιθετική αιχμή στο χώρο των Βαλκανίων που δεν θα το κάνουν. Είναι κλητήρες και ελάχιστες φορές εταίροι. ΄Ομως μπορεί να συμβεί σε πολιτικό επίπεδο, να καλλιεργηθεί δηλαδή η εθνική φοβία και να προταθεί μια «εθνική αναγέννηση». Ενδεχομένως αυτό θα το δούμε όχι μόνο στο ΛΑΟΣ αλλά και στη Ν.Δ. του Σαμαρά, ο οποίος το έχει δοκιμάσει. Είχε δοκιμάσει τη σκληρή δόση της πατριδοκαπηλίας, αλλά ενδεχομένως από την «ηρωίνη» περάσει τώρα στο «χασίς», σε πιο μαλακή ουσία, που θα τον κάνει πιο αξιόπιστο στον ευρωπαϊκό χώρο και θα του δίνει τη δυνατότητα να κάνει τη δημαγωγία του με τις κόκκινες κίτρινες γραμμές.

* Στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής έχετε διανύσει κι εσείς προσωπικά και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τόξο από μια φάση «εθνικής αντιπολίτευσης» έως σήμερα.

- Συμφωνώ. Στην προσωπική βάση που το θέσατε, υπάρχει μια πορεία. Δεν είναι μόνο στα εθνικά θέματα. Εγώ θα διευρύνω το «κατηγορητήριό» σας. ΄Ημουν στο κομμουνιστικό κίνημα και ζήσαμε την άδοξη κατάρρευση του παγκόσμιου σοσιαλιστικού εγχειρήματος. Υπήρξαν διεργασίες, υπήρξαν δοκιμές, υπήρξαν αναζητήσεις, αστοχίες και ευστοχίες σε μια πολιτικά κατακλυσμιαία εποχή. Αυτή η διεργασία συνεχίζεται. ΄Οσα λέω σήμερα δεν θεωρώ δεδομένο ότι θα τα υποστηρίζω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μετά από δύο χρόνια. Σημασία έχει να κάνεις «μετεπικοινωνία». Να προσεγγίζεις κριτικά την ίδια τη δική σου επικοινωνία. ΄Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ναι έχει ένα εύρος τέτοιο. Επειδή παραμένει ως μία συνάθροιση, κυρίως σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής γραμμής, συνιστωσών, δεν τολμάει να θίξει τα ζητήματα τα δύσκολα. Γι' αυτό οφείλει να γίνει ένας χώρος δημοκρατικός σε ταχύτατο διάστημα, αν θέλει να επιβιώσει. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες τα μέλη του θα κάνουν επιλογές. Θα αποφασίζουν αν είμαστε υπέρ ή κατά του σχεδίου Ανάν, αν είμαστε με αυτή την κόκκινη γραμμή ή με την άλλη στη σχέση μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και ποιες θέσεις έχουμε απέναντι στην Τουρκία.

Στο «καθαρτήριο» της βάσης

* Δηλώσατε πριν από λίγες μέρες την ιδιότητα «μέλος του ΣΥΡΙΖΑ». Μέλος του ΣΥΝ δηλώνετε;

- Για μένα η περίοδος Συνασπισμού, με τις όμορφες και δύσκολες στιγμές της, έχει ολοκληρωθεί. Προσωπικά ούτε οι ομαδοποιήσεις ούτε οι ισορροπίες ούτε ο κομματικός κομφορμισμός μπορούν πια να με εκφράσουν. Φοβάμαι ότι η κρίση στο ΣΥΝ έχει γίνει ήδη κρίση σε όλο το κοινό εγχείρημα. Η Ανανεωτική πτέρυγα κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ως αναχρονιστικό. ΄Εχει όμως την ευθύνη στην υπερνομαρχία, στον μητροπολιτικό χώρο της πρωτεύουσας, όπου ζει η μισή Ελλάδα. Σας ρωτάω: Ποιες ανανεωτικές προτάσεις, γνωρίζετε; Ποιες ανανεωτικές ιδέες; Ποια ανανεωτικά εναλλακτικά σχέδια; Θεωρώ πως ο θάνατος του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, με τον οποίο είχαμε μια εγγύτητα, που ήρθε μετά από απόσταση, μια φιλία μετά από αντιπαλότητα, υπήρξε ορόσημο. Στο αριστερό ρεύμα υπάρχουν περισσότερο ισορροπίες, παρά πολιτική. Φτάνουμε πια σε παράλογα σημεία. Στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν όλοι κάτι πολύ απλό: μέλη γίνονται όσοι το ζητούν. Εξαίρεση ο ΣΥΝ, που διαφωνεί και θέλει να είναι μέλη αυτοδικαίως όσοι είναι και μέλη των συνιστωσών. Και όμως το ένα τρίτο στον ΣΥΝ, οι ανανεωτικοί, δηλώνει ότι δεν θα γίνει μέλος. Κατάσταση Ιονέσκο. ΄Αχρηστες έριδες. Ιερογλυφικά για την κοινωνία. Περιττό, εντελώς περιττό, κλίμα παρακμής. Ο ΣΥΝ έχει εξαιρετικά αξιόλογο κόσμο και εύχομαι να βρει τον δρόμο που του αξίζει.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ, τελικά, ποια μορφή πρέπει να έχει;

- Τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν τον βλέπω ως κόμμα. Φοβάμαι τις ετικέτες. ΄Οταν βάζεις μια ετικέτα κάπου, βιάζεις ένα ζωντανό οργανισμό να προσαρμοστεί στους κανόνες της. Βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα καινοτόμο, πρωτότυπο, πρωτοποριακό εγχείρημα. Μέχρι πριν ένα χρόνο ήτανε το καμάρι της αντικαπιταλιστικής Ευρώπης. Τον βλέπω ως ένα χώρο σε εξέλιξη. Δεν χρειάζεται να μπει σε καλούπια. Είναι ένας χώρος που θέλει δημοκρατία, θέλει συμμετοχή των μελών, θέλει αναγνώριση της ιδιότητας του μέλους, θέλει τοπικές και κλαδικές κινήσεις, οι οποίες θα έχουν πλήρη ευθύνη για το χώρο τους, θέλει οριζόντια συνεργασία, θέλει σώματα αντιπροσώπων με πλήρη ευθύνη να εκλέγουν την ηγεσία του και να επιλέγουν τις κατευθυντήριες γραμμές για τα χρόνια που έρχονται. Με την ομιλία μου στη Συνδιάσκεψη έκλεισα από την πλευρά μου όλα τα ερωτήματα που έρχονταν από το παρελθόν. Ομολογώ ότι αισθάνθηκα ήρεμα με τη θερμή ανταπόκριση που είχε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για καιρό σε ένα σταυροδρόμι. Αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι να προχωρήσει μια συσπείρωση δυνάμεων και προσώπων, από τη βάση και την ηγεσία με ενδιαφέρον για θετικές δράσεις, που συνηχούν οι ανησυχίες και οι προσδοκίες τους, που έχουν πίστη στο εγχείρημα της ριζοσπαστικής αριστεράς, ώστε να διασωθεί το εγχείρημα. Να αποκτήσει πάλι δυναμισμό, αυτοπεποίθηση, εκτίμηση μέσα στην κοινωνία. Να επανακτήσει το αξιακό του φορτίο, το ηθικό πλεονέκτημα και να προχωρήσει σε αιχμηρές πρωτοβουλίες που θα τον ξαναφέρουν πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

* «Απλό μέλος» ή de facto ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ; Κάποιοι σας κατηγορούν για βοναπαρτισμό.

- Πιστεύω ότι χρειαζόμουν αυτή την περίοδο «απομάκρυνσης». Για μένα έγινε το αντίθετο από τον Δάντη, όπου από το καθαρτήριο πας στον παράδεισο. Εγώ από τον παράδεισο της ηγεσίας πήγα στο καθαρτήριο. Μου δόθηκε όμως η δυνατότητα, στο διάστημα αυτό, να καταλάβω ότι υπάρχει ένας κόσμος με ανησυχίες, με ερωτηματικά, με κριτικές από τον οποίο είχα τις αποστάσεις μου όχι από σνομπισμό, δεν είναι τέτοια η αντίληψή μου, πες από φόρτο εργασίας. ΄Ηρθε λοιπόν ένας σύντροφος του ΣΥΡΙΖΑ και μου είπε: «αυτό που χρειαζόσουν για να πας ακόμα πιο πέρα ήταν να ταπεινωθείς». Με αυτή την έννοια, θα έλεγα ότι οι σχέσεις μέλους-ηγέτη είναι υπό ερωτηματικό για μένα. Προβληματίζομαι και δεν το έχω απαντήσει ακόμη.

Zen Comix: All Along The Watchtower

από έναν φίλο over the Atlantic τον Zen Comix (thankx a lot!)

ένα μικρό απόσπασμα από το πολιτικό comix του, που συνεχίζεται σε όλο το blog. Εδώ ζητείται η πόσθη(!) του Obama...

Zen Comix: All Along The Watchtower

Αποτυχία η Κοπεγχάγη, no seal no deal, πολλές αντιδράσεις για τη συμφωνία της καταστροφής

Οι αντιδράσεις για το κείμενο της Κοπεγχάγης από το ΑΠΕ ΜΠΕ.

Φουρτούνες στην κυβέρνηση για την εθελούσια έξοδο

ΑΥΓΗ
Ζαγάρας Κ. Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/12/2009

Μείζον ενδοκυβερνητικό πρόβλημα προέκυψε μετά τις ανακοινώσεις του διευθύνοντα συμβούλου του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά, Γ. Ανωμερίτη, με βάση τις οποίες ο ΟΛΠ και το ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνουν το βάρος του ποσού των 90 εκ. ευρώ για να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή η παραχώρηση του εμπορικού λιμανιού. Κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης αντιδρούν στα σχέδια Ανωμερίτη, ενώ η συζήτηση για το όλο ζήτημα ξεφεύγει από τα πραγματικά δεδομένα, που είναι η ίδια η σύμβαση παραχώρησης του λιμανιού στην Cosco. Την ίδια στιγμή, κερδισμένη βγαίνει η off shore εταιρεία, καθώς το ελληνικό Δημόσιο καλείται να επωμιστεί το κόστος της εθελουσίας, αντί της ίδιας. “Εξωφρενική” χαρακτήριζαν χθες υπουργοί της κυβέρνησης την επιλογή να αναλάβει το Δημόσιο το κόστος της εθελουσίας. Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ, Γ. Ανωμερίτης, προσπαθούσε με διαδοχικές συνεντεύξεις να αποποιηθεί των ευθυνών του και της κυβέρνησης, η οποία δεν προχώρησε στην ακύρωση -όπως δεσμευόταν προεκλογικά- της σύμβασης. “Υποκριτική” χαρακτηρίζουν τη στάση της κυβέρνησης οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης και Θ. Δρίτσας, ενώ ο πρόεδρος της Ένωσης Λιμενεργατών ΟΛΠ Γ. Νουχουτίδης τόνισε στην “Α” ότι οι εργαζόμενοι επισήμαναν από την πρώτη στιγμή ότι "πρόκειται για καταστροφική σύμβαση εις βάρος του Δημοσίου".

