ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Από την ΕΠΟΧΗ

Να δώσουμε φωνή στους «αόρατους»



Συνέντευξη Τύπου με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την απασχόληση, την ανεργία και την επισφάλεια στην εργασία και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Αλ. Τσίπρας, ο Αντώνης Νταβανέλος, συντονιστής και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέκος Καλύβης, συνδικαλιστής, ο οποίος παρουσίασε τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην εισήγησή του ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε: Το θέμα της εργασίας για εμάς είναι ένα κομβικό θέμα. Και έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι δεν μπορεί κανείς να υπόσχεται έξοδο από την οικονομική και κοινωνική κρίση δίχως να μιλάει συγκεκριμένα για το τι πρόκειται να γίνει με την μεγάλη αυτή κοινωνική μάστιγα που είναι η ανεργία. Εμείς έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση με μια ανεργία που θα είναι σε δυσθεώρητα ύψη. Δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση με χιλιάδες ανέργους στην πλειοψηφία τους νέους. Δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση με την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων να ζουν στην αβεβαιότητα, να εργάζονται υπό συνθήκες μερικής απασχόλησης, ενοικίασης εργαζομένων και προγραμμάτων stage. (...)
Τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ αποδεικνύουν ότι το ποσοστό ανεργίας στην χώρα μας ενώ υπολογίζεται στο 8,6% στην πραγματικότητα προσεγγίζει, ίσως και υπερβαίνει, το 15%. Μαζί με την κρυφή ανεργία ο συνολικός αριθμός των ανέργων υπερβαίνει τις 750.000. Μόνο το 40% του συνόλου των ανέργων επιδοτείται. Οι μακροχρόνια άνεργοι, όλοι όσοι δηλαδή είναι στην ανεργία από 12 μήνες και πάνω, αντιστοιχούν στο 56% του συνόλου των ανέργων και αποκλείονται από το επίδομα ανεργίας.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ακούσαμε και εξαγγελίες για την ανάγκη να επανέλθει το ύψος του επιδόματος ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού, υπήρξαν και παλιότερα νόμοι που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ και έκαναν λόγο για το 66% του βασικού μισθού, έχει σημασία όμως να δούμε ποιοι παίρνουν το επίδομα ανεργίας και πρέπει να δούμε τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας από τα οποία γλαφυρά αποδεικνύεται ότι μακροχρόνια άνεργοι από 45 - 60 ετών που παίρνουν επίδομα ανεργίας σήμερα είναι μόλις 851 την ίδια στιγμή που οι μακροχρόνια άνεργοι σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ αντιστοιχούν στο 56% των ανέργων δηλαδή είναι πάνω από 300.000 και μόνο 851 παίρνουν το επίδομα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Γι αυτήν την σκληρή πραγματικότητα όμως ελάχιστα θα μιλήσουν και ο κος Καραμανλής και ο κος Παπανδρέου. Ελάχιστα θα μιλήσουν για τους 350.000 προσωρινά απασχολούμενους, για τους 270.000 εργαζόμενους με μερική απασχόληση, για τους 30.000 που εργάζονται με καθεστώς δανεισμού και τις 70.000 εργαζόμενους που εργάζονται υπό καθεστώς εργολαβίας, για τα 30.000 νέα στην πλειοψηφία τους παιδιά που δέχτηκαν υποσχέσεις διορισμού που μετατράπηκαν σε μια θέση ανασφάλιστης εργασίας ή σε προγράμματα stage, για τους 270.000 μισθωτούς που εργάζονται με μπλοκάκι παρά το γεγονός ότι πίσω από αυτήν την εργασιακή σχέση, για τους 600.000 και πλέον ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Το 21% του πληθυσμού της χώρας μας βρίσκεται κάτω από όριο της φτώχειας όπως αυτό επίσημα προσδιορίζεται. Δηλαδή πάνω από 2.200.000 συμπολίτες μας επιβιώνουν με ετήσιο εισόδημα κάτω από 5.500 ευρώ. Γι αυτήν την πραγματικότητα πολύ λίγα θα ακούσουμε από τις αντιπαραθέσεις των δύο κομμάτων, των δύο κομμάτων που διεκδικούν την διακυβέρνηση αυτού του τόπου των δύο υποψήφιων πρωθυπουργών (...)



ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

1) Υιοθέτηση ενός εκτεταμένου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την κατασκευή κοινωνικών υποδομών το οποίο μπορεί να δημιουργήσει τουλάχιστον 50.000 επιπλέον θέσεις εργασίας.
2) Καθιέρωση ρήτρας απασχόλησης για τα ενισχυόμενα επενδυτικά σχέδια του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με την οποία η χρησιμοποίηση δημόσιων πόρων πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
3) Υιοθέτηση ενός φιλόδοξου σχεδίου με στόχο τον οικολογικό μετασχηματισμό του συνόλου της οικονομίας. Αυτό θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας σε τομείς της λεγόμενης πράσινης οικονομίας.
Υπάρχει ανάγκη άμεσης κάλυψης όλων των κενών στους τομείς της κοινωνικής πολιτικής και της πρόνοιας: νοσοκομεία, βρεφονηπιακοί σταθμοί, σχολεία, υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης κλπ. Έτσι μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας γιατί υπάρχουν ανάγκες. Είναι υπαρκτές ανάγκες οι οποίες έχουν επίπτωση στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται και συνεπώς είναι επιτακτικά αναγκαίο να υπάρξουν προσλήψεις σ’ αυτούς τους τομείς. Ένα μεγάλο ζήτημα είναι το θέμα της μείωσης του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι εφικτό και με βάση μελέτες που έχουν γίνει από το συνδικαλιστικό κίνημα, τις οποίες υιοθετούμε, μπορούν να δημιουργηθούν περίπου 130.000 νέες θέσεις εργασίας. Πέρα από αυτά υπάρχουν προτάσεις που θα εξειδικευτούν και στην πορεία για το πώς πρέπει να στηριχθούν οι μικρές και οι μεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες αποδεδειγμένα δημιουργούν πρόσθετη απασχόληση στην χώρα μας όπως και άλλοι τομείς που μπορούν να αναπτυχθούν.
Και ερχόμαστε στο τρίτο σημείο που είναι το θέμα της επισφάλειας. Εμείς προτείνουμε ότι σταδιακά πρέπει να φτάσουμε σε ένα σημείο που να έχουμε τις εξής μορφές εργασίας: Στον δημόσιο τομέα ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας. Στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες αυτό που προβλέπεται στους οργανισμούς τους χωρίς να υπάρχει καμιά διάκριση σε βάρος της νέας γενιάς. Και τρίτον είναι η σύμβαση αορίστου χρόνου για το ιδιωτικό τομέα. Προτείνουμε ότι πρέπει σταδιακά να φτάσουμε σε μια κατάσταση κατάργησης των ελαστικών σχέσεων εργασίας που υπάρχουν και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα για ορισμένες μορφές εργασίας. Για παράδειγμα, κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει γιατί πρέπει να υπάρχει σήμερα ενοικιαζόμενη εργασία. Για ποιο λόγο πρέπει να υπάρχει το καθεστώς της υπεργολαβίας που γνωρίζουμε ότι αποτελεί μια διαδικασία εξαφάνισης βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και έχουμε φοβερές συνέπειες. Δυστυχώς κάθε μέρα έχουμε νέους νεκρούς. Προχτές είχαμε στην ΔΕΘ νέο νεκρό και τραυματία. Το σύστημα υγιεινής και ασφάλειας στην χώρα μας είχε δομηθεί στη λογική της σταθερής εργασίας. Στη λογική της επισφαλούς εργασίας σήμερα δεν ανταποκρίνεται αυτό το σύστημα και γι’ αυτό έχουμε πύκνωση του φαινομένου αυτού των εργατικών ατυχημάτων. Άρα, χρειάζεται ένας επανασχεδιασμός της σταθερής εργασίας και των όρων υγιεινής και ασφάλειας. Για ποιο λόγο χρειάζεται να υπάρχει το μπλοκάκι; Ένας που δουλεύει με μπλοκάκι και είναι ασφαλισμένος στο ΤΕΒΕ και δεν έχει τα βασικά δικαιώματα, δεν έχει άδειες, δεν έχει δώρα. Και με μια απλή μετατροπή που κάνουν στον εργαζόμενο του αφαιρούν αμέσως δικαιώματα τα οποία που έχουν κατακτηθεί εδώ και αιώνες. Είναι απαράδεκτες καταστάσεις και γι’ αυτό ζητάμε την κατάργηση αυτών των μορφών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθούν όλοι οι νόμοι οι οποίοι διαμορφώθηκαν, τους οποίους φυσικά βλέπετε ότι κανένα από τα δυο κόμματα, του δικομματισμού δεν λέει τίποτα. Ο ένας έκτιζε στο αντεργατικό πλαίσιο που είχε δημιουργήσει ο άλλος. Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε και έχουν διαμορφώσει μια κατάσταση εντελώς απαράδεκτη. Δύο ζητήματα ακόμα. Για να υπάρξει προστασία και αλλαγή των εργασιακών σχέσεων ένα βασικό ζήτημα είναι των απολύσεων. Δυστυχώς, με νόμους του ΠΑΣΟΚ διευρύνθηκε το καθεστώς των απολύσεων και στην πράξη γνωρίζετε ότι αυτό έχει οδηγήσει σε μια αυθαιρεσία των εργοδοτών. Προτείνουμε να μπουν φραγμοί στις απολύσεις. Δεν μπορούν να υπάρχουν κερδοφόρες επιχειρήσεις οι οποίες να προχωρούν σε μαζικές απολύσεις. Δεν μπορεί να ισχύει η διάταξη για αύξηση των απολύσεων για τις επιχειρήσεις από 20 μέχρι 199 που γνωρίζουμε ότι είναι συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων. Άρα ζητάμε περισσότερους φραγμούς και επίσης ζητάμε να υπάρξει εναρμόνιση της αποζημίωσης απόλυσης των εργατών με αυτές των υπαλλήλων.
Τέλος, υπάρχει το θέμα των επιθεωρήσεων εργασίας. Είναι βασικό κομμάτι διότι αυτή την στιγμή οι επιθεωρήσεις εργασίας, στην καλύτερη περίπτωση, αν διαπιστώνουν πρόβλημα, αυτό που κάνουν είναι μόνο συστάσεις. Εμείς λέμε να υπάρξει αλλαγή αυτού του προτύπου. Οι επιθεωρήσεις εργασίας υποχρεώνουν στην εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας. Και οι εργοδότες να πηγαίνουν στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν το δίκαιο κατά την άποψή τους. Δηλ. αντιστροφή της σημερινής κατάστασης όπου η επιθεώρηση εργασίας κάνει συστάσεις και ο εργαζόμενος τρέχει να βρει το δίκιο του μετά από τρία, τέσσερα χρόνια στις εργατικές διαφορές.
Γνωρίζουμε ότι η οικονομική κρίση δημιουργεί αναστολές και φόβους και πολλές φορές συντηρητικοποίηση του κόσμου. Όμως, η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί και ως ευκαιρία ανατροπών. Και εμείς αυτό προτείνουμε. Ότι σε αυτή την περίοδο της κρίσης μπορεί ο κόσμος να συνειδητοποιήσει την ανάγκη μεγάλων αλλαγών και ότι υπάρχουν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να είναι συμπολίτευση στους αγώνες τους και ουσιαστική αντιπολίτευση στον νεοφιλελευθερισμό.