Περικλή Κοροβέση
Ακούμε συχνά πυκνά δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝ ή διαβάζουμε από την «Αυγή» πως υπάρχει ένα πνεύμα «ΑντιΣΥΝ» στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι θέλουν τη διάλυσή του ή ακόμα να χάσει την οντότητά του και να αφομοιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγορούν συνιστώσες ή προσωπικότητες του συμμαχικού σχήματος ή για αριστερισμό ή για αντιευρωπαϊσμό και η μπίλια κυλάει και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτά όλα παραπέμπουν σε κάποια στερεότυπα, όπως «αντικομμουνισμός», «φραξιονισμός», «αντισοβιετισμός» κ.λπ. Το πραγματικό ερώτημα είναι αλλού. Η μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ, ακόμα και στην περίπτωση που δεν μπορεί να συγκεντρώσει το 3%, πάλι θα παραμένει η μεγαλύτερη συνιστώσα. Από ποιον απειλείται; Από την ΚΟΕ, την ΚΕΔΑ, τη ΔΕΑ, ή από όλους τους υπόλοιπους;
Αλλά ας προχωρήσουμε σε έναν παραλογισμό, για να φανεί που είναι το πραγματικό παράλογο. Και ας μπούμε στην υπόθεση πως όλες οι συνιστώσες αποφασίζουν να διαλύσουν και να αφομοιώσουν τον ΣΥΝ. Μπορούν να το κάνουν; Αν οι συνιστώσες είχαν τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να το είχαν κάνει. Αλλά εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το ρόλο του μίνι ΠΑΣΟΚ τον παίζει ο ΣΥΝ. Για ένα και μόνο λόγο. Δεν έχει δεχτεί την ισονομία με τις άλλες συνιστώσες και τις θεωρεί δορυφορικό σχήμα, μόνο και μόνο για να φέρνουν ψήφους, πράγμα που το κάνουν ούτως ή άλλως και βάζουν τον ΣΥΝ στη Βουλή, με λίγα συμπληρώματα από δω και από κει.
Κουβεντιάζοντας με ανθρώπους, που κανονικά θα έπρεπε να ήταν ενήμεροι, νομίζουν πως ο ΣΥΝ μάζεψε κάποιους ανθρώπους ή οργανώσεις από δω και από κει και τα πήγε καλύτερα από ό,τι μόνος του. Και αυτό νομίζω έχει καλλιεργηθεί από τον ΣΥΝ και ειδικότερα από την Ανανεωτική του Πτέρυγα, που, αν και μειοψηφία στο ΣΥΝ, έχει την ηγεμονία στα ΜΜΕ. Και αυτό σημαίνει πως όλη η διακίνηση των ιδεών του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται από ανθρώπους που είναι τοποθετημένοι, σαφώς και ανοιχτά, εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα η εικόνα είναι τελείως αντίστροφη από αυτήν που παρουσιάζεται στα ΜΜΕ.
Και χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου (θα νομίσει ότι θα του φάω τη δουλειά), υπάρχει κάτι που πρέπει να σημειωθεί. Όταν οι συνιστώσες (οι λεγόμενοι αριστεριστές) έμπαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ, ήξεραν ποιος ήταν ο ΣΥΝ και, ό,τι συμφώνησαν, το κράτησαν. Αποφάσισαν να κάνουν πολιτική μέσα από ένα άλλο σχήμα. Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Αλλά για όλους μας είναι καλύτερο τώρα, από ό,τι ήταν πριν. Και πιστεύω πως συνιστώσες, ανένταχτοι, προσωπικότητες της αριστεράς, έχουν συμπεριφερθεί λογικά και έχουν δείξει πολιτική ευθύνη.
Εντούτοις υπάρχει ένας φορμαλιστικός αριστερισμός στον ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να απομονωθεί. Ο αριστερισμός θέλει καλά και σώνει να είναι πρωτοπορία, θεωρεί τον εαυτό του ηγέτη και δεν ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία, αλλά για το καπέλωμα. Και αυτό κάνουν κατ’ εξακολούθηση οι Ανανεωτές, περιφρονώντας τα συμφωνηθέντα. Και αυτό θα μας δημιουργεί διαρκώς προβλήματα που δεν φαίνεται να ξεπερνιούνται στο ορατό μέλλον. Μακάρι ο ΣΥΝ να τα βρει με όποιο τρόπο νομίζει αυτός καλύτερα. Αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτό το ιστορικό μόρφωμα έχει φτάσει στο τέρμα του και δεν έχει άλλη λύση από τη διάσπαση. Τρέφεται από τις σάρκες του, δεν έχει ουσιαστικούς δεσμούς με την κοινωνία, είναι ξεκομμένο από τη βάση του. Το παιχνίδι παίζεται ανάμεσα στις «ηγεσίες» του που δεν μπορούν πια να βρουν άκρη. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν οι διαφορές ήταν πολιτικές. Τώρα είναι ποιος θα κυριαρχήσει σε ποιον. Και σε αυτές τις περιπτώσεις το τέλος δεν είναι αίσιο.
perkor29@gmail.com
(η αφίσα της ταινίας My Left Foot του Jim Sheridan από τη Wikipedia, δεν αποτελεί μέρος του άρθρου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου