Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί "... Κ΄ ύστερα σαν πεθάνω θ΄ανεβώ κι΄απ΄τους αγγέλους πιο ψηλά/Κι αυτό που δε μπορείς να φανταστείς, αυτό θα γίνω." *

Ο Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί, ο Μεβλανά ο Εξαίσιος κατά τον Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο, ή κατά λέξη "ο Δάσκαλός μας Τζελαλουντίν ο Ρωμηός", γεννήθηκε στο Μπάλχ της Βακτριανής, σημερινό Αφγανιστάν, το 604 της Εγείρας (1207 μ.Χ). Η οικογένειά του, μαζί με άλλες οικογένειες σούφι, υπέστη διωγμούς και ύστερα από πολλές περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Εκεί, στο Σουλτανάτο του Ρουμ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Δίδαξε και έγραψε κυρίως στην περσική γλώσσα και τα έργα του εκτιμήθηκαν τόσο ώστε να αποκαλούνται Κοράνι στη γλώσσα Πεχλεβί. Τα ποιήματά του είναι μυστικιστικά και ερωτικά (γκαζέλ) και βρίσκονται στα βιβλία του Μαθναβί ί Μαναβί, Φίχι Μά Φίχι, Ντιβάν ἰ Σάμς ἰ Ταμπρίζ.  Ίδρυσε το τάγμα των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων (Τάγμα των Μεβλεβί, Μεβλεβί Ντερβίς). Η διδασκαλία του καλούσε ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη, θεωρώντας ότι ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας. Όταν πέθανε, στις 17 Δεκεμβρίου του 1273, άνθρωποι από πέντε διαφορετικές πίστεις και θρησκείες ακολούθησαν τη νεκρική πομπή του. Η νύχτα της ταφής ονομάστηκε Σεμπούλ Αρούζ (Sebul Arus), δηλαδή Νύχτα της Ένωσης. Από τότε οι Μεβλεβί Ντερβίς κράτησαν αυτή την ημερομηνία ως γιορτή.

Ο ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ
Κάποιος χτύπησε την πόρτα του Πολυαγαπημένου. Μια φωνή ρώτησε: "Ποιος είναι;" "Εγώ", απάντησε ο επισκέπτης. Τότε η φωνή είπε: "Δεν υπάρχει εδώ χώρος για μένα και για σένα". Κ' η πόρτα έμεινε κλειστή. Ύστερα από χρόνια μοναξιάς και στερήσεων, ο άνθρωπος ξαναπήγε και χτύπησε την πόρτα του Πολυαγαπημένου. Η φωνή ρώτησε: "Ποιος είναι;" "Εσύ", απάντησε ο επισκέπτης. Κ΄η πόρτα άνοιξε.

ΚΑΙ ΑΓΑΠΩΜΕΘΑ
(απόσπασμα από ερωτικό ποίημα γραμμένο απὀ τον Ρουμί στα ελληνικά.
Δεν αποκλείεται άλλωστε ο Ρουμί να ήταν ελληνικής καταγωγής)
...Και αγαπώμεθα
Κι από εκείνο είναι καλή η ζωή μας
Γιατί(;) γύρισες γιατί φόρμισες
Πέμε τι πάσχεις (;) πέμε τι χάσης
Έλα καλή μου έλα Σάχη μου
Χαράν δεν δίδεις δώσε μας άνεμον
Που διψά πίνει που πονεί λαλεί
Μη δεν τσακίση καλή το γυαλί.

*ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ
Έχω πάλι και πάλι μεγαλώσει σα χορτάρι.
Έχω την εμπειρία εφτακόσιων εβδομήντα σαπισμάτων.
Πέθανα στο βασίλειο των μετάλλων κι έγινα φυτό.
Πέθανα στο βασίλειο των φυτών κι έγινα χτήνος.
Πέθανα στο βασίλειο των χτηνών κι έγινα άνθρωπος.
Λοιπόν γιατί να φοβηθώ αφανισμό μέσα στο θάνατο;
Κι όταν πεθάνω τούτη τη φορά
Φτερά θα μου φυτρώσουνε και θα πετώ σαν τους αγγέλους.
Κ΄ύστερα σαν πεθάνω θ΄ανεβώ κι΄απ΄τους αγγέλους πιο ψηλά
Κι αυτό που δε μπορείς να φανταστείς, αυτό θα γίνω.

τα στοιχεία και τα ποιήματα από το βιβλίο του Γιάννη Υφαντή  Μυστικοί της Ανατολής και από την Βικιπαίδεια.