Αντιδρούν Λοβέρδος - Διαμαντοπούλου

Στην ίδια γραμμή με τον υπουργό Εργασίας, Α. Λοβέρδο, που δήλωσε ότι “τα ταμεία δεν έχουν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ” και τον υφυπουργό Απασχόλησης, Γ. Κουτρουμάνη, η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, χαρακτήρισε (Flash) “εξωφρενική” την εθελούσια και έριξε την ευθύνη στη Ν.Δ. Παράλληλα, υποστήριξε ότι “η κυβέρνηση βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση”, καθώς, όπως πρόσθεσε, “δεν μπορείς να πεις ότι από τη μία δέχομαι τη συνέχεια της σύμβασης, από την άλλη να πεις δεν δέχομαι αυτά που αποφασίστηκαν για τους εργαζόμενους”. Ο Γ. Φλωρίδης επίσης είπε (9,84) ότι "δεν είμαι ενθουσιασμένος με αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης" στο ζήτημα των εργαζομένων.

Σύμβαση και εθελουσία πάνε μαζί "

Αν θέλουμε τη σύμβαση παραχώρησης με την Cosco, πρέπει να εφαρμοστεί και η εθελουσία", ανέφερε χθες (Flash) ο Γ. Ανωμερίτης, που στη συνέχεια προχώρησε σε ανακοίνωση σχετικά με τις δηλώσεις των υπουργών. Στην ανακοίνωση ο πρόεδρος του ΟΛΠ χαρακτηρίζει “ανακριβή” όσα αναφέρονται ως οικονομικά μεγέθη και υποστηρίζει ότι “η εφαρμογή των διατάξεων του νόμου για την εθελούσια έξοδο από τον ΟΛΠ σήμερα δεν αποτελεί προϊόν διαπραγματεύσεων μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης ΟΛΠ, αλλά εφαρμογή διατάξεων νόμου, τον οποίο ψήφισε το 2008 η προηγούμενη κυβέρνηση”. Επίσης αναφέρει ότι “το κόστος εθελουσίας βαρύνει τον ΟΛΠ” και συμπληρώνει ότι “η εθελουσία δεν αφορά τους '300' λιμενεργάτες, αλλά το σύνολο του προσωπικού, το οποίο θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει δικαίωμα (ηλικία, ένσημα) σύνταξης”.

Γ. Νουχουτίδης: Να αναλάβουν τις ευθύνες τους ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ.

“Να αναλάβουν τις ευθύνες τους” κάλεσε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την προηγούμενη της Ν.Δ. ο Γ. Νουχουτίδης. Μιλώντας στην “Α” χαρακτήρισε “ισορροπημένη” τη συμφωνία ΟΛΠ - εργαζομένων, η οποία, όπως είπε, “δεν δίνει ούτε 1 ευρώ σε αυτούς που αποχωρούν με εθελουσία, αντίθετα αγοράζει τα ένσημα που είναι απαραίτητα να συμπληρώσει κάποιος για να βγει στη σύνταξη”. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι “μέσω των συλλογικών συμβάσεων και των νόμων εξασφαλίζεται η εργασία στους νέους εργαζόμενους”.

Κατάργηση της σύμβασης

“Απολύτως ασύμφορη και καταστροφική για το δημόσιο συμφέρον” χαρακτηρίζουν, σε κοινή τους δήλωση, τη σύμβαση παραχώρησης του εμπορικού λιμανιού του Πειραιά στην Cosco, οι Π. Λαφαζάνης και Θ. Δρίτσας. “Γνωρίζαμε καλά απ' την αρχή και το έχουμε καταγγείλει ότι με τις νομοθετικές ρυθμίσεις της Ν.Δ. με τις οποίες προετοιμάστηκε η παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco, ο ΟΛΠ και το ελληνικό Δημόσιο, συμπεριλαμβανομένου του ΙΚΑ και άλλων ασφαλιστικών ταμείων, θα δέχονταν μια τεράστια επιβάρυνση για χάρη της Cosco. Την ίδια στιγμή, ο ΟΛΠ μέσω της εθελουσίας εξόδου και των μετατάξεων θα στερείτο εργατικού δυναμικού είτε υψηλής επιστημονικής κατάρτισης είτε πολύτιμης ειδικής εμπειρίας", αναφέρουν οι δυο βουλευτές. Παράλληλα, υπογραμμίζουν ότι η επιβάρυνση του ΙΚΑ και του Δημοσίου “μόνο με έναν τρόπο αποτρέπεται. Με την κατάργηση της σύμβασης

Φαντασιώσεις...

η Ανανέωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας

Γράφω με ένα πληκτρολόγιο, που έχει χαλασμένο το ερωτηματικό. ΄Οπου αυτό χρειάζεται βάζω τρεις τελείες.
Μια πολιτική που φτιάχνεται χωρίς διάλογο ανάμεσα στη σκέψη και τη δράση, πολιτική δεν είναι. Σε αφήνει σε κατάσταση πολιτικής αβεβαιότητας, ιδεολογικής αφασίας και συνοδοιπορίας με τον εγχώριο σταλινισμό. ΄Οσοι ανέλαβαν την ανασυγκρότηση του χώρου της ανανέωσης, περιφρονούν όσες δυνάμεις έχουν αποσπαστεί από το μαγνητισμό ενός ένδοξου παρελθόντος και από τη νωχέλεια του δογματισμού. Ανανεώνουν κάθε φορά, όσα οι ίδιοι και μόνον αυτοί, θεωρούν ανανεώσιμα και ανανεωτέα.
Χωρίς διάλογο με τον κόσμο, στον οποίο θα ανακοινώσουν απλώς τα ανανεωθέντα.
Χωρίς να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους την πραγματικότητα των κοινωνικών κινημάτων και το κοινωνικό έδαφος που οφείλει η Αριστερά να γονιμοποιήσει.
Χωρις φαντασία για να πολιτικοποιήσει η Αριστερά τις τεράστιες καπιταλιστικού χαρακτήρα κοινωνικές αλλαγές.
Χωρίς περιέργεια να ακούσει τη φωνή των κοινωνικών αγώνων.
Χωρις περίσκεψιν, χωρίς λύπην χωρις αιδώ.
Κυρίως το τελευταίο: Υπακούν στο θεσμικό ρόλο που επιβλήθηκε εκβιαστικά στην Αριστερά μεταπολιτευτικά. Χάνουν έτσι την ευκαιρία να δημιουργήσουν κίνημα ιστορικής προοπτικής, κίνημα με απελευθερωτική προοπτική από τα δεινά του καπιταλισμού. Κατασπαταλούν τις δυνάμεις που μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα Αριστερά, σύγχρονη με την εποχή της, πιο εικονοκλαστική, λιγότερο θρήσκα. Για τριανταπέντε χρόνια φορτώνουν τα λάθη και τις αστοχίες στους τρίτους, στους κακούς. Η ιστορική Ανανεωτική Αριστερά συνέβαλε καθοριστικά και αποφασιστικά στη διαμόρφωση της σημερινής καπιταλιστικής αστικοδημοκρατικής ολοκλήρωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών είναι μια ελπίδα. ΄Η μήπως ήταν...

blogosferix

Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη

το video από την Human Rights Watch
από τη σελίδα : http://www.hrw.org/en/video/2009/10/09/no-refuge-migrants-greece

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη

Η Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη βρίσκει φέτος την κυρίαρχη ελίτ της Ε.Ε. αλλά και τις πιο πολλές κυβερνήσεις των κρατών-μελών της, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα, να πρωτοστατούν περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά στην οικοδόμηση μιας σιδερόφρακτης «Ευρώπης – φρούριο», δηλαδή ενός απέραντου διασυνοριακού τείχους - αποτελούμενου από μια πλειάδα κατασταλτικών μηχανισμών στρατιωτικού τύπου όπως η περίφημη FRONTEX - που να διαχωρίζει με στεγανά την ευρωπαϊκή ήπειρο από τον τρίτο κόσμο, την ίδια στιγμή που πριν από ένα μήνα οι ίδιες κυβερνήσεις πανηγύριζαν υποκριτικά για την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Τα ναρκοπέδια του θανάτου, οι άτυπες επαναπροωθήσεις, οι αυξανόμενοι πνιγμοί στο Αιγαίο, τα πογκρόμ της Αστυνομίας στις φτωχογειτονιές, η ραγδαία κλιμάκωση των περιστατικών ρατσιστικής βίας με πρωτεργάτες είτε αστυνομικά όργανα είτε εγκληματίες ακροδεξιούς τραμπούκους - μέλη φασιστικών συμμοριών που δρουν ανενόχλητες, καθώς και η βάρβαρη και στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστών/ τριών από τους εργοδότες συνθέτουν το μακάβριο και μεσαιωνικό πάζλ της ελληνικής «μεταναστευτικής πολιτικής», που στηρίζεται στη φοβική προσέγγιση, στην απώθηση και στον αποκλεισμό, ξεχνώντας ότι οι μετανάστες / τριες δημιουργούν πλούτο στις κοινωνίες υποδοχής ,ακριβώς επειδή έχουν οδηγηθεί σε αυτές από την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους Έλληνες πολίτες να σταθούν στο πλευρό των φτωχών ανθρώπων της παγκόσμιας εργατικής τάξης, που αναζητούν ένα ασφαλέστερο και πιο ευνοϊκό μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους, επιθυμώντας μάλιστα να εργαστούν σκληρά γιʼ αυτό. Διότι είναι πλέον αποδεδειγμένο και από επιστημονικές έρευνες ότι όταν τους δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουν επί ίσοις όροις τις ικανότητές τους, η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών / τριών συνιστά μέγιστο ανυπολόγιστο κέρδος για την κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει κάθε μετανάστη και μετανάστρια ξεχωριστά, γιατί με την ενεργό παρουσία τους στην Ελλάδα συμβάλουν καθοριστικά στην εδραίωση μιας ανοιχτής πολυπολιτισμικής κοινωνίας και στο γκρέμισμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων, και με αφορμή τη φετινή επέτειο διαβεβαιώνει τις πολυάριθμες κοινότητες μεταναστών στη χώρα μας ότι θα συνεχίσει να αντιστέκεται στο πρωτοφανές κύμα ιδεολογικής μισαλλοδοξίας που μετά τις ευρωεκλογές εξαπέλυσαν μεθοδικά η Δεξιά και η Ακροδεξιά, αλλά και να ασκεί κριτική στις παλινωδίες, ατολμίες και δειλίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αγωνιζόμενος με συνέπεια για την προώθηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών/ τριών (όπως αυτόματη απόκτηση ιθαγένειας με τη γέννηση, κοινωνική ένταξη, διδασκαλία της μητρικής γλώσσας, κατάργηση των αυστηρών προϋποθέσεων που εμποδίζουν τη ανανέωση αδειών διαμονής, δικαίωμα ψήφου στις εκλογές, κατάργηση των κλειστών κέντρων κράτησης και της συνοριοφυλακής, μαζικές νομιμοποιήσεις μέσα από μια πάγια, διαρκή και ανοιχτή διαδικασία, κλπ). Ταυτόχρονα, θα συνεχίσει να παλεύει για την αναβάθμιση των λαϊκών γειτονιών και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν Έλληνες και μετανάστες στις περιοχές που γκετοποιούνται από τις πολιτικές εγκατάλειψης και υποβάθμισης του δικομματισμού και μέσα από τα φαινόμενα αυτά ενισχύονται η ξενοφοβία κι ο ρατσισμός.

Το ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ συμμετέχει στην «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ», που γιορτάζεται στις 18/12, με σειρά εορταστικών εκδηλώσεων,
την Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου 2009, στον πεζόδρομο της οδού Ιακώβου Δραγάτση (απέναντι από τη πλατεία Κοραή) στο κέντρο του Πειραιά.
Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν από τις 10 το πρωί και θα διαρκέσουν ως τις 6 το απόγευμα
και περιλαμβάνουν :
· Δρώμενο «επί τόπου ανοιχτού μαθήματος» με μαθητές και δασκάλους του σχολείου.
· Συζητήσεις, προβολές και διανομή έντυπου ενημερωτικού υλικού σχετικά με το έργο και τις δράσεις του σχολείου.
· D.J. set με ελληνική μουσική και μουσικές από τις χώρες προέλευσης των μαθητών του.
Για το σκοπό αυτό θα στηθεί ειδικά διαμορφωμένο περίπτερο στον πεζόδρομο της οδού Ιακώβου Δραγάτση όπου θα υπάρχει έντυπο υλικό, αλλά και κάρτες και ημερολόγια για τις γιορτές, για την οικονομική ενίσχυση του Σχολείου.
Υπενθυμίζουμε ότι,
Το ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ αγωνιζόμενο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και την ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία λειτουργεί φέτος για πέμπτη συνεχή χρονιά, σε εθελοντική βάση ,προσφέροντας στους ξένους συμπολίτες μας δωρεάν μαθήματα της ελληνικής γλώσσας.
Ευχόμαστε το 2010 να ξημερώσει με ειρήνη, ελπίδα και ψωμί
για όλο τον κόσμο
http://asmpeiraia.blogspot.com/ ανοιχτό σχολείο μεταναστών Πειραιά

άλλοι σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.ksm.gr/ Κυριακάτικο σχολείο μεταναστών

http://www.migrant.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=greek ελληνικό φόρουμ μεταναστών

http://www.migrants.gr/  migrants in greece

http://xorissynora.msf.gr/ γιατροί χωρίς σύνορα

http://odromos.wordpress.com/ ένα ελληνοαλβανικό blog

http://www.synigoros.gr/allodapoi/index.htm ο συνήγορος του μετανάστη

http://www.imepo.gr/Home.aspx?C=2  ινστιτούτο μεταναστευτικής πολιτικής

http://www.unhcr.gr/ ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες

http://www.echr.coe.int/ECHR/homepage_en ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων

http://www.proasyl.de/ γερμανικό site για τους πρόσφυγες

Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios, "El Libertador" από τον Νίκο Εγγονόπουλο

Ο Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ υ Παλάσιος, ηγέτης στον αγώνα για ανεξαρτησία για τις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, το Εκουαδόρ, το Περού, τον Παναμά και τη Βολιβία.
Στις 6 Αυγούστου 1825, στη Συνέλευση του Άνω Περού, δημιουργήθηκε η Δημοκρατία της Βολιβίας. Ο Μπολίβαρ έγινε ένας από τους λίγους ανθρώπους από τους οποίους μια χώρα έχει πάρει το όνομά της. Το σύνταγμα αντανακλούσε τις επιρροές που είχε στην πολιτική σκέψη του Μπολίβαρ ο Γαλλικός και Σκοτσέζικος Διαφωτισμός, καθώς και οι Έλληνες και Ρωμαίοι κλασικοί συγγραφείς. Πέθανε μετά από οδυνηρή μάχη με τη φυματίωση, στις 17 Δεκεμβρίου 1830 στην Κίντα δε Σαν Πέδρο Αλεχαντρίνο", στη Σάντα Μάρτα στην Κολομβία.

Το ποίημα του Εγγονόπουλου:

thanx to scribd, issuu και Βικιπαίδεια.

Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί "... Κ΄ ύστερα σαν πεθάνω θ΄ανεβώ κι΄απ΄τους αγγέλους πιο ψηλά/Κι αυτό που δε μπορείς να φανταστείς, αυτό θα γίνω." *

Ο Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί, ο Μεβλανά ο Εξαίσιος κατά τον Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο, ή κατά λέξη "ο Δάσκαλός μας Τζελαλουντίν ο Ρωμηός", γεννήθηκε στο Μπάλχ της Βακτριανής, σημερινό Αφγανιστάν, το 604 της Εγείρας (1207 μ.Χ). Η οικογένειά του, μαζί με άλλες οικογένειες σούφι, υπέστη διωγμούς και ύστερα από πολλές περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Εκεί, στο Σουλτανάτο του Ρουμ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Δίδαξε και έγραψε κυρίως στην περσική γλώσσα και τα έργα του εκτιμήθηκαν τόσο ώστε να αποκαλούνται Κοράνι στη γλώσσα Πεχλεβί. Τα ποιήματά του είναι μυστικιστικά και ερωτικά (γκαζέλ) και βρίσκονται στα βιβλία του Μαθναβί ί Μαναβί, Φίχι Μά Φίχι, Ντιβάν ἰ Σάμς ἰ Ταμπρίζ.  Ίδρυσε το τάγμα των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων (Τάγμα των Μεβλεβί, Μεβλεβί Ντερβίς). Η διδασκαλία του καλούσε ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη, θεωρώντας ότι ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας. Όταν πέθανε, στις 17 Δεκεμβρίου του 1273, άνθρωποι από πέντε διαφορετικές πίστεις και θρησκείες ακολούθησαν τη νεκρική πομπή του. Η νύχτα της ταφής ονομάστηκε Σεμπούλ Αρούζ (Sebul Arus), δηλαδή Νύχτα της Ένωσης. Από τότε οι Μεβλεβί Ντερβίς κράτησαν αυτή την ημερομηνία ως γιορτή.

Ο ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ
Κάποιος χτύπησε την πόρτα του Πολυαγαπημένου. Μια φωνή ρώτησε: "Ποιος είναι;" "Εγώ", απάντησε ο επισκέπτης. Τότε η φωνή είπε: "Δεν υπάρχει εδώ χώρος για μένα και για σένα". Κ' η πόρτα έμεινε κλειστή. Ύστερα από χρόνια μοναξιάς και στερήσεων, ο άνθρωπος ξαναπήγε και χτύπησε την πόρτα του Πολυαγαπημένου. Η φωνή ρώτησε: "Ποιος είναι;" "Εσύ", απάντησε ο επισκέπτης. Κ΄η πόρτα άνοιξε.

ΚΑΙ ΑΓΑΠΩΜΕΘΑ
(απόσπασμα από ερωτικό ποίημα γραμμένο απὀ τον Ρουμί στα ελληνικά.
Δεν αποκλείεται άλλωστε ο Ρουμί να ήταν ελληνικής καταγωγής)
...Και αγαπώμεθα
Κι από εκείνο είναι καλή η ζωή μας
Γιατί(;) γύρισες γιατί φόρμισες
Πέμε τι πάσχεις (;) πέμε τι χάσης
Έλα καλή μου έλα Σάχη μου
Χαράν δεν δίδεις δώσε μας άνεμον
Που διψά πίνει που πονεί λαλεί
Μη δεν τσακίση καλή το γυαλί.

*ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ
Έχω πάλι και πάλι μεγαλώσει σα χορτάρι.
Έχω την εμπειρία εφτακόσιων εβδομήντα σαπισμάτων.
Πέθανα στο βασίλειο των μετάλλων κι έγινα φυτό.
Πέθανα στο βασίλειο των φυτών κι έγινα χτήνος.
Πέθανα στο βασίλειο των χτηνών κι έγινα άνθρωπος.
Λοιπόν γιατί να φοβηθώ αφανισμό μέσα στο θάνατο;
Κι όταν πεθάνω τούτη τη φορά
Φτερά θα μου φυτρώσουνε και θα πετώ σαν τους αγγέλους.
Κ΄ύστερα σαν πεθάνω θ΄ανεβώ κι΄απ΄τους αγγέλους πιο ψηλά
Κι αυτό που δε μπορείς να φανταστείς, αυτό θα γίνω.

τα στοιχεία και τα ποιήματα από το βιβλίο του Γιάννη Υφαντή  Μυστικοί της Ανατολής και από την Βικιπαίδεια.

Απαγόρευση του DTP: "Nεκροταφείο πολιτικών κομμάτων" η Τουρκία, σύμφωνα με τον Ερντογάν

ALTERGLOBAL

Κλίμα σύγχυσης και βίας επικρατεί στην Τουρκία μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας για απαγόρευση του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (DΤΡ). Αποφασίστηκε επίσης η δήμευση των περιουσιακών στοιχείων του κόμματος  και απαγορεύτηκε η ενασχόληση με την πολιτική σε δύο βουλευτές και 35 στελέχη μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του κόμματος Ahmet Türk και η Λειλά Ζάνα, της πρώτης γυναίκας βουλευτίνας κουρδικής καταγωγής του τουρκικού Κοινοβουλίου, η οποία εξελέγη το 1991, και στην οποία το 1995 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απένειμε το Βραβείο Ζαχάρωφ για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι η χώρα έχει γίνει «νεκροταφείο πολιτικών κομμάτων», τα οποία θέτουν εκτός νόμου τα δικαστήρια.

« Τα πολιτικά κόμματα δεν πρέπει να απαγορεύονται », είπε ο κ. Ερντογάν, απαντώντας ουσιαστικά στους κεμαλιστές δικαστές, τους ίδιους που το 2008 είχαν επιχειρήσει να θέσουν εκτός νόμου και το δικό του, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). «Δεν παρανομούν τα πολιτικά κόμματα. Την παρανομία την κάνουν φυσικά πρόσωπα και θα πρέπει να καταδικάζονται αυτά και όχι τα κόμματα. Διότι εσείς μπορείτε να κλείνετε ένα κόμμα αλλά στη συνέχεια ιδρύεται ένα άλλο και με τις αποφάσεις αυτές δεν μπορούμε να πούμε ότι γίνονται βήματα θετικά από πλευράς δημοκρατίας », είπε ο τούρκος πρωθυπουργός, αναφερόμενος στη δικαστική απόφαση που επιχειρεί να τινάξει στον αέρα τις προσπάθειες της κυβέρνησής του να ρίξει γέφυρες στους Κούρδους.

Εντωμεταξύ "αγανακτισμένοι πολίτες" δολοφόνησαν δύο Κούρδους διαδηλωτές στην πόλη Μους της νοτιανατολικής Τουρκίας, οι οποίες φέρεται να διαπράχθηκαν από ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών», αν και μέχρι στιγμής δεν έχουν διευκρινιστεί επακριβώς οι συνθήκες του περιστατικού.

Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, Κούρδοι διαδηλωτές έριξαν πέτρες και βόμβες μολότοφ σε καταστήματα και κατοικίες, με αποτέλεσμα ένας από τους καταστηματάρχες, το κατάστημα του οποίου είχε πιάσει νωρίτερα φωτιά, να πυροβολήσει εναντίον τους, σκοτώνοντας δύο από αυτούς και τραυματίζοντας άλλους εννιά.

Ο δήμαρχος της πόλης, Ερντογάν Μπεκτάς, δήλωσε πως ο συγκεκριμένος καταστηματάρχης έσβησε την πυρκαγιά στο κατάστημά του, που προκλήθηκε από βόμβα μολότοφ των διαδηλωτών, αλλά όταν δέχθηκε δεύτερη εμπρηστική επίθεση «πήρε το όπλο του και άρχισε να πυροβολεί»...

Καταγγελίες για παρόμοιο περιστατικό με πυροβολισμούς κατά Κούρδων διαδηλωτών από «αγανακτισμένους πολίτες» στην περιοχή Ντολάμπντερε, στο Πέρα της Κωνσταντινούπολης, έγιναν και την περασμένη Κυριακή. Συγκεκριμένα, ομάδα Κούρδων, που διαδήλωνε κατά της απαγόρευσης του DTP ρίχνοντας πέτρες και βόμβες μολότοφ, δέχθηκε ξαφνικά τα άσφαιρα πυρά τριών ανδρών. Στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV εμφανίστηκε χτες ένας από τους δράστες της ένοπλης εκείνης επίθεσης, ο οποίος αποκάλυψε ότι πριν από τα επεισόδια κάποιοι του προσέφεραν ένα όπλο και πεντακόσιες λίρες (περίπου 250 ευρώ), ζητώντας του να πυροβολήσει τους διαδηλωτές. "Είμαι οδοκαθαριστής και φτωχός και δεν με ενδιαφέρει η πολιτική. Κοιτάω μόνο την τσέπη μου", είπε ο δράστης στις κάμερες του NTV. Το ίδιο κανάλι ανέφερε πως "υπάρχουν καταγγελίες που αναφέρουν ότι λίγο πριν από τα επεισόδια πήγαν στην περιοχή άγνωστοι με ένα μαύρο τζιπ και έδωσαν σε κάποιους πολίτες όπλα και χρήματα".

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) της Τουρκίας δεν παίρνει σαφείς αποστάσεις από το PKK και δεν καταδικάζει την τρομοκρατία, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Αμαντέο Αλταφάζ, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της γειτονικής χώρας, να βάλει «λουκέτο» στο φιλοκουρδικό κόμμα DTP.

Ο Αμ. Αλταφάζ ανέφερε ότι η συγκεκριμένη απόφαση του Δικαστηρίου μπορεί να στερήσει την πολιτική εκπροσώπηση ενός σημαντικού αριθμού Τούρκων ψηφοφόρων, αλλά και να έχει επιπτώσεις στον εκδημοκρατισμό της χώρας, ενώ σημείωσε ότι η Επιτροπή θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά την κατάσταση και επανέλαβε ότι η τουρκική νομοθεσία για τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Οι 21 βουλευτές και οι δήμαρχοι που ανήκουν στο DTP και ελέγχουν 99 δήμους της χώρας, συναντήθηκαν στο Μόνιμο Συμβούλιο του κόμματος που πραγματοποιήθηκε στο Ντιγιάρμπακιρ και αποφάσισαν να παραιτηθούν από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση.

Από το 1963 και μετά έχει απαγορευθεί η λειτουργία 24 πολιτικών κομμάτων από το Συνταγματικό δικαστήριο της Τουρκίας.

Βαρύ πλήγμα για τη δημοκρατία στην Τουρκία η απαγόρευση του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP)
Ο υπεύθυνος του τμήματος εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΝ Πάνος Τριγάζης έκανε την ακόλουθη δήλωση για την απαγόρευση του Κόμματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας: «Καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο την απαγόρευση του Κόμματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας, απόφαση που αποτελεί πλήγμα για τη δημοκρατία, την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού προβλήματος και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στο DTP, με το οποίο ο ΣΥΝ διατηρεί σταθερές σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργασίας και δηλώνουμε ότι θα κινητοποιηθούμε μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά καθώς και με τις δυνάμεις της άλλης Τουρκίας για την άρση της απαγόρευσης.»
To Γραφείο Τύπου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ- ΣΥΡΙΖΑ- ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΟΙΝΟΒ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ-Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟΚΟΥΡΔΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (DTP) ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ
ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον κ. Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών

