Του Θανάση Καρτερού από την ΑΥΓΗ
Διχαστική, βαθιά διχαστική, εμπρηστική, διασπαστική, υβριστική, σύμπτωμα της παιδικής αρρώστιας του κομουνισμού, παλαιάς κοπής: Μικρό απάνθισμα μεταμοντέρνας κριτικής συντρόφων σε σύντροφό τους για ομιλία του από κομματικά νόμιμο βήμα. Η οποία ομιλία, σύμφωνα με μια πολύ προχωρημένη εκδοχή, «υπαγορεύεται από προφανείς σκοπιμότητες». Τόσο προφανείς που η σχετική ανακοίνωση δεν λαμβάνει τον κόπο να τις κατονομάσει.
Θα πει ίσως κάποιος ότι με το περίσσευμα δημοκρατίας του «χώρου» δεν είναι και προς θάνατον μια - δυο βαριές κουβέντες. Κακώς θα το πει. Διότι με το περίσσευμα αγριότητας που επί δεκαετίες χαρακτήριζε επίσης τον «χώρο» θα έπρεπε να προσέχουν όλοι τι λένε και πώς. Και αν -αν λέμε- ο κατηγορούμενος διέπραξε με την ομιλία του όσα τρομερά τού καταλογίζουν, τότε τι ακριβώς διαπράττουν όσοι απαντούν έτσι; Οι οποίοι μάλιστα, σε αντίθεση με το θύμα της παιδικής ασθένειας, και υγιείς είναι και κατέχουν κομματικές θέσεις και εκπροσωπούν στη Βουλή τον «χώρο» - και άρα εκπροσωπούν πιο έγκυρα την κουλτούρα του διαλόγου του.
Ένας, οπαδός της ψυχραιμίας προφανώς, απάντησε στη χθεσινή "Αυγή" επί της ουσίας για τον αριστερό ευρωπαϊσμό. Κατά τα λοιπά, το αριστερό κομμάτι του ουρανού γέμισε μπαμ-μπουμ, πυροτεχνήματα, καπνούς, θραύσματα αλαλαγμών, που μάλλον κρύβουν παρά απαντούν. Μήπως δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν με όσα είπε ακατονόμαστος; Θεωρούν ανάξιους απάντησης τους διαβολικούς του στίχους; Μήπως άλλα τους φταίνε κι όχι η συγκεκριμένη ομιλία; Ας το πουν με πολιτικούς όρους. Τι δουλειά έχει εδώ η δίκη προθέσεων και το ξεκατίνιασμα του ανθρώπου αντί για το ξετίναγμα απόψεων;
Και η παράσταση κομματικού πατριωτισμού γίνεται θέατρο του παραλόγου όταν οι πιο αυστηροί δημόσιοι κατήγοροι του επίδοξου διασπαστή δεν έχουν πρόβλημα να αναγνωρίζουν στον εαυτό τους δικαιώματα διάσπασης… αφού εξαντλήσουν όλα τα μέσα αλλαγής γραμμής! Ή να είναι υπερήφανοι βουλευτές ενός «μορφώματος» του οποίου αρνούνται να είναι ταπεινά μέλη, έστω κι αν άλλα λέει το κόμμα τους. Ή να τσαλακώνουν δημοσίως την ηγεσία τους με τη βαριά κατηγορία ότι ρευστοποιεί το κόμμα! Νυν υπέρ πάντων ο αγών για τη σωτηρία της ανανεωτικής αριστεράς λοιπόν. Αλλά είναι σίγουρα Άβαρος μόνον ο Αλαβάνος; Για να ξέρουμε πότε τελικώς θα έχει σωθεί η Πόλις και θα μπορούμε να ψάλουμε τη Υπερμάχω…
4ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Το τραγούδι που ποτέ δεν θα πω
κοιμήθηκε πάνω στα χείλη μου
Φ. ΓΚ. ΛΟΡΚΑ
Συντρόφισσες
σύντροφοι
η τέταρτη δοκιμασία
τέλειωσε
Ποιοι οι νικημένοι και ποιοι οι νικητές;
Οι νικημένοι είναι νικητές
κι οι νικητές νικημένοι
σήμερα
Για αύριο κανείς δεν ξέρει ακόμη
Κι η εργατική τάξη, η νεολαία, το κίνημα;
Μικρές στρογγυλές πέτρες θαλασσινές
στο ακρογιάλι των πόθων μας
Ο Τζορντάνο Μπρούνο μέσα απ' τις φλόγες της πυράς
λένε πως κοίταζε κατά τη μεριά
του Γαλιλαίου. Η τελευταία κραυγή του αυτόν
ή εμάς προειδοποιούσε;
Πολύ καλημέρα σας. Σήμερα οι φλόγες
θα κάψουν ιδέες
"στο πυρ το εξώτερον..." παραδομένες
σ' ένα ζικ ζακ ατελείωτο
Όχι ότι περιμέναμε τη Λεωφόρο Νιέφσκι
στο δρόμο μας, αλλά...
