Συμφωνούμε. Ώρα να φεύγετε

ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΝΕΦΕΛΟΥΔΗ,ΑΥΓΗ 1-12-2009

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όλους και όλες τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κάποτε περπατήσαμε μαζί ανεξάρτητα από «τάσεις», διασπάσεις και διαφοροποιήσεις, από το μετερίζι του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και του ΡΗΓΑ, ή από το ανανεωτικό τμήμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους και όλες που συνιδρύσαμε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ για να δώσουμε μια άλλη πνοή στα όνειρα και τα οράματα της δικής μας κοινής πια αριστεράς, της αριστεράς της ανανέωσης.

Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους και όλες εσάς που τόσα χρόνια παλέψαμε για την αριστερά της δημιουργίας, αλλά και της διεκδίκησης για την αριστερά της μεταρρύθμισης αλλά και της ανατροπής για την αριστερά της δημοκρατίας, των θεσμών και των κινημάτων, της σκέψης, του ανοιχτού μυαλού και της συμμετοχής για την αριστερά της Ευρώπης, της αλληλεγγύης και των δημιουργικών αναζητήσεων.

Και σας ρωτώ τι σχέση με αυτή την αριστερά έχουν όλα όσα διαμεσολαβούν το τελευταίο διάστημα στον ΣΥΝ και στο εκλογικό του μόρφωμα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Να απαριθμήσω μερικά πριν φτάσω στο τελευταίο, στο αποκορύφωμα:

Ο πανικός της πλειοψηφίας για τα δημοσκοπικά ευρήματα του 2008 και οι μεγαλοστομίες του Αλαβάνου και άλλων περί πλειοψηφίας της αριστεράς,

Οι αντιφάσεις και η ιδεολογική πενία της πλειοψηφίας με αποτέλεσμα τη διαρκή απαξίωση του χώρου (π.χ. απλή αναλογική ως αίτημα από την μια και άρνηση οποιασδήποτε συζήτησης για συνεργασίες από την άλλη...)

Η ταύτιση με ότι το πιο σκοτεινό την περίοδο των Δεκεμβριανών του 2008 και ο τέλειος εξευτελισμός της αριστεράς μας από τους χειρισμούς της ηγεσίας.

Η κατάντια των ευρωεκλογών όπου η σημαία του ευρωπαϊκού προσανατολισμού αλώνεται από τον αντιευρωπαϊσμό της ΚΟΕ και η παραδοσιακή σχέση της ανανεωτικής αριστεράς με την Ευρώπη εξοστρακίζεται.

Η αδυναμία του ΣΥΝ να προσεγγίσει την πραγματικότητα, να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα και να δώσει μια πειστική απάντηση.

Οι πανταχόθεν ανήθικες βολές εναντίον της ηθικής της αριστεράς μας, διάφορων τύπων από τον ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. αθλιότητες Κοροβέση σε βάρος του σ. Λεωνίδα Κύρκου)

Τα ευτράπελα ΣΥΡΙΖαίων και μη περί των δηλώσεων υποταγής των στελεχών μας για να επιτραπεί να είναι υποψήφιοι, το θέατρο των 11 αρχηγών και άλλα τέτοια

Και τέλος το αποκορύφωμα, δεν έφταναν τα απόλυτα λάθη της παρουσίας μας το 2008 στις εκδηλώσεις για τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια και η ταύτιση μας με ό,τι το αριστερίστικο, δεν έφτανε η άρνηση της ηγεσίας του ΣΥΝ σε οποιαδήποτε μαζική εκδήλωση ενάντια στη βία και την τρομοκρατία, «ήρθε να δέσει το γλυκό» με τη συμμετοχή του ΣΥΝ στην παρακάτω ανακοίνωση - κάλεσμα για τις συγκεντρώσεις της επετείου για τη δολοφονία του άτυχου μαθητή.

Δείτε ένα απόσπασμα:

«………Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, παραμένουν εδώ: κρίση, γιγάντωση της επισφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας……...

………Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του ρατσισμού.

Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!……….»

Και παρακάτω ακολουθεί ο κατάλογος όσων συνυπογράφουν και καλούν στη συγκέντρωση, απολαύστε τον Συνασπισμό ανάμεσα σε ό,τι υπάρχει στον χώρο του Ελληνικού αριστερισμού:

«………..ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κοινή Δράση Αλληλεγγύης, Κόκκινο, Νεολαία Συνασπισμού ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών».

Αναρωτιέμαι τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά και άλλα που έρχονται;

Τι σχέση έχουμε όλοι εμείς και οι πολιτικές παρακαταθήκες της ανανεωτικής αριστεράς με αυτό τον ανιστόρητο - αριστερίστικο - σκοτεινό γκρουπουσκουλισμό;

Για μένα αυτή η ιστορία με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει τελειώσει, εξευτελίζει τα ιδανικά και τις αξίες πάνω στις οποίες στηριχθήκαμε όλοι μας.

Μήπως ήρθε ο καιρός να σκεφτούμε αλλιώς τα πράγματα;

Μήπως επιτέλους ήρθε ο καιρός να ακούσουμε θετικά τις προτάσεις του σ. Λεωνίδα;

Εγώ λέω ναι! Εσείς;