Θέμα: Η απαράδεκτη απόφαση της Τουρκίας, μετά και το προκλητικό «πράσινο φως» που έλαβε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (11/12/09) για απρόσκοπτη ενταξιακή πορεία, να θέσει εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) και η ανάγκη ελληνικής αντίδρασης.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας κατά προκλητικό και απαράδεκτο τρόπο αποφάσισε να θέσει εκτός νομιμότητας το φιλοκουρδικό κόμμα DTP, το οποίο εκπροσωπείται με δεκάδες βουλευτές στην Τουρκική Βουλή. Η απόφαση αυτή του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Τουρκίας έχει προκαλέσει αισθήματα αγανάκτησης στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή δημοκρατική κοινή γνώμη και πολύ περισσότερο στο δημοκρατικό ελληνικό λαό, ο οποίος δεν έχει λησμονήσει ότι η τότε κυβέρνηση της χώρας μας φέρει βαρύτατη ευθύνη για τη σύλληψη του κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν, που συνεχίζει να κρατείται υπό απάνθρωπες συνθήκες στις φυλακές Ιμρε Αλί. Η απόφαση αυτή του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Τουρκίας, η οποία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι αντιδημοκρατικές δομές είναι πανίσχυρες στη γειτονική χώρα, δεν θα έχει μόνο εκρηκτικές συνέπειες στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και άκρως δυσμενείς επιπτώσεις στις εξωτερικές της σχέσεις, ενώ ενέχει και μείζονες κινδύνους περιπλοκών για την ευρύτερη περιοχή μας, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν Ελλάδα και Κύπρο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η απόφαση με την οποία τίθεται εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα DTP ελήφθη λίγες ώρες μετά τις απαράδεκτες αποφάσεις του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. και του Συμβουλίου Κορυφής (11/12/09), οι οποίες, με τη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης (!), έδωσαν το «πράσινο φως» στην απρόσκοπτη συνέχιση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, παρά το γεγονός ότι η τελευταία παραβιάζει θεμελιώδη δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και παραβιάζει όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές αρχές, το διεθνές δίκαιο και διεθνείς συνθήκες στη στάση της απέναντι στην Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα. Όταν, όμως, η Άγκυρα, με την προκλητικά απαράδεκτη συμφωνία και της ελληνικής κυβέρνησης, λαμβάνει, με προτροπή των ΗΠΑ, από τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. όχι μόνο «συγχωροχάρτι» αλλά και επιβραβεύεται για τη μη εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων και πρώτα απ’ όλα για τη μη εφαρμογή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Σύνδεσης προς την Κύπρο, τότε είναι φυσικό η Άγκυρα να αποθρασύνεται και να προβαίνει σε ενέργειες που πλήττουν θανάσιμα τα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, όπως οι Κούρδοι. Επειδή η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος DTP εκφράζει και αντιπροσωπεύει τις θέσεις του πολιτικού κατεστημένου της Τουρκίας, αν όχι και της τουρκικής κυβέρνησης Επειδή τέτοιου είδους θεσμοί με τέτοιες ευρείες αντιδημοκρατικές δυνατότητες, όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας, δεν είναι δυνατόν να υφίστανται σε «δημοκρατίες» που ακολουθούν ενταξιακή τροχιά προς την Ε.Ε. Επειδή δεν είναι νοητό να πλήττονται βάναυσα τα δικαιώματα ολόκληρων λαών, όπως οι Κούρδοι, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από τις ΗΠΑ αλλά και την Ε.Ε. Επειδή είναι απαράδεκτό η Ελλάδα να σιωπά και να παριστάνει τον «επιτήδειο ουδέτερο» απέναντι σε κραυγαλέα αντιδημοκρατικές αποφάσεις της γείτονος, που έχουν δυσμενείς συνέπειες και στην περιοχή μας.
Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών:
1. Είναι τυχαίο ότι η απόφαση για την απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) ελήφθη λίγες ώρες μετά το «πράσινο φως» που εδόθη από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε., με την προκλητική συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης, στην Τουρκία για την άνευ όρων συνέχιση των ενταξιακών της διαπραγματέυσεων, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα παραβιάζει διεθνείς αρχές και ευρωπαϊκούς κανόνες και δεν εφαρμόζει ούτε το Πρωτόκολλο σύνδεσης προς την Κύπρο;
2. Ως πότε οι ελληνικές κυβερνήσεις θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν πολιτικές «κατευνασμού» απέναντι στην Τουρκία, οι οποίες αντί να βελτιώνουν τις συμπεριφορές των κυβερνήσεων και των ιθυνόντων κύκλων της Άγκυρας, εκλαμβάνονται από τις τελευταίες ως αδυναμία και τις αποθρασύνουν;
3. Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει αντιδράσει σθεναρά και επι της ουσίας στην απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος της Τουρκίας; Καλύπτεται πίσω από την απίστευτη υποκρισία των κυρίαρχων παραγόντων της Ε.Ε.;
4. Σκοπεύει η κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες σε όλες τις δυνατές κατευθύνσεις και πρώτα απ’ όλα στο επίπεδο της Ε.Ε., για να καταδικαστεί ουσιαστικά η Τουρκία και να υπάρξουν πραγματικές συνέπειες και κυρώσεις σε βάρος της, όσο παρατείνει την απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος;
5. Σκοπεύει η κυβέρνηση να επανεξετάσει τη θέση της απέναντι στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και να τη συνδέσει άμεσα με πραγματικούς όρους και προϋποθέσεις, που αφορούν αφενός δημοκρατικά δικαιώματα και αφετέρου το σεβασμό διεθνών κανόνων απέναντι στην Κύπρο και στη χώρα μας;
Ο ερωτών Βουλευτής
Παναγιώτης Λαφαζάνης