Πάντως τότε που ξεκινούσαμε εμείς
-μετά τη μεγάλη αποθάρρυνση
στα σταυροδρόμια της εφηβείας μας
τις καραβοτσακισμένες παιδικές ελπίδες
τους φίλους που στρίψανε στο δεύτερο στενό
και ξανά δεν τους είδαμε-
τότε που ξεκινούσαμε εμείς
-καινούργια αρχή, καθάρια αρχή
αναβαφτισμένοι "στις καλύτερες παραδόσεις"
λες κι έτσι εύκολα μοιράζεται
κληρονομιά τόσο περίπλοκη-
λοιπόν, τότε που ξεκινούσαμε εμείς
ωραίοι κι αθώοι
διαβάζαμε Λένιν και Μαρξ
αλλά καθόλου W.B.Yeats
"Οι αθώοι κι οι όμορφοι
άλλο εχθρό δεν έχουν απ' το χρόνο"
Εδώ και χρόνια η αθωότητα έχει χαθεί
Πόση ομορφιά μάς έχει μείνει ακόμα;
Γευτήκαμε εμπειρίες πολλές
Την αλμύρα απ' το αίμα του εχθρού
στην άκρη της γλώσσας μας
Αυτό μας έκανε πιο νέους ακόμη
Γευτήκαμε σε δόσεις καθημερινότητας
αλλά και στη δοσολογία ζωής ή θανάτου
το αντιπάλεμα της αξιοπρέπειας του ανθρώπου
με την καταθλιπτική πίεση για υποταγή
Πρωινό ξημέρωμα
έξω απ' την πόρτα του εργοστασίου
με τους συντρόφους και τις προκηρύξεις
με τους εργάτες και τις ειδικές δυνάμεις
καταστολής
Βραδινά μαθήματα
συζητήσεις για τους δρόμους της επανάστασης
για τη διαλεκτική και το σοσιαλισμό
Συνελεύσεις φοιτητικές παθιασμένες
"μες σε καπνούς και σε φωνές"...
Με τις εφημερίδες πουλιά φυλακισμένα παραμάσχαλα
πόρτα την πόρτα να χτυπάς άγνωστα σπίτια
να στήνεις κουβέντα μ' ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδεί
να κλέβεις ματιές από δωμάτια ξένα
να ληστεύεις στιγμές απ' τη ζωή τους
να μοιράζεσαι θραύσματα
από σκέψεις και κόσμους διαφορετικούς
Συζητήσεις
ανάμεσα σε μια κούπα βιαστικά καμωμένο καφέ
κι ένα τσιγάρο που ανάβει το επόμενο-
αίσθηση
πως ζεις μέσα και από άλλους
κι άλλοι πολλοί πως ζουν μέσα από σένα
Η καινούργια ιδέα - πολλών ανθρώπων η καινούργια ιδέα
η καινούργια σκέψη - ολόδικιά σου να τη μοιραστείς
το καινούργιο άρθρο - άγραφτο ακόμα
με το μεγάλο τραπέζι γεμάτο
εφημερίδες, βιβλία,περιοδικά
και σημειώσεις ανάκατα
Μάχες χαμένες και κερδισμένες
που δώσαμε μαζί: δεσμοί πιότεροι στέρεοι
από σχέσεις αίματος ή έρωτα -
ή έτσι τουλάχιστον είχαμε μάθει να πιστεύουμε...
Ναι, γευτήκαμε εμπειρίες πολλές
ανάμεσά τους και την πιο μεγάλη απ' όλες -
μέσα από την αντίσταση
να γίνεσαι άνθρωπος
Θα καταφέρουμε να μείνουμε;
Η τέταρτη δοκιμασία άνοιξε ρωγμές
η τέταρτη δοκιμασία έκλεισε ρωγμές
στον κόσμο μας
Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε;
Μήπως θα πρέπει να το ξαναδιατυπώσουμε
από την αρχή;
Πού βρισκόμαστε;
Στην αρχή ή στο τέλος;
Στην αρχή του τέλους
ή στο τέλος της αρχής;
Πού πάμε;
Τι να κάνουμε;
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Οι απαντήσεις φτωχές
τα ερωτήματα ατελείωτα
Τι να κάνουμε, αλήθεια;
Πάτμος, 29.7 - 6.8.1988
από τη συλλογή ποιημάτων της Νάντιας Βαλαβάνη Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΟΧΗ (2009), ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ταξιδευτής
η εικόνα του Άβαρου ή κατ΄άλλους Χαζάρου πολεμιστή από την Wikipedia δεν αποτελεί μέρος του αρχικού άρθρου. Το άρθρο και το ποίημα συναντήθηκαν τυχαία και μόνο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου